Bekijk ook:
Het belangrijkste voorstel op de agenda was de Pendile in Eys, een al meer dan 10 jaar lopende zaak waarin de onderhandelingen muurvast waren komen zitten. Wethouder Last legde daarom
verschillende keuzescenario’s aan de raad voor; een werkwijze die op onze steun kon rekenen, want hoewel al snel bleek welke kant de zaak op zou gaan, vinden wij het als PRO wel heel belangrijk
dat in de raad en dus tijdens de raadsvergadering over dergelijke belangrijke keuzes gedebatteerd wordt.
Hoewel de voorgeschiedenis in dit dossier voor de verschillende fracties heel verschillend is geweest kwam er deze keer toch een eensluidend besluit uit om het betreffende terrein over te nemen
van de woningvereniging en vooral om voor de verdere afhandeling een duidelijke positie in te ruimen voor de omwonenden en de zelfsturing om met steun van de bond Heemschut voor een historisch
verantwoorde maar breed gedragen oplossing te zorgen.
Onze fractievoorzitter Jack Cremers voerde het woord over dit punt:
"Het oude college bestaat niet, hoewel het door omstandigheden anders voelt is het de juridische werkelijkheid: op 31 mei hadden wij aan het begin van de avond een college en aan het eind van
de avond ook.
En van een college verwachten wij daadkracht en niet, we hoorden die opdracht 3 weken geleden verschillende keren, achteroverleunen met de hand op de knip.
In deze opvatting, voorzitter, passen geen langlopende dossiers. En toch zijn ze er, voorliggend Pendile-dossier is er een pregnant voorbeeld van. Een dossier dat in zijn verschillende
verschijningsvormen al een meer dan tienjarige geschiedenis heeft en al aan zijn vijfde portefeuillehouder toe is. Een dossier ook dat volledig parallel loopt met mijn politieke loopbaan want
begonnen als wat Jan Engelen destijds noemde, lid van de actiegroep, via mijn entree in de gemeentepolitiek bij GROEN!, vervolgens bij GroenLinks en dus nu als lid van PRO Gulpen-Wittem in deze
coalitie, van 1 naar 3 naar 5 zetels, wat dat betreft mag dit dossier nog wel wat aanhouden.
Maar voorzitter, dat is zeker niet onze intentie: vandaag zal er een stap gezet moeten worden, een pijnlijke stap omdat er veel overheidsgeld mee gemoeid zal zijn. Nog pijnlijker als wij ons
realiseren dat wat er vandaag voorligt door mij precies 3 jaar geleden ook al zo voorgesteld is en dat er dus 3 jaar zinloos verloren zijn gegaan. Daar komt nog bovenop dat het prijskaartje
intussen 2 ton hoger is geworden, want helaas, die hand op de knip, ook toen al.
Kijken we dan naar de andere partij in dit dossier, sinds zij het belang hebben overgenomen van de familie Engelen, de woningvereniging Wonen-Wittem: overvragen zij dan niet? Persoonlijk denk
ik van wel, en met mij heel wat burgers die ik hierover gesproken heb. Zij zijn immers de ondernemer waar het ondernemersrisico hoort te liggen en door hun onwrikbare opstelling brengen zij de
overheid op te hoge kosten; dit lijkt me ook geen fijn uitgangspunt in de latere zaken die wij als gemeente in het vervolg nog met deze woningvereniging zullen moeten doen. Maar anderzijds ook
weer begrijpelijk omdat in de voorliggende periode ons college zich even onwrikbaar heeft opgesteld; bij blufpoker zijn er nu eenmaal winnaars en verliezers. Helaas zijn in dit geval de
verliezers altijd de burgers, of dat nu de huurders zijn in het ene geval of zoals nu de inwoners van onze gemeente.
In de ons voorgelegde scenario’s blijkt scenario 2 niet reëel en wordt bij scenario 3 de blufpoker doorgezet. Dat laatste lijkt ons niet wenselijk gezien het voortraject, wij willen niet dat
ons college als onbetrouwbare overheid weggezet zal worden.
Daarmee komen we bij de grootste slachtoffers van deze tragedie, de inwoners van Eys die al sinds 2009 leven met een oude dorpskern waar het hart uitgerukt is; inmiddels zolang dat het begint
te wennen: maak er maar een parkje van hoor ik al, grasveldje, wat struiken; niet bepaald wat je bij een historische kern verwacht. Vandaag nemen we mogelijk een eerste grote horde: door middel
van aankoop kunnen wij zelf beslissen over het vervolg. En in dat vervolgtraject zal er nu echt een grote rol zijn weggelegd voor de omwonenden en de zelfsturing, die ook nu weer op onze tribune
aanwezig zijn.
Er zal echter nog heel wat water door de Eyserbeek stromen voordat we dit dossier kunnen sluiten, ik kan alleen maar hopen dat er dan ook water stroomt uit de dorpspomp, dan weten we
tenminste weer waarom dit dossier de naam Pendile draagt."
