Gisteren nam onze wethouder Aletta Hekker na vier jaar afscheid met mooie woorden van burgemeester Marja van Bijsterveldt. We hadden het niet mooier kunnen verwoorden!
”Beste Aletta, Volgens die definitie ben jij dan de jongste bediende. Tenminste hier in Delft. Want wat heb je een veelzijdige loopbaan achter de rug. Van fluitdocent naar wethouder. In je vorige standplaats Bergen lag dat wethouderschap nog dicht bij je muzikale achtergrond met kunst en cultuur in je portefeuille. In Delft mocht je gaan dealen met onder meer financiën en onderwijs en jeugdhulp en wat heb je dat waarachtig goed gedaan. Toen je in 2014 aantrad, stond Delft er heel anders voor dan nu. De gemeente dreigde de artikel 12-status te krijgen. Je werd geconfronteerd met een schier onmogelijke opgave om Delft er financieel bovenop te helpen. Dat is gelukt. Via een complex proces van overleggen met de ambtenaren van de provincie en het ministerie en in nauwe samenspraak met de raad en samenwerking en commitment aan de raad werd een structureel bezuinigingsprogramma ingezet om de problemen te boven te komen. De situatie is nu geheel anders. Financieel nog niet helemaal florissant, maar samen met de raad en de stad kunnen we weer vooruitkijken. Ik denk oprecht, achteraf beschouwend, dat dat misschien anders was gelopen als er geen wethouder financiën was geweest met zoveel kennis van de juiste toon en harmonie. Je hebt er ook voor gezorgd dat er muziek zat in dit team. Ik kom daar later nog op terug.
Beste Aletta,
Wat moet je het zwaar hebben gehad aan het begin van deze periode. Als enige vrouw in een college met vijf mannen. Je hebt je mannetje gestaan. En je hebt ook de weg bereid voor mij. Jij stond aan het begin van een trendbreuk. Delft is ook wel toe aan meer vrouwelijke portefeuillehouders, dunkt me. Wethouders hebben altijd hun eigen stijl. De een zoekt de aanval, de ander zoekt de verdediging, of schuilt het liefst achter de rug van ambtenaren. Dat heb je nooit gedaan. Vooral als het ging om onderwijs of jeugdhulp zat je vaak fel in het debat. Je affiniteit met jongeren en de zorg voor hun toekomst spatte er vaak bij je af. Soms kon je dan ook moedeloos worden als een raadslid zich moeilijk liet overtuigen van feiten die volgens jou onomstotelijk waren. In zo’n scherp op de snede debat bleef je overeind en zocht je ook altijd verbinding in de raad en ook met insprekers. Ook voor hen had je een luisterend oor. Je zorgde met je vriendelijkheid, je overbruggende kwaliteit, ook voor verbinding in het college. Je houding ook ten opzichte van de raad was altijd positief. Soms had je moeite wanneer je laat in een commissie moest komen opdraven, maar je was er en ook in de commissie Rekening en Audit. Je nam de adviezen ter harte en toonde altijd een constructieve houding. Ik zeg het nogmaals je was de wethouder met het luisterend oor. Als wethouder wilde je geen beren op de weg zien. Je keek naar wat er wel kon en niet naar wat er niet kon. Die instelling heeft ook geleid tot de raadsconferentie en gezorgd voor meer samenwerking in de raad. Een raad waarin meer naar elkaar wordt geluisterd en rekening wordt gehouden met elkaar. Lieve Aletta, heel veel dank voor je inzet, dat je Delft er bovenop helpt geholpen en dat je aan een eind van je loopbaan zoveel hebt gedaan voor deze mooie stad.”
