Poliflw

Voorzitter; In november 2012 mocht ik voor het eerst namens de CDA fractie de eerste termijn over de begroting 2013 uitspreken. Het was 5 jaar na de kredietcrisis. Eigenlijk al langer. De kredietcrisis begon in het najaar van 2007, maar het faillissement van Lehman Brothers op 15 september 2008 luidde de start van een wereldwijde economische crisis in. In 2009 kwamen daar in Europa nog eens de financieringsproblemen van met name de Zuid-Europese landen bij. De rijksoverheid had in die jaren een stevig begrotingstekort in een poging de Nederlandse economie te redden. De inkomsten daalden fors. Maar ze bleven uitgeven om de economie te stimuleren. Gemeenten hadden daar profijt van. Als gevolg van het trap op trap af principe daalden de inkomsten van gemeenten niet of nauwelijks. Of zoals destijds onze toenmalige burgemeester het verwoordde: Als je niet tot de ongelukkigen behoort die door de crisis zijn baan is kwijtgeraakt dan merk je er eigenlijk weinig van. Wij als gemeente dus ook niet. Geen gedwongen ontslagen, geen deeltijd WW, geen sluiting van zwembaden, sporthallen, gymzalen, wijk en dorpscentra, etc. Sterker nog: we ontwikkelden een nieuw centrum, een nieuwe dierentuin, een nieuw zwembad, we hebben FC Emmen van de ondergang gered, brachten de onderhoudstoestand van de publieke ruimte op een hoger niveau, realiseerden nieuwe fietspaden. De staatsschuld was in 2007 ruim 266 miljard; 43% van het BBP. In 2014 was dat opgelopen tot 455 miljard, wat toen stond voor 68% van het BBP. Nu het economisch goed gaat moet het Rijk die Staatsschuld afbouwen door met een begrotingsoverschot te werken. Dat heet sparen oftewel schulden aflossen. Dat het geld op Rijksniveau “tegen de plinten klotst” is onzin. Want we hebben nog steeds een grote staatsschuld. In de vette jaren moet je de graanschuur weer vullen. Er zal ongetwijfeld weer een keer een recessie komen. En dan verwachten we ook weer actie van diezelfde Rijksoverheid. Van die overheid verwachten we ook ruimte om er voor te zorgen dat we met de budgetten in het sociaal domein uit kunnen komen. De invoering van het abonnementstarief WMO is een goed voorbeeld hoe het NIET moet. Zo kunnen we geen goed eigen beleid ontwikkelen.Voor de korte termijn betekent dit dat het Rijk nu gericht geld bij moet passen voor bijvoorbeeld jeugdzorg en/of WMO. Voor de langere termijn moet het echter andersom; de regels soepeler maken zodat gemeenten veranderingen in het sociaal domein verantwoord kunnen uitvoeren. Want als we niets doen zullen de kosten op die terreinen alleen maar verder oplopen.  Daarnaast zullen wij als Raad en College moeten werken aan het oplossen van de problemen van nu. Daarbij liggen de bekende valkuilen op ons pad: het is onze schuld niet, dus waarom moeten wij het oplossenwe kunnen het niet oplossen, dus laten we maar niks doen en wachten tot het overgaatwe laten anderen het oplossen, dan kunnen we altijd zeggen dat het hun schuld washet valt wel mee; als we even wachten wordt het vast wel beter Voorzitter, bij de bespreking van de Kadernota 2020 hebben we drie dingen vastgesteld: Het college kreeg de opdracht om de jaarschijf 2020 sluitend te maken zonder ingrijpende of onomkeerbare keuzes.We willen weer een stevig eigen vermogen en onafhankelijk worden van de fluctuaties in de inkomsten. Paniekvoetbal zoals de afgelopen maand wordt daarmee voorkomen.We willen samen een proces doorlopen om de financiën van de gemeente Emmen, en daarmee dus haar uitgavenpatroon en de wijze van begroten, fundamenteel te herijken. De uitkomst van dat proces moet zijn beslag krijgen in een gedegen Kadernota 2021 en verder. Wat de sluitende begroting; dat is gelukt. De begroting die nu bij ons allen op tafel ligt geeft dat aan. Een sluitende begroting zonder dat er keuzes zijn gemaakt die het vervolgproces schaden. En toen kwam er nog een tik overheen. Die konden we niet zien aankomen. We wisten dat er op de verdeling van de BUIG gelden werd gestudeerd, maar dit was wel een hele snelle uitvoering. Dat dwingt ons om in lijn met de afspraken die bij de kadernota zijn gemaakt is ook hier te kiezen voor het beleidsarm sluitend maken van de begroting. Een generieke 2% maatregel. Geen keuzes dus. Daarom staat voor 2021 achter de generieke maatregelen ook PM; wij moeten in de Kadernota 2021, die wat het CDA betreft ook Kadernota 2021-2030 mag heten, zorgen voor structurele maatregelen en echte keuzes.De tweede conclusie uit de bespreking van de Kadernota: We moeten in de komende jaren onze reserves weer op peil brengen. Dat is zowel urgent als belangrijk.In de begroting zien we een prognose per 1 januari: algemene reserve 3 miljoen negatief (!),bestemmingsreserves 10 miljoen. Simpel gezegd: de spaarrekening is leeg. Dus moest er op de tegenvaller van 2,8 miljoen korting, die 1 oktober op de deurmat viel, worden gereageerd met een extra ombuigingsmaatregel; de 2% actie.Daarom moeten we zorgen dat onze vermogenspositie weer op peil komt. Zoals het Rijk nu ook doet. Dan kun je de septembercirculaire weer laten voor wat het is, en de uitkomsten daarvan meenemen in de jaarrekening. zo gebruik je de reserves als buffer. Dan hoef je geen 2% te korten als je een tegenvaller van 2,8 miljoen hebt. Daarvoor geldt wel dat meevallers ook niet worden gebruikt. Vrijdag, een beetje laat, ontvingen we nog een brief over de waarde van de Enexis aandelen. Het CDA kan daaruit maar één conclusie trekken: Niet verkopen, en tegen een voorzichtige waardering als stille reserve meenemen in de bepaling van de weerstandscapaciteit. Waarom? Omdat het ergste nog moet komen, zou Schopenhauer hebben geantwoord op die vraag. En om het dividend te kunnen blijven benutten. Dan het derde punt; het vervolgproces om te komen tot een kadernota 2021.Het CDA wil dat proces met open vizier ingaan. Basis voor de keuzes die we in dat proces moeten maken is wat het CDA betreft de Strategienota 2030 die we als Raad in 2017 hebben vastgesteld.Citaat: Deze Strategische visie heeft als doel om de door ons gewenste situatie van Emmen in 2030 vast te stellen en om te bepalen hoe wij die willen bereiken. Daarbij houden wij rekening met onzekere ontwikkelingen die wij niet kunnen beïnvloeden, maar die wel heel bepalend zullen zijn voor hoe Emmen er in 2030 voor staat.’ De daarin beschreven speerpunten zijn: Innovatieve kern in Noord en Oost Nederland; moderne industrie, vrije tijdseconomie, onderwijs en leefomgeving.Logistiek knooppunt tussen Randstad en Noordoost Europa.Onderscheidende en wervende woon- en werkomgeving. Daarbij zullen keuzes gemaakt moeten worden. Dat betekent minder leuke boodschappen naar onze inwoners. Dat proces zullen we als Raad en College samen moeten doorlopen. Daarvoor hebben we tijd nodig. Voor de komende maanden staan al een aantal bijeenkomsten gepland. Daarom staat het CDA achter de korte termijn oplossingen voor 2020. Om ruimte bieden voor de dialoog over onze toekomst. Voor onze kinderen en kleinkinderen. En dus gaat in 2020 de OZB met ruim 3% omhoog in plaats van de beloofde nullijn. Het betekent overigens niet dat de tarieven 3% omhoog gaan. Gezien de stijging van de WOZ waardes zullen die waarschijnlijk zelfs iets dalen. De kritische luisteraar zal denken; het CDA breekt zelfs één van haar verkiezingsbelofte. Ja dat klopt, we doen dat incidenteel. Nood breekt wet. Dat kunnen we, dat moeten we uitleggen. We doen dat niet voor niets. Dat doen we om tijd en energie vrij te maken voor het vervolgproces. Voor een toekomstbestendig Emmen. Ook na 2030. Voor een Emmen om door te geven. Schoon, heel, veilig, en klimaatneutraal. Auke Oldenbeuving, fractievoorzitter CDA Emmen

zie hieronder de bijdrage van fractievoorzitter Auke Oldenbeuving: Titel: Verandering is wat anders dan hetzelfde anders doen! In normale jaren, en dat zijn er drie op vier, toetsen we de begroting aan de voor het zomerreces besproken kadernota. Althans; zo hoort het te zijn. Het accent verschuift naar de Kadernota hebben we in dit huis van Thorbecke met elkaar afgesproken. Vandaag maken we eigenlijk een dubbelslag; partijen kunnen toetsen of de opmerkingen die gemaakt zijn tijdens het bespreken van het bestuursakkoord zijn verwerkt in het collegeprogramma, en de begroting kan worden getoetst aan dat collegeprogramma respectievelijk aan dat bestuursakkoord. Als het goed is heb je het dan als coalitiepartij gemakkelijk; je hebt er immers bij gezeten. Normaal gesproken zou ik nu namens het CDA kunnen volstaan met te zeggen; jaohet mag wel zo (Skik) Maar de werkelijkheid is een andere. De wereld is aan het veranderen. En het risico van doorgaan in dezelfde samenstelling, de heer Huttinga heeft daar eerder op gewezen, is dat je voor een deel doorgaat op de ingeslagen paden. Ervaring is een valkuil. (citaat pagina 7 van de begroting) Op verschillende beleidsterreinen, zoals bijvoorbeeld cultuur, openbare ruimte, dienstverlening, verkeersveiligheid, mobiliteit, maatschappelijke opvang en economische promotie volstaat het continueren of intensiveren van bestaand beleid. Maar als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Het zit ons al eeuwen in de genen, dat houden zoals het is. Vooral als we er door verwend zijn. Een paar voorbeelden : We weten dat de fossiele brandstoffen op raken, we weten dat de gaskraan over 12 jaar dicht gaat, maar ik wil mijn uitzicht houden. We weten dat die energietransitie iedereen veel geld gaat kosten en onze mogelijkheden zal beperken, maar mijn koopkracht moet wel behouden blijven. We weten dat we afvalstoffen moeten hergebruiken omdat onze grondstoffen op raken, maar ik wil wel gewoon mijn afval in een grijze container kunnen blijven gooien. We weten dat de zorg steeds beter, omvangrijker en dus onbetaalbaar wordt, maar ik wil kunnen krijgen waar ik vind dat ik recht op heb. We weten dat de uitstoot van kooldioxide teruggedrongen moet worden, maar ik wil wel goedkoop met het vliegtuig naar de zon. Iedereen is soms eventjes van binnen een klein Trumpje. Tweede probleem is dat onze maatschappij, inclusief onze bestuurlijke en juridische context, op dat zelfde principe is gestoeld. De uitspraak van de centrale raad van beroep inzake het resultaatgericht indiceren spreekt boekdelen. Rechtspraak, zeker in het bestuursrecht, is altijd gebaseerd op behoud van het bestaande. En dus tegen vernieuwing en verandering. En wat denkt u van de invoering van het inkomensonafhankelijke abonnementstarief voor de WMO door het kabinet. Hoezo we willen het anders gaan doen. We kantelen gewoon weer terug op deze manier! En zorgen voor nog meer “daar heb ik recht op!” Ook wij als Raad, als gemeentebestuur, willen graag blijven voldoen aan de verwachtingen. We willen alles in stand houden en nog wat extra. En we willen overal over gaan en geen risico’s nemen. En als het college wel risico’s neemt door niet alles maar toe te kennen en er ontstaat tumult uit de samenleving, dan is de Raad de eerste om dat terug te draaien! Dit bestuursakkoord, dit collegeprogramma en deze begroting passen daar bij. Natuurlijk kunnen we over details van mening verschillen, maar de grote lijn sluit aan bij onze samenleving en daarmee bij ons als Raad. Dat is echter niet genoeg; we moeten nog echt aan de bak met elkaar! Deze begrotingsbehandeling wordt overschaduwd door twee zaken; Wildlands en de recent gerapporteerde tegenvallers; Jeugdhulp, WMO, de Toegang, Parkeren. Daar zullen we nog wel over spreken in het kader van de aangekondigde begrotingswijziging voorjaar 2019. De recente publicatie van onder andere onze eigen wethouder Jeugd is een goede eerste aanzet. Wildlands vergt nog heel wat meer discussie. Het zoeken van de oplossingsrichting is een zaak van het park zelf; het al dan niet willen participeren in die oplossing, en in welke vorm en welke mate, is een vraag aan de gemeenteraad. Maar de gemeenteraad kan die vraag niet beantwoorden als A. niet duidelijk is wat andere partijen bereid zijn daarin te doen, en B. niet duidelijk is wat de consequenties voor de gemeentefinanciën zijn; op korte en op lange termijn. Daarna kunnen we als Raad verder spreken over aanpassing van de reguliere begroting. De collegebrief van afgelopen vrijdag geeft aan dat dit in het eerste kwartaal van 2019 zal zijn. Maar wat het CDA betreft vanuit het perspectief: Het moet anders. Loslaten, accepteren dat niet alles kan, accepteren dat veranderingen ook risico’s en teleurstellingen met zich mee brengen. De rol van de overheid, zoals die sinds 1959 gestalte heeft gekregen, moet een andere worden. Toch een paar opmerkingen over de begroting zelf. Er zitten een aantal veranderingen en ook veel mooie punten in deze begroting. Gelukkig! Ik noem u er een paar: · We gaan eindelijk het openbaar onderwijs verzelfstandigen. Belangrijke stap op weg naar anders omgaan met primair onderwijs. Naar elkaar toegroeien doe je met elkaar. Met wederzijds respect. · Er wordt gewerkt aan een integraal SAM beleid. Daar hoort wat ons betreft de aandacht voor de S van schulden volop bij. En dan preventief; voorkomen is beter dan blussen. Het is nu te veel dweilen met de kraan open, zo interpreteren we als CDA de signalen. En aan de andere kant: Werken moet lonen. We horen helaas te vaak dat beginnen met werken niet loont. We spreken daar als Raad in december over heb ik begrepen. Als het anders is hoor ik het graag van de wethouder. · We gaan verder met de burgerbegroting. Het staat nog wat voorzichtig in de begroting. Dat mag wel steviger. Durven loslaten en alleen nog maar regie; dat moet het credo zijn. We wilden toch een andere overheid? We trappen al snel in de valkuil van controle en sturing. · We hebben de Regenbooggemeente verankerd in het sociaal domein onder het hoofdstuk tegengaan van discriminatie. Prima! · We gaan aan de slag om in ieder geval dat maximum van 100 kilo restafval in 2020 te halen. Dat Kaderplan Afvalstoffen staat ook in december op de agenda wethouder. We krijgen het druk in december; dat is wel duidelijk. · We gaan het weerstandsvermogen vergroten om risico’s op te kunnen vangen. Dat is hard nodig! En twee suggesties voor meer inkomsten staan er een beetje verdekt in; Kosten omgevingsvergunningen voor 43% gedekt. Dat we bijvoorbeeld kleine evenementen willen ontzien; prima! Maar commerciële activiteiten moeten toch gewoon betalen? Dat dekkingspercentage moet omhoog! Selectieve precario. Heel selectief; dan blijven de inningskosten ook laag. Een groot terras in de zomermaanden levert goed geld op. Elders betalen uitbaters zo rond de 50 euro per vierkante meter om dat te mogen exploiteren; dat mag hier ook wat ons betreft. Natuurlijk missen we ook zaken: Postafhandeling, inzet op het glasvezelnetwerk (De teller staat nu op 20% deelname; we moeten naar de 50!), ons inziens nog steeds te weinig aandacht voor alcohol en drugsmisbruik en de toename van het GHB gebruik onder jongeren. En zo zal iedere partij in deze raad zijn eigen accenten hebben. Wat we verder missen, maar dat geldt voor bijna alle partijen hier want het was vorig jaar een weliswaar door het CDA voorbereide maar unaniem aangenomen motie: uitbreiding van de inzet van BOA’s; snelheidsovertredingen in woonwijken, scooters op fietspaden, zwerfafval, etc. Wat we ook missen, maar dan in positieve zin, is de verdubbeling van de OZB. Dat was immers het voornemen van het vorige kabinet op verzoek van D66. In het regeerakkoord zijn die plannen geschrapt. Aan alle partijen in deze Raad die net als het CDA Emmen hard hebben gelobbyd naar hun Haagse achterban: Dank! Het volgende randstad-denken probleem komt er al weer aan. Financiering middelbaar onderwijs. Laten we ook daar samen de druk er op houden. Onze woordvoerder onderwijs, mevrouw Mellema, wil u graag buiten deze vergadering nader informeren als dat nodig is. De CDA woordvoerder in de Tweede Kamer wil in ieder geval al een motie indienen. Zoals afgelopen zaterdag door Mona Keijzer werd gezegd: CDA’ers lopen niet aan het lijntje, maar hebben wel een lijntje naar Den Haag. Tot slot: In juni 2019, dat is over 8 maanden, moet de concept Regionale Energie Strategie, kortweg RES, gereed zijn. Opdracht: De CO2 uitstoot in 2030 is nog de helft van nu! Als die plannen landelijk bij elkaar geteld onvoldoende opleveren, gaan we de opgave verdelen. Ordinair gezegd; regio’s / gemeenten die onvoldoende doen krijgen een taakstelling opgelegd. Zeggen dat we dit niet willen is niet genoeg. Vanaf 2021 (en niet vanaf 2019 zoals de tekst suggereert) staat er 447K structureel in de begroting voor de energienota. We zijn bang dat deze beperkte inzet zich als een boemerang tegen ons keert in het kader van de Regionale Energie Strategie. Laten we ook hier zelf de regie houden; laten we het anders doen. Wij hebben met elkaar de verantwoordelijkheid voor de toekomst van Emmen.

zie hieronder de bijdrage van fractievoorzitter Auke Oldenbeuving: Titel: Verandering is wat anders dan hetzelfde anders doen! In normale jaren, en dat zijn er drie op vier, toetsen we de begroting aan de voor het zomerreces besproken kadernota. Althans; zo hoort het te zijn. Het accent verschuift naar de Kadernota hebben we in dit huis van Thorbecke met elkaar afgesproken. Vandaag maken we eigenlijk een dubbelslag; partijen kunnen toetsen of de opmerkingen die gemaakt zijn tijdens het bespreken van het bestuursakkoord zijn verwerkt in het collegeprogramma, en de begroting kan worden getoetst aan dat collegeprogramma respectievelijk aan dat bestuursakkoord. Als het goed is heb je het dan als coalitiepartij gemakkelijk; je hebt er immers bij gezeten. Normaal gesproken zou ik nu namens het CDA kunnen volstaan met te zeggen; jaohet mag wel zo (Skik) Maar de werkelijkheid is een andere. De wereld is aan het veranderen. En het risico van doorgaan in dezelfde samenstelling, de heer Huttinga heeft daar eerder op gewezen, is dat je voor een deel doorgaat op de ingeslagen paden. Ervaring is een valkuil. (citaat pagina 7 van de begroting) Op verschillende beleidsterreinen, zoals bijvoorbeeld cultuur, openbare ruimte, dienstverlening, verkeersveiligheid, mobiliteit, maatschappelijke opvang en economische promotie volstaat het continueren of intensiveren van bestaand beleid. Maar als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Het zit ons al eeuwen in de genen, dat houden zoals het is. Vooral als we er door verwend zijn. Een paar voorbeelden : We weten dat de fossiele brandstoffen op raken, we weten dat de gaskraan over 12 jaar dicht gaat, maar ik wil mijn uitzicht houden. We weten dat die energietransitie iedereen veel geld gaat kosten en onze mogelijkheden zal beperken, maar mijn koopkracht moet wel behouden blijven. We weten dat we afvalstoffen moeten hergebruiken omdat onze grondstoffen op raken, maar ik wil wel gewoon mijn afval in een grijze container kunnen blijven gooien. We weten dat de zorg steeds beter, omvangrijker en dus onbetaalbaar wordt, maar ik wil kunnen krijgen waar ik vind dat ik recht op heb. We weten dat de uitstoot van kooldioxide teruggedrongen moet worden, maar ik wil wel goedkoop met het vliegtuig naar de zon. Iedereen is soms eventjes van binnen een klein Trumpje. Tweede probleem is dat onze maatschappij, inclusief onze bestuurlijke en juridische context, op dat zelfde principe is gestoeld. De uitspraak van de centrale raad van beroep inzake het resultaatgericht indiceren spreekt boekdelen. Rechtspraak, zeker in het bestuursrecht, is altijd gebaseerd op behoud van het bestaande. En dus tegen vernieuwing en verandering. En wat denkt u van de invoering van het inkomensonafhankelijke abonnementstarief voor de WMO door het kabinet. Hoezo we willen het anders gaan doen. We kantelen gewoon weer terug op deze manier! En zorgen voor nog meer “daar heb ik recht op!” Ook wij als Raad, als gemeentebestuur, willen graag blijven voldoen aan de verwachtingen. We willen alles in stand houden en nog wat extra. En we willen overal over gaan en geen risico’s nemen. En als het college wel risico’s neemt door niet alles maar toe te kennen en er ontstaat tumult uit de samenleving, dan is de Raad de eerste om dat terug te draaien! Dit bestuursakkoord, dit collegeprogramma en deze begroting passen daar bij. Natuurlijk kunnen we over details van mening verschillen, maar de grote lijn sluit aan bij onze samenleving en daarmee bij ons als Raad. Dat is echter niet genoeg; we moeten nog echt aan de bak met elkaar! Deze begrotingsbehandeling wordt overschaduwd door twee zaken; Wildlands en de recent gerapporteerde tegenvallers; Jeugdhulp, WMO, de Toegang, Parkeren. Daar zullen we nog wel over spreken in het kader van de aangekondigde begrotingswijziging voorjaar 2019. De recente publicatie van onder andere onze eigen wethouder Jeugd is een goede eerste aanzet. Wildlands vergt nog heel wat meer discussie. Het zoeken van de oplossingsrichting is een zaak van het park zelf; het al dan niet willen participeren in die oplossing, en in welke vorm en welke mate, is een vraag aan de gemeenteraad. Maar de gemeenteraad kan die vraag niet beantwoorden als A. niet duidelijk is wat andere partijen bereid zijn daarin te doen, en B. niet duidelijk is wat de consequenties voor de gemeentefinanciën zijn; op korte en op lange termijn. Daarna kunnen we als Raad verder spreken over aanpassing van de reguliere begroting. De collegebrief van afgelopen vrijdag geeft aan dat dit in het eerste kwartaal van 2019 zal zijn. Maar wat het CDA betreft vanuit het perspectief: Het moet anders. Loslaten, accepteren dat niet alles kan, accepteren dat veranderingen ook risico’s en teleurstellingen met zich mee brengen. De rol van de overheid, zoals die sinds 1959 gestalte heeft gekregen, moet een andere worden. Toch een paar opmerkingen over de begroting zelf. Er zitten een aantal veranderingen en ook veel mooie punten in deze begroting. Gelukkig! Ik noem u er een paar: · We gaan eindelijk het openbaar onderwijs verzelfstandigen. Belangrijke stap op weg naar anders omgaan met primair onderwijs. Naar elkaar toegroeien doe je met elkaar. Met wederzijds respect. · Er wordt gewerkt aan een integraal SAM beleid. Daar hoort wat ons betreft de aandacht voor de S van schulden volop bij. En dan preventief; voorkomen is beter dan blussen. Het is nu te veel dweilen met de kraan open, zo interpreteren we als CDA de signalen. En aan de andere kant: Werken moet lonen. We horen helaas te vaak dat beginnen met werken niet loont. We spreken daar als Raad in december over heb ik begrepen. Als het anders is hoor ik het graag van de wethouder. · We gaan verder met de burgerbegroting. Het staat nog wat voorzichtig in de begroting. Dat mag wel steviger. Durven loslaten en alleen nog maar regie; dat moet het credo zijn. We wilden toch een andere overheid? We trappen al snel in de valkuil van controle en sturing. · We hebben de Regenbooggemeente verankerd in het sociaal domein onder het hoofdstuk tegengaan van discriminatie. Prima! · We gaan aan de slag om in ieder geval dat maximum van 100 kilo restafval in 2020 te halen. Dat Kaderplan Afvalstoffen staat ook in december op de agenda wethouder. We krijgen het druk in december; dat is wel duidelijk. · We gaan het weerstandsvermogen vergroten om risico’s op te kunnen vangen. Dat is hard nodig! En twee suggesties voor meer inkomsten staan er een beetje verdekt in; Kosten omgevingsvergunningen voor 43% gedekt. Dat we bijvoorbeeld kleine evenementen willen ontzien; prima! Maar commerciële activiteiten moeten toch gewoon betalen? Dat dekkingspercentage moet omhoog! Selectieve precario. Heel selectief; dan blijven de inningskosten ook laag. Een groot terras in de zomermaanden levert goed geld op. Elders betalen uitbaters zo rond de 50 euro per vierkante meter om dat te mogen exploiteren; dat mag hier ook wat ons betreft. Natuurlijk missen we ook zaken: Postafhandeling, inzet op het glasvezelnetwerk (De teller staat nu op 20% deelname; we moeten naar de 50!), ons inziens nog steeds te weinig aandacht voor alcohol en drugsmisbruik en de toename van het GHB gebruik onder jongeren. En zo zal iedere partij in deze raad zijn eigen accenten hebben. Wat we verder missen, maar dat geldt voor bijna alle partijen hier want het was vorig jaar een weliswaar door het CDA voorbereide maar unaniem aangenomen motie: uitbreiding van de inzet van BOA’s; snelheidsovertredingen in woonwijken, scooters op fietspaden, zwerfafval, etc. Wat we ook missen, maar dan in positieve zin, is de verdubbeling van de OZB. Dat was immers het voornemen van het vorige kabinet op verzoek van D66. In het regeerakkoord zijn die plannen geschrapt. Aan alle partijen in deze Raad die net als het CDA Emmen hard hebben gelobbyd naar hun Haagse achterban: Dank! Het volgende randstad-denken probleem komt er al weer aan. Financiering middelbaar onderwijs. Laten we ook daar samen de druk er op houden. Onze woordvoerder onderwijs, mevrouw Mellema, wil u graag buiten deze vergadering nader informeren als dat nodig is. De CDA woordvoerder in de Tweede Kamer wil in ieder geval al een motie indienen. Zoals afgelopen zaterdag door Mona Keijzer werd gezegd: CDA’ers lopen niet aan het lijntje, maar hebben wel een lijntje naar Den Haag. Tot slot: In juni 2019, dat is over 8 maanden, moet de concept Regionale Energie Strategie, kortweg RES, gereed zijn. Opdracht: De CO2 uitstoot in 2030 is nog de helft van nu! Als die plannen landelijk bij elkaar geteld onvoldoende opleveren, gaan we de opgave verdelen. Ordinair gezegd; regio’s / gemeenten die onvoldoende doen krijgen een taakstelling opgelegd. Zeggen dat we dit niet willen is niet genoeg. Vanaf 2021 (en niet vanaf 2019 zoals de tekst suggereert) staat er 447K structureel in de begroting voor de energienota. We zijn bang dat deze beperkte inzet zich als een boemerang tegen ons keert in het kader van de Regionale Energie Strategie. Laten we ook hier zelf de regie houden; laten we het anders doen. Wij hebben met elkaar de verantwoordelijkheid voor de toekomst van Emmen.