Poliflw

Ik heb een droom. Een droom dat #mooi Sliedrecht niet alleen slaat op alles wat zichtbaar is. Grote projecten, een mooie leefomgeving. Maar ook een #mooi Sliedrecht wat omziet naar alles wat niet zichtbaar, maar wel werkelijkheid is. Ik heb een droom dat in #mooi Sliedrecht geen armoede is, geen eenzaamheid, geen criminaliteit en geen doorgeslagen individualisme. Een dorp waar het verenigingsleven bruist, waar meer dan genoeg vrijwilligers zijn, waar communicatie optimaal verloopt, het college en de raad volledig ten dienste staan van het dorp en het vertrouwen hiervoor ook krijgt.

Wordt dit nog niet gedaan?, vraagt u zich af. Er zijn toch heel veel bloeiende sportverenigingen, clubs als SOJS, Dromen zonder beperking, Stichting Ja en ja ook nog kerken. Kerken dat zijn trouwens rare clubjes. De leden van kerken stemmen vaak op de christelijke partijen en zorgen zo voor een “vervelende” meerderheid in de raad. Maar verder dan dat? Kerkbezoek dat levert financieel niks op lazen we laatst als verwijt. Voorzitter, naast dat ik alle inwoners van Sliedrecht een persoonlijke relatie toewens met de levende God, zou ik ze de bijbehorende sociale structuur van een kerkgemeenschap ook toewensen. Een kerk die niet alleen zondag bij elkaar komt, maar een kerk die naar elkaar omziet, voor elkaar klaar staat. Waar wekelijks honderden jongeren één of meerdere keren bij elkaar komen (ongesubsidieerd) en ja, ook daar klaar gestoomd worden voor de maatschappij. Waar dat jongerenwerk volledig draait op vrijwilligers, waar ouderen bezocht worden, waar iedereen naar draagkracht een financiële bijdrage levert zodat (dreigende) armoede in eigen kring én daarbuiten zoveel mogelijk voorkomen wordt. Onlangs is onderzocht dat de kerk zo financieel tonnen besparing op levert voor de gemeente. Is deze sociale hechte gemeenschap voorbehouden aan alleen kerken? Nee gelukkig niet.

Ik droom van een dorp waar samen leven centraal staat, een dorp waarin verenigingen, stichtingen, kerken en bedrijven gezamenlijk deze taken opnemen en zorgen voor dit mooie Sliedrecht. Sliedrecht dat tevens als energieneutraal dorp een voorbeeld is voor de rest van Nederland.

Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men door de begroting 2018 gaat.

Een begroting die op het eerste oog er netjes uitziet een positieve uitkomst en meerjarenperspectief heeft. Een gevoel van tevredenheid is eerder van toepassing dan van weemoedigheid. Al blijft ons het gevoel bekruipen dat de grip op begroting er nog steeds niet is. Een totaal onzinnig gebruik van prestatie indicatoren, de onmacht om hier over te rapporten en de onkunde om hier als raad op te sturen.

Een mooi voorbeeld om dit duidelijk te maken is het onderwerp duurzaamheid. Het is met uitzondering van de Trumps onder ons, volstrekt duidelijk dat we de komende jaren een enorme uitdaging hebben om de energietransitie in te zetten. En wat doen we als gemeente Sliedrecht? We begroten 8801 euro! voor duurzaamheid (Overigens erg benieuwd waar die 1 euro voor bedoeld is). De portefeuillehouder stelde in het debat over Eneco voor om de opbrengst van 15 miljoen in een duurzaamheidsfonds te stoppen. Met een onttrekking van 9000 per jaar zouden we ruim 1600 jaar vooruit kunnen!! Om de term nog maar een keer te gebruiken: “Is dit nu reëel begroten”? Overigens, bij de kadernota hebben we de toezegging gekregen dat de gemeente Sliedrecht mee zou doen met Operatie Steenbreek, is dit in deze post opgenomen? Graag een toezegging van de portefeuillehouder dat deelname van de gemeente Sliedrecht  al gestart is. Graag willen we ook versnellen als het gaat om zon op bedrijfsdaken. In Dordrecht en veel andere gemeenten worden hier al mooie resultaten geboekt. Wij doen graag mee en dienen hiervoor een motie in.

Waarom niet voor 2018 en in het meerjarenperspectief dit bedrag structureel verhoogd, met enkele tonnen? Naast geld voor transformatie is er toch ook personele capaciteit nodig op deze enorme transitie in gang te zetten?

Op zijn minst hadden we verwacht dat dit in het overzicht overige ontwikkelingen als PM post opgenomen was. Overigens passen de mobiliteitsvisie en de dijkvisie in ditzelfde plaatje.

Mijn fractie wil graag voorstellen om deze manier van begroten nog eens onder de loep te nemen. Begroting technisch is het natuurlijk prachtig de positieve cijfers maar wij zouden naast of misschien wel in plaats van, een vermoedelijk meerjarenperspectief zien.  Het uitgangspunt “geen voorstel geen geld” moet mogelijk worden bijgesteld. We willen voorstellen om hier op korte termijn met fractiespecialisten en het college hier over verder te praten.

Met de komst van de CIB over de stille reserve en de onbenutte belasting capaciteit en het agenderingsverzoek van mijn fractiegenoot kunnen we het nu laten rusten, maar het laatste is daar nog niet over gezegd. Dit geldt ook voor de indirecte subsidies. We begrijpen gezien de late besluitvorming in september dat de indirecte subsidies nog niet zijn toegevoegd aan het subsidiebudget. We gaan er vanuit dat met een begrotingswijziging alsnog wordt toegepast of in ieder geval bij de begroting 2019 wordt gecorrigeerd.

SLDRCHT: “Groot in doen!”. Op zich een mooie uitvoering van onze motie van 2 jaar geleden. Echter vind ik de uitnodigingen bij het binnenrijden van Sliedrecht te eenzijdig op “kampioenen” gericht. Dit past in het denken dat je met dit soort prestaties je past echt op de kaart zet. Dat is niet onwaar. Maar minstens zo belangrijk is de sociale cohesie in een dorp, de rust, de breedtesport enz.. Zouden de spandoeken niet elk kwartaal een andere invalshoek kunnen laten zien t.a.v. “Groot in doen”?

Het zou ook mooi zijn als aandacht, focus en aansturing bijdragen in gemeenschappelijk buurtbeheer en groot in doen. De gemeente moet hierin het goede voorbeeld geven, net onderhoud, rechte verkeersborden, heldere communicatie etc.

Er zijn weinig vorderingen in het wijk- en buurtbeheer. Na het opheffen van de drie wijkplatforms en het opheffen van de drie functies om de wijkplatforms te begeleiden hebben we alleen nog het budget bewonersinitiatieven. Behalve de initiatieven die tijdens de nieuwjaarsreceptie zijn getoond in een mooie buurtkrant lijkt er weinig nieuws te melden. Het budget voor bewonersinitiatieven wordt maar voor een klein deel gebruikt voor bewonersinitiatieven. Dit is ook niet verwonderlijk bij de huidige passieve houding van het college op dit gebied en de geringe ambtelijke capaciteit voor dit doel.

We wachten ook nog op de uitvoering van de motie van de VVD voor een buurthuis in Vogelbuurt-Noord. Er was even sprake van een tweede buurthuiskamer in de Valkhof, ter beschikking te stellen door Tablis. Dit lijkt vastgelopen te zijn op onvoldoende financiën voor persoonlijk begeleiding.  We kunnen ons voorstellen dat een buurthuis niet mogelijk is maar overwegen  een motie in voor een tweede buurthuiskamer.

Vogelbuurt-Noord is voor ons nog steeds een aandachtswijk. We vinden het jammer dat ook dit op zijn beloop is gelaten. Het is jammer dat een concrete aanpak en inzet van buurtmakelaars het heeft moeten afleggen tegen het opstellen van beleidstukken. Voor ons een signaal dat de gemeente nog steeds teveel naar binnen gericht aan het werk is en het zelfs moeilijk vindt om concrete zaken snel op te pakken. We dienen een motie in voor meer budget voor een buurtmakelaar en buurtbemiddeling. Begrijpt de wethouder  onze teleurstelling ?

De decentralisaties van het sociale domein ligt alweer 3 jaar achter ons. In de eerste voorzichtige evaluaties wordt geconstateerd dat de beoogde transitie goed is ingezet. De grootste operatie sinds tijden waardoor inmiddels onze begroting voor een groot deel over het sociale domein gaat. De transformatie is alleen nauwelijks op gang gekomen. Daarom willen wij een strategische agenda met als doel: het realiseren van de inhoudelijke veranderingen die nodig zijn om de zorg te kunnen leveren en deze van een hoge kwaliteit en betaalbaar te houden. De transformatie geeft ons de kans om het complexe sociaal domein te vereenvoudigen en te verduurzamen zodat het in de toekomst ook betaalbaar blijft.

Voorzitter ik ga afsluiten. Ik begon mijn betoog met een droom maar constateer nadat ik door Willem Elschot weer met beide benen op de grond ben gezet en uit kom bij wat rijmelarij van Marco Borsato die stelt dat de meeste dromen bedrog zijn. En dat geldt zeker voor het gepresenteerde meerjarenperspectief wat van 600.000 euro in 2018 oploopt naar 1,8 miljoen euro in 2021. Als iets te mooi is om waar te zijn, dan is dat meestal ook het geval.

We hopen dat de komende periode gewerkt zal worden aan het realiseren van onze droom en een andere kijk op en gebruik van de begroting en h et meerjarenperspectief.