Poliflw

Op meer dan 250 plekken in onze gemeente groeit Japanse Duizendknoop en dat wordt rap meer. Er wordt op verschillende manieren geprobeerd de woekerende plant te bestrijden, maar intussen wordt de plant verder verspreid door onder meer verplaatsing van grond. Commissielid Norbert Mergen-Metz vraagt het college hoe het staat met de bestrijding en op welke manier er gewerkt wordt aan preventie.

Waarom moeten we van Japanse Duizendknoop af? De Japanse Duizendknoop is een lastige plant. Ze woekert flink en wordt groot, tot wel drie meter. Ze verstikt andere planten en daarmee onze biodiversiteit. De wortels van de Japanse Duizendknoop groeien snel en zijn uitermate sterk. Ze gaan door asfalt en betonnen funderingen heen. Zo brengt de plant grote schade toe aan wegen en huizen. Het kleinste stukje wortel groeit al gauw weer uit tot een forse plant die weer voortwoekert. Bestrijding van de plant is lastig, maar hard nodig.

Hoe zit het in onze gemeente? Gemeente Renkum vervult een gidsrol als het gaat om bestrijding van de plant. Er is de Japanse Duizendknoopbrigade, een groep mensen die gewapend met spade en spitvork de plant uitgraaft, voorjaar 2019 was er een dag in het kader van niet-chemische bestrijding, waar honderden ambtenaren, natuurwerkers en adviseurs aan deelnamen en aan de Nico Bovenweg in Oosterbeek bestrijden varkens de plant. Op dit moment zijn er ruim 260 plekken bekend waar Japanse Duizendknoop groeit in Renkum. Maar nog steeds duiken er nieuwe plekken op. Particulieren en terreineigenaren zijn zich lang niet altijd bewust van het probleem. Daardoor wordt de invasieve plant soms verder verspreid.

Stand van zaken Ons commissielid Norbert Mergen-Metz vraagt het college naar de voortgang van bestrijding en preventie van de Japanse Duizendknoop.  

Vraag 1 Op welke wijze en met welke middelen bestrijdt de gemeente zelf de Japanse Duizendknoop in de openbare ruimte? Wat zijn de instructies voor groenbeheer?

Vraag 2 Vier jaar geleden heeft de Gemeente Renkum een flyer over de Japanse Duizendknoop laten drukken. Dat was eenmalig. Op welke wijze informeert de Gemeente Renkum haar inwoners over het gevaar van Japanse Duizendknoop c.q. blijft ze haar inwoners informeren? En hoe motiveert en stimuleert zij de mensen er daadwerkelijk iets aan te doen?

Vraag 3 Regelmatig wordt bij particuliere bouwterreinen maar ook in de openbare ruimte, grond aan en afgevoerd. Hierdoor kan de Japanse Duizendknoop worden verspreid. Welke maatregelen neemt de Gemeente Renkum dan wel is ze voornemens te nemen, om de verspreiding op deze wijze tegen te gaan?

Vraag 4 Welke middelen staan inwoners ter beschikking als zij constateren dat terreineigenaren – en in het bijzonder die van belendende terreinen - zich niet of onvoldoende inzetten voor de bestrijding van dit gewas?

Vraag 5 Welke middelen staan de Gemeente Renkum momenteel ter beschikking om terreineigenaren te manen de plant adequaat aan te pakken dan wel om zelf in te grijpen?

Wil je een nieuwe locatie met Japanse Duizendknoop melden of meedoen met de Japanse Duizendknoopbrigade? Klik hier.  

GroenLinks vraagt het college te onderzoeken of er mogelijkheden zijn minima die problemen hebben met dierenartskosten te ondersteunen. Gemeente Arnhem nam onlangs het besluit hiertoe. Commissielid Liselot Jansen stelde hierover enkele vragen aan het college.  

Gemeente Arnhem heeft besloten samen met 4 dierenartspraktijken een financiële bijdrage willen leveren aan de kosten voor het bezoek aan een dierenarts voor mensen die leven op of onder de armoedegrens.  

Wetenschappelijk is aangetoond dat het hebben van huisdieren het levensgeluk, gezondheid en een sociaal maatschappelijk welzijn bevordert. Een financiële bijdrage kan preventief werken en derhalve veel leed en kosten besparen.

De drempel om een dierenarts te bezoeken ligt bij mensen met een kleine beurs vaak hoger vanwege de kosten die dit met zich mee brengt. Als gevolg hiervan krijgen dieren minder preventieve behandelingen en komen ze bij ziekte gemiddeld later onder behandeling. Dit leidt tot kwalen en behandelingen die voorkomen hadden kunnen worden. Als gevolg hiervan komen dierenartsen regelmatig onnodig lijden en verwaarlozing tegen, blijkt uit onderzoek.

Commissielid Liselot Jansen stelt namens GroenLinks het college de volgende vragen:

1 Heeft het college kennisgenomen van het feit dat de gemeente Arnhem dit initiatief genomen heeft en hoe staat u hier tegenover?  

2 Heeft u kennis van hoe dierenartsen in onze gemeente tegen deze problematiek aankijken, en zo niet, bent u bereid te informeren bij dierenartsen in onze gemeente hoe vaak zij verwaarlozing en onnodig lijden tegenkomen in hun praktijk vanwege financiële problemen?  

3 Bent u bereid te onderzoeken welke mogelijkheden er zijn om minima die met deze problematiek te maken hebben te ondersteunen met bijvoorbeeld een tegemoetkoming in de dierenartskosten op vertoon van de Gelrepas te geven, een structurele korting op een zorgplan of verzekering of anderszins een bijdrage te leveren waarmee welzijn van zowel mens als dier bevorderd wordt?

 

Elke week ruimen tientallen vrijwilligers in gemeente Renkum zwerfafval op. GroenLinks wil dat de gemeente meer doet om zwerfafval te voorkomen. Eveline Vink stelde in een motie voor om regels hierover op te nemen in het evenementenbeleid.  

GroenLinks wil dat het oplaten van ballonnen en buiten gebruiken van plastic confettikanonnen niet meer is toegestaan. Wij dienden daarom een motie in om dit te regelen in het evenementenbeleid. Het gebruik van wegwerpplastic wordt afgeraden. Voor individuele inwoners is een verbod nog niet geregeld, daarom riep de motie op met goede communicatie inwoners voor te lichten over zwerfafval door plastic confetti en ballonnen en het oplaten te ontmoedigen.

Zwerfafval is een wereldwijd probleem dat op alle niveaus aangepakt moet worden. Het Europees parlement besloot onlangs dat een aantal producten van wegwerpplastic vanaf 2021 verboden wordt. Landelijk pleit GroenLinks voor statiegeld op blikjes en petflesjes. In gemeente Renkum is weer een stapje vooruit gezet, want de motie werd aangenomen.  

Wil je ook GEEN uitbreiding van Lelystad Airport en GEEN laagvliegroutes? Stem GroenLinks!

GroenLinks Renkum, Ede en Wageningen protesteerden samen tegen laagvliegroutes over onze dorpen, woonwijken en natuur. Met ongeveer 150 inwoners wandelden we door het Renkums Beekdal. De boodschap: wij willen afstel van de uitbreiding van vliegveld Lelystad.

Deze week precies twee jaar geleden, op 20 maart 2016, ging de Turkijedeal in, die de trek van vluchtelingen en migranten via Turkije en de Griekse eilanden naar West-Europa moest stoppen. Europarlementariër Judith Sargentini maakt de balans op.

Volgens de deal voerde Turkije zijn grenspatrouilles op zodat smokkelbootjes niet meer konden vertrekken en ging akkoord met het terugnemen van Syriërs die die overtocht toch hadden gemaakt. In ruil daarvoor bood de Europese Unie drie miljard aan financiële steun voor de opvang van vluchtelingen in Turkije en beloofde het voor iedere teruggestuurde Syriër een kwetsbare vluchteling vanuit Turkije op te nemen. 

Doorslaand succes

Twee jaar later lijkt de deal – samen met het grenshek tussen Macedonië en Griekenland – voor regeringen in West-Europa een doorslaand succes: er konden asielzoekerscentra dicht. Maar een bezoek aan Lesbos en Chios toont de wrange realiteit. De vluchtelingen op de Griekse eilanden verkeren nog steeds in doffe ellende. Zij arriveerden na 20 maart 2016 en komen daarom niet in aanmerking om hervestigd te worden naar een ander land in Europa. Teruggestuurd naar Turkije worden ze vooralsnog ook niet. Verschillende rechtszaken in Griekenland daarover lopen nog en de Griekse regeringspartij Syriza twijfelt aan de opvang in Turkije, ook al is Turkije volgens Griekenland officieel een veilig land voor vluchtelingen

Dat vluchtelingen niet terug zouden kunnen naar Turkije omdat het er niet veilig is, kon je zien aankomen. En als er niemand terug gaat, dan hoeven Europese lidstaten ook geen vluchtelingen uit Turkije naar de Unie te halen. In 2017 bleef de teller steken op tienduizend hervestigde Syriers. Nederland nam er daarvan - een oog koning - tweeduizend voor zijn rekening. 

Ondertussen oordeelde het Europees Hof van Justitie dat de Turkijedeal geen internationaal verdrag is en dat de Europese Commissie en de Europese Raad officieel geen partij zijn. Hierdoor acht het Hof zichzelf niet bevoegd om te oordelen over de zaken van de vluchtelingen die onder de Turkije deal vallen. 

Libië

Twee jaar na de deal met Turkije is dit het resultaat; Turkije houdt vluchtelingen tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Op de eilanden zitten duizenden mensen vast zonder enig uitzicht op verbetering. Toch wordt de Turkijedeal aangehaald als een formule die elders navolging verdient. Laten we nu eens kijken wat er de laatste maanden in Libië is gebeurd. 

Europa heeft de Libische grenswachten getraind en van snelle boten voorzien. Sinds de Libiërs hun eigen wateren weer patrouilleren, komen er aanzienlijk minder migranten aan in Italië. We weten dat migranten die door de Libische kustwacht uit het water worden gered, in een onmenselijk detentiekamp in Libië verdwijnen. Drenkelingen die door schepen met Europese vlag gered worden, mogen niet terug naar Libië, want wij beschouwen dat land als onveilig. 

'Officiële detentiekampen'

Na de berichtgeving over de mensonterende situatie in de detentiekampen in Libië is er een grootschalige evacuatie op gang gekomen, geleid door de Internationale Organisatie voor Migratie en betaald door de Europese Unie. De illegale gevangenissen, gerund door mensenhandelaars, liggen nog buiten ieders bereik. Migranten worden uit de officiële detentiekampen bevrijd en terug naar huis gebracht. Vluchtelingen, die thuis het risico op vervolging lopen, worden met hulp van VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR in Niger gehuisvest. Met de regering van Niger is afgesproken dat dit tijdelijk is en dat Europese landen bereid zijn om deze vluchtelingen in Europa op te nemen. 

Van de naar schatting 47.000 vluchtelingen in Libië zijn er tussen november en februari 1.020 naar Niger overgebracht. Tot nog toe mochten er slechts vijfentwintig naar een Europees land (Frankrijk) vertrekken. Deze week werd bekend dat de UNHCR tijdelijk gestopt is met het evacueren van vluchtelingen van Libië naar Niger, omdat te weinig Europese landen hun belofte aan Niger nakomen. 

Twee jaar na de Turkijedeal lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Libië houdt ze tegen, Europa betaalt maar is niet juridisch aansprakelijk en de beloofde hervestiging komt niet van de grond. Uitkomst: mensen zitten vast zonder enig uitzicht op verbetering. Deze formule werkt niet.