Voorzitter,
Vorig jaar had de Vogelbescherming aan het eind van het jaar de leus: “je hebt pas ballen, als je stopt met knallen”. Om begrijpelijke redenen heb ik er niet voor gekozen om dit de stelling van dit debat te laten zijn, al heb ik dit wel eventjes overwogen, want het geeft het namelijk wel de essentie weer van waar ik het over wil hebben.
Jaarlijks krijg ik tientallen mails van mensen die mij vragen: "mevrouw Kips, wanneer gaan we nu eens ophouden met dat vuurwerk afsteken?". Zij geven diverse redenen aan: ze zijn er zelf bang voor, hun huisdieren zijn er bang voor, hun gehandicapt kind heeft er extreem veel last van, het geeft overlast, het is vervuilend, gevaarlijk, verstorend etc. Deze mensen bevinden zich in goed gezelschap: de Onderzoeksraad Voor de Veiligheid heeft een verbod op knalvuurwerk aangeraden, de commissaris van politie heeft herhaaldelijk aangeven dat knalvuurwerk echt moet stoppen, oogartsen begrijpen al jaren niet waarom we dit nog toestaan, natuur- en milieuorganisaties wijzen al jaren op de verstorende en vervuilende effecten.
Een paar cijfers:
- 400 tot 500 spoedopnames op de spoedeisende hulp per jaar, waarvan 75% door legaal vuurwerk wordt veroorzaakt en waarvan ongeveer de helft van de slachtoffers omstanders zijn.
- Circa 6000 vuurwerk gerelateerde incidenten die inzet van politie, brandweer en andere hulpdiensten vragen.
- De eerste 2 uur van het nieuwe jaar is er 40 maal zoveel fijnstof in de lucht als normaal, de rest van de dag 7 tot 8 keer zoveel. Fijnstof is een sluipmoordenaar, zelfs als de concentratie voor maar korte tijd zo hoog is.
- 15 miljoen euro schade aan particuliere eigendommen per jaar.
- Tienduizenden overlastklachten per jaar.
- En dan heb ik het nog niet over de verstoring die het voor wilde dieren oplevert. Die is niet te meten maar is zeker wel grootschalig aanwezig.
Dit is dan ook reden waarop ik stel: Het afsteken van particulier vuurwerk is maatschappelijk onverantwoord én we moeten de moed tonen daaraan een eind te maken.
Toch neemt niemand echt stappen hiervoor. Ook in Almere niet. Men wijst en wacht op elkaar: eerst was het wachten op een rapport van de OVV, toen op de reactie van de minister hierop. De minister speelde de bal terug naar gemeentes, Almere doet héél voorzichtig iets maar als het op een verbod aankomt, wachten we weer op de minister. Toen ik het college uitdaagde tot dit debat, zei deze: je moet eigenlijk bij de raad zijn, terwijl nog geen 5 minuten daarvoor het college onze motie om tot een stappenplan voor een verbod te komen, afgeraden had. Een deel van de raad wacht vervolgens weer op het college, die komt tenslotte met nog wat nieuws in september. En zo wachten we, wijzen we en gooien de hete aardappel over en weer.
De argumenten tegen een verbod: het is niet te handhaven, legaal vuurwerk is niet het echte probleem (wat niet waar is overigens), het Rijk moet maar met een oplossing komen, het is een traditie, etc. Maar de belangrijkste vraag, of wij dit maatschappelijk acceptabel vinden, blijft buiten schot. Is het antwoord daarop ja, waarom dan niet de moed hebben naar een verbod toe te werken? Dat zijn de vragen die ik het college en mijn collega raadsfracties stel.
- Jessica Kips, raadslid GroenLinks Almere
Bekijk hier het gehele debat tussen Jessica Kips en burgemeester Franc Weerwind
