Poliflw

Max van Weezel (1951-2019) Verdrietig nieuws. Vandaag is journalist Max van Weezel overleden. Het was een voorrecht hem te kennen. Max sprak met liefde over zijn vak. Over de politiek in alle facetten. Wat ik bijzonder vond: Hij was zeer kritisch maar nooit cynisch. Hij kon heel lichtjes schrijven maar beschouwde de politiek nooit als vermaak. Soms was het alsof je de schaduw van de geschiedenis over de vragen heen kon zien vallen. Max stelde ze namens zichzelf maar ook namens de mensen die geen vraag meer kunnen stellen. Als je binnenkwam in het huis van Max betrad je tegelijk een oneindig universum vol artikelen, vol verwijzingen, vol geschiedenis. In zijn ogen kon je de weerspiegeling zien van de leiders die door hem waren geinterviewd. Van de kopstukken die in de gouden Vrij Nederland tijd voor de bijl gingen. De twinkeling bij de herinnering hoe iedere gehaalde deadline gevierd werd. Maar ook: een trotse vader en echtgenoot. Een aardige - soms bezorgde klank in zijn stem. Fel en betrokken over onrecht. Zacht over de menselijke zwakten. Ik wens zijn vrouw Anet en zijn dochter Natascha heel erg veel sterkte toe in deze droevige tijd.

Sommige oppositiepartijen beschouwen de Provinciale Statenverkiezingen als een referendum over het kabinet. Je ziet op campagne dus ook veel landelijke kopstukken.