Het Haarlems Dagblad publiceerde twee stukken over de kwestie ‘valsheid in geschrifte’ op 5 januari jl. Daarbij heeft de krant de moeite genomen een deskundige op het gebied van gemeentelijk bestuursrecht te consulteren. Dat vinden wij positief omdat het de beschouwing over dit onderwerp op een hoger niveau tilt. Weg van de achterkamertjes en het gekonkel op lokaal niveau en terug naar de droge wet- en regelgeving. U vindt de beide stukken hieronder. Wat ons opvalt is het gekronkel van jewelste aan de kant van de gemeente. Het is natuurlijk een absoluut kulverhaal dat Roos bezwaar had kunnen indienen tegen wat de gemeente een ‘briefbesluit’ noemt. Een bezwaar richt zich tegen een besluit. Als er geen besluit is dan kan er dus ook geen bezwaar tegen worden ingediend. Dat leer je al op de juridische kleuterschool. We zijn benieuwd wat er nog meer uit de inmiddels lege hoed tevoorschijn wordt getoverd door het college in Bloemendaal.
De krant merkt nog op dat Roos ruim twee jaar heeft gewacht voordat ze aangifte deed tegen gemeentesecretaris Wilma Atsma en locoburgemeester Nico Heijink. Dat is een vergissing. Want Roos kreeg het door Atsma en Heijink vervalste document pas op 15 augustus 2018 onder ogen. Zij had een werkoverleg met Atsma samen met collega raadslid Rob Slewe. Toen het stuk werd getoond gebeurde er iets vreemds. Atsma vertelde dat de handtekeningen van Bernt Schneiders en Quint Meijer onder het stuk stonden. Schneiders was eerder burgemeester van Bloemendaal en hij was inderdaad in functie op 12 april 2016, de datum waarop het collegebesluit alsnog werd getekend. Maar het was zeker niet de handtekening van Schneiders. Roos en Slewe geloofden dat niet. En toen, ja, toen gaf Atsma uiteindelijk schoorvoetend toe hoe het zat. Kijkt u even naar het volgende fragment.
Roos kreeg na vier jaar eindelijk het ondertekende collegebesluit toegestuurd. In het ondertekende collegebesluit stond ook een nieuwe tekst die er door Atsma en Heijink hoogst persoonlijk aan was toegevoegd. Daaruit zou moeten blijken dat het tweetal de besluitvorming op waarheid had geverifieerd. Zoals wij eerder al schreven in ons persbericht bleek nergens uit hoe ze dat hadden gedaan. En met wie er was gesproken en wat de verklaringen waren. Opzienbarend, juist ook vanwege het feit dat oud-burgemeester Ruud Nederveen, die eind december 2014 aangifte deed tegen Roos, amper nog herinnering had aan wat zich in die bewuste periode allemaal had voorgedaan. Of maw: Nederveen leed aan geheugenverlies. Dat verklaarde hij eind november 2017. Anderhalf jaar dus na ondertekening van het collegebesluit door Atsma en Heijink. Het zou toch mooi geweest zijn om vast te stellen wat Nederveen zich op 12 april 2016 dan nog WEL wist te herinneren. Want dat moet behoorlijk veel geweest zijn. Er waren nl een heleboel feiten te controleren en te verifieren door Atsma en Heijink. Maar beiden wilden er niets over kwijt aan Roos en vervolgens ontving Roos van het college een brief met daarin een ‘contactverbod’. Zij mag de gemeentesecretaris geen vragen meer stellen. Roos deed vervolgens aangifte eind december 2018 tegen Atsma en Heijink via haar advocaat. In het volgende fragment ziet u wat Roos van deze manier van communiceren vindt.
Tot slot radio Haarlem105 over dit onderwerp: zaterdag 5 januari om 17:49. U kunt dat hier terugluisteren. Een interview met Roos over het gesjoemel in Bloemendaal.
Gisteren was de nieuwjaarsreceptie in Bloemendaal. Met geen woord werd er gesproken over de aangifte. Het college, de burgemeester, de raadsleden: allemaal weten ze wat Atsma en Heijink hebben gedaan. Maar denk nou maar niet dat daar ook maar een seconde aandacht aan wordt besteed. Niemand die zich daaraan waagt. Het is verontrustend maar niet verrassend. Zo moddert het bestuur in Bloemendaal maar wat aan en worden grote fouten onder de mat geschoven. Worden mensen op posities in bescherming genomen en wordt liegen en bedriegen normaal.