Poliflw

Over de aanslag in Utrecht 👇 Gisteren sloeg de schrik ons allen om het hart. Mensen die s’ochtends hun geliefden gedag kusten kwamen even later in een nachtmerrie terecht: de dood kwam met de tram. Angst, verwarring, onzekerheid. We weten nu dat er drie doden zijn gevallen. We weten dat er vijf gewonden zijn. We weten dat mensen getuige zijn geweest van een afschuwelijke misdaad. Verder weten we nog maar weinig. Over het motief. Over de vraag of dit voorkomen had kunnen worden. Over de aanloop naar die zwarte ochtend. Vragen voor de komende tijd. Maar we weten zeker dat voor veel mensen de ochtend van 18 maart iets onherstelbaar heeft veranderd. In verdriet en in pijn. We rouwen met de nabestaanden. Wat doe je als zoiets gebeurt? Je volgt het nieuws, je houdt contact met de mensen die je kent in Utrecht. Je hoopt dat de dader gegrepen wordt. Voor het eerst kende Nederland terreurdreiging niveau vijf: een imminente aanval. Om die reden hebben we de campagne opgeschort. Vandaag vragen we ons af hoe we verder gaan. Laten we stil staan bij het werk van alle hulpdiensten en functionarissen. Heldhaftig en vastberaden zijn zij er als het nodig is en het stemt dankbaar om te zien hoe de mensen van de politie, van de Dienst Speciale Interventies, van de marechaussee, de mensen van de rampendienst, de ziekenbroeders en de vele andere betrokkenen gisteren in actie kwamen. Ook vandaag is er veel werk voor hen. Of de aanslag terreur als motief had of niet; dit is ook een moment om ons te realiseren hoe belangrijk en hoe kwetsbaar een vrije democratie voor ons allen is. Hoe belangrijk het is die te verdedigen. Hoe we door aan verkiezingen mee te doen ook onze stem kunnen verheffen tegen haat en extremisme van welke oorsprong ook. Laten we alsjeblieft massaal van ons stemrecht gebruik maken. Ik weet het. Gisteren waren er al mensen die het politieonderzoek helemaal niet nodig hadden om alles al zeker te weten. Om de schuldigen aan te wijzen. De multiculturele samenleving volgens de één. ‘Als de grenzen niet dicht gaan gaat dit veel vaker gebeuren’ zei de ander. Ik vond hun opportunisme pijnlijk en misselijkmakend. Ons antwoord moet gebaseerd zijn op onze waarden: hou elkaar vast. Niet verdelen maar verbinden. Sta zij aan zij tegen haat en geweld. Laat zien dat we ons niet uit elkaar laten spelen. Door de rouwenden te troosten en de liefde te koesteren. Wij hebben de afgelopen weken campagne gevoerd om de koers naar links te krijgen. Om meer te bereiken voor meer mensen via onze stem in de Eerste Kamer. Maar morgen gaat het niet alleen meer over hoe we de economische groei verdelen. Het gaat ook over hoe we het land bij elkaar houden. Ik hoor daarom graag wat de gebeurtenissen van gisteren met jullie hebben gedaan. Welke angsten je voelt en welke hoop je koestert. En over hoe we nu verdergaan. Voor onze vrijheid. Voor onze rechtsstaat. Tegen haat en geweld. Met compassie voor het verdriet. Met overtuiging voor onze waarden. Hou elkaar vast, wees lief voor elkaar. En wees sterk voor ons allen.