Poliflw

Stem op Charlotte de Roo voor de Provinciale Staten. #voorverandering #PS2019 Waarom? Lees hier haar motivatie: "Bijen, bloemen, biodiversiteit en bijzonder landschap, daar word ik blij van. Daarmee gaat het bedroevend slecht in Gelderland. We hebben steeds minder vogelgeluiden en steeds minder kleur en geur van bloemen. De transitie in de landbouw moet nu voorrang krijgen. Van intensieve bio-industrie naar gezonde voedselproductie ( biologisch, natuur inclusief). We hebben steeds minder rust, denk aan laagvliegen (Airport Lelystad) en het toenemend verkeer. Terwijl die rust zon belangrijk is voor mensen en dieren. We hebben steeds minder ruimte. Dat terwijl we niet niet alles moeten volbouwen, maar plek moeten hebben voor natuur. In de politiek ben ik actief om het kwetsbare in onze wereld te beschermen. Denk aan natuur, dieren, kinderen en volwassen, die in de knel zitten. Na negen jaar in de Renkumse gemeenteraad ga ik nu voor groene resultaten in Gelderland. Daarvoor was ik tien jaar actief in Brussel als medewerker van de groene fractie in het Europees Parlement en de koepel van consumentenbonden. Ik wil de Gelderse energietransitie versnellen en de natuur in Gelderland herstellen. Ik wil rust en ruimte bewaren. Hoe ga ik dat doen? Liever een half stapje vooruit, dan met 100% gelijk aan de kant staan. Maar wel duidelijk met het groene doel voor ogen. Zo zijn we in Renkum de grootste partij geworden. Nu Gelderland nog!"

Mooi Renkum: Wonen in de negentiende eeuw op Landgoed De Kamp Irene Bouwma, bewoonster van landgoed De Kamp, had al gewaarschuwd: de toegangsweg naar haar huis en het landgoed is moeilijk te vinden. Vanaf de Utrechtseweg moet je tussen Heelsum en Renkum vrij plotseling een achterpad naast papierfabriek Schut inrijden. Ben je de verweerde fabriek eenmaal voorbij dan opent zich een gat in de tijd: een negentiende-eeuws landgoed met paarden in de wei langs de kabbelende Heelsumse Beek. Rechts een romantisch scheefgezakt paadje naar een huisje in Engelse cottage-stijl met een simpel schapenhekje er omheen. Ik kijk verbaasd om naar mijn auto: nee, geen T-Ford geworden. Irene hoort haar gasten aankomen, zo stil is het hier. Alleen de snelweg A50 ruist op de achtergrond. ‘Dat hoorde ik op de Wadden ook. Bleek het de zee te zijn’, zegt ze droog. In haar woonkamer, een paar meter boven het landschap op een heuvel, heb je een fantastisch uitzicht over het kleine landgoed van vijftien hectare. Het hoogteverschil is groot, wandelaars zien de bewoners niet op het terras zitten. Dankzij de verstopte ingang is het hier bijna uitgestorven. ‘Het is al iets drukker door de klompenpaden’, zegt Irene. Ze vindt het prima dat mensen van het landgoed genieten. Maar niet teveel. Irene is lid van een van de werkgroepen in het Heelsumse Beekdal, ontstaan na een streekconferentie van Natuurmonumenten. Doel is de beek herstellen, de landgoederen te verbinden en toegankelijk te maken. Online is straks alles te vinden over de acht papiermolens die in het Heelsums beekdal stonden. De beek werd uit het midden van het dal opgelegd naar de voet van de stuwwal, zodat verval ontstond voor de papiermolens. Het heldere water zorgde voor mooi wit papier en energie. Nu is dat niet meer nodig en krijgt de beek ‘cascaden’: watervalletjes die het verval mooi aangeven en zuurstof leveren. Een paar honderd meter van haar huis ligt de eerste. Met grind op de bodem voor de zeldzame kokerjuffer. ‘Een heel lelijk insect’, zegt Irene grijnzend. ‘Hij maakt zijn huisje van steentjes.’ In haar vrije tijd geeft ze rondleidingen in de natuur. Ze weet veel over de geschiedenis van dit gebied. Daarom was het ook zo’n buitenkans dat ze een huis kon kopen op De Kamp. ‘De ene helft van mijn vrienden zei: jullie zijn knettergek, de andere helft was enthousiast.’ Het huis was heel klein, enkelsteens en zonder comfort. Ze bouwden zelf een woonkamer aan met rondom ramen op het betoverende uitzicht. Haar man houdt zwartblesschapen, de kinderen zijn altijd buiten. Op het landgoed staat nog een handvol huizen, waaronder een prachtige verbouwde varkensstal met een rieten dak en een villa. De Kamp is een van de weinige nog particuliere landgoederen. Wie er komt wonen, helpt bij het onderhoud. Tijdens de wandeling kom je langs de grote schoorsteen van de oude steenfabriek, het boerenbedrijf aan de rand en het hoge talud van de A50. Even verderop loopt de Heelsumse Beek onder het viaduct van de A50 door. Hij stroomt door een brede bak, zodat dieren de beek kunnen volgen. Wie over zijn schouder onder het viaduct doorkijkt, ziet de negentiende eeuw langzaam uit het zicht verdwijnen. Lees meer edities van #MooiRenkum op renkum.groenlinks.nl/mooirenkum

Er is zoveel moois om ons heen, daar word je toch gelukkig van? In #MooiRenkum gaan we deze maand naar landgoed De Kamp, een verborgen parel in Heelsum. Lees meer op Renkum.groenlinks.nl/mooirenkum 🍀 #buitengewoon_gld #visitveluwe #visitarnhem #naturephotography #natuurmonumenten #natuurfotografie #landgoed

Timeline Photos

Vandaag waren we in Wolfheze. Veel mensen hebben hun keuze voor de Provinciale Verkiezingen nog niet gemaakt. De vraag 'Wat vindt u belangrijk?' leverde interessante gesprekken op. GroenLinks gaat voor klimaat, natuur en welvaart eerlijk delen. #voorverandering #PS2019 #provincie #eerstekamer #waterschap #wolfheze

Photos from GroenLinks Renkum's post

Inwoners praten mee over de inrichting van hun leefomgeving - daarmee hebben we in onze gemeente al ervaring. Nieuw is een complete wijk die bedacht wordt door een groep inwoners. Zo kwam het initiatief voor een ecologische wijk tot stand. GroenLinks wil dat er serieus gekeken wordt naar mogelijkheden om een plek voor zo'n wijk te vinden.

Anders wonen

Meer verbinden en barrieres wegnemen in de natuur. Inwoners, overheden en organisaties beschermen en koesteren allemaal op hun eigen manier en vaak in samenwerking onze prachtige groene omgeving. Het is aan de politiek om goed beleid te maken en duidelijke prioriteiten te stellen aldus fractievoorzitter Charlotte de Roo in de Hoog en Laag. Lees verder…

Raadspraat: Verbinding of barrières in de natuur

Het grote geluk van Renkum is de ligging in het groen. Onze gemeente is rijk aan groene dorpen en mooie landschappen, met een voor Nederland uniek verbindend element: de steile stuwwal langs de Nederrijn met prachtige uitzichten. Wie geniet er niet van al dit moois?

Slijpbeekpark, Zo gaat de groene, natuurlijke verbinding tussen het landgoed Mariendaal, de nieuw te bouwen woningen op de Hes en de Rosandepolder in de uiterwaarden van Oosterbeek, heten als het een aantal inwoners ligt. Zij hebben met steun van o.a. Renkum, Arnhem, de provincie Gelderland, maar ook met Gelders Landschap en Kastelen en de Bekenstichting een plan ontwikkeld om de Slijpbeek meer ruimte te geven, de toegankelijkheid te vergroten door een betere verbinding bij de Utrechtseweg en de gebieden voor mens en dier ‘op te peppen’. Een prima aanzet om barrieres voor de natuur weg te nemen bij een gelijktijdige stedelijke ontwikkeling. Lees meer..

Nieuw park voor mens en dier tussen Arnhem en Oosterbeek

ARNHEM/ OOSTERBEEK - Tussen Arnhem en Oosterbeek wordt in de komende vijf tot tien jaar een nieuw park gevormd met de in vol ornaat te aanschouwen Slijpbeek als natuurlijke verbinding.

Kijk in de ziel van de knotwilg Het is wetenschappelijk bewezen: een mens wordt gelukkiger van de natuur. Gelukkig heeft Renkum heel veel prachtigs vlak voor de deur. Bekende en meer verborgen plekken. De gemeente ondersteunt inwoners die willen investeren in de natuur om de hoek. Dit keer neemt Albert Smit ons mee langs de knotwilgen in de uiterwaarden van Oosterbeek. Wie bij Albert Smit binnen stapt, begrijpt meteen waarom hij op vrijwillige basis wilgen knot in de gemeente Renkum: hij kijkt vanuit de grote ramen in zijn negentiende-eeuwse huis uit op een prachtige rij knotwilgen in de Uiterwaarden van Oosterbeek. ‘Het is ook een beetje eigenbelang’, zegt hij met een knipoog. Samen met hond Bartje gaat hij op pad door de drassige uiterwaard. Erfgoed Het historische landschap voor het huis van architect Albert Smit en zijn vrouw is levend cultureel erfgoed. De knotwilgen zijn jaren geleden ontstaan toen mensen de bovenste takken van wilgen afknipten voor het maken van erfafscheidingen, rieten manden, wiegjes, rozenbogen en allerlei ander moois. Als je dat maar vaak genoeg doet, ontstaat vanzelf een knot op de boom. Of meerdere knotten. Juist in Oosterbeek, waar soms wel honderd jaar oude knotwilgen staan, levert dat een grappig beeld op van verwarde, kromme oudjes met woeste pruiken, die hun gebutste lijven in allerlei bochten wringen langs een kalm stromend beekje. Karaktervolle bomen zijn het. Sommige knotwilgen zie je uiterst traag in het water storten, anderen houden stoer stand, ondanks een totaal gespleten stam of aangevreten wortels. ‘Sinds kort komen in de gemeente Renkum bevers voor, die de bomen aardig beschadigen en dammen bouwen van het hout, waardoor het waterpeil omhoog gaat en de wortels nat worden.’ Albert Smit wijst op een omgevallen reus: ‘Deze heeft nog heel lang staan wiebelen op een potloodpuntje. De bevers hadden de boom doorgeknaagd tot een soort appelklokhuis.’ Smit blijft er blijmoedig onder. ‘We planten gewoon weer nieuwe wilgen aan. Zet een tak een meter in de grond en er groeit een nieuwe boom.’ Landschapsonderhoud De werkgroep Landschapsonderhoud van IVN, waar Albert coördinator van is, besteedt een groot deel van haar tijd in het najaar en voorjaar aan het onderhoud van 500 wilgen in Renkum. Het is zwaar werk door de hoogte van sommige bomen, het zagen met de hand en het waden door weilanden en sloten. Ook moeten de takken naar een container gesleept worden. ‘Burgers Zoo is dolblij met de takken’, zegt Smit. ‘Grote dieren die op stal staan in de winter halen veel vitamines uit de bast. Bovendien leven er allerlei beestjes in de bomen.’ Knotten is trouwens leuk om te doen, vertelt hij. ‘Je ontmoet allerlei heel verschillende mensen en je hebt na een ochtend veel resultaat van je werk.’ De werkgroep houdt zich ook bezig met het onderhouden van heidevelden bij Wolfheze en het opschonen van de uiterwaarden. Een paar jaar geleden is een vlinder-v gemaakt. Dat is een doorgang in een rij hoge bomen langs het spoor van Wolfheze. Vlinders blijken daar anders niet overheen te komen. ‘Ik was er vrij sceptisch over, maar als je in de zomer in die opening gaat staan, is het een gefladder van jewelste. Het werkt!’ Was hij altijd al zo’n natuurliefhebber? ‘Nee, dat is ontstaan. Al werkend leer je meer over de natuur en dat maakt het steeds bijzonderder.’

Mogen paramotors opstijgen vanuit de uiterwaarden in Oosterbeek en Doorwerth? Die afweging moet burgemeester Schaap maken nu de Raad van State heeft besloten dat de uiterwaarden geschikt zijn als luchthaven voor paramotors. GroenLinks vindt het belangrijk dat ook de belangen van de natuur, dieren en de rust van recreanten en omwonenden worden meegenomen.

De politiek moet overlast door paramotors aan banden leggen

Mooi Renkum: Cinthy leidt je rond op de Boersberg Het is wetenschappelijk bewezen: een mens wordt gelukkiger van de natuur. Wat een geluk dat Renkum zo rijk is aan natuurgebieden! Natuurliefhebbers uit Renkum geven in de serie Mooi Renkum tips voor een verrassende wandeling of fietstocht. Vandaag: Anne Middelham verkent de Boersberg. Anne Middelham komt aanlopen over het pad langs een glooiend weiland op De Boersberg bij Doorwerth. Om haar heen dartelt een grote bullmastiff, naast hem trippelt een klein zwart hondje dat met slimme oogjes alles in de gaten houdt. Dat is Cinthy, vertelt Anne als we verder lopen. Ze vertelt graag over de honden. ‘De bullmastiff heeft de naam een agressieve hond te zijn, maar ze zijn gefokt om de buit te bewaken. Niet voor de jacht zelf.’ Wie Dreetje (7 maanden) uitzinnig ziet rondgalopperen, kan zich ook nauwelijks voorstellen dat deze hond een vlieg kwaad doet. ‘Kijk, nu gaat hij zichzelf uitlaten’, zegt Anne geamuseerd. De hond met de vervaarlijke bek heeft zijn eigen riem vast en zwaait met alles wat hij heeft van blijdschap. ‘Dit is geen hond, dit is meer een soort clown. Elke dag is de beste dag van zijn leven.’ Ondertussen lopen we dwars door het bos de steile boersberg op, naar een stalen uitkijkpost midden in het bos. De honden leggen ijverig de dubbele afstand af. Cinthy checkt om de minuut de achterhoede. Soms neemt ze met de neus op de grond een zijpaadje, kijkt om en corrigeert haar navigatie. Eenmaal bovenop de toren zie je de Nederrijn in al haar glorie voor je liggen. De ondergaande zon kust de boomtoppen en zet ze in vuur en vlam. Het water trekt een blauw stalen spoor onder de snelweg A50 door en daarboven dat enorme hemelgewelf met alle kleuren die over waren, met potten tegelijk uitgekwakt. Je wordt er stil van. Wie nu naar beneden kijkt, naar de voet van de toren, ziet Dreetje zitten. Snuit omhoog naar dat rare hoge mens. Ze komt toch wel weer terug? Cinthy opereert in de voorhoede: ze is druk met haar verkenningen van het strijdtoneel. Verder gaat het, over geitenpaadjes, de berg weer af richting de Rijn. Raakt Anne op haar tochten door het bos nooit de weg kwijt? ‘Ik heb een goed richtingsgevoel. Ik ben ook gewend om door het bos te lopen. Thuis in Oosterbeek hadden we heel veel dieren. Daarmee ging ik als kind al het bos in.’ Anne Middelham werkte in de zorg, maar had moeite met het gedrag van mensen ‘die teveel vermenst waren’, zoals ze het zelf uitdrukt. ‘Dieren zijn puur, nooit onaardig en hebben een fijne energie om zich heen. Ze nemen de energie van hun baas over. Dus aan de hond kun je zien hoe het met de baas gaat.’ Cinthy zat bijvoorbeeld niet op haar plek in een gezin dat dacht een lief knuffelhondje aan haar te hebben. Ze hadden geen rekening gehouden met haar innerlijke soldaat. ‘Ze heeft een karakter van staal’, zegt Anne. Anne heeft haar droom waargemaakt en runt een uitlaatservice. Zo komt ze dagelijks in het bos, met een roedel honden. Het liefst op deze plek. Samen met de honden houdt ze stil bij een stalen hek dat uitkijkt op de uiterwaarden bij kasteel Doorwerth. Ze kijkt het laatste beetje zon na, dat achter de A50 zakt, het rosse licht in haar blonde krullen. Ze zucht. ‘Als ik naar al dat verkeer op de snelweg kijk, denk ik: daar hoef ik gelukkig nooit in te staan.’ Cinthy zit naast haar. Op de plaats rust. #mooirenkum #boersberg #hondenuitlaatservice #gelukkiginrenkum

Photos from GroenLinks Renkum's post