Diepgeraakt zijn we door het overlijden van Xander van Asperen (66) afgelopen zaterdag, 13 april 2019.
Sinds het moment dat Xander lid werd in 1979 tot aan het allerlaatst was hij actief voor D66. Onder meer als raadslid in de periode 2010-2014 en als voorzitter van onze Afdelingsprocedurecommissie, in welke functie hij tijdens onze afdelingsvergaderingen de hoeder van onze besluitvormingsprocessen was. Ook op landelijk niveau vervulde hij een soortgelijke rol in de Landelijke Verkiezingscommissie.
Xander was een bijzondere man, een man waarop wij, waarop iedereen – getuige ook het hieronder door voormalig fractievoorzitter Gerda Oskam voor Xander geschreven In Memoriam – kon bouwen. Wij zijn hem onmetelijk veel dank verschuldigd voor zijn onbaatzuchtige inzet voor D66, voor onze afdeling en voor de gemeente Utrecht. We gaan hem missen. We laten nu los, maar we zullen Xander voor altijd blijven herinneren en met ons meedragen.
Onze gedachten zijn bij iedereen binnen D66 die in de loop der jaren nauw met Xander heeft samengewerkt. Maar bovenal zijn onze gedachten bij Janneke, de vrouw van Xander, de kinderen, familie, vrienden en andere naasten. Wij wensen hen bijzonder veel kracht om dit grote verlies te dragen.
Roel Masselink, voorzitter D66 Utrecht Jony Ferket, fractievoorzitter D66 Utrecht
IN MEMORIAM
“Vrede en alle goeds, Xander van Asperen vbf”. Zo ondertekende Xander altijd zijn mails. Toen ik hem in 2005 leerde kennen als commissielid van de 1-persoons fractie die D66 sinds 2000 was, vroeg ik hem welke betekenis dat had. Zijn uitleg vertelde veel over hoe hij in het leven stond en waarom hij al sinds 1979 lid was van D66. “Vrede en alle goeds” en “vbf” staan voor mensen die hun geloof en manier van leven baseren op Franciscus van Assisi. Vanuit die overtuiging werkte hij bij Emmaus “samen leven, samen werken, samen delen”. Circulaire economie en duurzaamheid, voordat het in de mode kwam leefde hij al vanuit die uitgangspunten. Dezelfde idealen vond hij in de politiek bij D66 en hij kende onze 5 richtingwijzers dan ook uit zijn hoofd. Na de verkiezingen van 2006 werden Alice van Rooij, Arjan Kleuver en ikzelf raadslid en werd Xander commissie woordvoerder cultuur, sport en welzijn. Door vriend en vijand werd zijn grondige kennis en inzicht in die dossiers gewaardeerd. Ook al kreeg hij destijds door de politieke constellatie in de gemeenteraad, niet altijd gelijk – hij had het wel en dat bleek ook vaak achteraf. Mij staan met name 3 onderwerpen bij waarin dat zo was. De aanloop naar het huidige TivoliVredenburg was financieel en organisatorisch een drama. Xander pleitte voor een bepaalde stemverhouding tussen de organisaties die zouden opgaan in TivoliVredenburg als basis voor een gezonde exploitatie. In 2007 bleek daarvoor nog geen meerderheid te vinden – maar uiteindelijk in 2011 werd zijn voorstel wel ingevoerd. Een tweede onderwerp ging over zwemwater. Xander pleitte voor een veel groter zwembad in Vleuten-de Meern/Leidsche Rijn dan gerealiseerd zou worden. Nu, 5 jaar na de opening van dat zwembad, blijkt Xanders gelijk. Er is een enorm tekort aan zwemwater in de gemeente Utrecht. Tot slot een voorbeeld over zijn financiële soliditeit: Xander was erg tegen de vestiging van het Armandomuseum in Amelisweerd, het MOA, omdat hij zowel de investering als de exploitatie volstrekt onbetrouwbaar achtte. Nog geen jaar na de opening van het MOA, bleek al zijn gelijk.
Xander werd na de verkiezingen van 2010 gemeenteraadslid in de 9-koppige D66-fractie. Hij werd daarin o.a. woordvoerder ouderen en ouderenhuisvesting, een term die hij verschrikkelijk vond. Levensloopbestendige en betaalbare woningen, daar stond hij voor. Hij gruwelde van een modelmatige groepsbenadering waarin geen individu past. Xander was van de inhoud, niet van de politieke spelletjes. Hij was eigenwijs, dat zei hij ook telkens lachend als ik als fractievoorzitter hem probeerde iets duidelijk te maken over zijn presentatie, maar tegelijkertijd stond hij zeer open voor andere opvattingen en meningen. Zorgzaam voor anderen, oprecht geïnteresseerd in en begaan met zijn medemens. Eerlijk en rechtvaardig, ook als voorzitter van de besluitvormingscommissie van D66 waar ik soms met hem samenwerkte als landelijk congresvoorzitter.
Xander kende ik ook los van de politiek. Hij zat namens Welzaam Vleuten-de Meern, waar ik voorzitter van de RvT was, in het bestuur van Portes Beheer. Ik herinner me het door hem verrassend prachtig gezongen Ave Maria van Gounod. Met zijn vrouw Janneke (een ver familielid van mij) woonde hij vlakbij mij in het prachtige Haarzuilens en was hij actief in het dorp. Een paar dagen voor zijn fatale reis naar Birmingham was ik bij Xander en Janneke even op de thee tijdens het flyeren in Haarzuilens. Ik draag het beeld van Xander gezond, geanimeerd sprekend, op de bank in de huiskamer, naast Janneke, te midden van stapels boeken en met de poezen tevreden spinnend in de zon achter het raam, in warme herinnering bij me.
Rust in vrede Xander vbf.
Gerda Oskam, fractievoorzitter D66 Utrecht van 2007 – 2012
