Poliflw

De milieustraat moet terug in Waterland en wel dit jaar. Dat was de boodschap van een petitie die afgelopen week massaal werd ondertekend. Zeker gezien de extra drukte van de afgelopen weken, nu iedereen aan het opruimen en verbouwen is, begrijp ik de oproep. Maar terugkeer is geen optie. Als wethouder, verantwoordelijk voor afval, probeer ik Waterlanders dat uit te leggen. Nog steeds krijg ik veel vragen, dus vandaar hier nogmaals de milieustraat.

De milieustraat in Monnickendam moest plaatsmaken voor woningbouw op het Galgeriet. Daar was de hele gemeenteraad het mee eens. In 2018 zijn alle opties voor een nieuwe plek voor de milieustraat afgewogen en toen is gekozen voor uitbesteding aan Purmerend, in ieder geval tot er ruimte vrij is in Katwoude, waar nu de Alliantie Markermeerdijken is gevestigd. Overigens is GroenLinks nooit voorstander geweest van een milieustraat in het landelijke Katwoude. En ook Katwoude is en blijft daar tegen.

Als wethouder voer ik geen GroenLinks-beleid uit, maar het coalitieakkoord, en andere besluiten van de raad. De gemeente heeft na het besluit van de raad in 2019 een contract gesloten met Purmerend, in ieder geval tot 1 januari 2023. Dat de voormalige milieustraat nu leegstaat terwijl er op het Galgeriet nog niet gebouwd wordt, komt door vertraging in de bouw. In afwachting daarvan de milieustraat weer opendoen, zoals sommigen suggereren, is geen optie. In normale tijden was de ruimte al heel krap en voldeed niet aan de wettelijke eisen die aan een milieustraat worden gesteld. Heropenen is dus niet mogelijk. En zeker niet in coronatijd, dan zou het waarschijnlijk onmogelijk zijn om de 1,5 meter afstand te garanderen en zouden er dus files ontstaan op de Waterlandse zeedijk.

Waarom geen milieustraat bouwen op het Circusterrein bij het Hemmeland of bij de ingang van Monnickendam, werd mij gevraagd? Los van de wenselijkheid en de technische mogelijkheden van een milieustraat op die prominente plekken in Monnickendam is dat op dit moment ook een financiële kwestie. Een nieuwe milieustraat vergt een investering van ettelijke miljoenen.

We zijn deze weken als college bezig de voorjaarsnota samen te stellen. Ook zonder de financiële gevolgen van de coronacrisis hebben gemeenten, en ook de gemeente Waterland, het financieel niet gemakkelijk. Net als in ieder huishouden moeten inkomsten en uitgaven met elkaar in evenwicht zijn en moet er ook een spaarpot zijn om tegenvallers op te kunnen. Natuurlijk nemen we alle kritische geluiden mee in de evaluatie die later volgt en het onderzoek naar een definitieve milieustraat.

Ondertussen zijn wij blij dat de vuilnisophalers gezond en wel hun werk doen en dat ook de grofvuilophaaldienst in coronatijd doorgaat. Wie de drukte van de milieustraat in Purmerend wil vermijden, heeft dus altijd de mogelijkheid om zijn grofvuil na aanmelding aan te bieden, gratis.

Astrid van de Weijenberg

De zon schijnt. Er zijn meer mensen aan het fietsen en wandelen dan ooit tevoren, op gepaste afstand van elkaar. In Waterland gaat dat super. Gezinnen doen ’s avonds weer spelletjes. Bedrijven zetten zich belangeloos in om kinderen te voorzien van computers. B&B-bezitters bieden hun pand aan aan thuiswerkers. Buurtcoördinatoren zorgen dat niemand vereenzaamt. Er komen een heleboel mooie initiatieven los in Waterland in deze tijd van corona.

Voor wie niet ziek is, niet werkeloos of zonder inkomen lijkt het wel vakantie. Maar dat is schijn. Voor veel mensen is het onzeker of hun bedrijf straks nog levensvatbaar is. Of hun baan nog bestaat. Of ze de huur nog kunnen betalen. En hoe lang gaat dit alles duren? Dit is pas de tweede week, en een zonnige week. Wat als we ons nog maanden moeten isoleren? Wat als de kinderen straks drie weken binnen moeten blijven vanwege de regen?

De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn, zegt men na iedere crisis. Toen de vliegtuigen in het WTC vlogen, na de kredietcrisis. En elke keer werd die uitspraak gelogenstraft. Daarom ben ik sceptisch, maar ik hou goede moed. Duidelijk is geworden welke beroepen we niet kunnen missen: de kassière en de vakkenvuller in de supermarkt; de vrachtwagenchauffeur die elke dag nieuw toiletpapier brengt; de verpleegkundige en de pedagogisch medewerker die in de kinderopvang de kinderen van de verpleegkundige opvang; de leraar die zich uit de naad werkt om alle lessen om te vormen naar een online-lesprogramma. Laten we er na de crisis voor zorgen dat zij niet meer naar het Malieveld hoeven voor een fatsoenlijk salaris.

Duidelijk is ook het gevaar van onze ZZP-samenleving. Opeens is de agenda leeg van de schoonmaker aan huis, van de acteur die het seizoen leeg voorbij ziet gaan, van de binnenschilder die het afzegging ziet regenen, van de musicus wiens concerten zijn afgelast. Flexwerkers, schijnzelfstandigen, werknemers met een 0-urencontract. Een lege agenda betekent voor hen geen inkomsten. Laten we er na de crisis ervoor zorgen dat zij gelijke rechten krijgen als werknemers in loondienst. Ook maak ik me zorgen over het klimaat. De lucht was lang niet zo schoon, maar het kabinet stelt nieuwe klimaatplannen uit. Corona als nieuwe reden om maatregelen vooruit te schuiven. Terwijl groene investeringen juist kunnen bijdrage aan een duurzaam herstel van de economie.

Hoop en vrees kortom. Maar we houden goede moed. We houden afstand en we houden vol en gaan vol energie verder. Veel sterkte allemaal.

Astrid van de Weijenberg GroenLinks-wethouder Waterland