Poliflw

Hieronder de column van Gert-Jan Seegers. Met hem ben ik blij met het coalitiebesluit over het kinderpardon. Ik denk wel met veel medelijden aan het gezin met 3 jonge kinderen dat nog net voor dit besluit is uitgezet. Ik vind dat nog steeds inhumaan. HOOP! Beste vrienden van de ChristenUnie, Honderden kinderen en hun gezinnen die nu al jarenlang tussen hoop en vrees leefden krijgen binnenkort de mededeling dat ze definitief in Nederland mogen blijven. Dat is heel goed nieuws. Wat mij betreft zelfs een wonder. Anderhalf jaar geleden rondden we de onderhandelingen over het regeerakkoord af en daar zat een enorm bittere pil in. Het kinderpardon werd niet verruimd. Dat was allereerst en vooral pijnlijk voor de kinderen die het betrof. Maar ook pijnlijk voor al die mensen die om hen heen staan. En ook voor onszelf en voor collega Joël Voordewind, die zich al jarenlang voor deze kinderen inzet. Het kinderpardon werd toen, bij de formatie, niet afgeschaft, maar ook niet verruimd. We zijn toen met pijn in het hart akkoord gegaan met die schikking. Anderhalf jaar geleden zijn Joël en ik samen naar Leiden gegaan om ongeveer vijftien van deze kinderen te ontmoeten. We hebben geluisterd naar hun verhalen en moesten hen – tot ons verdriet – teleurstellen en vertellen dat we hen geen hoop konden geven. Bethelkapel Een paar maanden geleden opende de Haagse Bethelkapel haar deuren voor onze partijgenoot Hayarpi, haar zus en broer en hun ouders. En honderden en honderden mensen openden hun hart voor hen en voor kinderen en gezinnen in vergelijkbare omstandigheden. Het kerkasiel begon. Het leek een gebed zonder end. Een eindeloze dienst waarin gelovigen en twijfelaars zijn gaan zingen, bidden en hopen. Het is een voorbeeld van wat de bijbel ‘de dwaasheid van het evangelie’ noemt. Wat kunnen een paar biddende, zingende, prekende, luisterende mensen aanrichten? In diezelfde periode was er een bevlogen tv-maker die zich het lot van Nemr en van kinderen in vergelijkbare omstandigheden aantrok. Hij is gaan actievoeren en werd de advocaat van honderden kinderen en hij heeft ons, politici, lastige vragen gesteld. Maar wat voor zin heeft dat, kun je je afvragen. ‘Ze in Den Haag’ luisteren toch niet.. En er was een congres van de ChristenUnie dat ons als fractie opdroeg ons opnieuw sterk te maken voor een rechtvaardige behandeling van kinderen die hoopten op een kinderpardon. Congressen kopen geen straaljagers, luidt de Haagse uitdrukking voor de gebruikelijke scepsis over moties van partijleden. De motie werd met overgrote meerderheid aangenomen en we zijn er mee aan de slag. Met de moed van de hoop. Maar soms ook met de moed van de wanhoop. Hoop Wat Joël, de rest van de fractie en ik drie weken geleden nog niet durfden te hopen of te geloven, is gisteren gelukt. Nieuwe hoop voor honderden kinderen en hun gezinnen. Echt goed nieuws! Het moet daarbij echt gezegd worden dat het overleg binnen de coalitie in goede sfeer plaatsvond. We zijn vier hele verschillende partijen, maar hadden alle vier de oprechte wens om nu goede beslissingen te nemen. Daarin zitten ook elementen die wij niet hebben ingebracht. Dat is helder. Maar de verruiming van het kinderpardon, de beëindiging ervan (omdat het inmiddels een dode letter is geworden) en de investering in kortere procedures waarin mensen veel eerder duidelijkheid krijgen, om te voorkomen dat een kinderpardon in de toekomst nog nódig is, is al met al een mooie stap. Met dank aan al die mensen in de Bethelkapel, aan die bevlogen tv-maker, aan onze leden op ons congres, aan iedereen die steeds heeft meegeleefd en meegebeden. En met een hartelijke felicitatie voor al die kinderen en gezinnen die nieuwe hoop hebben gekregen! Voor hen hebben we het gedaan. Op hoop van zegen! Met een hartelijke groet, Gert-Jan Segers Fractievoorzitter ChristenUnie Tweede Kamerfractie

Opnieuw een drukke week met veel politieke activiteiten naast nog een aantal privé zaken die behoorlijk tijd vroegen.

De commissie renovatie stadhuis is bij elkaar geweest om te bezien of we nog op schema liggen en alle informatie nog up-to-date is. Het blijft een spannend proces dat pas ten einde is als de renovatie gestart is. Er zijn niet zozeer onzekere factoren als wel dat er hier en daar nog de nodige tegenwerking is.

Maandagavond een bijzonder interessante bijeenkomst over de energietransitie. De avond was georganiseerd door Beter voor Den Helder met hulp van de griffie. Een belangrijke succesfactor was de avondvoorzitter. Ze hield er de vaart in. Er was veel interessante informatie maar de vraag blijft toch wat nu de daadwerkelijke kans voor Den Helder is. De exercitie “wind op zee” begint vanaf het zuiden en pas als “IJmuiden ver” in ontwikkeling genomen wordt zijn er reële kansen voor Den Helder, maar dat heeft nog wel een poosje te gaan.

Dinsdagavond waren alle fractievoorzitters uitgenodigd om nog eens over de toekomst van het Rob Scholtemuseum te praten. Alle coalitiepartijen lieten het afweten. Voor de oppositie reden om de avond af te blazen omdat wij elkaar woensdagmorgen ook zouden treffen. Natuurlijk hebben we het toen ook over het RS-museum gehad, ook over de ontwikkelingen in Julianadorp en andere actuele zaken.

Donderdag en vrijdag was de jaarlijkse werkconferentie van de gemeenteraad. Raadsleden hebben de thema’s voor de bijeenkomst aangegeven en de griffie heeft het uitgewerkt in een mooi programma. We begonnen in Zaanstad vanwege de daar uitgevoerde stadsvernieuwing. Toen we weg gingen wist ik nog steeds niet of ik het stadhuis en het hotel nu mooi of lelijk vond. Het was in elk geval een spraakmakend ontwerp en heel consequent door gevoerd. De creatieve vindingen om de 2 stadshelften met elkaar te verbinden kon ik beter waarderen. Ik denk dat onze stadsvernieuwing van een betere kwaliteit is, maar de consequente aanpak in Zaandstad is wel bewonderenswaardig. We hebben een rondrit gemaakt en een uitgebreide rondleiding gehad op een vergelijkbaar project als Willemsoord nl. het  voormalige Hembrugterrein. Dit was bijzonder interessant en indrukwekkend. ’s Avonds intensieve discussies over heikele politieke onderwerpen. Ik heb niet de indruk dat we ook maar een stap zijn opgeschoten.

Op vrijdag ging het programma verder met bezichtingen in Velsen en IJmuiden. Dat deel heb ik niet mee gemaakt want ik had een afspraak met Joël Voordewind en andere CU-raadsleden van gemeenten waar zich een Gezinslocatie bevindt. We hebben met elkaar de zorgen gedeeld en informatie gekregen over de ontwikkelingen in Den Haag. Het was een goede bijeenkomst en fijn om met andere CU-raadsleden ervaringen uit te wisselen. Het blijkt dat landelijk de ChristenUnie de enige partij is die opkomt voor individuele schrijnende situaties. Vanzelfsprekend met wisselend succes. Wat mij vooral verbaasde was dat de IND ook veel procedures start. Dat gebeurt niet alleen door asielzoekers die zoeken naar mogelijkheden om hier te blijven. Als er dan positief besloten is door de rechter, kan het heel gemakkelijk gebeuren dat het IND hier tegen in beroep gaat. Ik vond het een bizarre situatie.

Toen ik thuis kwam, was ik nog net op tijd om de opening van het vaarseizoen mee te maken van de Helderse botters. Ook werd het nieuwe onderkomen open gesteld en werd de pas aangelegde steiger ingewijd. Tijdens Sail zullen we met elkaar ook de nodige activiteiten ontwikkelen. Vrijdag ook het promotiefilmpje gezien voor Sail. Leuk hoor om er onze winkel/werkplaats in terug te zien. Mooi werk van Kas van Diepen en companen.

En toen was het gelukkig weekend. We treffen het maar enorm met het weer hier. Even gekeken bij de wandelhalve. Leuk evenement en qua opzet inmiddels al verschillende keren gekopieerd in andere steden. Morgen de hardloopversie maar ik ga naar de kerk. Wat mij betreft de beste plek om de zondag door te brengen. We leven al dicht naar Pasen toe. Er zijn de komende week verschillende activiteiten om dat te benadrukken. Een bijzondere tijd.

Tjitske Biersteker