Poliflw

We leven momenteel in een verwarrende tijd. 

Het coronavirus heeft flink toegeslagen. Zaterdagavond zat ik nog vol ontzag te luisteren naar commissaris van de Koning Wim van de Donk, die bij Nieuwsuur toelichtte hoe het er in Brabant aan toe gaat. Van vrienden boven de rivieren kreeg ik appjes dat ze er zo van schrokken. Dorpen als Boerdonk en Erp hebben het hard te halen op dit moment en ook in onze eigen omgeving verliezen wij geliefden. Het zijn zware tijden, die vragen om solidariteit. We moeten niet alleen denken aan onszelf, maar ook thuisblijven uit zorg voor een ander.

Inmiddels zitten we alweer voor de derde week aan huis gekluisterd. Dat betekent ook dat we veelal thuis werken en ik merk dat dat een flinke uitdaging is in combinatie met twee jonge kinderen in huis. Er zijn echter ook mensen die vanwege de coronacrisis hun baan verliezen of grote onzekerheid kennen over hun inkomen. Allemaal zorgen!

Maar het staat in schril contrast met mensen die zich zorgen maken om zieke geliefden of in deze vreemde tijden zelfs afscheid van hen moeten nemen. Eenieder die nu te maken heeft met verlies sturen wij veel liefde en warmte en wij wensen hun ongelooflijk veel sterkte in deze moeilijke tijden.

Ook deze dagen willen we er voor elkaar zijn, voor elkaar zorgen. Al snel na de eerste maatregelen van het kabinet werd daarom besloten om alle oudere leden te bellen met de vraag hoe het met ze gaat en of we als afdeling iets voor hen zouden kunnen betekenen. Het lukte om binnen enkele dagen met alle 65-plussers binnen PvdA Den Bosch contact op te nemen en dat werd zeer gewaardeerd. Fijn dat we op deze manier naar elkaar uit kunnen kijken en er als vereniging zo voor elkaar kunnen zijn.

Hoe bizar ook, in de tussentijd draait het gewone leven ook enigszins door. Veel evenementen zijn gecanceld en we weten niet wanneer we weer een activiteit kunnen organiseren, de wijk in kunnen of weer kunnen samenkomen, maar we proberen toch vooruit te blijven denken en ons voor te bereiden op het moment dat deze crisis voorbij is.

De politiek draait, weliswaar in aangepaste vorm, door. De fractie vergadert met regelmaat digitaal, er was een schriftelijke commissieronde en op dinsdag 7 april komt de gemeenteraad in kleine samenstelling bij elkaar. Afgelopen vrijdag vertelde Pieter Paul bij DTV hoe de gemeenteraad in deze periode functioneert.

BEKIJK HIER HET FRAGMENT

Een aantal belangrijke zaken, dat nu speelt in de gemeenteraad:

De PvdA en De Bossche Groenen zijn nog niet overtuigd van het miljoenenbedrag voor het museum Bossche Kruithuis, omdat de gemeente ook voor grote bezuinigingen voor de komende jaren staat -> KLIK HIER De PvdA Den Bosch en zes andere oppositiepartijen willen dat de bussen die op de Oranjeboulevard voor overlast zorgen weer terugkeren naar de Onderwijsboulevard -> KLIK HIER Twee van de vier medewerkers van jongerencentrum De Poort moeten toch weg. De PvdA vreest dat De Poort op deze manier in de problemen komt -> KLIK HIER

Daarnaast werd onze fractievoorzitter door ANBO-directeur Liane den Haan gevraagd om de ouderen in Nederland een hart onder de riem te steken. Het resultaat is inspirerende video, waarbij een aantal prachtige initiatieven tegen eenzaamheid in onze stad in beeld gebracht wordt.

BEKIJK DE VIDEO HIER

Het afdelingsbestuur blijft eveneens actief. Op 7 april vergaderen de bestuursleden digitaal. Op de agenda staan belangrijke punten. Nu de Algemene Ledenvergadering van 11 maart niet door kon gaan, heeft het bestuur de jaarrekening zonder goedkeuring van de leden ingediend bij het landelijk partijbureau. De kascontrolecommissie heeft de jaarrekening wél kunnen controleren en gelukkig ook haar goedkeuring gegeven. Bij de eerstvolgende ALV zal de jaarrekening alsnog aan de leden worden voorgelegd. Op 11 maart zou ook het proces in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2022 met de leden besproken worden. Ook dit wordt door de coronacrisis uitgesteld. In de tussentijd werken we door en proberen we zoveel mogelijk voorbereidingen te treffen. Uiteraard maken we nog geen permanente keuzes, want over heel veel zaken mag u als lid allereerst uw mening geven. Als de wereld op 1 juni weer open gaat, dan wil het bestuur op donderdag 18 juni een ALV organiseren.

Dan denken we na over een gepaste van de Dag van de Arbeid op 1 mei. Een belangrijke dag voor een sociaaldemocraat en een met een rijke historie hier in Den Bosch. Ieder jaar brengen we een roos naar onze leden van 65 jaar en ouder. Een prachtige traditie, waar ik afgelopen jaar nog volop van heb genoten. Samen met mijn kinderen in de bakfiets rozen rond brengen, iets wat dit jaar helaas niet zal gaan. We bezinnen ons op een passende variant.

De Algemene Ledenvergadering zou op 11 maart plaatsvinden bij de voedselbank, een organisatie die het zwaar heeft door de gevolgen van het coronavirus. Door het hamstergedrag zijn er weinig producten beschikbaar en het grote aantal oudere vrijwilligers moet nu erg oppassen. De PvdA wil de voedselbank daarom graag extra ondersteunen. Via onderstaande link kunt een donatie doen aan de gezamenlijke voedselbanken.

https://www.voedselbank.nl/doneer-geld/

De landelijke Partij van de Arbeid heeft een oproep gedaan om de mensen die in deze dagen ons land draaiende houden een ‘shout-out’ te geven. Wij hoefden niet lang na te denken. René Coense, die met zijn actie ‘Durf te vragen/helpen’ via sociale media binnen no-time bakken aan vrijwilligers koppelde aan mensen die wel wat extra hulp kunnen gebruiken, krijgt van ons die shout-out. Inmiddels staat zijn telefoon roodgloeiend en helpt René of een van de andere vrijwilligers overal in Den Bosch met boodschappen of medicijnen bezorgen. Ook maken ze een praatje met de mensen. Super René! Een dikke duim van ons!

Ten slotte nog dit. In juni 2018 koos u ons als bestuur van de Bossche afdeling van de Partij van de Arbeid. Dat betekent dat onze bestuursperiode eind juni formeel afloopt.

Wij waren druk bezig met een nieuwe kandidaatsprocedure voor de volgende bestuurstermijn, maar ook dat loopt nu anders dan gepland. We hopen zo snel mogelijk deze verkiezingen te kunnen houden. In de tussentijd gaan wij ervan uit dat u het kunt waarderen dat wij nog even op onze plek blijven zitten en zo goed mogelijk de PvdA-afdeling in Den Bosch besturen.

Namens het bestuur,

Femke Hoekstra

Voorzitter PvdA Den Bosch

Het bericht ‘We leven momenteel in een verwarrende tijd’ verscheen eerst op PvdA Den Bosch.

De algemene ledenvergadering van aanstaande donderdag 12 maart bij de Voedselbank, gaat niet door.

In verband met de aangescherpte RIVM-adviezen vinden we het niet passend om op dit moment een ledenvergadering te organiseren. Helaas zullen wij de ledenvergadering dus moeten annuleren. We hopen op jullie begrip hiervoor.

We informeren jullie zo spoedig mogelijk over het moment waarop we alsnog bijeenkomen.

Het bericht ALV gaat donderdag 12 maart NIET door verscheen eerst op PvdA Den Bosch.

Twee weken geleden vierden we 75 jaar vrijheid. Na 6 dagen in de frontlinie gelegen te hebben kwam ’s-Hertogenbosch, na 4 jaar bezetting en terreur, gehavend uit de oorlog.

Mijn grootouders woonden in de oorlogsjaren op de Vughterdijk, thans de Vughterstraat geheten, boven de winkel waar nu stoffeerderij Hoofs gevestigd is. Mijn opa bracht de oorlogsjaren voor een groot gedeelte letterlijk achter het behang door – als Nederlands onderofficier ondergedoken voor de Duitse arbeitseinsatz.

Ze hadden mazzel, die oktoberdagen. Want zoals mijn opa schreef was ‘van alle huizen nabij de onze het enige met ongeschonden ramen’.  En ongeschonden ramen was een vermeldenswaardig unicum. Want niet alleen mijn oma haar grootouders die op Lombok woonden waren dakloos, datzelfde lot trof 9.000 stadsgenoten. Ruim 700 panden waren volkomen verwoest. Nog een kleine 10.000 licht tot zwaar beschadigd. De nood was hoog in het net bevrijdde Den Bosch. Een stad in puin, bevolkt door een leger van daklozen. Het was de overheid die ingreep. Alleen al in het jaar 1945 bouwde de overheid in onze stad ruim 500 noodwoningen.

De decennia na de bevrijding tot aan de eerste oliecrisis staan inmiddels bekend als de naoorlogse consensus. De twee leidende ideologieën van de 20e eeuw vonden elkaar in een verstandige balans tussen markt en overheid. Met een overheid als marktmeester en verantwoordelijke voor publieke goederen zoals betaalbare woningbouw en een actief arbeidsmarktbeleid als de markt deze onvoldoende leverde.

De tijden vandaag de dag zijn uiteraard onvergelijkbaar met die van toen. Maar feit blijft dat het in tijden van grote gemeenschappelijke uitdagingen noodzakelijk is om een gedeeld besef van verantwoordelijkheid met elkaar te voelen en de bereidheid te tonen om elkaar te vinden in een nieuwe balans. Want ook nu staan onmiskenbaar voor een stevige kluif.

Nog nooit was de waarde van onze woningen zo hoog – terwijl er gelijktijdig zoveel mensen zich geen huis kunnen veroorloven;

Nog nooit waren de individuele inkomens van enkelen zo stevig – terwijl een groeiende groep inwoners steeds hardnekkiger in armoede leeft;

En nog nooit waren we gezamenlijk zo welvarend – terwijl het klimaatvraagstuk en de staat van onze jeugdzorg zo zorgwekkend waren.

Als PvdA-fractie hebben we dan ook met twee vragen in ons achterhoofd naar de begroting gekeken. Een: volstaat de begroting voor 2020 de toets van de maatschappelijke uitdagingen? Twee: hoe kijken wij naar de financiële en maatschappelijke opgave die opdoemt in de jaren 2021, 2022 en 2023?

Zoals gezegd zien we in het nieuwe beleid een aantal positieve verbeteringen. Extra zorgwerkers bij onze huisartsen, meer budget voor dagbesteding, uitbreiding van het TOM-project voor jongeren die uitvallen, budget voor steunpunten voor onze ouderen, de toekomstagenda stad en het behouden van het World Skate Centre in de Spoorzone: dat is mooi werk en daar kunt u zich verzekeren van onze steun.

Maar we zien ook omissies.

Zoals op de aanpak van armoede en schulden waar wat ons betreft het tempo en ambitieniveau omhoog moet.’s-Hertogenbosch heeft de afgelopen jaren vakkundig werk gemaakt van het voorkomen van armoede en schulden met de aanpak vroegsignalering, eerste hulp bij geldzaken en het netwerk tegen armoede. Maar er leven nog altijd een kleine 10.000 huishoudens, onder wie 3.200 kinderen, onder het sociaal minimum. Die volgende stap waar het college over sprak in haar coalitieakkoord en in reactie op de discussienota van mijn partij en de SP, die moet gezet. Het opstarten van een werkgroep en het schuldenlab073 in dit najaar zijn mooi, maar extra inzet zal ook extra middelen vergen en die zijn met deze begroting niet voorzien.

Het is vandaar dat wij samen met collega’s uit deze raad vragen om hier structureel middelen voor vrij te maken. 16 miljoen voor nieuw beleid maar geen dubbeltje extra voor de groeiende groep mensen in langdurige armoede – laten we die omissie gezamenlijk herstellen.

Onze tweede zorg betreft de uitvoering van onze culturele ambities. Die zijn terecht groot, zeker met de ambitieuze cultuurnota die binnenkort voorligt. Maar de nieuwe matching van cultuurgelden tussen rijk en provincie –waar we traditioneel bovengemiddeld uit de ruif aten- betekenen echter voor de Bossche culturele festivals en instellingen onzekerheid. De cultuursector sprak haar zorgen hier al over uit. Daarom willen wij het stadsbestuur vragen om de implicaties van de nieuwe financieringssystematiek vanuit rijk en provincie voor Den Bosch in kaart te brengen, net als wat de extra ambities zouden betekenen. Het is zaak om ook hier middelen en mogelijkheden tegenover elkaar af te wegen.

Aandacht willen we ook vragen voor de realisatie van de Kaaihal en de verhuizing van het World Skate Centre – met het verstrijken van de tijd wordt de kans op realisatie van de eerste kleiner en de verhuizing van de tweede problematischer.

Ten derde de woningnood. Dit College mag voortvarender te werk gaan dan het vorige als het gaat om de aanpak van de enorme woningnood – maar er kan écht meer dan de drie ton in 2020 voor de realisatie van 75 tijdelijke woningen. Dat is een fraai begin – maar méér publieke kracht is noodzakelijk. Neem Eindhoven als voorbeeld waar men momenteel 1000 tijdelijke woningen samen met de corporaties realiseert. Die inspanning is hoognodig. Projectontwikkelaars verdienen simpelweg meer aan duurdere woningen en beleggers kopen appartementen om ze voor de hoofdprijs te verhuren aan de hoogste bieder en niet voor een sociale prijs aan degene die ‘m het meeste nodig heeft. Het is dus aan de overheid en de corporaties om die enorme nood van duizenden inwoners voortvarender ter hand te nemen. Dat pleit horen we hier iedere maand van iedere partij, nu moet er boter bij de vis.

Dat betekent wat ons betreft dat we moeten kiezen wat écht prioriteit heeft. Zijn een langzaam verkeersbrug, een nieuwe parkeergarage en een groene onderwijsboulevard dé prioriteiten van dit moment? Of mag dat in de ijskast voor betere tijden terwijl we nu onze middelen zetten op méér betaalbare woningbouw? Dat voorstel doen wij samen met anderen door nu te zeggen – zie af van de aanleg van  een langzaam verkeersbrug en het geld wat daarmee vrijkomt te gebruiken voor extra tijdelijke woningen.

We doen dat ook met een ander voorstel. Hieronder laten we zien hoe ongekend laag de Bossche woonlasten op dit moment zijn. Want als het om inkomsten gaat dan bungelen we als ’s-Hertogenbosch op het lijstje met de allerlaagste lastendruk. In de gemiddelde stad ligt deze vele tientjes hoger, en zelfs in liberale Walhalla’s als Blaricum, Wassenaar en Baarn is de bijdrage aan de gemeenschappelijke inspanning meer dan 1,5 keer zo hoog als hier. Die keuze vergt een prijs: voor grote gemeenschappelijke uitdagingen zoals meer betaalbare woningen is onvoldoende geld.

Wij laten zien wat drie tot zeven dubbeltjes per maand extra vragen van inwoners met een koophuis en 75 cent extra per toeristische overnachting ons oplevert. Een structureel fonds van 1 miljoen dat gebruikt kan worden voor de bouw van tijdelijke woningen. In de systematiek van 2020 zou dat jaarlijks zo’n 250 woningen extra betekenen. Dat zet zoden aan de dijk.

Dat zijn óók de keuzes die we volgend jaar zullen moeten maken. Want de mooie zaken die wij steunen in deze begroting ten spijt- wat er nu voorligt is uiteindelijk maatschappelijk onvoldoende en financieel onhoudbaar. Het echte werk wacht ons volgend voorjaar. Want op de keper beschouwd is wat het College voorstelt: vandaag de uitgaven verhogen om morgen met de bijl door de begroting te gaan.

Deze begroting is daarmee een tussenpaus waar wij niet voor zullen gaan liggen. Maar als schot voor de boeg: als we wachtlijsten van 10 jaar voor een woning onverkoopbaar vinden, als we duizenden kinderen in armoede onverteerbaar vinden, als Cultuurstad van het Zuiden meer is dan geduldig papier – dan is het tijd voor een nieuw sociaal contract. Dan moeten we het lef hebben om tegen bedrijven, toeristen en inwoners met een koophuis te zeggen: als wij extra middelen oormerken voor die maatschappelijke noden, mogen we u dan vragen om paar dubbeltjes per maand? Omdat we in deze stad naar elkaar willen omkijken en willen investeren in onze gezamenlijke toekomst. En als we met zo’n kleine bijdrage de ander kunnen helpen – dan doen wij dat.

Het bericht Volstaat de begroting voor 2020 de toets van de maatschappelijke uitdagingen? verscheen eerst op PvdA Den Bosch.

De begroting van de stad. Daarin staan de keuzes van het stadsbestuur. Durven we de portemonnee te trekken voor grote maatschappelijke noden zoals het tekort aan betaalbare woningen, de duizenden Bosschenaren die leven in armoede, de haperende zorg en het toekomstige tekort voor onze festivals en culturele instellingen?

Hieronder de hoofdlijn zoals fractievoorzitter Pieter Paul Slikker die namens de Pvda Den Bosch inzette:

Schaarste in tijden van overvloed, dat is wat ‘s-Hertogenbosch de komende jaren te wachten staat. Dat voelden we al aankomen met Prinsjesdag. Want het is een wonderlijke tijd: terwijl de individuele bedrijfswinsten floreren en de staatsschuld met rasse schreden naar een historisch laag punt loopt zien we dat de gezamenlijke opgave momenteel niet kleiner maar groter wordt. En dan heb ik het niet alleen over de financiële uitdagingen die ons te wachten staan, maar bovenal over de maatschappelijke.

Want laat het even tot ons doordringen: Nog nooit was de waarde van onze woningen zo hoog – terwijl er gelijktijdig zoveel mensen zich geen huis kunnen veroorloven; Nog nooit waren de individuele inkomens van enkelen zo stevig – terwijl een groeiende groep inwoners in steeds hardnekkiger armoede leeft; Nog nooit verwelkomden we zoveel toeristen en cultuursnuivers – terwijl in sommige wijken de achterstand niet kleiner maar groter dreigt te worden en de culturele instellingen en festivals in onze stad voor miljoenenbezuinigingen staan;

En nog nooit waren we gezamenlijk zo welvarend – terwijl de wachtlijsten bij onze wijkteams en de problemen in de jeugdzorg zo zorgwekkend zijn dat ze vlotte toegang tot zorg belemmeren;

Dat is geen typisch Bosch probleem. Op rijksniveau zien we de budgetten over de plinten klotsen terwijl de dorpen en steden moeten bezuinigen. Opschalingskorting, BTW-compensatie, een efficiencyslag in de jeugdzorg, trap-op-trap-af: het is armoe troef in gemeenteland en we verwachten van het stadsbestuur dan ook een zo sterk mogelijk signaal naar het Kabinet. Via de VNG, via een oproep van buurgemeenten, via de lobby in ons bekende circuits, het Kabinet hoort een duidelijke boodschap te krijgen: dit niet meer, dit niet langer, dit niet nog eens.

De realiteit dwingt tot keuzes. Het was onze wethouder financiën die het al zei: ‘met kaasschaven gaan we het niet redden, dan komen we op de korst’. Want dat is precies wat er aan de hand is.

Als we zelfs in tijden van overvloed nog eens extra schaarste mogen verdelen raken we het fundament van waar we als overheid voor horen te staan: zekerheid van inkomen of zorg als het je tegenzit, een gemeenschappelijke inspanning om woningen te bouwen voor inwoners die zich in de op hol geslagen woningmarkt geen raad weten.

Er zijn dan ook twee hoofdlijnen die ik met u wil delen. Een: volstaat de begroting voor 2020 de toets van deze maatschappelijke uitdagingen? Twee: hoe kijkt de Partij van de Arbeid naar de financiële en maatschappelijke opgave die opdoemt in de jaren 2021, 2022 en 2023?

Allereerst het jaar 2020. In het nieuwe beleid dat het stadsbestuur voorstelt aan de raad zien we positieve verbeteringen. Extra zorgwerkers bij onze huisartsen, meer budget voor dagbesteding, uitbreiding van het TOM-project voor jongeren die uitvallen, budget voor steunpunten voor onze ouderen, het leven met dementie in onze gemeente en het behouden van het World Skate Centre in de Spoorzone: dat is mooi werk en daar kunt u zich verzekeren van onze steun.

Maar we zien ook omissies:

Waar blijft de extra steun voor mensen in armoede en schulden? Na een uitstekend debat in de commissie sociaal over een discussienota van SP en PvdA zou er een werkgroep gestart worden door het College met betrokkenheid van de raad en de maatschappelijke organisaties die actief zijn in onze stad op het gebied van armoede– die melden zich inmiddels bij de ons om te vragen wanneer het stadsbestuur op dit vlak eindelijk uit de startblokken komt, hoe het staat met de centrale aanmelding, een ruimhartiger beleid voor bijzondere bijstand eén meer ruimte voor armoedebestrijders. Daarop verwachten we actie en dat zal niet zonder budget kunnen, wat de PvdA betreft is het overschot in de begroting wat vrij te besteden is door de raad dus ook gereserveerd voor de groeiende groep inwoners die langdurig in armoede verkeert – dat zullen we deze raad bij de begroting dan ook verzoeken.

En dit College mag dan voortvarender te werk gaan dan het vorige als het gaat om de realisatie van tijdelijke woningen en de aanpak van de enorme woningnood: er kan écht meer dan de drie ton in 2020 voor de realisatie van 75 tijdelijke woningen. Dat is een fraai begin – maar méér publieke kracht is hier noodzakelijk. Na decennia weten we immers dat de markt onvoldoende huizen realiseert, het is aan ons om die enorme nood van duizenden inwoners voortvarender ter hand te nemen.

Hetzelfde geldt voor de leefbaarheid in onze wijken – met de VVD hebben we hier al eerder gepleit voor extra capaciteit van jongerenwerkers, welzijnswerkers en handhavers in de wijken waar de leefbaarheid te wensen overlaat. Die ruimte is in de begroting niet gevonden. En datzelfde geldt voor ons cultuuraanbod.

Er ligt een in december te bespreken ambitieuze cultuurnota die extra ambities kent voor onze stad –prachtig! Maar de wrange realiteit is dat in een negatief scenario de festivals, podia en gezelschappen in onze stad van rijk en provincie miljoenen mìnder gaan krijgen. Méér ambitie met mìnder geld – dat wordt geen Cultuurstad van het Zuiden maar een kaalslag in het Zuiden. Ook daar zijn wij als lokale overheid meer dan nodig.

Deze begroting is wat het is: de tussenpaus onder de begrotingen. De mooie zaken die wij steunen ten spijt- het is uiteindelijke maatschappelijk nog onvoldoende en financieel onhoudbaar. Het echte werk wacht ons volgend voorjaar. Want waar het College in deze periode voor acht miljoen aan nieuw beleid voorstelt lopen we in 2021, 2022 en 2023 een tekort op van diezelfde omvang: acht miljoen. En dan hebben we dat eufemistische zinnetje over het structuurfonds, ‘op termijn is er een extra impuls van één miljoen nodig’ nog achterwege gelaten.

Op de keper beschouwd is wat het College voorstelt: vandaag de uitgaven verhogen om morgen met de bijl door de begroting te gaan. Het is de beproefde receptuur van de sneeuwschuiver: keuzes maken, prioriteren, dat kan wachten tot morgen.

Onverstandig. Want beleid wat we vandaag inzetten morgen weer afschaffen is de beste manier om ambtelijke uren, maatschappelijke verwachtingen en publieke euro’s te verbranden.

Wij roepen de collegepartijen dan ook nadrukkelijk op om een wat kritischer houding aan te nemen: zijn een langzaam verkeersbrug, een nieuwe parkeergarage en een groene onderwijsboulevard dé prioriteiten van dit moment? Of mag dat in de ijskast voor betere tijden?

En voor alle partijen in de raad geldt dat de tijd van makkelijke keuzes voorbij is. Meer betaalbare woningen, een solide Bossche basis in de zorg, sterke wijken en extra steun voor arme inwoners vraagt om een gezamenlijke inspanning.

De markt gaat het niet leveren, het Rijk gaat het niet betalen. Daarbij mogen er zaken in de ijskast of zelfs sneuvelen, maar wat ons betreft hoeft het heilige huisje van de inkomstenkant niet geschuwd te worden. Want als het om inkomsten gaat dan bungelen we als ’s-Hertogenbosch op het lijstje met de allerlaagste lastendruk.

In de gemiddelde stad ligt deze vele tientjes hoger, en zelfs in liberale Walhalla’s als Blaricum, Wassenaar en Baarn is de bijdrage aan de gemeenschappelijke inspanning meer dan 1,5 keer zo hoog als hier.

Dat is niet het niveau waar we naar toe hoeven en ook niet het niveau waar we naartoe willen. Maar als we een euro extra vragen van toeristen, drie euro per maand vragen van woningbezitters met een huis van 4 ton dat jaarlijks 25.000 euro meer waard wordt-, een vergelijkbaar bedrag vragen van bedrijven en een euro of twee per maand van inwoners met een kleiner koophuis – dan kunnen we met de miljoenen die dat oplevert een bak aan maatschappelijke noden het hoofd bieden.

Dat is geen makkelijk verhaal, maar we zitten niet in de politiek voor alleen maar makkelijke verhalen. Als we wachtlijsten van 10 jaar onverkoopbaar vinden, als we duizenden kinderen in armoede onverteerbaar vinden, als we een kaalslag op festivals en podia onwenselijk vinden dan is het tijd voor een nieuw sociaal contract.

Dan moeten we het lef hebben om tegen bedrijven, toeristen en inwoners met een koophuis te zeggen: als wij extra middelen oormerken voor die maatschappelijke noden, mogen we u dan vragen om één tot drie euro per maand? Omdat we in deze stad naar elkaar willen omkijken en als we met zo’n kleine bijdrage een ander kunnen helpen – dan doen wij dat.

Daarom zullen wij de komende weken met voorstellen komen die precies dat doen: een helpende hand bieden aan inwoners die aangewezen zijn op zorg of financiële ondersteuning, die op de huidige woningmarkt niet aan bod komen, perspectief schetsen voor onze festivals en culturele instellingen.

Want sterke inwoners weten zich geschraagd door een sterke stad. En het is dat waar wij voor kiezen.

Het bericht ‘De tijd van makkelijke keuzes is voorbij’ verscheen eerst op PvdA Den Bosch.

Een delegatie van PvdA Den Bosch loopt dit weekend mee met de Samenloop voor Hoop Rosmalen. We lopen samen met Supportersclub FC Den Bosch om gedurende 24 uur zoveel mogelijk geld op te halen voor KWF Kankerbestrijding / Dutch Cancer Society/KWF 's-Hertogenbosch. Een mooi en belangrijk goed doel! De Samenloop voor Hoop start zaterdag 31 augustus om 15:00 uur. Er doen 45 teams mee, met in totaal meer dan 1100 wandelaars. Meer via www.samenloopvoorhoop.nl/rosmalen. Supporters zijn van harte welkom! 🌹

Het gaat goed met die club van ons! 😃 De afgelopen week hebben we weer nieuwe leden mogen verwelkomen en mensen weten ons ook te vinden als ze maatschappelijke zorgen hebben en die met ons willen delen, zodat we daar als partij mee aan de slag kunnen 💪 Wil jij ook je sociaaldemocratische idealen verwezenlijken en bijdragen aan een verbonden samenleving? 🌹🌹🌹 Dat kan! 👇👇👇 https://www.pvda.nl/word-lid/

Gisteren verscheen het onderzoek van KRO-NCRV, dataplatform Pointer en Follow The Money naar mogelijk misbruik van zorggeld door zorgaanbieders. Bij 97 grote zorgbedrijven is in 2017 voor ruim vijftig miljoen euro aan winst gemaakt. Gezien de torenhoge winsten bestaat het ernstige vermoeden dat de gedeclareerde zorg niet of onvoldoende geleverd is – zorggeld verdwijnt in de zakken van aanbieders en aandeelhouders.

Op deze zwarte lijst staat helaas ook een bekende- Labyrint.. Op de Rompertsebaan, Willem Hubertsstraat en Graafsebaan biedt de instelling in onze stad plek aan zo’n 40 cliënten die een beschermd woonvoorziening nodig hebben voor zo’n 40.000 euro per plek. Uit het onderzoek en de door de PvdA nagetrokken jaarverslagen blijkt Labyrint van de ongekend hoge winst die ze boeken op een omzet van ongeveer 5 miljoen in 2017 één miljoen dividend uitgekeerd te hebben aan de aandeelhouders en in 2018 nog eens ruim 600.000 euro.

PvdA-fractievoorzitter Pieter Paul Slikker: “Terwijl we hier in Den Bosch afstevenen op een tekort van 4,5 miljoen euro in de zorg zien we een aanbieder die tonnen aan zorggeld schaamteloos in de eigen zakken laat verdwijnen. Dat kan absoluut niet door de beugel. Daarom zegt de PvdA-Den Bosch: stel een onderzoek naar zorgfraude in en stop de samenwerking met aanbieders die zorggeld misbruiken. Dat geld is voor inwoners die zorg of hulp nodig hebben, niet voor de villa’s of sportwagens van zorgcowboys.”

Het bericht PvdA wil actie tegen schaamteloze zelfverrijking met zorggeld in Den Bosch verscheen eerst op PvdA Den Bosch.

PvdA wil actie tegen schaamteloze zelfverrijking met zorggeld in Gemeente 's-Hertogenbosch. Gisteren verscheen het onderzoek van KRO-NCRV, dataplatform Pointer en Follow the Money naar mogelijk misbruik van zorggeld door zorgaanbieders. Bij 97 grote zorgbedrijven is in 2017 voor ruim vijftig miljoen euro aan winst gemaakt. Gezien de torenhoge winsten bestaat het ernstige vermoeden dat de gedeclareerde zorg niet of onvoldoende geleverd is – zorggeld verdwijnt in de zakken van aanbieders en aandeelhouders. Op deze zwarte lijst staat helaas ook een bekende - Labyrint.. Op de Rompertsebaan, Willem Hubertsstraat en Graafsebaan biedt de instelling in onze stad plek aan zo’n 40 cliënten die een beschermd woonvoorziening nodig hebben voor zo’n 40.000 euro per plek. Uit het onderzoek en de door de PvdA nagetrokken jaarverslagen blijkt Labyrint van de ongekend hoge winst die ze boeken op een omzet van ongeveer 5 miljoen in 2017 één miljoen dividend uitgekeerd te hebben aan de aandeelhouders en in 2018 nog eens ruim 600.000 euro. PvdA-fractievoorzitter Pieter Paul Slikker - PvdA 073: "Terwijl we hier in Den Bosch afstevenen op een tekort van 4,5 miljoen euro in de zorg, zien we een aanbieder die tonnen aan zorggeld schaamteloos in de eigen zakken laat verdwijnen. Dat kan absoluut niet door de beugel. Daarom zegt PvdA Den Bosch: stel een onderzoek naar zorgfraude in en stop de samenwerking met aanbieders die zorggeld misbruiken. Dat geld is voor inwoners die zorg of hulp nodig hebben, niet voor de villa’s of sportwagens van zorgcowboys."

Wat fijn dat Stedelijk Overleg Kunstenaars Den Bosch Stok weer een plekje heeft om te exposeren in de Bossche binnenstad, zegt Jolanda van Gool PvdA073. Het is geen geheim dat Pvda Den Bosch dit initiatief, de belangenorganisatie voor en door kunstenaars, een warm hart toedraagt omdat het voornaam is dat er in onze stad voldoende expositieruimte is. Dat gaat nu wel lukken op die 400 m2. Succes en veel plezier met deze ruimte die jullie huren via VOLOP Den Bosch.

Voorzitter,

Hoe gaat het met de 154.220 zielen die onze gemeente rijk is – individueel en als gemeenschap? En wat mogen zij van ons verwachten, gezien waar wij nu staan, met het oog op de toekomst? Het zijn die vragen die we onszelf en elkaar vandaag moeten stellen nu we de plannen voor het derde jaar van deze coalitie beoordelen.

Laten we met het positieve beginnen. Uit de vorige week verschenen wijk- en buurtmonitor maakten we op dat Bosschenaren prettiger met buurtgenoten omgaan en toleranter zijn geworden. Maar helaas betekent dat niet dat dat ook opgaat voor onze verhouding tot mensen die buìten onze eigen buurt wonen. De bubbel. Maatschappelijke tweedeling. Een samenleving die offline en online in toenemende mate bestaat uit facebookgroepen die steeds meer van elkaar verschillen en elkaar steeds minder begrijpen. Die situatie doet zich helaas ook in de Bossche samenleving voor.

Want als we niet bìnnen de wijk vergelijken maar tùssen de wijken dan zien we bijzonder grote verschillen. Neem de Gestelse buurt, een wijk die fors beneden het gemiddelde scoort, waar de werkloosheid hoog is, de armoede nijpend, mensen jaren eerder dood gaan en minsten zoveel jaren ongezonder leven. Waar problemen erfelijk zijn doordat nog altijd teveel jongeren zonder startkwalificatie van school verdwijnen. Op letterlijk een steenworp afstand van die wijk bevind zich de Meerendonk.

Aan de andere oever van het smalle slootje dat de wijken scheid is het leven goed. Waar in de Gestelsebuurt een op de vijf inwoners leeft van een uitkering is dat in de Meerendonk een op de honderd, waar in de Gestelsebuurt een kwart van de inwoners in armoede leeft is dat in de Meerendonk nul procent. Gestelsebuurt en Meerendonk delen dezelfde postcode – en verder bitter weinig. De vraag aan welke kant van de sloot je woont is bepalend voor hoe je opgroeit, voor de kansen die je krijgt, voor de vraag hoe lang je gezond van je ouders kan genieten, voor de vraag of je je veilig voelt.

Voorzitter, de ongelijkheid tussen hen die succesvol zijn en hen die maar moeilijk meekomen groeit. Op het gebied van inkomen, waar het verschil tussen arm en rijk toeneemt. Op de arbeidsmarkt, waar het verschil in zekerheid tussen vast en flex alleen maar groeit – notabene in onze eigen ambtelijke organisatie steeg het aantal medewerkers met een payroll contract en komt de diversiteitsaanpak onvoldoende uit de verf. Maar ook op de woningmarkt, waar de een er momenteel vandoor gaat met een stijgende woningwaarde van tienduizenden euro’s per jaar en de ander simpelweg geen woning meer kan vinden – ruim 10.0000 acuut woningzoekenden kennen we inmiddels. Sociale grondrechten, zoals de spreiding van welvaart, het realiseren van voldoende en fatsoenlijke huisvesting, staan onder druk.

Dat gaat gepaard met een teloorgang van vertrouwen in de overheid, in collectieve oplossingen, in de rechtspraak, in de media, in de wetenschap en van ons als mensen in elkaar. Het wantrouwen in de ander groeit als de overheid het collectieve veronachtzaamd.

Voorzitter, zonder een adequaat antwoord op de groeiende ongelijkheid en ongenoegen in de samenleving is veel van wat politiek vermag zinloos. Zonder bestaanszekerheid voor allen géén gedragen klimaatbeleid. Zonder solidariteit met de inwoners van de Gestelsebuurt geen steun voor de goede economische innovaties in de SPARK-makerszone of voor de culturele ambities op de Tramkade. En dat antwoord ontbreekt in de voorjaarsnota.

Een adequate analyse van hoe we ervoor staan, een visie op de toekomst en een marsroute daar naartoe: we hebben er tevergeefs naar gezocht. ‘Het gaat goed met ’s-Hertogenbosch en dat moeten we zo houden’- veel meer staat er niet. Voorts volgt een lijstje met projectjes die we schrappen of juist wel gaan doen. Er komt toch geen Sint Jansmuseum, het zwembad in west verdwijnt definitief onder water, er komt 503 jaar na de dood van Jheronimus Bosch eindelijk een voorstel voor de restauratie van de Kleine Winst, een aantal sportclubs krijgen een nieuwe toplaag op het kunstgrasveld en er komen extra praktijkondersteuners bij huisartsen. Prima, onze steun heeft u. Maar werkelijk: is dit het nu?

Voorzitter, de ambitie om in een nieuwe economie werk te bieden aan allen, om betaalbare woningbouw te realiseren voor iedereen die dat nodig heeft, om de langdurige armoede de stad uit te jagen, om Cultuurstad van het Zuiden te worden en om onze zwakke wijken te verheffen –dat alles is geen sinecure maar dat is wel precies waarom wij als politici ter aard zijn. Dat vraagt niet om kruidenieren maar om besturen. Maar de afgelopen maanden bleven de commissie-agenda’s angstvallig leeg. Wij vragen ons hardop af, waar blijven de concrete plannen?

Want de TOM-aanpak mag dan in de toekomst uitgebreid worden – waar blijft de nieuwe visie op preventief jeud- en jongerenwerk die De Poort en Jong Actief zekerheid moet bieden en versterken in het tegengaan van schooluitval en kansarmoede in met name de zwakkere wijken?

De cultuurfondsen mogen dan structureel gedekt worden – hoe zit het met de ontwikkeling van de Tramkade, waarom houdt u de initiatiefnemers van de Kaaihal een half jaar aan het lijntje en wanneer accepteert u de verantwoordelijkheid die ook wij dragen voor een tijdelijk theater – na ruim tien jaar politieke discussie over de toekomst?

Er mogen dan 150 tot 200 tijdelijke woningen bijkomen: waarom bouwt, transformeert en splitst u er niet velen malen meer en hoezo kunt u nu de plek nog niet aanwijzen waar we 75 extra tijdelijke woningen nog dit jaar moeten realiseren?

U mag dan na gaan denken over de ontwikkeling van het stationsgebied – wat is er eigenlijk gebeurd met de plannen met betrekking tot het Zuid Willemspark? Hoe staat het met de doorontwikkeling van de Spoorzone? En waarom schrappen we met één pennenstreek de ontwikkeling van de AvenueA2 zonder ook maar één woord vuil te maken aan hoe we kijken naar de toekomstige ontwikkelingen der stad?

De muziekvereniging Exempel mag dan een eigen plekje krijgen – waar blijft dat moderne accommodatiebeleid dat de willekeur uit onze besluitvorming haalt en óók een antwoord biedt aan het Brabantse Hart in Actie, VOC de Stomp, de Maaspoort Kids én Young Connect dat koud een paar maanden na de opening op de nieuwe locatie nu wéér de biezen moet pakken en nog altijd in onzekerheid verkeerd over de toekomst?

Hoe gaat de invulling van dat moderne participatiehuis eruit zien waarmee we niet alleen de bovenkant maar ook de onderkant van de Bossche arbeidsmarkt aansluiten bij de nieuwe economische tijd waarin je steeds meer moet weten of kunnen om betaald werk te vinden?

En, om nog maar een punt te noemen, wat is eigenlijk uw visie op het belang van de lokale democratie en het moderne medialandschap als u voorstelt om de facto 60 duizend euro per jaar te bezuinigen op onze lokale omroep nu er eindelijk een omroep staat met lokale en regionale potentie?

Voorzitter, deze voorjaarsnota blijft het antwoord op deze vragen schuldig. In navolging van de voorkeur van de coalitie om in hashtags te spreken, en verwant aan de positieve oproep van de SIRE-campagne #doeslief zou mijn fractie willen zeggen #doesmeer. Mijn fractie zal daarom, in samenwerking met alle partijen in de gemeenteraad, zoeken naar mogelijkheden om te versnellen wat te langzaam gaat, om in te brengen wat ontbreekt en om de vinger op de zere plek te leggen als de neiging bestaat om daar met een grote boog omheen te lopen.

We zullen als PvdA ons steentje bijdragen. We zullen de verbetering van het armoedebeleid in de in te stellen werkgroep mede op onze schouders nemen, we zullen voorstellen doen voor meer permanente en tijdelijke betaalbare woningbouw, we zullen een voorstel doen om lokaal publieke banen in te voeren, we zullen de in de lade verdwenen stadsessays over de toekomst van de stad weer afstoffen om samen met de daartoe bereid zijnde partijen in deze raad het debat daarover op gang te brengen, we zullen voorstellen om de lokale omroep niet de vaart uit de zeilen te nemen maar te steunen en de wind in de rug te geven, en we zullen u oplettend volgen en bijsturen als Cultuurstad van het Zuiden niet meer blijkt te zijn dan een marketingterm.

Voorzitter, #doesmeer. Het is hoog tijd wat mijn fractie betreft. En we zijn van harte bereid u een handje helpen.

Dank u wel.

Het bericht #Doesmeer verscheen eerst op PvdA Den Bosch.