Poliflw

Thema van de week zijn grote plannen. Want een aantal grote plannen beheerste mijn agenda deze week. Allereerst was er de laatste gemeenteraadsvergadering voor de zomer, waarin het ‘Programmaplan’ werd vastgesteld. In dat plan staat we de gemeenteraad nog wil realiseren. En er is zoveel dat we willen, dat we keuzes moeten maken. Gaan we achterstallig onderhoud wegwerken? Of investeren in cultuur? Gaan we sport stimuleren of gaan we voor meer handhaving? Gaan we voor verkeersveiligheid of voor een betere zorg? Het zijn geen eenvoudige keuzes, maar na de zomer moeten de financiële gevolgen van de keuzes duidelijker zijn. Aan de sfeer lag het in ieder geval niet, er was veel eensgezindheid in de gemeenteraad. Nog zo’n groot plan betreft het Waterrijk Museum. Een werktitel voor een rits aan te bezoeken hoogtepunten langs de Markermeerdijk. Een project waarin de provincie Noord-Holland samenwerkt met het Hoogheemraadschap en gemeenten langs de Markermeerdijk. Het gaat niet over een museum in de traditionele zin, maar om allerlei plekken waar ‘beleven aan het water’ centraal staat. Variërend van het fort tot de scheepswerf en van een archeologisch centrum tot het kunstenaarsdorp. Het wordt allemaal nog verder uitgewerkt, maar duidelijk is al wel dat de dijkversterking ook kansen biedt om toerisme en economie te versterken, net als cultuurhistorie in de kustzone tussen Hoorn en Amsterdam. De inloop van de 3e ontsluitingsweg, afgelopen woensdag, was ook een mooi voorbeeld, waar ik al lang bij betrokken ben. In de afgelopen jaren is de milieueffectrapportage gemaakt, geparticipeerd, een inrichting van het landschap (op hoofdlijnen) gemaakt en nu dan een ontwerp-bestemmingsplan ter inzage gelegd. Als het bestemmingsplan eind van het jaar kan worden vastgesteld, dan kunnen we zo nodig de laatste stukjes grond onteigenen en de miljoenensubsidie van de Vervoerregio veiligstellen. De reacties tijdens de inloopavond waren gelukkig positief. De komst van de weg wordt eigenlijk niet meer ter discussie gesteld, sterker nog, er wordt juist vaak gevraagd om zo snel mogelijk met de aanleg te beginnen. Los van constructieve ideeën om dingen te verbeteren. Ook zo’n groot thema, betreft de verrommeling in centra. Bijvoorbeeld ten aanzien van terrassen, reclames en vlaggen, uitstallingen en sandwichborden. Wat we mooi en niet mooi vinden, dat is wel helder, daar zijn we het over eens. Maar om het ook samen met vooral ondernemers voor elkaar te krijgen (en om het goed te regelen), dat is nog wel een opgave. Uiteindelijk heeft iedereen er belang bij dat de kwaliteit omhoog gaat en dat daar mogelijkheden liggen is een open deur. Inspiratie was er in ieder geval genoeg! Tenslotte was er nog de kennismaking met het nieuwe bestuur van FC Volendam. Het FC Stadion en de verhuur daarvan, spelen al jaren een rol in een moeizame relatie tussen de FC en de gemeente. En het huidige momentum wordt aangegrepen om ook daar met een schone lei de toekomst in te kunnen. De hele gemeenteraad was uitgenodigd in het stadion. Naast de kennismaking werden ook de sportieve plannen en ambities toegelicht door onder andere Wim Jonk. Duidelijk werd dat er ook de nodige relaties zijn met gemeentelijke sociaal-maatschappelijke ambities. Dus dat geeft goede hoop. Hopelijk worden de ambities van de FC zo snel mogelijk gehaald! Wim Runderkamp Wethouder

Photos from VVD Edam-Volendam's post

Mijn thema van de week is Samenwerkingen. Er was niet echt een inhoudelijk thema dominant deze keer, maar ik zie wel een verband. Het waren vooral dingen die samen worden gedaan, die deze week mijn agenda bepaalden. Neem het programma van eisen voor de aanbesteding van de streekbussen. Edam-Volendam werkt samen in de Vervoerregio Amsterdam. En deze week bespraken we dat eisenpakket dat nu ter inzage ligt, de verhouding bussen die naar Amsterdam Noord zal gaan en die naar het Centraal Station zullen gaan (maximaal 2; zoals nu ook het geval is). Ook de toeristenbussen zijn meegenomen en daarop kunnen inschrijvers zich extra profileren, met als inzet dat er minder touringcars deze kant op hoeven komen. Een ander voorbeeld is de Green Deal Zero Emissie Stadslogistiek. Een samenwerking waar de hele metropoolregio waarschijnlijk aan mee gaat doen en die getrokken wordt door het Amsterdam Economic Board. Met als inzet om slimmer en beter aan de slag te gaan met haalbare acties rond duurzame logistiek. Nog weer een ander voorbeeld betreft het OV Toekomstbeeld. Daarin staat bijvoorbeeld de ambitie dat intercity’s stoppen in Purmerend op weg naar Amsterdam. Voor Volendam is opgenomen dat we dan met Hoogwaardig Openbaar Busvervoer sneller bij die intercity’s kunnen komen, wat - afhankelijk van je bestemming - weer voordelen heeft zoals minder overstappen en een kortere reistijd. Een samenwerking die niet verkeersgerelateerd was, was een interview dat ik deze week gaf in het kader van de Omgevingsdienst IJmond. Die omgevingsdienst controleert, en handhaaft zonodig, bij bedrijven op milieuovertredingen. Het is een organisatie waarin de regio Waterland samenwerkt met de regio IJmond en die wat mij betreft uitstekend bevalt. En in het kader van samenwerken met inwoners mocht ik deze week een hele stapel handtekeningen in ontvangst nemen van de bewoners van het Oorgat. Zij maken zich grote zorgen over onder meer de drukte en verkeersveiligheid. En daar komt dan nog bij dat er diverse bouwprojecten plaatsvinden en nog een project Dijkversterking uitgevoerd gaat worden. Er zijn mede in dat licht bijvoorbeeld zorgen bij een aantal bewoners dat er een permanente weg komt, ergens tussen de Lokkemientjesweg en de dijk nabij het fort Edam. Dat is een zorg die mensen kunnen laten varen. Dat is een ballonnetje dat ooit is opgelaten en waar al heel snel geen draagvlak voor bleek. En als het over samenwerken gaat, dan mag ik het Congres van de Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) tenslotte niet vergeten. Deze week kwamen alle gemeentebestuurders van Nederland bij elkaar in Barneveld. Het congres is los van de formele besluitvorming, vooral nuttig voor de onderlinge contacten, succesverhalen en ter inspiratie. Zo had deze keer bijvoorbeeld de burgemeester van Mechelen een inspirerend verhaal. Daarnaast is er ook de bijbehorende gezelligheid, die weer goed is om elkaar te vinden. Zo bleek, netwerkende weg, dat LEF bijvoorbeeld ook al onder de aandacht is in de gemeente Aalten, uit de Achterhoek. Kortom, deze week werd vooral gekenmerkt door allerlei onderwerpen waarop samengewerkt wordt. Er is bijna geen onderwerp meer, waar niet over wordt afgestemd. Daarmee wordt beïnvloeding op het juiste moment en het koersvast zijn steeds belangrijker. Wim Runderkamp Wethouder

Photos from VVD Edam-Volendam's post

Zo boven, zo beneden! Deze week werd ik me weer eens extra bewust van patronen op allerlei niveaus. Mijn thema van de week is daarom: Zo boven, zo beneden! Los daarvan kwamen allerlei noemenswaardige zaken langs, zoals de stedenbouwkundige uitgangspunten voor Korsnass, de ondertekening van contracten voor de Hoogstraat, de stand van zaken rondom de dijkversterking, en een update over parkeervakken zoals touringcarparkeren in Edam en Volendam. Mijn thema van de week komt daar niet vandaan. Dat hangt samen met de Europese verkiezingen en de nieuwe agenda van de Metropoolregio Amsterdam. Aan de ene kant geldt ‘eendracht maakt macht’ aan de andere kant betekent eendracht, dat je vaak ook genoegen moet nemen met een compromis; dat je een klein onderdeel bent van een groot geheel, in plaats van een groot onderdeel van een klein geheel. Wil je heel belangrijk zijn in je eigen dorp? Of wilt je een onmisbaar puzzelstukje zijn in Amsterdam en omstreken? Wil je heel veel te zeggen hebben in Nederland? Of wil je een wezenlijke schakel zijn in Europa? Welke beloning staat daar dan tegenover? En welke prijs betaal je er voor? Mijn uitgangspunt is dat het geen keuze is, maar een balans. Wat mij betreft is het niet of/of. Maar en/en. De vraag is voor mij vooral waar de MRA of de EU over moet gaan en waar niet over. De MRA maakt zichzelf vanzelf groter. Ze wil ook een sociale pijler, komt met steeds meer acties en dat kost steeds meer geld, over steeds meer thema’s. Zaken die vaak al geregeld zijn bij de gemeente of provincie en heel goed of zelfs beter lokaal kunnen gebeuren. De MRA heb je daar niet voor nodig. Die MRA heeft echter wel meerwaarde als het gaat om de internationale concurrentiepositie van de regio Amsterdam, waar ook onze werkgelegenheid mee samenhangt. Ze is belangrijk als het gaat om openbaar vervoer en fileaanpak. Want Edam-Volendam heeft veel belang bij doorstromende snelwegen, maar komt niet aan de juiste tafels bij de Rijksoverheid. Daar hebben we de MRA voor nodig. Maar de kracht ligt in de beperking! Less is more. Zo ook bij Europa. De EU, wat je er verder ook van vindt, is de beste remedie geweest voor vrede. Nog niet eerder heeft Europa zo lang vrede gekend. En dat is niet vanzelfsprekend. Ik snap dus heel goed dat je de EU nodig hebt om met China, Rusland en de VS op een bepaald niveau aan tafel te zitten. Heel Nederland is kleiner dan een beetje stad in China, wat denken we nou? Het probleem is alleen dat de EU hopeloos verdeeld is. Persoonlijk zou ik grensbewaking, defensie en nog een beperkt aantal economisch-beleidsmatige zaken bij de EU neer willen leggen. Maar ga je nou niet bemoeien met minimumlonen, luchtkwaliteit en beschermde diersoorten. Dat kunnen landen uitstekend zelf regelen. “Lokaal wat kan, regionaal wat moet” is wat regelmatig wordt geroepen als we samenwerken als gemeenten. Het gaat net zo goed op in Amsterdam en omstreken, als in Europa. En de analogie gaat ook fysiek op. Elk lichaamsdeel of orgaan heeft een specifieke en belangrijke functie. Maar alleen samen functioneert het lichaam goed. Je kunt nauwelijks onderdelen missen, zonder dat het geheel wordt beperkt. Zoals ik al zei, zo boven, zo beneden. Het patroon is hetzelfde. De oplossing ook. Respecteer en waardeer elk onderdeel, maar vergeet niet dat het grotere geheel zeer belangrijk is. Ik heb daarom net gestemd! Het kan nog tot 21.00 uur! Wim Runderkamp Wethouder

Photos from VVD Edam-Volendam's post

‘Lange of korte termijn?’ Het is een rode draad in het dagelijks besturen van de gemeente. Maar de balans daartussen is een soort van bewegend doel. Soms is de korte termijn en een veilige keuze meer voor de hand liggen. Soms is de lange termijn en mogelijkheden voor de toekomst het beste. Maar hoe maak je die afweging? Los daarvan gebeurde er meer deze week. Het loopt storm bij de laatste zonnepanelenactie. Ook geeft de gemeente zelf honderden zonnepanelen laten aanleggen bij het Afvalinzamelstation. Deze week werden er weer twee elektrische auto’s geleverd, die we daar zelf kunnen opladen. Er zijn weer een rits locaties aangewezen voor extra ondergrondse afvalcontainers en de Blauwe Vlag is weer toegekend aan de haven van Volendam, een internationale onderscheiding waaruit blijkt dat de haven veilig, schoon en duurzaam is. De markt was weer terug op het Europaplein en de omzetten gingen gelijk omhoog. En we stoppen direct met het gebruik van compost dat wel aan de norm voldeed, maar toch nog glas en plastic bevatte. Kortom, een rits met nieuwtjes. Maar het zijn deze week veel reguliere zaken. En dat valt op. Want vaak staat ook de lange termijn juist centraal. Neem de Lange Weeren. Daar zie je dat keuzes kunnen verschillen als je alleen kijkt naar de nieuwbouwwijk of juist als je het in een groter verband ziet. Om een voorbeeld te noemen, een nieuwbouwwijk mag niet meer op gas worden aangesloten. Kijk je naar de nieuwbouwwijk zelf, waar uiteraard uitstekend geïsoleerde woningen komen, dan lijken andere keuzes logisch (individuele oplossingen per woning), dan wanneer je bedenkt dat de aansluitende, bestaande woonwijken in de Blokgouw op termijn ook van het gas af moeten (collectieve oplossingen zoals een warmtenet). Hoe maak je zo’n keuze? Technisch gezien, is het een niet beter dan het ander. Goed bestuur is wat mij betreft de keuze die op lange termijn het beste is voor een zo groot mogelijke groep. Soms betekent dit, dat je kiest voor iets dat op korte termijn niet het beste of makkelijkste is. Wat het lastig maakt is de onzekerheid. Die onzekerheid neemt toe, naarmate je verder vooruit kijkt. We weten gewoon nog niet of de Blokgouw op enig moment op een warmtenet moet worden aangesloten. En of dat kan en ‘haalbaar en betaalbaar’ is. Ook weten we nog niet of er geothermiebronnen zijn die dat duurzaam kunnen verwarmen. Maar weten we voldoende om te anticiperen? Want op enig moment moet er een knoop doorgehakt worden. Een heel ander voorbeeld, we zien dat het industrieterrein Julianaweg achter de woonwijken ligt, met als gevolg dat er veel vrachtverkeer door een woongebied moet. Zou je in een computerspelletje zitten, dan verplaats je dat even. In de praktijk kost dat vele, vele jaren. Maar alles begint met de eerste stap. Stel, je moet nu een keuze maken, als bedrijf of als gemeente. Ga je dan voor de korte termijn, kijken waar nu plek is? Of ga je de eerste stap zetten en anticiperen op de toekomst? Zodat woningbouw of kantoorruimte gerealiseerd kan worden waar nu bedrijvigheid is? Of ga je alvast werken aan toekomstige bedrijventerreinen en waar dan? Of ga je sportcomplexen daarbij betrekken? En waar gaan die dan heen? Het zijn vragen die actueler zijn dan veel mensen zich realiseren. Vragen die zorgen dat sommige dingen nu al niet worden toegestaan of onverstandig zijn. In de ‘Omgevingsvisie’, waar we na de zomer op allerlei manieren over in gesprek gaan met de bevolking, gaan we die vragen samen beantwoorden. Een omgevingsvisie is een integrale toekomstvisie op de fysieke leefomgeving. Een mond vol, maar in feite gaat het er om dat je kijkt wat voor functies je het liefste waar wilt, op termijn. Dat je afweegt wat het zwaarst weegt, zodat de ‘waan van de dag’, de korte termijn, er niet toe leidt dat we over een paar jaar spijt krijgen van keuzes die we nu maken. Het helpt om een paar zetten vooruit te denken. Maar zolang we die visie nog niet hebben, hebben we dagelijks te maken met keuzes en consequenties voor de korte en lange termijn, keuzes met veel onzekerheden en dilemma’s. Dat maakt politiek zo ontzettend interessant. Zeker in een wereld die steeds verandert en zeker als je wat meer achtergrondinformatie hebt. Ik heb voor mezelf wel een ‘kompas’ om mijn koers te kiezen. Als dit je boeit, dan wordt het tijd voor een gesprek! Wanneer kies jij nog voor wat nu veilig lijkt (met het risico dat je kansen mist)? En vanaf wanneer kies jij voor potentie en mogelijkheden in de toekomst (met de nodige onzekerheid)? Wim Runderkamp Wethouder

Photos from VVD Edam-Volendam's post

Weth. Wim Runderkamp: Werken op afspraak! Deze week was weer gevarieerd. Van de overdracht van eeuwenoude, waardevolle kaarten aan het Waterlands Archief tot individuele knelpunten die opgelost konden worden. Van plannen over baggeren en beschoeiingen tot de Duurzaamheidsbeurs. Van handhaving tot glasvezel en de uitrol van honderden led-lampen in lantaarnpalen. Mijn thema is deze week echter het werken op afspraak. Maar eerst iets over maatwerk in relatie tot algemene regels. Individuele gevallen komen niet zo gek vaak bij mij langs. Meestal gaat het om de grotere gehelen, het beleid en de langere termijn. Maar bij tijd en wijle spelen individuele zaken, waar ik een oplossing zie die ambtenaren soms geen oplossing vinden. Al pratende ga je elkaar beter begrijpen. Waar ik (met mijn juridische achtergrond) vooral op zoek ben naar belangen áchter de regels, naar de reden waaróm we iets wel of niet zouden moeten willen, krijg ik ook nog adviezen die gebaseerd zijn op de regel zelf. Iets wordt wel of niet geadviseerd ‘omdat’ de regel is zoals die is. Ik heb daar een broertje dood aan. Zulke argumenten overtuigen mij zelden of nooit. Er zijn gekkere regels geweest in het verleden. Regels overtuigen niet uit zichzelf. Het gaat om de moraal erachter. Een oplossing vaak dichterbij, als je zoekt naar de achterliggende ratio. Regelgeving hoort te helpen, niet te bepalen. Al zie ik dat niet iedereen mijn mening deelt. Ondertussen treden we trouwens steeds vaker en daadkrachtiger op. De handhaving gaat steeds professioneler te werk, er wordt meer gecommuniceerd en meer geverbaliseerd. Recent bijvoorbeeld het doordraaien van blauwe schijven. Verkeer en parkeren blijft zeker ook de komende tijd een belangrijke prioriteit. Maar dan terug naar het werken op afspraak. Vanaf 1 april (geen grap), kun je in principe alleen nog bij de gemeente terecht als je een afspraak hebt. Zo maken we een einde aan het woud van verschillende openingstijden per balie. Werken op afspraak is bij dienstverlenende instellingen al jaren de norm. Bij de tandarts, dokter, boekhouder, bank, fysio etc. De gemeente was misschien nog wel de enige uitzondering. Met als gevolg dat mensen soms lang moesten wachten als ze toevallig op het verkeerde moment langs kwamen. We hebben al een tijdje geëxperimenteerd met werken op afspraak. En met succes, gemiddeld worden mensen 1 minuut te vróeg geholpen. Mochten iemand nou nog niet op de hoogte zijn of het een keer gokken, geen probleem. De dienstverlening staat immers hoog in het vaandel. We maken dan ter plekke een afspraak. Als je geluk hebt, ben je toch gelijk aan de beurt. En anders weet je precies hoe lang je moet wachten. En kun je altijd kijken of je eerst even wat anders gaat doen of toch even wacht onder het genot van een kop koffie. Het verbeteren van de dienstverlening gaat trouwens veel verder. Werken op afspraak is maar één aspect. Andere prioriteiten in 2019 zijn onder andere: - telefonische bereikbaarheid, tijdig terugbellen - leesbare, begrijpelijke brieven - een app voor meldingen, afval en handhaving - bezorgen van reisdocumenten Een afspraak maken? Dat kan op www.edam-volendam.nl/afspraak Wim Runderkamp Wethouder

Er gaat iets fout...

Weth. Wim Runderkamp: Mijn thema van de week is Investeren in de toekomst! De jeugd heeft de toekomst. Een open deur, maar ook mijn thema van de week. Vorige week was er eerst ‘Scoor een boek!’. Een prachtige samenwerking tussen bibliotheek, scholen en FC Volendam. Altijd leuk om met Frook en talentvolle kinderen een balletje te trappen. Maar met een serieuze boodschap. Lezen is belangrijk. En leuk. Ook voor sporters. Ik ben benieuwd welke school en groep de meeste boeken heeft gelezen over 10 weken! Vanochtend was er de jongeren-raadsvergadering. Twee groepen vmbo-leerlingen van het Don Bosco College gingen in discussie over de toekomst van de kermis. Helemaal officieel, onder voorzitterschap van de burgemeester, begeleiding van de griffier en een aantal raadsleden. En ik mocht als wethouder mijn steentje bijdragen. Goed om onderwijs zo met de praktijk te verbinden. En ook voor de gemeente erg leuk. Ik hoorde zowel bekende argumenten en ideeën als nieuwe zaken. Wie weet wat daar nog van komt! Investeren in de toekomst willen we ook in de openbare ruimte. Vorig jaar heeft de raad al gevraagd om snel met een Beheerplan te komen en om achterstallig onderhoud weg te werken. Inmiddels is het voorstel naar de gemeenteraad. Financieel is het een grote knoop, maar dan loop je niet meer achter de feiten aan. En tenslotte investeren we ook in de toekomst op het gebied van dienstverlening. Van de week in een wachtkamer realiseerde ik me dat ik gelukkig zelden bij een fysio of dokter kom. Reguliere afspraken bij de tandarts, daar blijft het gewoonlijk wel bij. En waar ik vroeger standaard een half uur moest wachten, wordt ik tegenwoordig altijd volgens afspraak geholpen. Bij de gemeente is dat nog andere koek, maar dat gaat veranderen! Per 1 april aanstaande. En het is geen grap, maar hoog tijd. Per 1 april kun je bij de gemeente alleen nog terecht als je een afspraak hebt. En dan wordt je ook op die tijd geholpen. Nooit meer wachttijden! En mocht je geen afspraak hebben, dan maken we die voorlopig ter plekke. Maar dan kun je dus ook pech hebben. Daarom adviseer ik iedereen om vooraf een afspraak te maken. Dat gaat (ook nu al) heel makkelijk, via https://afspraak.edam-volendam.nl/Internetafspraken. Maar even bellen kan natuurlijk ook. We grijpen dit ook aan om gelijk de tijden te verruimen en gelijk te trekken, van 8.30 - 16.30 uur voor alle loketten, los van de bekende maandagavond. Wim Runderkamp Wethouder

Photos from VVD Edam-Volendam's post

Mijn thema van de week is Spelletjes! Inderdaad, spelletjesweek! En ik ben altijd wel in voor een spelletje. Officieel heet het dan ‘Serious Gaming’. En dan klinkt het ineens een stuk minder leuk. Ik doe dat bepaald niet elke dag, maar nu ineens twee keer per week. De eerste ging over de ruimtelijk impact van de ‘Klimaatopgave’ in Noord-Holland-Zuid, althans alleen het elektriciteitsdeel daarvan. De tweede ging over de nieuwe Openbaar Vervoer-concessie in Zaanstreek-Waterland. Los van mijn thema van de week, ging er heel veel tijd zitten in de afronding van beheerplannen, samen met wethouder Schutt. Dit zijn plannen over het onderhoud van wegen, havens en bruggen in dit geval. Het is een zeer complexe opgave en financieel geen fijne boodschap. Verder had ik overleg, samen met wethouder Tuijp, over het rapport over het al dan niet oprichten van een ‘Sportbedrijf’. Dat wil zeggen een Stichting om alle sportaccommodaties in onder te brengen. Een beetje surreëel, als ik gefrustreerd moet constateren dat we niet eens een sporthal harsvrij kunnen houden en de gemeente opdraait voor de schoonmaakkosten. Maar ik had ook leukere zaken te doen, zoals de verkoop, samen met wethouder Koning, van de oude Blokwhere. De Vooruitgang gaat daar woningen bouwen die hard nodig zijn. En natuurlijk leuke dingen zoals de spelletjes! Zonder gekheid, bij de Serious Gaming over de ruimtelijke consequenties van onze aanstormende elektriciteitsvraag, wordt de bewustwording op de gezichten van de deelnemers duidelijk. Om in onze eigen regionale opgave te voorzien, heb je vele hónderden windmolens (a 180m hoogte) nodig. Of zonnepanelen in een volstrekt onhaalbare omvang, water meegerekend. Tel daarbij op dat dit nu allemaal níet mogelijk is door bestaande beperkingen. Relatief ‘zachte’ beperkingen zoals weidevogel- en natuurgebied en het aanmerken van windmolens en zonneweides als ‘verboden verstedelijking’ door de provincie. Maar ook hardere grenzen als hoogtebeperkingen vanwege Schiphol, werelderfgoederen, molenbiotopen, veiligheidseisen bij hoogspanningstracés en hoofdinfra en wat al niet meer. Het wordt mij al snel pijnlijk duidelijk dat de opgave volstrekt onmogelijk is. Als we tenminste vasthouden aan geldende, democratisch tot stand gekomen en zorgvuldig gekozen beperkingsregimes. We zullen echt héél ver moeten gaan met heroverwegen, willen we iets van een deuk in een pakje boter kunnen gaan slaan. Als we ons steentje gaan bijdragen, dan gaat dit volgens mij de grootste impact hebben op het landschap sinds de inpolderingen van de Beemster, Purmer, Wormer etc. Iedereen gaat het zien, overal. En dan hebben we het nog niet over de (realistische) haalbaarheid, betaalbaarheid en draagvlak. Mijn conclusie is in ieder geval dat we in Waterland met onze voeten op de grónd moeten blijven. Dat we met gezond boerenverstand eerst even tot hónderd moeten tellen, voor we ons groene en gekoesterde landschap met prachtige dorpen en steden volledig omvormen in een onherkenbaar energieproductielandschap van windparken en zonneweides. De Serious Game over het openbaar vervoer was wat dat betreft veel optimistischer. Uitgangspunt in dit serieuze spel was een basisniveau dat kwalitatief een stuk lager is dan het bestaande busvervoer en een beperkt (speel)budget. Allerlei leuke dingen konden worden toegevoegd, zoals met een taxi naar huis als je de laatste bus mist. Maar al discussiërende kwam ik er op uit dat ‘terug naar de huidige kwaliteit’ mijn eerste streven was. En toen bleek ik zo ongeveer door mijn budget heen... Niet of nauwelijks ruimte voor kersen op de taart. Maar goed, als dan goed openbaar vervoer, hoge frequenties, eindstations in Amsterdam CS en Noord en nachtbussen blijven, verbindingen met voorzieningen zoals ziekenhuizen verbeteren, er duidelijk herkenbare buslijn komt voor toeristen om een alternatief te bieden voor de (overlast van) touringcars en elektrische bussen rijden in plaats van branden, dan ben ik positief gestemd. Bijna jammer dat dit spel geen winnaar krijgt! En belangrijker, de komende maanden zullen ook gemeenteraden en inwoners hun inbreng kunnen gaan geven voor het programma van eisen van het toekomstige busvervoer. Wim Runderkamp Wethouder

Photos from VVD Edam-Volendam's post

In memoriam - Hen Schouten - voormalig wethouder Edam-Volendam Hen heeft een lange politieke carrière gehad. Gevraagd door een andere VVD prominent en vriend Hen de Boer werd Hen op 01-01-1976 lid van de VVD Edam-Volendam. Binnen de VVD is hij alles geweest wat je maar kunt bedenken: raadslid van 1974 tot 1978, van 1984 tot 1990 en van 1994 tot 2002. Tevens was hij lange tijd voorzitter van het lokale VVD bestuur. Daarnaast heeft Hen de wethoudersfunctie bekleed van 27-01-2000 tot 18-4-2006. In zijn tijd als wethouder heeft hij veel bereikt, waarbij de uitvoering van het asfalteringsplan met de vele rotondes en het bruggenplan het meest in het oog springen. Ook heeft hij als een van de eerste écht geprobeerd de inwoners te betrekken bij de dingen die hen aangaan, zoals bij reconstructies van wegen. Waar een andere wethouder tevreden zou zijn als hij 80% van de bewoners mee krijgt, bleef Hen druk bezig tot ook die allerlaatste bewoner akkoord was. Pas dan kon het sein op groen, zoals bij de herbestrating van de buurt Korea in Volendam. De bewoners konden toen kiezen uit verschillende soorten en kleuren bestratingen en lantaarnpalen. Die aanpak was vernieuwend en werd erg op prijs gesteld. Ander opvallend wapenfeit is het plan om een nieuwe sporthal (de Seinpaal) aan de oostkant van het Zwembad te bouwen. Dat is al in 2005 door Hen aan de toenmalige gemeenteraad voorgesteld. Zoals bekend wordt dat op dit moment gerealiseerd. Hen lijkt zijn tijd ver vooruit te zijn geweest. Politieke kleuren of afkomst waren hem vreemd. Hen was meer bestuurder dan politicus en heeft lang samen met Hen de Boer in de gemeenteraad gezeten. Nadat Hen de Boer werd verkozen tot Gedeputeerde bij de Provincie Noord-Holland werd Emile Karregat zijn rechterhand in de raad. Het politieke afscheid van Hen in 2006 was eervol. Vanaf de oprichting werd de VVD gezien en soms bewust getypeerd als Edamse partij. Dat stak Hen. Hij had Volendam even lief als Edam en wilde dat terug zien in zijn VVD. Hij heeft er hard aan gewerkt en bij zijn afscheid in 2006 liet Hen een VVD achter zoals hij wilde; met op de verkiezingslijst namen als Emile Karregat, Jan Tuijp, Wim Runderkamp, Kees Sier, Michel Bond en Corwin Sier. Zowel voor de gemeente als voor onze partij heeft Hen veel betekend. Zijn politiek afscheid en was dan ook mooi. Opvallend daarbij was hoe geliefd Hen binnen én buiten de politieke arena was. Dit afscheid is van een andere orde en valt ons zwaar. Zelfs toen Hen wist dat het einde naderde vroeg hij oprecht belangstellend door over de politieke besognes van dit moment. Hij wilde het nauwelijks over zichzelf hebben. Dat typeert hem. Een van de grondleggers van de VVD Edam-Volendam is niet meer. Een goed bestuurder en bijzonder aardige man is uit ons midden genomen, maar zal zeker niet worden vergeten. We wensen Lidy, kinderen, kleinkinderen en familie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.