Zo'n 1e dag van een nieuw jaar: eindeloos perspectief naar het lijkt, maar hoe snel wordt alles al weer "gewoon"? Het afgelopen jaar was er één met vele hoogtepunten, maar nu lijkt het al weer "gewoon". En eigenlijk is dat maar goed ook: het leven is met die vele hoogtepunten ook enorm intensief. Ik heb dan ook erg genoten van rustige Kerstdagen en Oudejaarsviering. Lekker ondergedompeld in het gezinsleven, familie en kerkdiensten. Ondertussen al weer popelen om aan het werk te gaan. Ik vind het geweldig om deel uit te maken van dit college, de contacten met de ambtelijke organisatie zijn heel positief en het is stimulerend om met (vertegenwoordigers van) organisaties in gesprek te gaan. Er zijn veel positieve geluiden over de economische ontwikkelingen van Nederland: we gaan er allemaal op vooruit! Nou allemaal? Zo'n 95% dan in elk geval. Belangrijk is om te weten wie die 5% zijn die er niet op vooruit gaan, voor wie het leven dus (onverminderd) moeilijk is. Laten dat nu net de mensen zijn die het al niet breed hebben. Het is toch bizar dat mensen met de laagste inkomens (bijstand) meer belasting moeten betalen en minder huurtoeslag krijgen omdat dit het gevolg is van het toekenningssysteem? De effecten zullen zeker in Den Helder merkbaar zijn: we staan nog steeds in de top 5 van armste gemeenten (december 2018). Dat betekent volgens mij dat we als college/raad creatief moeten zijn en hard werken om oplossingen te vinden voor chronische armoede die effecten heeft op gezondheid en welbevinden. Ik weet mij in mijn werk afhankelijk van mijn geloof in God en vind daarin ook de kracht om dit mooie werk te doen. Ik ben blij met de CU-(steun)fractie. Al met al "10.000 redenen tot dankbaarheid" en veel zin in het nieuwe jaar. Ik hoop velen van jullie te ontmoeten en persoonlijk "Veel heil en Zegen" te wensen tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de gemeente.