Poliflw

Door Gert-Jan Segers op 2 juni 2020 om 10:08

Op 6 september 2012 stuurde een tienermeisje uit Haren een openbare uitnodiging via Facebook uit voor haar Sweet Sixteen-feestje. Ze nodigde 78 andere jongeren uit die ook hun vrienden zouden mogen meenemen. Zoals op sociale media wel meer volledig ontspoort, liep dit plan uit de hand.

Tienduizenden jongeren gaven online aan dat ze die bewuste avond naar Haren wilden komen en duizenden voegden de daad bij het woord. Aan het eind van de avond van 21 september was de mobiele eenheid eraan te pas gekomen, waren er tientallen jongeren en vijftien agenten gewond, vloog een traumahelikopter af en aan was er een enorme ravage in het anders zo rustige Haren. Wat begon met een hartelijke uitnodiging eindigde in een chaotisch en vernielzuchtig Project X.

In het voorjaar van het jaar 33 werden een stel vissers en hun aanhang uitgenodigd voor een feest waar de vonken vanaf zouden spatten. Of om het met een andere overdadige woordspeling te zeggen, het zou een feest worden dat de feestgangers in vuur en vlam zou zetten. Dat eerste Pinksterfeest is begin van Gods eigen Project X. In de geest van Christus vielen op dat feest opeens alle culturele, etnische en linguïstische barrières weg, werden allerlei Menschen Brüder en kwam er een eenheid die menselijkerwijs niet mogelijk is.

Deze versie van Project X is met vallen en opstaan altijd doorgegaan en heeft tot de prachtigste momenten geleid. Ik herinner me ontmoetingen met de directeur van de school voor Soedanese vluchtelingen in Caïro. Deze voormalige imam was in de gemeenschap van Soedanese vluchtelingen een leider geworden en legde mij als bestuurslid van die school geregeld uit hoe ingewikkeld bijvoorbeeld de tribale scheidslijnen waren bij de benoeming van leerkrachten. Hij had met elk denkbare kloof te maken. Tussen mannen en vrouwen, tussen moslims en christenen, tussen blank en zwart, tussen stammen, tussen Soedanezen en Egyptenaren. Maar als we het over Jezus Christus hadden, als ons beider enige hoop in leven en sterven, dan vielen alle verschillen weg. Dan waren we allebei deelnemer aan Gods eigen Project X, waarbij de Geest grenzen doorbreekt die door mensen zijn gemaakt.

Je hoeft maar een tijdje in de kerk en de christelijke wereld rond te lopen om te weten dat Gods Project X in onze uitvoering echt niet alleen maar een 2000 jaar durend feest is. Dit Project X kan soms ook echt kan ontsporen in een Harense versie ervan. Ik geloof dat we door weinig dieper geraakt kunnen worden dan door conflicten tussen medegelovigen.

Een conflict in een kerk of een christelijke organisaties is zoveel pijnlijker dan een arbeidsconflict op je werkplek waar je zelfs nog meer uren doorbrengt dan in de kerk. Een arbeidsconflict is buitengewoon naar, maar blijft toch nog meer aan de oppervlakte dan wanneer we in de kerk de boel niet meer bij elkaar kunnen houden. Een politiek conflict vind ik soms heel vervelend, maar blijft me echt niet zo bij als de pijn die ik destijds bij m’n vader heb gezien na een conflict met zijn kerkelijke superieuren. Of als dat onbenullige conflict dat ik ooit had met een ouderling toen ik een viool in de kerk wilde laten bespelen. Of als de veel dramatischer momenten waarop ik heb gezien dat mensen die allemaal Christus willen navolgen in Gods Project X het niet meer uithouden met elkaar. Het raakt ons diepste zijn, de diepste kern van onze identiteit, onze eerste liefde en onze laatste hoop.

Meindert Leerling en Aad Wagenaar waren twee broeders die in de jaren tachtig in de Tweede Kamer kwamen en daar Christus wilden navolgen. Al snel gingen hun wegen uiteen en kwamen ze in een bitter conflict met elkaar. Er volgden grote verwijten, mislukte verzoeningspogingen, er ontstonden twee fracties, twee partijen en jarenlang hebben ze elkaar ontweken. Iedereen die er iets mee te maken had, kon er alleen met pijn in het hart over spreken. Maar meestal werd erover gezwegen.

Totdat ze zich recent met elkaar verzoenden. Toen Meindert Leerling op een ChristenUnie-congres onderuit ging, ziek werd en uiteindelijk in een verpleeghuis belandde, werd Wagenaar een vaste bezoeker en las hij Leerling voor uit de biografie van oud-senator Egbert Schuurman. Een ontroerende doorstart van het Project X waarvan we het afgelopen weekend het begin ervan hebben gevierd. En een warme aanmoediging om - mocht dat nodig zijn - vanuit jouw eigen Haren terug te gaan naar het begeesterde Jeruzalem.

Doe het.

(Deze column verscheen vandaag ook in het Nederlands Dagblad)

Foto: Dennis Jarvis

Door Gert-Jan Segers op 31 mei 2020 om 09:42

Pinksteren 2020. Het feest van de Geest. Zo’n 2000 jaar geleden ging het waaien, mensen gingen gloeien en opeens vielen alle verschillen weg. Daarna maakte het niet uit of je een arme visser uit de provincie was of een hooggeleerde intellectueel uit Jeruzalem. Of je man of vrouw was, donker of lichter van huid, of je geboren was als kind van Gods uitverkoren volk of dat je een heiden was. In de familie van God waren alle Menschen Brüder geworden. Het wonder van de kerk is dat er eenheid is die menselijkerwijs niet mogelijk is.

Als ik nu de beelden zie uit de Verenigde Staten dan zie ik vooral wat voor bende wij ervan maken. Je hart breekt als je ziet hoe een machtswellustige agent zijn knie plant in de nek van een stervende George Floyd. Het is afschuwelijk om te zien hoeveel pijn, diepe, diepe frustratie en enorme kwaadheid over racisme er is. Decennia van vernedering, eeuwenlange raciale tegenstellingen en hemeltergend onrecht. Het soms echt buitensporige politiegeweld van deze dagen laat ook iets zien van deze bittere werkelijkheid. Het leidde bij sommige demonstranten ook tot plunderingen en vormen van geweld die ook vreselijk waren. Ondanks activisten die hen er wanhopig vanaf probeerden te houden. Het laat vooral zien dat de Verenigde Staten helemaal niet zo united zijn. Ja, er waren ook beelden van vreedzame protesten en momenten waarop politiemensen en demonstranten samen op hun knieën gingen. Dat is hoopvol. Maar er is ook zoveel haat en geweld dat bijna te pijnlijk is om te bekijken.

En natuurlijk wist ik het al. Als gezin hebben we een jaar net ten oosten van Washington DC gewoond, in een deel met kwalitatief goede public schools. We hebben er een fijn jaar gehad en goede vrienden aan over gehouden. Maar het was wel in een zeker deel van de regio. Want in het westelijk deel van DC woonden voornamelijk African-Americans, in slechter onderhouden huizen en met kwalitatief veel matiger onderwijs. And hardly the twain will meet. Ook de kerken waren voor het overgrote deel mono-etnisch, terwijl de kerk een permanent Pinksterfeest zou moeten zijn waarin hele verschillende mensen hun eenheid in Christus vieren. Maar in de barre werkelijkheid leven al die verschillende mensen in allemaal verschillende bubbels. Zo zijn bij verkiezingsuitslagen NB etniciteit (‘African-Americans’) en geloof (‘evangelical’) aparte categorieën. Niet Egypte, waar ik een zeker aantal jaren heb gewoond, maar Amerika is het land waar ik me voor het eerst continue bewust werd van de kleur van mijn huid.

De beelden uit de VS van deze dagen laten zien hoe destructief en zondig racisme is. Hoe onverantwoordelijk het is als politici haat aanwakkeren, groepen demoniseren, flirten met racisme. Als je af en toe op Twitter rondhangt en ziet hoe bitter de conversaties daar kunnen zijn, dan houd ik soms ook m’n hart vast voor ons eigen land. Wij hebben ons eigen categorieën, onze eigen tegenstellingen, bubbels, maar de patronen van woordenstrijd, haat en dreigementen zijn dezelfde. Ook hier steken raciale clashes de kop op. Ook hier is het politieke en maatschappelijke debat geïnfecteerd geraakt door een bitterheid dat tot niets goeds kan leiden.

Laten we beginnen met onszelf. Laat ik beginnen met mijzelf. En laten we ons spiegelen aan een wijsheid van de Talmoed:

Let op je gedachten

Let op je woorden

Let op je daden

Let op je gewoonten

Let op je karakter

En navolgers van Jezus, laten we in hemelsnaam teruggaan naar het eerste Pinksterfeest. Op onze knieën gaan. Laten we de gemeenschap zijn waarin je kleur, je taal, je afkomst er niet toe doet. Laten we één in Christus zijn. Juist tijdens dit Pinksterfeest 2020.

Door Webredactie op 28 mei 2020 om 10:07

ChristenUnie wil ‘Nationale Bedrijven Garantie’

De ChristenUnie wil dat alleen bedrijven die op een fatsoenlijke manier werken, in aanmerking komen voor overheidssteun in crisistijd. Voor deze ‘Nationale Bedrijven Garantie’ komen ondernemingen in aanmerking die in goede tijden goed zorgen voor hun werknemers én de samenleving. Dit voorstel doet Gert-Jan Segers, fractievoorzitter namens de ChristenUnie, donderdag in de Tweede Kamer.

Het ChristenUnie-voorstel is bedoeld om te stimuleren dat ondernemingen maatschappelijk verantwoord gaan ondernemen. Bedrijven die eerlijk ondernemen binnen én buiten de landsgrenzen, moeten (opnieuw) de norm worden in Nederland.

De ChristenUnie denkt aan voorwaarden rond:

goed werkgeverschap (een sterke rol voor de ondernemingsraad)

een redelijke salarisverhouding tussen de top en de werkvloer

gezonde buffers en een goede verhouding vreemd en eigen vermogen

Afspraken rond de ecologische voetafdruk van bedrijven

IMVO standaarden

De voorwaarden die nu gelden over het niet uitkeren van dividend en bonussen en de afspraak om geen eigen aandelen op te kopen in crisistijd, gelden ook en zijn goede eerste stappen naar steviger voorwaarden bij het verlenen van steun.

Gert-Jan Segers (ChristenUnie):

“Deze crisis werkt als een contrastvloeistof waarmee de kwetsbaarheden in onze samenleving en economie zichtbaar worden. Het is onze opdracht om lessen te trekken zodat we niet terugkeren naar de situatie van weleer, maar weerbaarder uit deze crisis komen.

Dat geldt ook voor ondernemingen. De overheid springt nu terecht bij om de inkomens van gezinnen te stutten en bedrijven te helpen overleven. Het is echter cru dat we nu met gemeenschapsgeld noodgedwongen bedrijven helpen die werken volgens een vorm van roofdierkapitalisme.

Daarom stellen we nu voor om in de toekomst stevige voorwaarden te stellen en die vooraf duidelijk te maken. Daarmee kunnen we bedrijven stimuleren om op een gezonde manier te werken. Met een ‘Nationale Bedrijven Garantie’ helpen we fatsoenlijke bedrijven in crisistijd. Stimuleren we anderen om zich beter te gedragen en hebben we een middel in handen om foute bedrijven die echt niet willen veranderen de deur te wijzen in tijden van crisis.”

Door Webredactie op 25 mei 2020 om 11:18

ChristenUnie en SP: kabinet moet snel situatie arbeidsmigranten verbeteren

De ChristenUnie en SP roepen het kabinet op om de situatie van kwetsbare arbeidsmigranten te verbeteren. Juist nu, in de coronacrisis, wordt pijnlijk zichtbaar hoe kwetsbaar die positie van veel arbeidsmigranten is. Hun woon- en werkomstandigheden zijn vaak belabberd, wat nu een extra gevaar voor de (volks)gezondheid oplevert. SP en ChristenUnie roepen maandag bij het debat over hun initiatiefnota Actieplan Arbeidsmigratie het kabinet op om de misstanden rond arbeidsmigratie snel aan te pakken.

In het Actieplan staan hiervoor concrete maatregelen. Om de afhankelijkheidsrelatie van de arbeidsmigrant met de werkgever (die vaak tevens de huisbaas is) te doorbreken, willen SP en ChristenUnie dat er een eind komt aan de mogelijkheid om een deel van het loon in te houden voor huisvesting. Bovendien willen de partijen regulering van de uitzendbranche en afdwingbare kwaliteitseisen om malafide bureaus aan te pakken. Dit verbetert de positie van arbeidsmigranten én is eerlijk voor uitzendbureaus met goede intenties. Arbeidsmigratie is nu een verdienmodel geworden voor werkgevers en uitzendbureaus die voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten.

Gert-Jan Segers (ChristenUnie): “Deze coronacrisis laat pijnlijk zien waar ongebreidelde arbeidsmigratie toe leidt. Arbeidsmigratie heeft ons goede dingen gebracht, maar de huidige situatie is oneerlijk en onrechtvaardig: het zet druk op lokale gemeenschappen hier en in het land van herkomst en we zien dagelijks voorbeelden van misstanden en uitbuiting van arbeidsmigranten. Ik roep het kabinet dan ook op om in de EU het gesprek aan te gaan over regulering van arbeidsmigratie, om malafide uitzendbureaus aan te pakken en om de kwetsbare positie van arbeidsmigranten te verbeteren.”

Lilian Marijnissen (SP): ‘Onveilig werken vanwege corona, slechte huisvesting en uitbuiting. Dat zijn mensonterende misstanden die we niet mogen accepteren. Arbeidsmigranten zijn op deze manier een verdienmodel voor bedrijven, die hier veel geld mee verdienen. Zonder bescherming blijven arbeidsmigranten hier en elders kwetsbaar. Zelf heb ik in Polen de gevolgen van massale arbeidsmigratie bekeken en gezien wat de gevolgen voor een land zijn als zoveel mensen vertrekken. En hier worden op deze manier de lonen kunstmatig laag gehouden. We willen een einde maken aan de negatieve gevolgen en uitbuiting keihard aanpakken.’

Belangrijkste punten die SP en ChristenUnie met hun initiatiefnota willen verwezenlijken:

Betere woon- en werkomstandigheden voor arbeidsmigranten en doorbreken van de afhankelijkheidsrelatie met de werkgever.

Regulering van de uitzendbranche om fraude tegen te gaan en malafide uitzendbureaus te stoppen;

Hervorming van onze eigen arbeidsmarkt om flexconstructies in te perken en daarmee goedkope arbeidsmigratie minder aantrekkelijk te maken;

In de EU het gesprek aangaan over inperking vrij verkeer;

Door Gert-Jan Segers op 20 mei 2020 om 17:49

Bijdrage aan het Coronadebat van 20 mei 2020

Aan het begin van de crisis zei de minister-president dat we met 50% van de kennis 100% van de besluiten moeten nemen. We zijn nu tien weken verder. We weten meer, maar natuurlijk nog steeds uit die achteruitkijkspiegel. Als we vooruitkijken, is het nog altijd mistig. Dat maakt sturen en bijsturen lastig.

Het kabinet zet qua strategie in op indammen en maximaal controleren: oplaaiende brandjes moeten snel geblust worden. Dat is een goede strategie. Maar laten we dan ook de huidige overgangsfase goed benutten om te zorgen dat we de ‘brandbestrijding’ op orde hebben, ook voor straks. Hoe zorgt het kabinet daarvoor? Bijvoorbeeld ook als het gaat om de testcapaciteit?

Gisteren zijn nieuwe versoepelingen aangekondigd. Op 6 april formuleerde het OMT vijf voorwaarden waaronder verspoeling mogelijk zou zijn. Kan het kabinet deze vijf voorwaarden nog eens langslopen en aangeven dat daar inderdaad aan voldaan wordt? Hoe schat het kabinet deze risico’s in? En hoe staat met het de verschillende onderzoeken die zijn gestart, onder andere over de virusverspreiding door kinderen?

Het kabinet komt met een dashboard, maar dit ziet er nog wel een tikkeltje ingewikkeld uit. Hebben we met de voorgestelde indicatoren de adequate informatie om oplaaiende branden snel te signaleren? En op basis van wat trappen we wanneer op de rem en moeten we weer blussen? En hoe kunnen we de informatie van het dashboard toegankelijk maken voor gewone mensen zoals ik, die zich afvragen of we ons in de gevarenzone bevinden of niet?

Een belangrijk aandachtspunt blijft de zorgcapaciteit. Er worden nu scenario’s gemaakt voor de flinke uitbreiding van de IC-capaciteit en opschaling van de reguliere zorg. Hoe wordt dit gedaan op een manier dat de artsen en verpleegkundigen het vol houden? Is het kabinet bereid om de verschillende beroepsgroepen in de zorg ook zeggenschap te geven bij de besluitvorming over de langetermijnstrategie?

Brandbestrijding begint ook met preventie. Deze week is er een mooi plan voor leefstijlpreventie aangeboden aan de staatssecretaris van VWS. Is er op dit gebied nog meer wat we kunnen doen om ons immuunsysteem te versterken? Mag ik via de minister van VWS de staatssecretaris vragen om met concrete voorstellen te komen om hieraan een impuls te geven?

Het kabinet overlegt met de horeca, bioscopen, met sportscholen en kijkt daarbij naar maatwerk. Maar ook kerken hebben behoefte aan meer duidelijkheid over verantwoord maatwerk. Kerken vervullen in de samenleving een heel belangrijke rol als het gaat om bezinning, gemeenschap, vrijwilligerswerk. En ze brengen op een zondag meer mensen op de been dan het betaald voetbal, ik wil het nog maar een keer gezegd hebben. Gezien deze eigen positie is het hoog tijd wat mij betreft dat het kabinet met kerken om de tafel gaat zitten en afspraken gaat maken over de ruimte en het maatwerk dat de RIVM-richtlijnen mogelijk maken. Het kan dan gaan om openstelling van kerken, van de gebouwen, lokaal maatwerk, inzet van vrijwilligers, bijeenkomsten in de openlucht. Is het kabinet bereid om samen met de VNG hierover te overleggen met kerken en met religieuze netwerkorganisaties zoals Niet Alleen?

Dan nog een aantal specifieke vragen:

1. Het is mooi dat voor de verpleeghuizen en gehandicaptenzorg bezoek weer mogelijk wordt en dagbesteding wordt opgestart. Maar mensen met een beperking hebben ook begeleiding nodig bij de versoepeling van de maatregelen. Wanneer komt het kabinet met een inclusieve transitiestrategie in lijn met het VN-verdrag handicap? En hoe zorgen we ervoor dat iedereen mee kan blijven doen, ook in de anderhalvemetersamenleving?

2. FNV heeft een enquête afgenomen onder zorgpersoneel naar het gebruik van beschermingsmiddelen. Veel medewerkers ervaren nog steeds een gebrek aan bescherming. Kan de minister toezeggen dat als zorgverleners de behoefte hebben om beschermingsmiddelen te gebruiken, dat deze dan ook beschikbaar zijn?

3. Er is onduidelijkheid over mondkapjes in het OV, collega’s hebben daar ook vragen over gesteld. Graag daar een nadere toelichting op.

4. Als het gaat om wetgeving die de noodverordeningen moet vervangen. Ik ben daar een voorstander van, omdat dat de democratische legitimatie van de maatregelen versterkt. Maar wat de ChristenUnie betreft blijven de maatregelen die nu worden genomen een tijdelijk abnormaal en geen nieuw normaal. Ik ga ervan uit dat het kabinet heldere horizonbepalingen inbouwt en dat verlenging altijd via het parlement gaat. Graag een reactie.

5. Naar aanleiding van het advies van de Adviesraad Internationale Vraagstukken over onze bijdrage aan internationale solidariteit ben ik benieuwd hoe het kabinet de motie Van der Staaij uitvoert. Graag een reactie.

6. Ik begreep dat de minister-president opruiende woorden sprak richting jongeren en hen aanmoedigde tot een revolutie van onderop. Ik ben zelf meer antirevolutionair, ik was blij dat de minister van VWS Abraham Kuyper citeerde. Maar is de minister-president bereid, zoals hij dat ook eerder was, ook de input van Coalitie-Y, een coalitie van jongerenorganisaties en ook andere partijen, tot zich te nemen en wellicht ook tijd vrij uit te trekken om daar het gesprek mee aan te gaan?

Door Gert-Jan Segers op 19 mei 2020 om 21:21

ChristenUnie roept kabinet op om corona-convenant met kerken te sluiten

De ChristenUnie roept het kabinet op om met kerken en christelijke netwerken als Niet Alleen om de tafel te gaan en op een verantwoorde en creatieve wijze te zoeken naar lokaal maatwerk voor hun bijeenkomsten en activiteiten.

Het kabinet overlegt met sectoren als horeca en sportclubs over de manier waarop ze meer ruimte kunnen krijgen. Kerken vervullen in de samenleving een belangrijke functie als plaats voor gemeenschap en bezinning. Juist daarom is het hoog tijd dat de overheid deze unieke rol erkent, ook kerken ruimte biedt en met hen afspraken maakt hoe ze hun belangrijke plek ook in deze veranderde omstandigheden kunnen vervullen. Hiervoor zou de overheid volgens de ChristenUnie met de kerken een convenant moeten sluiten.

In het convenant kan de overheid met de kerken afspraken maken over hoe ze in deze tijd het best samenkomsten kunnen organiseren, wellicht ook in de buitenlucht, en bijvoorbeeld om kunnen gaan met zaken als doop en samenzang. Het zou goed kunnen zijn als er hiervoor een gericht advies komt van het Outbreak Management Team. Tevens is het belangrijk dat deze afspraken lokaal verankerd worden in afspraken tussen kerken en gemeenten. De VNG kan hierbij een coördinerende rol vervullen. Op deze manier moet de overheid binnen de RIVM-richtlijnen lokaal maatwerk bieden voor kerken. Ook andere religieuze gemeenschappen zouden op deze manier convenanten met de overheid kunnen sluiten, die recht doen aan de specifieke belemmeringen waar zij in de deze tijd tegenaan lopen.

Het is prima dat het kabinet overlegt met onder meer horeca-ondernemers en sportverenigingen. Maar ik roep het kabinet op om nu ook om tafel te gaan met kerken en christelijke organisaties en met hen een Corona-convenant te sluiten over bijvoorbeeld lokaal maatwerk bij bijeenkomsten, mogelijk ook in de open lucht, en over de rol van kerkelijke vrijwilligers in de lokale samenleving. Kerken brengen op een normale zondag meer mensen in beweging dan het betaald voetbal. Dit is het moment om hun waarde te erkennen.

Door Gert-Jan Segers op 7 mei 2020 om 16:00

Hoop en vrees (bijdrage coronadebat)

Dit is een fase van hoop en vrees. Ik snap heel goed hoe zwaar die verantwoordelijk drukt op de schouders van kabinetsleden, van deze ministers. Een speciaal woord van dank voor de Minister van Medische Zorg die is aangeschoven. Dank ook voor het feit dat hij verantwoordelijkheid wil nemen.

Mijn eerste vraag is wel een grote vraag, die sluit aan bij de vraag van collega Marijnissen: wat is je strategie precies? Kun je dat in alle helderheid en duidelijkheid nog eens neerleggen, kabinet? Is dat het laten smeulen van het virus of zetten we in op maximaal indammen?

Het kabinet komt tot een spoorboekje met verruimingen en dat is hoopgevend. Dat is de hoop van hoop en vrees. Maar ik ben zelf nog niet zonder die vrees.

Het is goed om te zien dat het kabinet zich breder laat adviseren naar aanleiding van een breed gesteunde motie, door mij ingediend. Kan de premier nog eens aangeven hoe nu al verschillende adviezen zijn meegewogen?

En dan specifieker mijn vrees. Het OMT heeft al op 6 april een aantal voorwaarden geschetst voor verruiming, over welke maatregelen dan zouden moeten worden genomen. En als je dat rijtje langs gaat, zijn er best vragen bij te stellen en collega’s hebben net ook gedaan. Als je kijkt naar het reproductiegetal dat echt onder die 1 moet zijn, dat is ook de buffer waar collega Klaver het over had, is die ruim genoeg? En dat zorgsysteem moet niet worden overvraagd. Is dat zo? Hebben we daar voldoende zekerheid bij? Is er voldoende testcapaciteit? Is die voldoende op niveau en op tijd op niveau? En die bron- en contactopsporing, daar zijn ook wisselende signalen over van de GGD. Dus kan de Minister van VWS in alle helderheid schetsen hoe we daar voor staan?

Het feit dat ik deze vragen stel, maakt duidelijk dat ik nog niet zonder vrees ben. En ik vraag de minister-president om ons mee te nemen in de afwegingen die zijn gemaakt. Hoe verhouden onze keuzes zich ook tot die van ons omringende landen. Dan een aantal korte vragen over beschermende middelen. Ook daarbij sluit ik me aan bij de vragen van collega Marijnissen.

Het landelijk consortium zegt: we kunnen minimaal vervijfvoudigen in de omvang van de bestelling. Waar blijft het? Waarom horen wij nog steeds geluiden van onvoldoende beschermende middelen? En deze moeten wat onze fractie betreft ook preventief kunnen worden ingezet, omdat ouderen lang niet altijd zichtbare symptomen hebben. Hoe gaat de Minister van VWS hiermee om? Worden mantelzorgers hierin meegenomen? Mooi dat er een bezoekregeling komt voor verpleeghuizen. Hoe wordt die verder uitgewerkt? Hoe worden verpleeghuizen geselecteerd? En graag ook een reactie op het advies van de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving die zegt: pleeg nou maatwerk. Kijk nou op instellingsniveau wat zo’n instelling aan kan. Hoe dat kan worden vormgegeven. Kan de minister daar op reageren? Wat vindt het kabinet van dat advies?

Wij willen ook aandacht blijven vragen voor de mensen die beschermd wonen: GGZ- en jeugdzorginstellingen en voor de gehandicaptenzorg. Ook daar horen we van schrijnende situaties. De bezoekersregeling voor ‘nee, tenzij’ is hier uitgelegd als ‘nee’. En de dagbesteding is gesloten. En de exit-strategie die door hen niet begrepen wordt en vaak voor hen niet van toepassing is. Welke stappen wil het kabinet hier samen met de sector gaan zetten?

Dan een heel andere afdeling: de economische afdeling. De huidige NOW-regeling, die de loonkosten vergoed voor 90% is niet geschikt voor onderneming die minder loonkosten hebben en hoge vaste doorlopende vaste bedrijfskosten. Het gaat dan vaak om familiebedrijven, mkb’ers en maakindustrie. Is het kabinet bereid om te zien hoe vaste doorlopende bedrijfskosten vanaf 1 juni op dezelfde wijze kunnen worden behandeld als loonkosten? Zodat ook deze kapitaalintensieve bedrijven een kans op overleven hebben.

En dan tot slot. In deze crisis zijn woorden gesproken over onze ouderen die me soms pijn aan het hart doen. Over ‘dor hout’, over een '60-min'-samenleving die we zouden moeten hebben of leeftijdsgrenzen bij horeca. Natuurlijk vraagt iedere groep om maatwerk en moeten we kijken welke groep wat nodig heeft. Maar ik heb toch sterk de indruk dat solidariteit tussen generaties onder druk komt te staan. En laat ik het dan maar in de vorm van een vraag stellen: is de minister-president het met eens dat nu we samen in het schuitje zitten, we er ook alleen maar samen uitkomen? Dat als wij de samenleving gaan herstarten, we dat alleen maar doen met degenen die de samenleving hebben opgebouwd?

Door Webredactie op 7 mei 2020 om 12:00

Manifest: ‘Geen wederopbouw zonder de mensen die dit land hebben opgebouwd!’

Manon Vanderkaa van KBO-PCOB, Jan Slagter Omroep MAX en Gert-Jan Segers van de ChristenUnie slaan opnieuw de handen ineen met een dringend appél om tijdens de coronacrisis geen keuzes te maken waarbij ouderen tweederangsburgers worden. De drie organisaties publiceren vandaag een manifest met de oproep om bij nieuwe stappen niemand voor te trekken en niemand af te schrijven.

‘Ieder mens telt en tijdens deze crisis laten we niemand in de steek. Uitspraken over dor hout, horeca die gesloten is voor senioren of zelfs een 60- samenleving, doen ouderen geen recht. We roepen iedereen op om helder uit te spreken dat in de volgende fase ouderen voluit mee mogen doen.’

“Deze coronacrisis laat ook zien hoe hard we senioren missen: als mantelzorger, kinderoppas en vrijwilliger. Voor de gezelligheid om even met de kleinkinderen langs opa en oma te gaan. Om dan ouderen weg te zetten als tweederangs burger is niet goed te praten. Juist nu hebben we saamhorigheid en solidariteit tussen de generaties nodig, pas dan komen we sterker uit deze crisis.”

“Ouderen mogen ten tijde van deze crisis niet weggezet worden als tweederangsburgers. Suggesties in die richting moeten direct de kop worden ingedrukt. Ouderen zijn van wezenlijk belang in onze samenleving, laten we dit in het maatschappelijk debat altijd voor ogen houden.”

Door Gert-Jan Segers op 22 april 2020 om 17:08

Acht vragen aan het kabinet over de aanpak van de coronacrisis (debatbijdrage)

We bevinden ons in een fase van de coronacrisis waarin er weloverwogen nieuwe keuzes moeten worden gemaakt. Ik dank het kabinet voor de besluiten en voorgenomen besluiten van gisteren met betrekking tot onderwijs en sport.

Tot nu toe zijn de gezondheidsadviezen van het Outbreak Management Team leidend geweest voor het kabinet. En is het begrijpelijk en terecht dat tot nu toe gezondheid en bescherming van kwetsbare mensen de eerste prioriteiten waren. Gisteren benadrukte de minister-president dat nogmaals tijdens de persconferentie. Maar voor de komende tijd zal er nu een bredere afweging moeten plaatsvinden.

Er is gezondheid, maar ook kwaliteit van leven. Mijn moeder is gelukkig gezond, maar de eenzaamheid doet haar verdriet. En dat laatste telt ook mee. We kunnen overleven, maar we moeten ook samenleven. En we hebben ook een inkomen nodig om überhaupt te kunnen leven.

Bij nieuwe keuzes telt uiteraard gezondheid, maar ook welbevinden, sociale verhoudingen, sociaaleconomische gevolgen van maatregelen en de verschillende effecten voor verschillende groepen in verschillende regio’s zijn van belang. Uiteindelijk zijn de nieuwe, bredere afwegingen ethische afwegingen die politiek én maatschappelijk moeten worden gemaakt.

Ik wil het kabinet daarom in overweging geven om naast het Outbreak Management Team ook een breed samengesteld Impact Management Team in het leven te roepen. Met bijvoorbeeld de inbreng van een gedragswetenschapper, een econoom, een ethicus, een adviseur voor internationale samenwerking, een pedagoog en een psycholoog. Met zowel een OMT als een IMT wordt het kabinet breder geadviseerd en kan het een bredere afweging maken in de fase die nu aanbreekt.

Het OMT raadt het preventief gebruik van mondkapjes in de verpleeghuiszorg buiten de corona-afdeling af. Ondertussen nemen verpleeghuizen zelf extra maatregelen omdat er veel onrust is onder personeel en familie. Wil het kabinet daar nog eens naar kijken, wil het zorgen voor goede bescherming en zo deze onrust wegnemen?

Het is goed dat er wordt geadviseerd om voor thuiswonende kwetsbare ouderen één of twee mensen aan te wijzen om die thuis te bezoeken. Wanneer verwacht het kabinet met meer duidelijkheid te komen voor een mogelijke bezoekregeling voor verpleeghuizen en gehandicapteninstellingen, en wanneer kan er met pilots worden begonnen? De emotionele nood is hier soms hoog.

Dan kwetsbare kinderen of mensen met een beperking die afhankelijk zijn van dagbesteding. Zij zitten nu al weken thuis. Komt met de openstelling voor speciaal onderwijs ook een openstelling van de dagbesteding in zicht? Kan er ook een speciale transitiestrategie komen voor mensen met een beperking?

Door op onderwijs. Ik ben blij dat kinderen straks weer naar school kunnen, dat nieuws werd in veel gezinnen met blijdschap ontvangen. Maar wat betekent dit voor de werkdruk van leraren en voor leraren of scholieren met kwetsbare gezinsleden?

Wanneer zijn laagdrempelige testen beschikbaar en wat gaat het kabinet doen om barrières voor het testen weg te nemen en de beschikbare capaciteit volledig te benutten?

De apps. Vanmorgen waarschuwde Professor Marc de Vries van de TU Delft voor de impact. Het vertrouwen dat er nu is in de aanpak van het kabinet moeten we niet kwijtraken door een overhaast proces waarbij een app een doel wordt in plaats van een middel. Goed dat er nu meer tijd wordt genomen. Mag ik de minister van VWS vragen of hij daarin eerst de basale vragen aan bod wil laten komen zoals:

- Is dit het beste middel of zijn er andere middelen?

- Wat is de impact van het middel op onze samenleving?

En wordt dan ook gekeken naar wat minder ingrijpend is maar op de korte termijn al mogelijk is: zoals thuisrapportage of het uitbreiden van het aantal mensen dat bron- en contactonderzoek kan afnemen?

Ten zevende sluit ik mij aan bij vragen die al zijn gesteld over voorwaarden bij een volgend economisch steunpakket.

En helemaal tot slot mevrouw de voorzitter, mijn laatste vraag aan het kabinet is om blijvend specifiek te kijken naar de impact van de maatregelen en de coronacrisis op specifieke groepen. Ik noem ze nog maar een keer: de PGB-houders, de GGZ, de jongeren. We hebben al het middel van een generatietoets tot onze beschikking. Zou dat niet een middel zijn die we ook in deze crisis kunnen inzetten om heel specifiek te kijken wat de impact van maatregelen is voor volgende generaties?

Door Gert-Jan Segers op 21 april 2020 om 07:50

Weemoed en hoop tijdens een lockdown

‘Als ik zou het willen, zou ik hier hele dagen een potje kunnen gaan janken.’ Mijn moeder mist de aanloop van kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Ze mist het bezoek van vriendinnen, bezoek aan de kerk. Want het is nu zo stil, zo verschrikkelijk stil.

Als we zouden willen, zouden we allemaal elke dag wel om iets kunnen huilen. Om de angst van mensen die door het coronavirus besmet zijn of bang zijn dat te worden. Om de mensen die in een onmenselijke eenzaamheid zijn gestorven. Om de begrafenissen waar we niet bij mogen zijn. Om onze geliefden die in een verpleeghuis opgesloten zitten en inmiddels niet meer weten wat erger is, besmetting door het virus of de verstikkende eenzaamheid. Om onze bedrijven die kopje onder dreigen te gaan en onze banen die op het spel staan. Als we het zouden willen, zouden we naast de dichter van psalm 42 kunnen neerploffen en een potje meehuilen:

Als ik het toelaat, zou ik gemakkelijk mijn hele ziel kunnen vullen met gemis. Zeker in deze dagen van de ‘intelligente lockdown’. Ik wil zo graag mijn moeder een zoen op haar wang geven. Ik wil weer een cappuccino op het Plein drinken en even met een collega of medewerker de benen op tafel leggen. Ik mis de hugs van mijn broers en zussen. Mijn loopje naar de bus en mijn dagelijkse treinrit naar Den Haag. De taart bij de fractievergadering als iemand jarig is, de felicitaties. Ik wil weer op donderdagavond aan de lasagne op het Ministerie van Landbouw en dan tijdens het overleg met onze bewindslieden en medewerkers luisteren naar hun wel en wee en weer merken hoezeer we echt kameraden van elkaar zijn geworden. Ik mis de begroetingen in de kerk, het samen zingen tijdens de dienst, het gebed voor elkaar, het koffiepraatje na afloop.

Als ik het toelaat, kan heimwee m’n way of life worden. We hebben hier thuis pas oude videobanden op DVD’s laten zetten en laven ons met aan het vertederende gekeuvel en gedribbel van onze kleine meisjes. Ik kijk naar de stoffige kinderboekjes in de kast op zolder, naar de schommel voor het huis die nooit meer gebruikt wordt, naar de rolschaatsen die nog in de hoek van ons schuurtje liggen en weet dat het nooit meer terugkomt. Ik ben nog weleens teruggegaan naar het huis van mijn jeugd in Leeuwarden. De stenen van het huis stonden nog op elkaar, de Douwe Kalmaleane lag er nog steeds netjes bij, maar het leven was eruit weggevloeid. Het pleintje waarop we voetbalden was leeg, door de straat waar we ‘stoeprandden’ fietsten mensen die ik helemaal niet kende. Zo kan ik ook door de stad van mijn studententijd lopen, nog eens terugblikken op onze buitenlandse avonturen. Hoe ouder je wordt, hoe meer verleden je hebt en hoe meer tijd er is vergleden zoals er zand door je vingers glipt.

Het prachtige van psalm 42 is dat heimwee en weemoed al zingend omslaan in hoop. Mijn verdriet heeft niet het laatste woord, dit gaat echt ook weer voorbij. Het mooie is dat dit geen goedkope hoop is, een positivisme dat mij door een mental coach is aangepraat. De hoop die we koesteren, is als het bereiken van een bergtop na een zware klim. Om zo’n bergtop te kunnen bereiken, kun je ook een helikopter huren en je er laten afzetten. Maar als je er een urenlange tocht voor over hebt gehad, dan zijn de voldoening van het bereiken van de top en het uitzicht daar zoveel bevredigender. En zo is de christelijke hoop de dure hoop van bloed, zweet en tranen. Deze coronacrisis is echt, het verdriet is echt, maar ze gaan voorbij. En wat er ook allemaal achter ons ligt, het mooiste staat nog te gebeuren.