Poliflw

Ik geef het stokje door aan… Tijdens de eerste ronde door de gemeente hebben we vooral actieve 50 plussers gesproken. Allemaal mensen die zich inzetten als vrijwilliger in hun kern of in de gemeente Lochem. In ieder verhaal zat wel een onderwerp waar we als politiek iets mee kunnen. Omdat het een prettige manier is om zo met inwoners in contact te komen, gaan we hiermee door. Deze ronde zijn de jongeren aan de beurt. Wat spreekt hen aan of wat valt op? We zijn benieuwd wat zij te vertellen hebben. De laatste keer was ik bij Wessel Ruiterkamp in Harfsen. Het is gelukt om het stokje door te geven aan Maaike Jimmink uit Eefde. Het duurde even tot er een moment was dat we beide konden en zo sprak ik haar onlangs in de theetuin bij de “Hoofdige Boer” in Almen. Wie is Maaike Jimmink? Maaike Jimmink is 36 jaar. Haar ouderlijk huis hoorde vroeger bij Almen, maar sinds de invoering van de postcode is het postadres Eefde. Maaike woont met haar vriend Sjors en hun 2 dochters Josje (bijna 3) en Dani (bijna 1) op het erf van het ouderlijk huis van Maaike. Wat doe je in het dagelijks leven? Maaike is pedagogisch jeugdhulpverlener in Almelo. Ze begeleidt jongeren die om verschillende redenen niet thuis kunnen wonen. Daarnaast is ze in Eefde actief bij de Oranjeverenging en natuurlijk moeder. Wat valt op? Maaike is een aanpakker, organisator en een warme persoonlijkheid. Ik kan me voorstellen dat de jongeren die ze begeleidt blij zijn als Maaike op de groep is. Omdat ze eigenlijk tijd te kort komt om alles te doen wat ze leuk vindt, heeft Maaike keuzes moeten maken. Dat betekent niet langer actief zijn bij de toneelvereniging, hoe leuk toneelspelen ook is. En kiezen tussen de carnavalsvereniging in Gorssel of de Oranjevereniging in Eefde. “Ik vind de Oranjevereniging met al haar festiviteiten dan net iets leuker om me voor in te zetten en bovendien is het in mijn eigen dorp”, aldus Maaike. “Maar ik doe nog wel ieder jaar met een act mee aan het vrijdagavondprogramma tijdens het carnaval in Gorssel.” Wat maakt Eefde bijzonder? Eefde is een gemêleerd dorp, maar er gebeurt van alles. Vooral de Oranjevereniging organiseert een aantal grote activiteiten die qua voorbereiding veel tijd vergen. Als bestuurslid heeft Maaike de jeugd onder haar hoede. Ze probeert hen te betrekken en enthousiast te maken om mee te doen aan de diverse onderdelen. Dat is best een uitdaging. “Wat vindt een jongere nu nog leuk om te doen? Ze krijgen zoveel prikkels van buitenaf. Het is best moeilijk om voor die groep iets te verzinnen”, vindt Maaike. Koningsdag, Oranjefeesten of de lichtjesoptocht met het Najaarsfeest zijn de jaarlijks terugkerende evenementen. “Het bestuur van de Oranjevereniging is in korte tijd vernieuwd en de gemiddelde leeftijd van de bestuursleden is behoorlijk gedaald. Wij geven een andere invulling aan het programma zoals Eefde dat jaren gewend was. Nieuwe mensen, met nieuwe ideeën. Je moet ook durven veranderen. De opvatting “We hebben het toch altijd zo gedaan?” is een valkuil. Als je merkt dat de groep die het aanspreekt kleiner wordt, zul je wat nieuws moeten proberen om het voor zoveel mogelijk mensen leuk te houden”, aldus Maaike. “Dat lukt niet altijd en dan probeer je weer wat anders. Zo was dit jaar de dorpsquiz een nieuw onderdeel op het programma tijdens het Eefdese Feest. Een groot succes. Ik kan er zo van genieten als ik zie dat de mensen plezier hebben van hetgeen we hebben georganiseerd. Daar kan ik gewoon blij van worden.” Wat ze vooral fijn vindt aan Eefde is het dorpse. Dat de mensen in de winkel belangstelling tonen voor elkaar. Maaike: “Dat is zo waardevol, even vragen hoe het met jou of met de kinderen gaat. Dat is niet beklemmend, maar dat voelt gewoon goed”. Wat kan er beter? Het nieuwe plein bij ’t Hart zou best wat meer uitnodigend mogen worden. Een plek waar je elkaar ontmoet. “Zoiets als de waterwerken bij de IJssel in Zutphen of een gezellige picknickbank. Voor de kermis en de presentaties van de deelnemers aan de lichtjesoptocht is het een geschikte plek, maar ik zie daar best meer mogelijkheden”, aldus Maaike. Wat ze jammer vindt is dat de gemeente de subsidies voor verenigingen steeds verder terugdraait. “Ik snap wel dat de gemeente niet alles in stand kan houden, maar als je levendige kernen wil, mag daar best wat tegenover staan. Je kunt niet alles bij de inwoners neerleggen.” En verder? Maaike kan intens genieten wanneer ze met haar kinderen over de dijk langs het Twentekanaal loopt. “Dat we hier mogen wonen, zo mooi. De rust… Dat zie ik als een groot voorrecht.” Tot slot Wat was het fijn om weer een inwoner te ontmoeten die zich zo inzet voor haar omgeving. Zoveel enthousiasme en betrokkenheid. Denken in mogelijkheden. Dat typeert Maaike. In iedere kern heb je drijvende krachten nodig, want niks gaat vanzelf. Maaike is er in Eefde eentje van. Maaike, dank je wel! Coby Wiltink-Roeterdink.

Een tijdje terug nodigde Peter Bruggeman van loonbedrijf H. Boschloo & Zn uit Gorssel raadsleden uit om zelf te ervaren dat er veel laaghangende takken zijn, jonge loten tot bijna op de weg groeien en onoverzichtelijke punten zijn. Vanavond stapte ik bij hem in de tractor met zodenbemester. De tractor is voorzien van GPS, sensoren en camera’s, alles voor de veiligheid. Het valt meteen op hoe smal de wegen zijn. We hebben op meerdere wegen de volle breedte nodig. “Als er een tegenligger aankomt, kun je geen kant op. En dan is deze weg (Domineesteeg, Eefdese Enkweg) ook nog in beeld als snelfietsroute”. Dat kan toch niet?” aldus Peter. Dan moet er inderdaad heel wat aangepast worden. In de auto merk je niet dat takken zo laag hangen, maar we raken er veel onderweg. Ook bomen of struiken van particulieren groeien weelderig en komen op sommige plekken over de weg. “Wij hebben hier hinder van, maar ook voor hulpdiensten zoals de brandweer en eventueel hoogwerker wordt op veel plekken de doorgang bemoeilijkt door wildgroei”, vertelt Peter die ook bij de vrijwillige brandweer Gorssel zit. Het gaat te ver om hier alle punten te benoemen waar hinder wordt ondervonden of waar de situatie zo onoverzichtelijk is dat je moet hopen dat er geen andere weggebruiker aankomt. Maar dat de loonwerkers een punt hebben, is wel duidelijk. Een paar fietsers kijken nors als we ze tegemoet rijden. Dat is Peter wel gewend. Maar er wordt ook gezwaaid, gelukkig. Respect voor de loonwerkers. Ze werken met enorme machines en passen zich aan aan de tijd. Daarvoor is ruimte nodig. Dat kan alleen maar door extra te snoeien, vooral op punten waar het uitzicht ernstig belemmerd wordt of daar waar de machines door de takken gaan. “Als de gemeente daar iets aan kan doen? Het is in het belang van de veiligheid voor alle weggebruikers van deze wegen en voor het behoud van de machines”, aldus Peter. Het is zeker goed om hier aandacht voor te vragen. Na het zomerreces staat het bij ons op de agenda. Peter, dank je wel voor de rondrit! Coby Wiltink-Roeterdink.

Tijdens de eerste ronde door de gemeente hebben we vooral actieve 50 plussers gesproken. Allemaal mensen die zich inzetten als vrijwilliger in hun kern of in de gemeente Lochem. In ieder verhaal zat wel een onderwerp waar we als politiek iets mee kunnen. Omdat het een prettige manier is om zo met inwoners in contact te komen, gaan we hiermee door. Deze ronde zijn de jongeren aan de beurt. Wat spreekt hen aan of wat valt op? We zijn benieuwd wat zij te vertellen hebben. Erwin Elkink gaf het stokje door aan Wessel Ruiterkamp uit Harfsen. We spreken elkaar bij Wessel aan de keukentafel. Wie is Wessel Ruiterkamp? Wessel Ruiterkamp is 33 jaar. Zijn ouderlijk huis stond officieel in Epse, maar behoorde tot de schoolkring Harfsen. Wessel voelt zich op en top Harfsenaar. Hij is getrouwd met Ellen en in oktober verwachten ze hun eerste kindje. Wat doe je in het dagelijks leven? Wessel is strateeg bij de gemeente Wierden. Hij adviseert het college en geeft leiding en coördineert projecten en beleid op gebied van onder meer woningbouw, ruimtelijke ordening en de Omgevingswet. De gemeente Wierden is met ruim 24.000 inwoners en zeven kernen wat kleiner dan de gemeente Lochem. Of het door z’n werk komt of door de betrokkenheid, Wessel is in ieder geval goed op de hoogte wat er in onze gemeente speelt. Wat valt op? Wessel is een gedreven persoon. Hij vertelt met enthousiasme over Harfsen. “Er wordt hier zoveel georganiseerd. Ik denk dat mensen buiten Harfsen niet half in de gaten hebben wat er allemaal gebeurt. De gemeente waarschijnlijk ook niet, want Harfsen heeft de eigenschap het zelf te regelen. Dat komt, denk ik, omdat Harfsen een jong dorp is. Nog geen 100 jaar oud. Alles wat er nu is, is door Harfsenaren zelf opgezet. Dat mogen we misschien best meer uitstralen. Trots zijn op ons dorp, maar dat zit niet zo in onze aard”, aldus Wessel. Wat maakt Harfsen bijzonder? Het Kulturhus “Hoeflo” heeft een hele belangrijke functie in het dorp. Wessel: “Harfsen heeft veel verenigingen. In “Hoeflo” vinden verschillende activiteiten plaats en het zit bijna iedere avond vol. Alleen jammer dat het op de verkeerde plek staat.” Maar het belangrijkste evenement voor Harfsen is toch wel het Harfsens Feest met de buurtspelen. Wekenlang zijn buren samen in voorbereiding voor de donderdagavond. Welke buurt komt met de leukste sketch? Dat is niet het enige. Voor bijna alle leeftijden is er tijdens het Harfsens Feest een onderdeel om aan mee te doen. Voor de jeugd is er een trek- en duwspel, 65+ gaat de strijd aan met jeu de boules, een andere groep kan de kennis testen tijdens een quiz en als afsluiting een finalespel. “Het mooie is dat ook nieuwe inwoners hieraan meedoen. Er wordt naar uitgekeken en nog lang over nagepraat.” Wessel is zelf ook actief in Harfsen. Hij was tot vorig jaar voorzitter van de Omnivereniging SV Harfsen, heeft meegeschreven aan het eerste dorpsplan, zit in de TC van de voetbal en zet zich nu in voor het 75 jarig jubileum van de Oranjevereniging. In 2007 heeft hij met een paar andere jongeren “Jong Harfsen Feestteam” opgericht. Het doel van deze stichting is om door middel van verschillende activiteiten de leefbaarheid voor en saamhorigheid onder de jeugd van Harfsen te vergroten. “Voor de jeugd tussen de 16 en 25 jaar was er voorheen weinig te doen, wel op sportgebied, maar verder niet.” Wessel maakt al een aantal jaar geen deel meer uit van het bestuur, maar het doet hem goed dat de activiteiten van het Feestteam gewoon doorgaan, zoals een jaarlijkse dropping, Koningsnacht, Beachparty op het plein en medewerking verlenen aan het Harfsens Feest. Wat kan er beter? Voor Harfsen is de nieuwbouwwijk een enorme aanwinst. “Vanwege de crisis en de hoge grondprijzen kwam plan Heideveld aanvankelijk moeilijk van de grond. In verhouding is 72 extra woningen natuurlijk een enorm aantal. Maar nu bijna alles verkocht is, blijkt dat er wel degelijk behoefte is aan nieuwbouw. Ik ga ervanuit dat met de verruiming die er komt in de verdeling van de woningcontingenten de gemeente Lochem ook aan de bel trekt. Juist de levendige kernen maakt de gemeente Lochem aantrekkelijk voor woningzoekenden van elders”, vindt Wessel. “De kernen hebben voldoende inwoners nodig om het leefbaar te houden.” Het onderhoud aan de wegen in de gemeen Lochem verdient volgens Wessel op sommige plekken meer aandacht. “In Harfsen zijn enkele wegen die sinds de aanleg van meer dan 40 jaar geleden nagenoeg geen onderhoud hebben gehad en dat is te zien. Ook op andere plaatsen in de gemeente is er op dat gebied nog wel wat in te halen.” En verder? Dat de voetbalverenigingen van Harfsen en Almen de samenwerking voor de jeugd hebben opgezocht, noemt Wessel een goede zaak. “Beide verenigingen kampen met weinig jongeren. Sommige spelers blijven ingedeeld bij een team omdat er anders te weinig zijn. Eigenlijk zouden ze een niveau hoger kunnen. Je moet dan verder durven kijken dan je eigen club. En dat is nu gebeurd. De oudere jeugd maakt de overstap naar de senioren binnen de eigen vereniging en voor de jeugdspelers van Harfsen en Almen betekent dit dat ze straks veel meer op hun eigen niveau voetballen en dat is toch veel leuker?” Wessel hoopt dat de gemeente Lochem ervoor blijft zorgen dat Buitenlust de centrumfunctie behoudt. “Harfsen heeft geen mooi centrum of gebouwen met authentieke uitstraling. Buitenlust staat wel op de meest prominente plek van Harfsen. Het zou jammer zijn dat er alleen een appartementengebouw zou komen. Een stukje horeca of iets waar mensen even naar binnen kunnen voor een kopje koffie of iets anders. Harfsen heeft niets om de passanten vast te houden. Dat missen we. Ik hoop dat de gemeente daar rekening mee houdt.” Tot slot Wat een geluk voor Harfsen dat Wessel in Harfsen is gebleven. Zo’n gedrevenheid en enthousiasme daar kan Harfsen wat mee en daar kan Wessel wat mee in Harfsen. Onderdeel zijn van de samenleving, want samenleven doe je samen. Wessel, dank je wel! Coby Wiltink-Roeterdink.

Tijdens de eerste ronde door de gemeente hebben we vooral actieve 50 plussers gesproken. Allemaal mensen die zich inzetten als vrijwilliger in hun kern of in de gemeente Lochem. In ieder verhaal zat wel een onderwerp waar we als politiek iets mee kunnen. Omdat het een prettige manier is om zo met inwoners in contact te komen, gaan we hiermee door. Deze ronde zijn de jongeren aan de beurt. Wat spreekt hen aan of wat valt op? We zijn benieuwd wat zij te vertellen hebben. Mark Berenpas uit Lochem gaf het stokje door aan Erwin Elkink uit Almen. We spreken elkaar bij Erwin thuis. Wie is Erwin Elkink? Erwin Elkink is 31 jaar en geboren in het buitengebied van Harfsen. Hij woont intussen ruim 2 jaar in Almen. Erwin is getrouwd met Annelien Lenderink en sinds juli 2018 vader van Thijs. Wat doe je in het dagelijks leven? Erwin werkt als mechanical engineer bij IMS in Almelo. IMS staat voor Integrated Mechanization Solutions. Het bedrijf ontwikkelt, bouwt en levert geautomatiseerde productielijnen aan internationale marktleiders in kleine sensoren, actuatoren en optica voor automotive,smart devices en de medische industrie. Zo ontwikkelde het bedrijf een productielijn voor het assembleren van luidsprekers voor in smartphones. Als mechanical engineer is Erwin bezig om producten, processen en systemen te bedenken, ontwerpen, analyseren en te verbeteren. Wat valt op? Erwin woont met plezier in Almen. Aanvankelijk was het de bedoeling dat hij en Annelien in zijn ouderlijk huis zouden blijven wonen. “Met mijn ouders hadden we bedacht om de woning te verdelen. We dachten dat dit geen probleem zou zijn, vooral omdat veel gemeenten mantelzorg zien als een oplossing voor ouderen om langer thuis te kunnen blijven wonen.” De gemeente Lochem ging wel mee in hun plan, maar wilde er geen 2 eigen huisnummers aan toekennen. Maar dit was een vereiste van de bank. “Mocht het om wat voor reden dan ook moeilijk worden met de hypotheek, dan wil de bank aanspraak kunnen maken op het hele perceel en bebouwing en niet op een gedeelte ervan.”, aldus Erwin. Het gevolg hiervan was dat het stel op zoek moest naar een andere plek om te wonen. De keuze voor Almen was snel gemaakt. Annelien komt uit Almen en heeft haar sport, vrienden en familie in Almen. Een deel van de vriendenclub van Erwin had intussen Harfsen verlaten. “De gemeente Lochem heeft 10 jaar geleden te weinig oog gehad voor de jongeren uit kernen Harfsen en Almen en daarom zijn veel jongeren naar Laren of elders vertrokken.”, aldus Erwin. Wat kan er beter? Erwin en Annelien hopen dat hun zoontje straks naar de basisschool in Almen kan gaan en dat er voldoende vriendjes of vriendinnetjes zijn. “We hebben geluk gehad dat we dit huis konden kopen, maar er is in Almen te weinig aanbod voor jonge gezinnen. Dan is het de vraag of de basisschool op termijn open kan blijven. Voorlopig lijkt het daar wel op, want er komen veel kinderen uit andere kernen naar de Julianaschool. Maar blijft dat zo? We moeten oppassen dat Almen geen plaats wordt waaraan alleen ouderen komen wonen, dit gaat dan ten koste van allerlei voorzieningen”, vertelt Erwin. Annelien vult aan: “We zijn in Almen gewend dat er zoveel georganiseerd werd door en voor jongeren. Jongens- en meisjesclub, Tussenclub, Soos. Je merkt dat het steeds moeilijker wordt om dit voort te zetten. Het is niet meer vanzelfsprekend dat jongeren in een bestuur of organisatie gaan zitten." "De jeugd heeft misschien andere interesses maar vooral zijn er minder jongeren dan 15 jaar geleden. De groep die de schouders eronder zet, wordt steeds kleiner. Dat is een ontwikkeling waar je mee te maken hebt, wat erg jammer is. Het zou goed zijn als Almen, en andere kleine kernen, weer interessant zijn voor jongeren om te gaan wonen.”, vindt Erwin. En verder? Erwin en Annelien hebben beiden altijd buitenaf gewoond, maar het wonen midden een dorp bevalt hen goed. Alles is dichtbij. Erwin “We hebben het zwembad, winkel en school op loopafstand. Om te wandelen ben je zo bij de Berkel of het Waliën. Het is hier overal mooi en rustig en daar houden we van.” En straks is het voor hun zoontje makkelijker om bij een vriendje te spelen. Als je ver buiten het dorp woont, ga je minder snel nog even ergens spelen. Op de vraag of er zaken zijn die er beter kunnen, weet Erwin zo één twee drie niet iets. Wel geeft het stel aan dat ze blij zijn dat de milieustraat niet bij hen voor de deur komt. Deze was schuin tegenover hun huis. “Het kwam geregeld voor dat er na twaalf uur ’s nachts iemand de lege flessen in de container gooide. Toen waren het nog metalen containers zonder demping. Daar word je niet blij van als je net in slaap bent.” Erwin voetbalt sinds hij in Almen woont bij Almen 3. Altijd gezellig. Erwin: “Het is een mooie club waar iedereen welkom is. Zelfs als je van de aartsrivaal komt, heb ik gemerkt. Een leuk potje voetbal met de juiste nuchtere mentaliteit en vervolgens een gezellig biertje op het terras. Dat is een mooie zaterdagmiddag." Aan wie draag je het stokje over? Erwin geeft het stokje door aan Wessel Ruiterkamp uit Harfsen. Begin mei ga ik met hem in gesprek. Tot slot Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Dat bewijst dit verhaal maar weer. Fijn dat jonge mensen er toch voor kiezen om in een kleinere kern te gaan wonen. Voor ons een uitdaging om de kernen aantrekkelijk te blijven houden voor de jeugd. Leefbare kernen voor jong en oud, ook dat is een vorm van duurzaamheid. Dank je wel Erwin en Annelien. Coby Wiltink-Roeterdink.

Regionale Energie Strategie (RES) Afgelopen raadsvergadering stond de startnotitie RES op de agenda. Het college heeft de raad ter consultatie een eerste versie van de Concept Startnotitie Regionale Energie Strategie voorgelegd. Veel is nog niet duidelijk, immers het Ontwerp Klimaatakkoord is nog steeds niet ondertekend. Het was ons al eerder duidelijk dat de ambitie van de Cleantech regio hoger ligt dan het landelijke. De Cleantech regio bestaat uit de gemeenten Apeldoorn, Brummen, Deventer, Epe, Heerde, Lochem, Voorst en Zutphen. Ze werken samen met ondernemers, onderwijs en onderzoek aan een energieneutrale en duurzame economie en samenleving. Landelijk is het uitgangspunt om tot een CO2 reductie van 49% in 2030 ten opzichte van 1990 te komen. De Cleantech regio sprak altijd de ambitie uit om tot een reductie van 55% te komen. Tot onze verbazing is in de startnotitie het woord ambitie vervangen door resultaatverplichting. Dat is een wezenlijk verschil. Op de vraag hoe dit is ontstaan, kregen we verschillende antwoorden. Hoe dan ook, we hebben samen met de VVD en Gemeentebelangen een motie ingediend om vast te houden aan eerder gemaakte afspraken en dat is gelijk aan het landelijke standpunt. Het wordt nog een hele opgaaf om daaraan te voldoen en daarbij hoort een zorgvuldig proces. Of het nu om zonneakkers of windmolens gaat, alles heeft invloed op de directe leefomgeving van omwonenden, bedrijven en het buitengebied. Dan kun je niet in korte tijd een vlekkenkaart maken met gebieden die geschikt zijn voor het opwekken van duurzame energie. Dit verdient een goed participatief proces, ofwel alle beslissingen die worden genomen, worden tijdig gedeeld met alle partijen. Om het college dit signaal af te laten geven in de Cleantech regio, hebben we hiervoor ook een motie mede-ingediend. Behalve regionale afspraken vinden we dat de gemeente Lochem een eigen plan moet maken. Veel inwoners hebben geen idee wat de omvang van de opgave CO2 reductie is. Is het verminderen van CO2 uitstoot alleen niet genoeg of moet je als gemeente ook duurzame energie opwekken? Hoeveel dan en waar? Wie gaat dat betalen? Als het in de steden niet kan, is dan het buitengebied aan de beurt? Wat wordt de aanpak van de gemeente Lochem richting 2030 of de inspanningsrichting naar 2050? Kortom, wat staat de inwoners te wachten? Heel veel vragen. Daarom waren we mede-indiener van een motie met daarin het verzoek aan het college om een plan te maken voor de participatie van inwoners bij een eigen programma klimaat, energie en landschap voor de gemeente Lochem. In dit programma in ieder geval duidelijk op te nemen welke activiteiten de gemeente Lochem gaat inzetten om de doelen te bereiken. En daarbij een vlekkenplan op te stellen waarop te zien is wat de effecten voor een bepaald gebied zijn. We vinden dat inwoners voldoende tijd moeten krijgen om hun mening hierover te kunnen geven. Ook hier geldt: zorgvuldigheid boven snelheid. Dorpsraden In 2009 hebben de dorpsraden en de gemeente Lochem een convenant ondertekend. Daarin zijn verschillende samenwerkingsafspraken opgenomen. We constateren dat het in meerdere kernen lastig is om bestuursleden te vinden. Vrijgekomen functies worden niet ingevuld. In veel kernen wordt het aantal van minimaal 50% huishoudens dat lid is van de dorpsraad, niet gehaald. We vragen ons af in hoeverre de dorpsraad altijd een representatieve gesprekspartner namens een kern is. De rekenkamercommissie kwam in haar rapport in 2017 tot een soortgelijke conclusie. Toch worden de dorpsraden voor sommige beleidsstukken door de gemeente als gesprekspartner geraadpleegd. Tegelijkertijd vinden dorpsraden dat ze niet altijd betrokken of geïnformeerd zijn over bepaalde ontwikkelingen in hun kern. Of inwoners herkennen zich niet in de mening van de dorpsraad. De stad Lochem kent geen stads- of wijkraad. Via Schriftelijke Vragen hebben we het college voorgelegd of de manier waarop de dorpsraden in de gemeente Lochem samengesteld zijn en/of bestuurd worden, niet aan een herziening toe is. Asbestdaken Tijdens het vragenhalfuur stelden we vraag of de gemeente Lochem in beeld heeft hoeveel asbestdaken er in onze gemeente zijn. Op 31 december 2024 zijn asbestdaken verboden en worden gemeenten geacht te gaan handhaven. Eind 2017 zijn in opdracht van de provincie Gelderland alle asbestverdachte daken in Gelderland geïnventariseerd. Deze inventarisatie is gedaan op basis van luchtfoto’s, het Actueel Hoogtebestand Nederland en de Basisregistratie Adressen en Gebouwen (BAG) van november 2017. Met de BAG van maart 2018 zijn gesloopte panden en panden waarvoor al een sloopmelding is ingediend, verwerkt in de inventarisatie als ‘gesaneerd’. De kaart kan door gemeenten dagelijks worden geactualiseerd en daarmee hebben gemeenten en de provincie een overzicht van de stand van het aantal asbestdaken. Volgens de asbestdakenkaart zijn er in de gemeente Lochem nog veel verdachte daken, terwijl ze intussen gesaneerd zijn en in veel gevallen ook voorzien van zonnepanelen. In tegenstelling tot andere gemeenten houdt de gemeente Lochem deze kaart niet bij. Volgens de wethouder is de administratieve belasting hiervoor te groot. De gemeente is wel bezig met een plan van aanpak. Maar zou het niet logischer zijn om eerst een actueel overzicht te hebben en dan te kijken wat er nodig is aan voorlichting of eventuele ondersteuning om de asbestdaken te saneren? Coby Wiltink-Roeterdink, Erik Hoentjen en Hermien Wiselius-Kottelenberg.

Tijdens de eerste ronde door de gemeente hebben we vooral actieve 50 plussers gesproken. Allemaal mensen die zich inzetten als vrijwilliger in hun kern of in de gemeente Lochem. In ieder verhaal zat wel een onderwerp waar we als politiek iets mee kunnen. Omdat het een prettige manier is om zo met inwoners in contact te komen, gaan we hiermee door. Deze ronde zijn de jongeren aan de beurt. Wat spreekt hen aan of wat valt op? We zijn benieuwd wat zij te vertellen hebben. Floris Makkink gaf het stokje door aan Mark Berenpas uit Lochem. We spreken elkaar bij Mark thuis. Wie is Mark Berenpas? Mark Berenpas is 33 jaar en geboren op een boerderij in het buitengebied van Harfsen. Hij woont intussen ruim 8 jaar in Lochem. Mark is getrouwd en vader van 2 jonge kinderen. Wat doe je in het dagelijks leven? Mark werkt als Supplier Engineer bij Bronkhorst High-Tech BV in Ruurlo. Het bedrijf ontwikkelt en fabriceert meet en regel instrumenten die nauwkeurige gas en vloeistofstromen kunnen meten. Naast het hoofdkantoor in Ruurlo waar circa 450 man werk heeft het bedrijf meerdere vestigingen verspreid over de hele wereld. Mark is verantwoordelijk voor de kwaliteit van de toegeleverde onderdelen. Wat valt op? Het valt Mark op dat er veel georganiseerd wordt in Lochem, zoals ‘Blues rond de kerk’ of de Sinterklaasintocht. Maar ook op een zomerse namiddag “Gewoon even een terrasje pakken op vrijdagmiddag. Daar kan ik echt van genieten.” Waar Mark helemaal enthousiast over is, is het project ‘Boekjes en Koekjes’. Elke week kunnen ouders met jonge kinderen elkaar ontmoeten in de Bibliotheek Lochem. Er is koffie, een voorleeshalfuurtje met en voor de kinderen, tijd om een boekje uit te zoeken en met elkaar te spreken over opvoeding. “Dat is toch hartstikke leuk?”, aldus Mark. Of het ‘ouder en kind zwemmen’ in De Beemd. “Ik neem af en toe vrij op vrijdagmorgen en dan gaan we met het hele gezin lekker zwemmen. Het is toch mooi dat dit zo dichtbij kan?” Andere pluspunten van Lochem is het ruime aanbod van supermarkten, de schouwburg, het openluchttheater en de vele scholen. “Vroeger moesten we 3 kilometer fietsen voordat we in Harfsen waren.” Dan is het wonen in een stad toch wel handiger met alles dichtbij. In de omgeving waar Mark woont is het hertenkamp, een speeltuintje en de Berkel. Het enige wat even wennen was aan het wonen in een woonwijk is dat de buren een stuk dichterbij wonen dan buitenaf. Mark: “Toen we hier kwamen wonen hebben we een housewarming gegeven. Dat werd heel erg gewaardeerd door de buurt. Je hoeft niet de deur plat te lopen bij elkaar, maar weten wie er in jouw buurt woont is toch goed? Een beetje omkijken naar elkaar, dat vind ik belangrijk.“ Wat kan er beter? Mark kan eigenlijk niks verzinnen wat er beter kan in Lochem. Na enig nadenken dan misschien de openstelling van het recycleplein op Aalsvoort. “Dit is op zaterdag tot één uur geopend en als je op zaterdag in de tuin aan het werk gaat kun je het groenafval ’s middags niet meer wegbrengen. ’t Is maar een kleinigheid”, aldus Mark. Op dit moment loopt er een pilot voor het apart inzamelen van luiers, een erg goed initiatief vindt Mark. “Ik hoop dat dit verder uitgerold wordt en dat er meer inzamelingsplekken komen in Lochem.” En verder? Mark zit sinds kort in de commissie voor het onderhoud van de speeltuin. “Ik vind het vanzelfsprekend dat je ook een steentje bijdraagt aan de samenleving. Heel veel tijd heb ik hier niet voor, maar dit kan wel. We maken ook gebruik van de speelplek, dan moet je er ook wat voor doen.” En als het mooie weer eraan komt, gaat Mark graag op pad voor een ritje met zijn Zundapp. Toen hij nog op de boerderij woonde is deze hobby begonnen. “’s Avonds na het eten met mijn schoonvader een tochtje maken. Even naar Markelo of de andere kant op. ‘t Ís hier overal mooi, waar je ook naartoe gaat!” Aan wie draag je het stokje over? Mark geeft het stokje door aan Erwin en Annelien Elkink uit Almen. De afspraak is gemaakt en volgende week ga ik met hen in gesprek. Tot slot Het is een best wel een bijzondere gewaarwording om iemand te ontmoeten die alleen maar positief is over Lochem. Maar ook goed om dit soort verhalen te horen. Immers, we zouden het liefst zien dat iedere inwoner tevreden is. Koesteren wat je hebt. Dank je wel Mark. Coby Wiltink-Roeterdink.

Tijdens de eerste ronde door de gemeente hebben we vooral actieve 50 plussers gesproken. Allemaal mensen die zich inzetten als vrijwilliger in hun kern of in de gemeente Lochem. In ieder verhaal zat wel een onderwerp waar we als politiek iets mee kunnen. Omdat het een prettige manier is om zo met inwoners in contact te komen, gaan we ermee door. Deze ronde zijn de jongeren aan de beurt. Sander Diepeveen gaf het stokje door aan Floris Makkink uit Lochem. Floris en ik spreken elkaar aan de grote tafel bij “de Hoofdige Boer” in Almen. Wie is Floris Makkink? Floris Makkink is 28 jaar. Het adres van zijn ouderlijk huis is officieel Harfsen, maar valt onder ‘de schoolkring Almen’. Sinds oktober 2018 woont hij bij zijn vriendin Fleur in Lochem. Wat doe je in het dagelijks leven? Na zijn studie aan de Wageningen Universiteit werkt Floris sinds april 2018 bij Agrifirm in Apeldoorn. Zijn functie is Adviseur Rundvee. Floris komt zelf van de boerderij. Tot vorig jaar zomer was er nog steeds de gedachte dat hij en zijn broer samen de boerderij zouden overnemen. Echter de boerderij is te klein om met twee gezinnen van te leven. “En ik weet niet of het verstandig is om met je broer een onderneming te hebben. We kunnen het heel goed vinden met elkaar, maar denken niet altijd hetzelfde. Daarnaast heb ik door de internationale stages en reizen die ik heb gemaakt, inspiratie op gedaan over ondernemerschap en management van een agrarisch bedrijf. Op deze manier van ondernemen wordt in Nederland beperkt door wet en regelgeving en niet past bij de huidige grootte van ons bedrijf. Bovendien heb ik het erg naar mijn zin bij Agrifirm. Het adviseren en contact met de boeren ligt me wel. Daarom heb ik afgelopen zomer de knoop doorgehakt en betekent dit dat mijn broer te zijner tijd de boerderij overneemt. Bovendien weet ik zeker dat ik met een leven buiten de boerderij ook gelukkig word. Een leventje op een woonboerderij met wat dieren buitenaf zie ik wel voor me.” Wat valt op? Floris vindt het vreemd dat de gemeente Lochem het goed vindt dat goeie landbouwgrond opgeofferd wordt voor zonneakkers. Hij vraagt zich sowieso af waarom er per gemeente naar oplossingen gezocht wordt om de klimaatdoelstellingen te halen. “Het is toch veel beter dat dit veel breder wordt opgepakt? Windmolens daar waar het hard waait, zonnepanelen op alle daken of onvruchtbare gronden, de agrarische bedrijven op plekken waar de omstandigheden goed zijn. In mijn ogen wordt er gedaan aan 'landgrensdenken', ook bij provincies en gemeenten. Tijdens mijn reizen kwam ik in landen waar je drie koeien nodig hebt om dezelfde productie als een koe in Nederland te halen. Daarnaast waren de omstandigheden vaak niet optimaal en ben ik van mening dat gemiddeld genomen de koeien het qua dierenwelzijn en gezondheid in Nederland een stuk beter hebben. Dan kun je dat toch beter aan Nederland overlaten? We zijn de nummer 2 van de wereld als je het over landbouwexport hebt. Critici vinden dat het allemaal wel minder kan in Nederland. Je kunt niet de hele landbouwsector extensiveren. Nederland voedt ook en groot deel van de wereld waar omstandigheden of kennis ontbreken. Dat wordt weleens vergeten. Los van de inkomsten die het voor Nederland oplevert.” Wat kan er beter? Floris en Fleur wonen nu nog in een appartement in Lochem, maar willen graag een huis in de omgeving kopen. Ze zijn nog maar net actief op zoek, maar merken al wel dat het vinden van een huis lastig is. Veel vrienden bijvoorbeeld zijn op zoek naar betaalbare koopwoningen voor starters, maar die zijn er bijna niet in Lochem. Volgens Floris moet er meer met jongeren dan over jongeren gepraat worden. Als voorbeeld noemt Floris dat er voor Almen geen woningbouw voor starters in het plan zat terwijl die interesse er onder de jeugd wel is. ''AIs er geen woningen zijn, trekt de jeugd vanzelf weg. Voor levendige kernen heb je ook gezinnen nodig. Gelukkig is er onlangs in het dorpshuis in Almen een bijeenkomst geweest om dit eindelijk te bespreken!” En verder? Floris was voor onze afspraak al bij “de Hoofdige Boer” voor de overhandiging van een cheque voor het goede doel. Op 10 juni doet Floris met een groep Almenaren mee aan “samen de Mont Ventoux op tegen MS”. Almenaar Erwin Lenderink lijdt sinds begin 2018 aan deze slopende ziekte. Multiple Sclerose is de meest invaliderende aandoening onder jonge mensen, zelfs kinderen, in Nederland. Er is nog maar weinig bekend om mensen met MS te helpen. Daarom is er onderzoek nodig. En dat kost geld. Onder de naam ovERWINms probeert de Almense groep de top van de Mont Ventoux te bedwingen. “Met verschillende activiteiten proberen we sponsorgeld binnen te halen en er moet natuurlijk getraind worden om de top te bereiken. Heel mooi om dit met zo’n grote groep te doen.”, aldus Floris. Aan wie draag je het stokje over? Floris geeft het stokje door aan Mark Berenpas uit Lochem. Binnenkort ga ik met hem in gesprek. Tot slot Floris voelt zich erg thuis in Lochem en omgeving. “Het is hier gemoedelijk en alles is voorhanden. Dat geldt eigenlijk voor de hele Achterhoek. Het vele groen en het afwisselende landschap, het trekt veel toeristen en we genieten er zelf ook van. Daar moeten we zuinig op zijn.” Dank je wel Floris. Coby Wiltink-Roeterdink.

Tijdens de eerste ronde door de gemeente hebben we vooral actieve 50 plussers gesproken. Allemaal mensen die zich inzetten als vrijwilliger in hun kern of in de gemeente Lochem. In ieder verhaal zat wel iets waar we als politiek iets mee kunnen. Omdat het een prettige manier is om zo met inwoners in contact te komen, gaan we ermee door. Deze ronde zijn de jongeren aan de beurt. Klaas van Heusden gaf het stokje door aan Sander Diepeveen uit Laren. Sander en ik spreken af bij café Scholten in Lochem. Wie is Sander Diepeveen? Sander Diepveen is 28 jaar en in Almen geboren. Sinds 2017 woont hij in Laren. Sinds een paar maanden woont hij samen met zijn vriendin. Sander voetbalt in het eerste team van SV Almen, hij traint daar de jeugd onder de 15, voorheen C’tjes, en zit in de evenementencommissie. Wat doe je in het dagelijks leven? Sander is meester op de Propschool in Lochem. ‘De Meester G. Propschool is een sfeervolle school, waar leerlingen met veel plezier veel leren met extra aandacht voor kunst en cultuur’, lezen we op de website. Sander geeft les aan groep 7. Sinds november 2017 zit de Propschool samen met de Prins Hendrikschool op de nieuwe locatie aan de Burgemeester Leenstraat. “Het is een fijn gebouw, lekker licht. Plezierig om te werken. De buitenruimte leek aanvankelijk wat klein, maar valt uiteindelijk reuze mee. De kinderen hebben in groepen pauze en dat is goed te doen. Ook de samenwerking met de Prins Hendrikschool verloopt prettig.” Sander vindt de verkeerveiligheid rond de school wel een aandachtspunt. Ik kan hem vertellen dat er voorstel ligt met maatregelen die tot verbetering moeten leiden en dat we daar binnenkort over stemmen. Sommige mensen zullen Sander van Youtube kennen. ”Iedere leerling heeft zelf een originele handshake bedacht. Hiermee begroeten we elkaar of nemen we afscheid. Een collega heeft het als geintje op Youtube en facebook gezet. We hadden helemaal niet verwacht dat het zoveel bekeken zou gaan worden. Maar dat was wel leuk.”, aldus Sander. Wat valt op? “Het lijkt erop alsof kinderen altijd vermaakt moeten worden en alles wat ze doen, moet leuk zijn. Er zijn steeds minder kinderen die gewoon buitenspelen. Het liefst turen ze naar een schermpje. Dat is toch jammer? Hoe lekker is het als je met je vriendjes buiten speelt en smerig wordt?” Er valt hem nog iets op: “Als ik vroeger naar de voetbaltraining ging, kreeg je oefeningen om er beter van te worden. Dat deed je gewoon. Je voetbalt immers om te winnen. Die instelling mis ik soms wel bij de jeugd van nu. Dat vind ik best lastig, zeker als voetbaltrainer.” Wat kan er beter? Het is voor jongeren lastig om een woning te vinden in hun eigen kern. “Ik heb eerst gewacht tot er in Almen iets gebouwd werd, maar dat duurde te lang. Toen kwam er de mogelijkheid om mee te loten voor een betaalbare nieuwbouwwoning in ‘plan Schoneveld’ in Laren. Gelukkig werd ik ingeloot. Het bevalt mij prima in Laren. Het is dichtbij mijn werk in Lochem en de afstand naar Almen is ook goed te doen. Langzamerhand kom je meer in contact met de buren en kom je in de supermarkt bekenden tegen.” Sander woont in een blok van vijf, waarvan drie huizen bewoond worden door jongeren uit Almen. Dus helemaal vreemd was het niet in Laren. Sander vindt het positief dat de gemeente in gesprek gaat met de jongeren en ze vraagt waar ze behoefte aan hebben. Als je levendige kernen wilt houden, heb je ook jeugd nodig. Aan wie draag je het stokje over? Sander geeft het stokje door aan Floris Makkink uit Lochem. Binnenkort ga ik met hem en zijn vriendin Fleur in gesprek. Tot slot Sander heeft het erg naar de zin in de gemeente Lochem. Dat is goed om te horen. Er zijn voldoende voorzieningen en als je een keer wat anders wilt, is er in de directe omgeving genoeg aanbod. Maar met een volledige baan, de voetbal en vriendin is een week voor Sander zo voorbij. Dank je wel Sander. En omdat het zo leuk en bijzonder is, hieronder de link naar meester Sander https://www.youtube.com/watch?v=XSweWdb8sHo Coby Wiltink-Roeterdink.

Ik geef het stokje door aan… De eerste tocht door de gemeente Lochem eindigt in Almen. Na Lochem, Barchem, Laren, Exel, Harfsen, Epse, Gorssel, Eefde komen we in Almen. Zo hebben we iedere keer een inwoner uit een andere kern gesproken. We doen dit om te horen wat er leeft en speelt in de gemeente Lochem en vooral ook wat hen bezighoudt. Jan Nieuwburg uit Eefde gaf het stokje door aan Klaas van Heusden uit Almen. Klaas nodigt mij uit bij hem thuis aan de keukentafel. Daar vertelt hij met passie over de mitsen en maren om tot een overkoepelend orgaan voor voorzieningen te komen. Wie is Klaas van Heusden? Klaas is in Terwolde geboren. Met zijn vrouw Stien en hun twee kinderen heeft hij in Eefde en Warnsveld gewoond. Sinds 1999 wonen ze in Almen. Hun kinderen waren toen al het huis uit. Wat doe je in het dagelijks leven? Klaas heeft altijd in de techniek gewerkt. Hij reisde daarvoor de hele wereld over. Zijn grootste project was het opzetten van een tonerfabriek in Frankrijk. Hier waren miljoenen mee gemoeid. Intussen geniet hij van zijn pensioen. Klaas is penningmeester bij Vereniging Vrienden van de 3e Berkelcompagnie. Deze vereniging promoot de Berkel in al haar facetten op het gebied van toerisme en recreatie. Daarnaast is Klaas voorzitter van de SAA, Stichting Accommodaties Almen. Ook is hij Berkelschipper in Almen en verzorgt mede het technisch onderhoud van Berkelzomp “de Fute”. Wat valt op? De rust en saamhorigheid in Almen zijn de reden waarom Klaas en Stien 20 jaar geleden besloten om naar Almen te gaan verhuizen. In 2011 wordt Klaas gevraagd om voorzitter te worden van een nieuw op te richten stichting die tot doel heeft een overkoepeling te zijn voor bestaande accommodaties in Almen. Of zoals bij oprichting wordt beschreven: SAA heeft tot doelstelling bij te dragen aan de leefbaarheid en toekomst van Almen door het beheer en de exploitatie van accommodaties op het gebied van sport en het sociale, culturele en maatschappelijk leven te Almen. Dat vergt nogal wat van een bestuur. Klaas: “Je hebt te maken met verschillende besturen, die allemaal opkomen voor de belangen van hun club of accommodaties. Samenwerken is niet het grootste probleem, maar het beheer uit handen geven stuit vaak op emoties. Moet je de opbrengst van de kantine afstaan aan de Stichting of blijft dat bij de eigen vereniging of wie betaalt het onderhoud aan een gebouw? Dat moet je vooraf goed duidelijk hebben.” De sportclustering op de locatie van SV-Almen is niet gelukt. Verder dan fase 1 in 2012 is het nog niet gekomen. Tot nu toe zijn alleen SV-Almen en OVÉRA ondergebracht bij SAA. De tennisvereniging haakte op het laatste moment af. Maar Almen is niet voor één gat te vangen. Met de vaststelling van het accommodatiebeleid in de gemeente Lochem zag Stichting “Ons Huis” een grote uitdaging om met een investering en een eenmalige subsidie van de gemeente en Provincie voortaan zonder subsidie van de gemeente Lochem de exploitatie van het dorpshuis rond te kunnen krijgen. Door de sportzaal (OVERA) te verbinden aan het dorpshuis, energiemaatregelen te treffen en een vaste huurder naar de vernieuwde accommodatie te halen is dit plan onlangs afgerond. Zo in één zin lijkt het eenvoudig, maar om iedereen zover te krijgen, heeft heel wat tijd en overleg gekost. Dan is het heel belangrijk dat er één iemand is, die het overzicht houdt en als coördinator optreedt. “De kosten van dit project liggen rond de € 375.000. Door mijn werk in het verleden ben ik gewend met grote bedragen te werken, aan een projectmatige werkwijze en het dragen van verantwoordelijkheid. Dat maakt het voor mij makkelijker. Maar dit zijn wel serieuze bedragen voor besturen die louter uit vrijwilligers bestaan.”, aldus Klaas. Of SAA de komende jaren nog groeit of nog bestaansrecht heeft, moet de toekomst uitwijzen. Door de invoering van het Sportbesluit per 2019 is het de vraag of de verenigingen nog wel voordeel hebben om in één stichting ondergebracht zijn. Wat kan er beter? Klaas vindt dat de bereikbaarheid van Circulus Berkel beter kan. “Het is prima dat inwoners zelf defecten aan lantaarnpalen of straatmeubilair doorgeven, maar dan moet je wel bereikbaar zijn. De toezegging dat je teruggebeld wordt niet altijd nagekomen en een terugkoppeling blijft achterwege. Dus daar kan nog wel wat aan gedaan worden.” Aan wie draag je het stokje over? We zijn de hele gemeente door geweest. Op mijn verzoek gaat Klaas op zoek naar een jongere aan wie hij het stokje doorgeeft. We zijn namelijk benieuwd waarom jongeren of jonge gezinnen ervoor kiezen om in de gemeente Lochem te wonen. Wat valt hen op of wat zijn aandachtspunten volgens hen. Klaas stelt voor om het stokje door te geven aan Sander Diepeveen uit Laren. Binnenkort ga ik met Sander in gesprek. Tot slot Klaas is een rustige bestuurder die goed aanvoelt hoe je met verschillende besturen en karakters om moet gaan. In een klein dorp kom je elkaar al gauw ergens tegen en dat is geen probleem als alles goed gaat. Maar dat vraagt ook lef om je in te spannen voor projecten die best wel met emoties beladen zijn. Dank je wel Klaas. Coby Wiltink-Roeterdink.

Ik geef het stokje door aan… De tocht door de gemeente Lochem gaat verder. Na Lochem, Barchem, Laren, Exel, Harfsen, Epse, Gorssel is Eefde de volgende bestemming. Zo spreken we iedere keer een inwoner uit een andere kern. We doen dit om te horen wat er leeft en speelt in de gemeente Lochem en vooral ook wat hen bezighoudt. Henk Veendendaal uit Gorssel gaf het stokje door aan Jan Nieuwburg uit Eefde. Hij ontvangt mij bij hem thuis aan de keukentafel waar hij met enthousiasme en bevlogenheid vertelt over zijn werkzame leven en alles wat hij daarnaast heeft gedaan en nog doet. De uitdrukking ‘van een rustige oude dag genieten’ is deels waar. Jan geniet zeker, maar het woord rustig kan wel weg. Wie is Jan Nieuwburg? Jan Nieuwburg is geboren in de Hoven in Zutphen. Ondanks dat hij vanaf z’n achttiende al in Eefde woont, ligt zijn hart nog in de Hoven. Jan is getrouwd met Willy. Ze hebben twee kinderen en een kleinkind. Wat doe je in het dagelijks leven? Heel veel mensen zullen Jan kennen van ‘De Uitrusting’ in Eefde. Op z’n 23e jaar namen Jan en Willy het café over. Ze bouwden het uit tot een zalencentrum, waar vele bruiloften en feestavonden werden gevierd. Jan had een bijzondere manier om feesten binnen te halen. “De periode tussen nieuwjaar en carnaval was meestal rustig. Als er dan een paar lege zaterdagen tussen stonden, belde ik een vereniging op of ze vergeten waren de jaarlijkse feestavond te bespreken. Deze actieve benadering zorgde ervoor dat een vereniging voor de feestavond weer bij de Uitrusting terecht kwam, terwijl ze dat eigenlijk helemaal niet van plan waren.”, vertelt Jan met een stralen gezicht. Een grote brand in 1992 betekenden het einde van ‘De Uitrusting’. En verder? Jan heeft vele bestuursfuncties vervuld. Zo zat hij in het bestuur van de lagere school, Sportclub Eefde, hij richtte in 1978 samen met Willy de menvereniging Koetsiersvereniging Achter ’t Peerd op, is al jaren actief bij muziekvereniging Concordia uit Eefde en oprichter van Dickensorkest. Het Dickensorkest is een gelegenheidsorkest van Concordia dat uitsluitend actief is in de maand december. De muzikanten brengen een zeer gevarieerd kerstrepertoire. Geheel in origineel tenue spelen ongeveer twaalf tot vijftien muzikanten voor een divers publiek, op wisselende locaties en in weer en wind. Het Dickensorkest kan geboekt worden voor optredens van één uur tot een gehele dag. Nog meer? Het voorzitterschap van de Stichting Toeristisch Varen heeft Jan onlangs overgedragen. Met trots vertelt hij hoe de stichting, waarvan hij medeoprichter is, in 1996 met één fluisterboot zo’n 1500 belangstellenden via de grachten en de Berkel vele historische panden en plekken van Zutphen liet zien. Het jaar daarop werd een tweede fluisterboot aangeschaft. Intussen zijn er veertig vrijwilligers actief en stappen er jaarlijks zo’n 30.000 mensen aan boord. Wat valt op? Eefde heeft geen kern en dat is een gemis. Ondanks dorpshuis ’t Hart, ontbreekt het echte hart. Al is het met de herindeling wel verbeterd. Het valt Jan op, of liever, het is een gegeven dat Eefde ver van Lochem ligt en daarom meer naar Zutphen trekt. “De uitvoering van Concordia samen met het Ettens Mannenkoor vindt plaats in de Hanzehof in Zutphen en niet in de schouwburg van Lochem.” Jan heeft respect waarop de directrice van de Lochemse schouwburg probeert ook de inwoners uit het westelijke gedeelte van de gemeente naar Lochem te krijgen. “Maar Eefde ligt nu eenmaal dichter bij Zutphen”, aldus Jan. Wat kan er beter? Volgens jan gaat er veel goed. Hij is erg te spreken over de communicatie rond de aanleg van de tweede sluiskolk. De aannemer houdt zich op de minuut af aan de aangekondigde tijden. “We moeten straks wel opletten als de Kapperallee opgeknapt wordt. Als alle werkzaamheden bij de sluis zijn afgerond is dit het laatste onderdeel van het plan. De aansluiting van de Kapperallee op de Almenseweg ziet er voor de fietsers onlogisch uit. Een aandachtspunt”, merkt Jan op. Aan wie draag je het stokje over? Jan draagt het stokje over aan Klaas van Heusden uit Almen. Begin januari ga ik bij hem langs. Tot slot Jan is een bestuurder, ondernemer, organisator, muzikant en iemand die geen avond thuis is. Wat een energie straalt hij uit. Wat een geluk voor Eefde, en ook Zutphen, dat iemand zich zo inzet voor een vereniging of dorp. Wat een geluk voor de gemeente Lochem dat er inwoners zijn die niet toekijken, maar doen. Dank je wel Jan! Coby Wiltink-Roeterdink.