Poliflw

Eindelijk; de stoomtrein mocht weer blazen. Zaterdag 6 juni jl. werd er weer stoom geproduceerd. Een beetje vrijheid. Terrassen mochten maandag 1 juni alweer open en waren ook gezellig gevuld. Ziet er al met al veel ontspannener uit. In de grote steden werd ook stoom afgeblazen maar met een ander thema: Black lives matters. Zwarte levens doen er toe. Dit naar aanleiding van de nare beelden uit Amerika, waar een politieagent een zwarte man letterlijk de nek afknelt.  Grote demonstraties komen op gang, die niet overal goed gingen trouwens, en nog een staartje kregen voor Amsterdam. Natuurlijk doen zwarte levens er toe. Sterker; alle levens  doen er toe. God heeft geen onderscheid gemaakt in kleuren en standen. Nee, Hij heeft een ieder uniek en gelijk gemaakt. Mensen denken daar echter anders over.  Discriminatie is vreselijk. Haat omdat je met een bepaalde  kleur, cultuur of geaardheid geboren bent is niet alleen erg dom, maar staat ook haaks op de liefde waarmee en waarom je op aarde bent.

In Den Oever, bij ons eigenlijk om de hoek, wordt een Joods gezin al jaren weggepest, gewoon omdat ze Jood zijn. Anno 2020, na 75 jaar vrijheid blijken we nog niets geleerd te hebben.

Gelukkig houden de meeste demonstranten de Corona regels in acht, want vrijheid van demonstratie mag niet een beperking opleveren voor een ander.

In de raad moest ik samen met andere raadsleden even stoom afblazen. We waren even niet helemaal blij met een wethouder. Met alle oppositie partijen is een brief opgesteld  waarin enige ontevredenheid geuit werd over het functioneren van het college. We roepen op om in gesprek te gaan en samen verbeteringen aan te brengen. Want schreeuwen in een demonstratie en een brief sturen is je stem laten horen. Het sterkste is om je stem te gebruiken om met elkaar te praten.

Voices matters. Stemmen doen er toe.

 Silva Visser

Christenunie.medemblik@gmail.com

Wat schrijf je in je column na zo’n indrukwekkende week. Het verdriet in ons dorp is groot als dinsdag 31 oktober plotseling onze kleine burger Jahnay onder een auto komt. 5 jaar, nog vol leven en vertrouwen, en dan maakt hij een fout. Een fatale.

We zijn (als oma en opa) nauw betrokken bij dit verdriet en ongeval, mede omdat onze eigen kleinkinderen en hun ouders sinds kort naast ons wonen. We praten en bidden veel met elkaar en een ieder van ons verwerkt het op z’n eigen manier. We bidden voor zijn zusje en broertje, voor zijn papa en mama. Vooral het delen en onze gevoelens uiten, doet goed. Hoe verwerk je dit? Wat kun je als kind uiten en waar zit je mee? We zitten bij elkaar aan tafel en 1 van de kleindochters vraagt een minuut stilte voor Jahnay. En dan gaan je gedachten alle kanten op, naar zijn ouders, oma’s en opa’s, de familie en iedereen die nauw betrokken is. Wat een verdriet.

De Kuyperschool, waar Jahnay op zat, staat voor de zware taak dit samen met de kinderen van school te verwerken. Er wordt getekend, gerouwd, en er zijn speciale hoekjes met een kaarsje en er wordt in de kring heel veel gesproken.

Op de kaart staat “God is goed”. Dat is zo en dat blijft zo, door alle moeilijke tijden heen. Blijf, buiten alle gesprekken met elkaar, vooral dan ook met Hem altijd in gesprek.

En wij, als Christelijke politieke partij? Wij blijven in gesprek over verkeersveiligheid.

Silva Visser

Fractievoorzitter ChristenUnie