Poliflw

Over de nota meerjarenbeleid en de geplande bezuinigingen was op woensdag 25 september een raadsvergadering. Onze raadsleden Roselien Slagers en Egbert Wessels hebben tijdens deze vergadering hun zegje gedaan over de gang van zaken.

De nota meerjarenbeleid laat weinig nieuws zien. Wij schatten in dat meer dan de helft van de tekst dezelfde is als vorig jaar. Opvallend is dat veel ambitie uit de nota is geschrapt. Verkiezingsbeloften zijn gebroken, waren soms ook zo onrealistisch dat veel kiezers teleurgesteld zullen zijn en het vertrouwen in de politiek kwijtraken.

Over de bezuinigingen kan de PPW duidelijk zijn. Op woensdag 11 september hebben veel organisaties, stichtingen en verenigingen hun zegje gedaan over de op handen zijnde bezuinigingen. Allemaal waren ze onthutst over het gebrek aan communicatie: slechts een brief op de deurmat met daarin de kille mededeling over het te bezuinigen bedrag. Natuurlijk kan u als college niet bij elk gesubsidieerd zangkoor langs, maar zonder overleg vooraf de mededeling droppen, vlak voor de vakantie begint, is niet hoe ze het hier gewend zijn. De term onbehoorlijk bestuur viel meerdere keren. Het werd ervaren als een ‘klap in het gezicht’. Hier zijn wij hartgrondig mee eens.

Ook de raad heeft niets te kiezen gehad in de bezuinigingsoperatie. Ondanks een motie die opriep tot het aanbieden van alternatieven leverde dit geen onderbouwde voorstellen op.

Teleurgesteld

“Hier staat een teleurgesteld raadslid”, zei Egbert Wessels bij de raadsvergadering over de bezuinigingen op woensdag 25 september. “Ik miste één ding bij het college van B en W, en dat is visie. Ik hoorde de drie wethouders heel vaak de woorden ‘ik moet dit ontraden’ uitspreken over de amendementen en moties, zonder dat ze de achterliggende motivatie vertelden. Met de mond werd beleden dat de mens centraal staat, maar ik kreeg het idee dat dit juist gold voor het geld.”

Meer lezen? Hier vind je de hele bijdrage van Roselien Slagers. Het artikel in de Tubantia van 28 september 2019 met daarin de bijdrage van Egbert Wessels staat hieronder.

Dat was vast even schrikken toen onlangs in de krant stond dat de gemeente Wierden de zorgkosten ziet oplopen en dat er miljoenen extra nodig zijn. Als we doorgaan op de oude voet komen we dit jaar bijna vier miljoen tekort. Dat dit nu pas boven water komt, is erg jammer, want dat had volgens het PPW veel eerder gekund. Dan hadden we langer de tijd gehad om iets aan het tekort doen, waardoor het lager was geweest.

Dit artikel verscheen in De Driehoek van dinsdag 21 mei 2019.

Jan Sasbrink is sinds 2 april commissielid namens Platform Progressief Wierden. Hij is getrouwd met Helga en woont al sinds 1985 in Wierden. Het nieuwe steunfractielid van de PPW stelt zich hieronder voor.

Dit artikel verscheen in De Driehoek van 9 april 2019.

Waarom word je weer raadslid van de PPW? Die vraag is mij de afgelopen weken een aantal keren gesteld. In de eerste plaats omdat Sander Salakory vanwege privéomstandigheden heeft besloten om te stoppen. Jammer voor onze partij en natuurlijk ook voor Sander die vol enthousiasme een jaar geleden begonnen is, maar nu om respectabele redenen deze keuze heeft gemaakt. Waarom heb ik ja gezegd toen mij gevraagd werd om de plaats van Sander in te nemen? Vooral omdat ik het leuk vind om mee te denken over hoe je een samenleving bestuurt en zorgt dat het leefbaar blijft voor mensen.

Ga voor het laatste nieuws over de PPW naar de Facebookpagina.

Dit artikel verscheen in De Driehoek van 5 maart 2019.

Ik ken niemand die niet van de natuur houdt. Niet alle mensen realiseren zich echter dat veel van wat ze voor natuur verslijten geen natuur is, maar cultuur en helaas een steeds meer een verarmde cultuur.

Enige tijd geleden hoorde ik een echtpaar dat een fietstochtje aan het maken was en in de omgeving van het Exoo de omgeving stond te bewonderen zeggen: “Oh, wat is de natuur hier toch mooi”. Toen ik goed om me heen keek was er eigenlijk geen natuur te zien. De Regge ter plekke was een rechtgetrokken afwateringskanaal waarlangs een rij bomen was geplant en verder was er weiland met slechts raaigras, diepe sloten en een asfaltweg. Vogels of andere wilde dieren ontbraken. Toch ervoeren zij dat als natuur.

Helaas missen we dingen die verdwenen zijn niet snel. Wanneer ergens een gebouw is afgebroken weten we niet meer wat er heeft gestaan, als we al merken dat er wat weg is. Als we in het voorjaar rondfietsen of wandelen door het boerenland, wie mist dan de kievit, de grutto, de wulp, de leeuwerik? Vogels welke tot voor kort massaal aanwezig waren maar nu nog slechts sporadisch te zien en te horen zijn. Het gros van de recreanten ervaart toch “natuur”. We wennen snel aan de verpietering van de natuur.

We vinden het zelfs normaal dat voor de winter de natuur winterklaar wordt gemaakt. Slootkanten, randen van struikgewas, afgevallen blad moeten worden gemaaid, opgeruimd, weggeblazen en afgevoerd. Meestal alleen omdat we dat zo gewend zijn en dat het allemaal wel netjes moet zijn. Mensen van waterschap, gemeente en particulieren zijn weken druk om Nederland op te ruimen. Weg met al die rotzooi.

Toch is het juist in de winter van groot belang dat er voor allerlei beesten en beestjes voldoende “natuurlijke rotzooi” aanwezig is. Dit dient voor hen als schuilplaats en als bron van voedsel.

In onze tuinen is het niet anders. We maken ze winterklaar, dat wil zeggen snoeien, opruimen, kaal maken, alle blad eruit. De tuin ligt er weer netjes bij. Maar voor de insecten, muizen, egels is alle schuilgelegenheid weg. Voor bodemleven is het voedsel verdwenen en nachtvorst kan lekker diep inwerken en tuinplanten bevriezen.

Voor een gezonde tuin is een gezonde bodem nodig en voor een gezonde bodem is het noodzakelijk dat die bodem is bedekt met afbreekbaar materiaal. Het voortdurend kaal houden van de grond is funest voor een mooie, gezonde tuin waar ook vogels zich thuis voelen, omdat er in een gezonde tuin voor hen voedsel is te vinden en er nestgelegenheid is.

De bodem hoort vol te zitten met levende organismen die er voor zorgen dat plantenresten die de bodem bedekken worden afgebroken en omgezet in voedingsstoffen welke weer door planten kunnen worden opgenomen. Dit bodemleven zorgt er ook voor dat de grond plakkerig wordt en niet als los zand uit elkaar valt. Het zorgt voor gezonde planten die ook nog eens minder last hebben van droogte. Regenwater wordt beter doorgegeven naar beneden en bovendien beter vastgehouden.

Het bodemleven bestaat uit insecten, schimmels, bacteriën en wormen. Samen zorgen ze voor een goede bodemstructuur.

Bacteriën zorgen ervoor dat uit organisch materiaal voedingsstoffen vrijkomen, ze zorgen voor minder bodemziektes, zijn stikstofbindend. Schimmels bevorderen de opnamecapaciteit van water en voedingsstoffen, een betere beworteling en maken planten resistenter tegen droogte.

Een tuin of landelijke omgeving winterklaar maken zou dus moeten inhouden dat we er zo weinig mogelijk aan doen. Natuur en dus ook een tuin kan niet zonder voldoende organisch materiaal. Natuur redt zichzelf, blijf eraf.

Pas als in het voorjaar de natuur ontwaakt haal je weg wat in de weg ligt.

Het resultaat is mooiere, levendigere natuur (tuin) en minder werk!

Daarom gaan we naar Amsterdam en moet er meer gebeuren in Wierden!

Waarom we niet kunnen wachten en ook windmolens moeten plaatsen in Wierden en waarom we 10 maart gaan demonstreren in Amsterdam.

Het klimaat verandert doordat de temperatuur op aarde stijgt. Dat komt doordat er steeds meer broeikaseffecten zoals CO2 in de lucht komen. Wetenschappers zijn het erover eens dat de mens grotendeels verantwoordelijk is voor de opwarming van de aarde.

Broeikasgassen zoals CO2 en waterdamp komen van nature in de atmosfeer (lucht) voor. Ze houden de warmte van de zon gedeeltelijk vast. Zonder deze broeikasgassen zou het op aarde veel kouder zijn dan nu. Dit natuurlijke broeikaseffect is sinds de industriële revolutie door allerlei menselijke activiteiten versterkt. We zijn op grote schaal fossiele brandstoffen (olie, kolen en gas) gaan verbranden in fabrieken, energiecentrales, huizen en voor vervoer. En we kappen bossen voor landbouwgrond. Daarbij komt CO2 vrij. Er zit nu 40 procent meer CO2 in de lucht dan een paar eeuwen geleden. Zoveel CO2 zat er de afgelopen 800.000 jaar nog niet eerder in de lucht. Al deze extra broeikasgassen zorgen ervoor dat de aarde opwarmt. Door dit ‘versterkte broeikaseffect’ is het nu gemiddeld 0,9 graden warmer dan 140 jaar geleden.

De stijging van de temperatuur heeft gevolgen voor het klimaat: dat verandert. Wetenschappers denken dat we de gevolgen waarschijnlijk nog kunnen beheersen als we de stijging weten te beperken tot 1,5 à 2 graden. Dat kan alleen als de wereldwijde CO2-uitstoot in 2050 drastisch is verlaagd. Dat gaat niet vanzelf, daar zijn forse maatregelen voor nodig.

Ieder mens zorgt voor CO2-uitstoot. Een gemiddeld huishouden in Nederland stoot jaarlijks ongeveer 21.600 kilo CO2 uit. Een deel daarvan is ‘directe’ uitstoot voor energieverbruik in huis en vervoer (8.100 kilo), de rest is ‘indirecte’ uitstoot voor onder andere voeding, kleding en meubels (13.500 kilo).

De afgelopen eeuwen zijn er veel meer broeikasgassen in de lucht gekomen. Die houden meer warmte van de zon vast, waardoor de temperatuur op aarde stijgt. Er zit nu 40 procent meer CO2 in de lucht dan 250 jaar geleden. In de afgelopen 140 jaar is het wereldwijd gemiddeld 0,9°C warmer geworden. Van de laatste 16 jaar waren er 14 warmer dan ooit gemeten.

Bijna alle wetenschappers zijn het erover eens dat de klimaatverandering vooral is veroorzaakt door de mens. Slechts een handjevol wetenschappers denkt dat er vooral andere oorzaken zijn (zoals vulkaanuitbarstingen en extra zonne-activiteit). Deze klimaatsceptici krijgen relatief veel aandacht in de media, waardoor het lijkt alsof er onder wetenschappers nog veel twijfel bestaat. Maar het IPCC (het klimaatpanel van de VN waar duizenden wetenschappers uit de hele wereld aan meewerken) is duidelijk: de mens is de belangrijkste oorzaak van de opwarming van de aarde.

De opwarming van de aarde is niet meer te stoppen. Door de hoeveelheden broeikasgas die de mens al uitgestoten heeft, zal het deze eeuw warmer worden. Hoeveel de aarde zal opwarmen, hangt af van welke maatregelen wereldwijd genomen worden. Als de uitstoot van broeikasgassen doorgaat zoals nu zal het rond het jaar 2100 2,6 à 4,8 °C warmer zijn dan rond het jaar 2000. Zelfs als we de CO2-uitstoot ingrijpend weten te verminderen, zal de aarde nog 0,3 tot 1,7 °C warmer worden dan eind vorige eeuw.

De opwarming van de aarde heeft over de hele wereld gevolgen voor de natuur, onze gezondheid en veiligheid en voor de beschikbaarheid van voedsel en water.

Door de opwarming van de aarde stijgt de zeespiegel. Onderzoekers verwachten dat de zeespiegel rond het jaar 2100 ergens tussen de 25 en 80 cm gestegen zal zijn. Dat komt doordat gletsjers en ijskappen op Groenland en Antarctica smelten. Bovendien neemt warm water meer ruimte in doordat het uitzet. Ook het zee-ijs op de Noordpool verdwijnt in snel tempo. De afgelopen 30 jaar is de helft van het zee-ijs rond de Noordpool verdwenen. Ook permafrost, de permanent bevroren bodem van het Noordpoolgebied, zal ontdooien.

Doordat het warmer wordt, zal het in een groot deel van de wereld droger worden, terwijl het in andere gebieden juist natter wordt. Dat heeft allerlei gevolgen:

• Meer overstromingen doordat de zeespiegel stijgt. Vooral dichtbevolkte kustgebieden en rivierdelta’s in ontwikkelingslanden zullen hier mee te maken krijgen.

• Voedseltekorten in gebieden waar het droger wordt, met als gevolg honger en ondervoeding.

• Tekort aan drinkwater en water voor irrigatie in gebieden waar het droger wordt.

• Afname van de biodiversiteit (het aantal verschillende soorten) doordat dieren- en plantensoorten uitsterven Dat heeft bijvoorbeeld ook negatieve gevolgen voor de visserij.

• De oceanen verzuren. Koraalriffen lopen daardoor risico om af te sterven. Koraal is een belangrijk leefgebied voor vissen en planten.

• Er komen meer bosbranden en meer woestijnen.

• Er is kans op meer en langere hittegolven. Dat is vooral een risico voor ouderen en andere kwetsbare groepen.

Vooral arme, tropische gebieden zullen last krijgen van de klimaatverandering. Daar ontstaan bijvoorbeeld problemen door watertekorten, overstromingen, ziekten en slechtere oogsten. Vooral dichtbevolkte kustgebieden en rivierdeltas in arme landen zijn kwetsbaar. Juist die landen hebben niet het geld en de technologie om zich aan de klimaatverandering aan te passen.

Ook in Nederland wordt het warmer en stijgt de zeespiegel. De belangrijkste gevolgen van de klimaatverandering voor Nederland:

• De winters worden zachter; het zal minder vaak vriezen.

• Het wordt natter: in het voorjaar, najaar en de winter valt er meer neerslag .

• De zomers worden juist droger en heter. Er zijn meer zomerse en tropische dagen.

• Het weer wordt extremer: meer zware buien, meer hittegolven.

• Er is meer kans op overstromingen: de rivieren en riolering kunnen bij hevige regenval het water niet meer goed afvoeren.

• De natuur in Nederland verandert: soorten die oorspronkelijk uit warmere gebieden komen, voelen zich steeds beter thuis in Nederland. Bekende voorbeelden zijn de eikenprocessierups, de kleine heremietkreeft, bepaalde tekensoorten en de ‘hooikoortsplant’ Ambrosia. Een ander effect is, dat het voorjaar eerder begint: planten bloeien eerder, bomen lopen eerder uit, insecten verschijnen eerder en vogels broeden vroeger in het jaar. Dit kan problemen geven, bijvoorbeeld voor trekvogels die bij aankomst in Nederland de insectenpiek hebben gemist en onvoldoende voedsel kunnen vinden. Soorten die zich niet snel genoeg kunnen aanpassen aan de veranderende omstandigheden lopen de kans te verdwijnen. Er zijn ook voordelen: we kunnen andere groente- en plantensoorten gaan verbouwen omdat die het in Nederland beter zullen gaan doen.

In Nederland zijn de gevolgen van klimaatverandering waarschijnlijk te beheersen. We kunnen dijken en duinen versterken en langs rivieren opslaggebieden maken voor extra rivierwater. Je kunt zelf ook helpen om door minder tegels en meer groen in je tuin aan te brengen. Regenwater kan dan in de bodem wegzakken waardoor het riool minder overbelast wordt (dus: minder ondergelopen kelders en straten).

Wat kun je zelf doen tegen klimaatverandering?

Iedereen kan helpen om klimaatverandering tegen te gaan. Ook jij kunt je CO2-uitstoot flink verminderen, bijvoorbeeld door je woning te isoleren, vaker de fiets te pakken, minder vlees te eten en geen lange vliegreizen te maken.

Helemaal geen energie verbruiken is voor een gewoon huishouden niet mogelijk. Maar je kunt wel kiezen voor duurzame bronnen van energie, zoals zonnepanelen en warmtepompen. Daarmee help je klimaatverandering tegen te gaan.

Ongeveer een kwart van de CO2-uitstoot door consumenten hangt samen met voeding. Natuurlijk kunnen we niet ophouden met eten. Maar je kunt wel kiezen voor seizoensgroenten en minder vlees eten. En je kunt proberen zo weinig mogelijk voedsel te verspillen door slim boodschappen te doen.

Klimaatverandering wereldwijd aanpakken

Klimaatverandering is een probleem dat wereldwijd moet worden aangepakt. Daarvoor maken allerlei landen in de wereld afspraken en beleid. Dat gebeurt in de VN, in Europa en ook binnen Nederland en moet ook in Wierden gebeuren.

Bron: www.milieucentraal.nl

Het PPW heeft duurzaamheid in haar programma staan. Verantwoordelijkheid voor onze leefomgeving is van immens belang. Samen streven we naar een beter klimaat en een groenere wereld.

Met het klimaatakkoord lijkt het erop dat de lasten op de burger worden afgewimpeld. 20% Van het energieverbruik komt voor rekening van de burger. De rest wordt verbruikt door de industrie, transporten vervoer etc.. Ik vind dat de lasten eerlijk moet worden verdeeld over alle energieverbruikers. Moeten we dan maar niets doen en afwachten? Ik vind van niet, de vervuiler moet betalen.

Den Haag stuurt aan op lokale ontwikkelingen en elke gemeente heeft te maken met een klimaatdoelstelling. Je kunt je hiertegen gaan verzetten of je kunt ermee aan de slag gaan. Het gasloos maken van woningen is een doelstelling voor 2050. Energieneutraal of wel 0 op de meter is nu al wel haalbaar. Mooi is het initiatief van Reggewoon in de Stouwe waar een aantal woningen zijn aangepakt. Ik ben benieuwd naar het resultaat dat over een jaar zichtbaar wordt.

Maar waar gaat het om? Wat raakt jou en mij? Geloof je in de klimaatverandering door CO2 of speelt er iets anders? Zelf heb ik sterke bedenkingen. Wel is de mens zonder twijfel een grote factor die invloed heeft op onze planeet en alles wat daarop leeft. Fossiele brandstof is niet onbeperkt aanwezig en gezien de bevolkingsgroei op deze aardbol en de problemen waarmee de mens de laatste jaren wordt geconfronteerd. Dus we moeten wel aan de slag. Doe je niets, de energierekening gaat zonder meer omhoog. Dit merken we nu ook al. Kijk je naar die energierekening dan kun je zien dat deze al voor een groot deel bestaat uit een heffing. Hiermee wordt een ‘potje’ gevuld waaruit subsidies voor duurzame energieopwekking wordt gefinancierd. In 2018 is 12 miljard euro hiervoor uitgegeven en in 2019 gaat het om 10 miljard euro. Het zonnepark de Groene Weuste is ook deels gefinancierd met subsidie uit deze pot. We hebben daarmee toch nog iets teruggekregen van de door ons allen betaalde heffing op onze energierekening.

Het beste kun je beginnen met energie besparen. Minder elektriciteit en minder gas verbruiken betekent minder CO2 en dus minder kosten. Met het vervangen van energieslurpers kun je al een begin maken. Een oude koelkast, vrieskist of tv vervangen door een energiezuinig exemplaar kan ook een slok op een borrel zijn. Vervolgens kun je kijken of er iets slimmer gestookt of geventileerd kan worden. Gedrag dus. Het plaatsen van HR++ glas en goede isolatie is van belang om het energieverbruik verder verminderen. Alles wat je niet verbruikt is winst.

Zelf hebben wij ook alle gloei- en halogeenlampen vervangen door ledlampen. In het begin waren die lampen vaak veel te wit. Dat is nu niet meer het geval. Ledlampen zijn verkrijgbaar in warm-wit en vaak ook nog dimbaar. Kleur en lichtsterkte zijn geen reden meer om geen ledlampen te nemen.

Ook hebben we 3 jaar geleden 17 zonnepanelen op ons dak laten leggen. Op jaarbasis leveren deze meer elektriciteit dan we verbruiken. Wel zijn we afhankelijk van het elektriciteitsnet omdat de panelen ‘s avonds niets produceren en in de winter is de opbrengt onvoldoende om ons verbruik mee af te dekken. Globaal genomen leveren de zonnepanelen in de maanden november, december en januari, februari onvoldoende energie om in onze behoefte te voorzien. Dit geldt dus ook voor de zonneparken. Dus met zonnepanelen alleen komen we er niet. We zullen dus ook moeten kijken naar energiebronnen die ook leveren wanneer de panelen geen energie leveren. Windenergie komt dan in beeld. Immers dit is een energiebron die ook in onze gemeente toegepast kan worden. Omdat we wat verder van de kust afzitten moet zo’n windturbine hoger en groter worden dan de windturbines op zee of langs de kust. Word ik hier blij van? Dat niet, maar het is wel een energiebron die we in overweging moeten nemen. Immers, hoe kunnen we anders de gemeentelijke doelstelling van 20% duurzame energie in 2024 in de gemeente Wierden halen? Het Zonnepark De Groene Weuste levert slechts een bijdrage van 0,7%. En dat voor een zonnepark van zo’n 4,5 hectare. Met 30 van dergelijke zonneparken kom je op ongeveer op 20%. De vraag is of je dat moet willen. Daken vol leggen is zondermeer een goed idee als dat mogelijk is. Je hebt dan de productie en verbruiker dicht bij elkaar.

Er is nogal wat verzet tegen zonneparken en windenergie. Tegenwind in Daarle of nog heftiger de weerstand in Drenthe en Groningen tegen de bouw van een windpark, een initiatief van een aantal boeren is daar uit de hand gelopen. Merkwaardig is dat het verzet tegen windturbines anders lijkt bij onze oosterburen. Ik heb me al jaren verbaast over de talrijke windmolens daar en er komen er nog steeds meer bij. Zijn er daar dan geen klachten of problemen? Kennelijk gaan ze daar er anders mee om. Ze zijn zich bewust van de problematiek door de Energiewende, de uitfasering kernenergie.

In november ben ik mee geweest naar het Burgerwindpark Bentheim. Let wel: een ‘burgerwindpark’. Burgerinitiatief lijkt mij dan ook een absolute voorwaarde. Geen toegevoegde waarde aan de omgeving, dan geen medewerking of acceptatie in de omgeving. Komt zo’n project uit de koker van een projectontwikkelaar, dan lijkt het erop dat de burger, lees de mensen in de directe omgeving, het nakijken heeft. Wel de lasten maar niet de lusten is dan de beleving en draagvlak bij omwonenden kun je dan vergeten. Draagvlak krijg je door mensen te betrekken zoals onze oosterburen dat ook doen. In overleg, dus samen, met de bewoners bepalen van waar er plaats is voor een windturbine. Als er knelpunten zijn omdat een woning te dicht bij een plek waar een windturbine is geprojecteerd dan moet dat knelpunt worden opgelost. Geen oplossing: geen plaatsing. Wat mij opviel is dat in Bentheim de naaste woning (agrariër) op ca. 400 meter afstand van een windturbine staat. Een andere woning blijkt niet meer bewoond te zijn. De boer die op 400 meter afstand woont vertelde dat hij geen enkel probleem had met de windturbines, waarvan de grootste op zijn land stond. Ook gaf hij aan geen aanwijzingen heeft dat zijn dieren zich anders gedragen of problemen hebben.

De bewoners en de gemeente Bentheim hebben belang bij het burgerwindpark. In een gebied van 50 hectare rondom de windturbines delen de bewoners/agrariërs mee in de opbrengst. Andere bewoners van konden aandelen kopen en delen daarmee ook mee in de opbrengst.

Dit lijkt dus sterk op de aanpak die we ook kennen bij de realisatie van de Groene Weuste. Ook in Staphorst hebben de burgers zelf het initiatief genomen om drie windturbines te plaatsen. Windturbines van Nederlands fabrikaat waarin geen herrie makende tandwielkast in zit maar een zogenaamde directdrive generator. Minder lawaai, minder onderhoud, minder gewicht en een hogere opbrengst.

Nog even terug naar Bentheim: Onder de turbine met een hoogte van 210 meter viel het geluid erg mee. Het waaide die zaterdag erg hard, volgens de computer in de controleruimte varieerde de windsnelheid van 11 m/s tot 16 m/s. In de controleruimte heerste veel lawaai wat volgens de aanwezige onderhoudsman wordt veroorzaakt door de tandwielkast voor de aandrijving van de generator. De toren vormt een klankkast maar het geluid was buiten niet waar te nemen. Ik schat het geluidniveau in de toren op zo’n 80 decibel.

Toen ik over een landweggetje liep, op zo’n 400 meter afstand ‘dwars op de wind’, hoorde ik een zoemend geluid. Dit geluid viel bij de windvlagen weg tegen het achtergrondgeluid. Ik kan me wel goed voorstellen dat dit geluid bij omwonenden op die afstand klachten kan veroorzaken. Vooral als je ’s nachts in bed ligt, er veel minder omgevingslawaai en minder wind, kan dit geluid goed waargenomen worden. Ik kan me heel goed voorstellen dat in het geval zo’n windturbine er tegen je wil is geplaatst en je er geen voordeel van hebt dit tot irritatie en vervolgens tot klachten kan leiden. In het geval dat ook jouw kassa rinkelt kan die beleving totaal anders zijn. Wellicht ligt je dan niet wakker, maar draai je je om in de wetenschap dat het je iets oplevert.

In Nederland wordt een afstand van 400 á 500 meter gehanteerd tussen een woning en een windturbine. Dit zijn normen die al een jaar of 10 geleden zijn vastgelegd. De vraag is echter of deze afstand nog wel juist is. 10 jaar geleden waren er nog geen windturbines met een tiphoogte van 200 meter of nog hoger. In Denemarken hanteert men een vermenigvuldigingsfactor 4 in de relatie tussen hoogte en afstand. Bij een tiphoogte van 200 meter dient een minimale afstand van afstand van 800 meter aangehouden worden. Gezien deze afstand dan kan het nogal lastig worden om zo’n windturbine te kunnen plaatsen. Zijn er woningen binnen die afstand aanwezig dan moeten er maatregelen worden genomen om (geluid)overlast te beperken.

Vanuit de natuur en milieu lijkt het als of er verschillend wordt gekeken tegen windturbines. De plaats is bepalend voor de effecten. Onlangs sprak ik een ecoloog van een natuurorganisatie en die gaf kort en bondig aan dat een windturbine met een tiphoogte van meer dan 200 meter geen significant effect heeft op flora en fauna. Natuurlijk vliegt er wel eens een vogel tegen een turbine aanvliegt maar is dat onacceptabel? Vergelijk het eens het rijden in de auto? Laat je jouw auto staan omdat je wel eens een vogel kunt aanrijden? Wat ik vaak zie is dat bij verzet tegen initiatieven alles uit de kast wordt getrokken om een initiatief in de kiem te smoren. Schieten met hagel, dan raak je altijd wel wat.

Hetzelfde geldt ook min of meer in het verzet tegen de aanleg van zonneparken. Je kunt deze goed inpassen in het landschap. Een coulisselandschap leent zich daar bij uitstek voor. Biodiversiteit neemt bij een zonnepark niet af. De grond wordt tegenwoordig zo intensief gebruikt (mais (een exoot) en groene raaigraswoestijnen) dat het bodemleven geheel is verstoord. Weidevogels tref je er amper meer aan. Ecologisch gezien kan het bodemleven en de flora zich mogelijk herstellen gedurende de levensduur van zo’n zonnepark omdat de grond onder de panelen niet meer wordt bemest. Ook hoor je roepen dat het gebruik van agrarische gronden voor de aanleg van zonneparken niet te koste mag gaan van de voedselproductie. Is er geen sprake van intensief gebruik en van overproductie? Zou het niets minder intensief kunnen of moeten? Wat is de opbrengst per hectare mais, aardappelen, grasland of zonnepanelen?

Mijn opa komt thuis van zijn werk in de timmerwerkplaats. Dat thuis is in het “Rode Dorp” in Steenwijk. Een klein arbeidershuisje, maar in mijn beleving een fijne warme plek waar ik heel graag logeerde. Overgrootouders aan de andere kant van het steegje, op de kopse kant van het huizenblok staat het kruidenierswinkeltje van Tante Jantje, een oudtante.

Opa heeft een grote plaat hout bij zich. Daarop komt een papier met een foto van een besnorde man. Er komt plastic overheen en dat geheel wordt pontificaal in het voortuintje gezet, voor het raam. “Wie is die man opa?”. “Dat is Drees, en die zorgt voor ons als we niet meer kunnen werken “. Het is 1956, ik ben goed 4 jaar oud en de AOW wordt ingevoerd.

Van opa hoor ik verhalen over Domela Nieuwenhuis, over onderlinge ziekenfondsen en het verzet van de werkgevers. Mijn overgrootvader, ook timmerman en oprichter van de “ziekenbusse”is er een keer om ontslagen. En ik hoor verhalen over kerken waarin de rijken een plaats huren en de armeren moeten wachten tot er een lamp uitgaat en ze de vrije plaatsen mogen innemen. Er worden nieuwe kerken gesticht, vrije zendingsgemeenten die niet onder het juk van de “Staatskerk” vallen.

Mijn andere opa, smid, heeft een lijfspreuk:” de heren gooien elkaar de bal toe en de arbeiders vechten elkaar de tent uit “.

Al deze herinneringen heb ik meegenomen toen ik theologie ging studeren. Ik las over ds Jan de Liefde die in Amsterdam probeerde de arbeiders “te verheffen “. Hij stichtte “tot Heil des Volks “. Dromend van een betere, rechtvaardiger wereld.

Al deze herinneringen heb ik meegenomen toen ik dominee werd, eerst in Balk, daarna Varsseveld en tenslotte (letterlijk) in Wierden.

Terwijl mijn vader zich inzette in de vakbond, mijn oudste broer uiteindelijk wethouder voor de PvdA werd, was ik predikant. En in de Hervormde Kerk was voor predikanten geen ruimte voor politiek actief zijn. Ik heb dat altijd wat gevoeld als een “Berufsverbot”. Terwijl gereformeerde collega’s ongeremd actief waren in de ARP. Maar dat had natuurlijk met de oude Abraham Kuyper te maken die een echte zuil oprichtte: een kerk, een krant, een partij en een universiteit.

Mijn vader geloofde in de “doorbraak”: je juist niet opsluiten in een zuil, maar als christen midden in die maatschappij staan. Altijd verbinding zoeken, altijd samenwerken waar het kan, zonder je identiteit te verliezen. Geen christelijke scholen maar naar de openbare school. Later heb ik met onze kinderen een andere keuze gemaakt. Omdat de kloof tussen thuis en school te groot werd.

Actief dromen van een betere, rechtvaardiger wereld

Ik denk dat uit die herinneringen voor mij het woord “progressief” zijn invulling heeft gekregen: actief dromen van een betere, rechtvaardiger wereld. Is dat waar het uiteindelijk over gaat als we kijken naar de “gele hesjes” in Frankrijk?

Een onderklasse die geen dromen meer heeft? En daar ligt voor mij de verbinding tussen geloof en maatschappij. Om die oude collega Domela te citeren (voordat hij definitief de kansel heeft verlaten) als hij vertelt over een preek die hij op 25 november 1877 heeft gehouden:

De preek handelde over Rom. 13:8: ‘wie den ander liefheeft, heeft de wet vervuld’. Het was met recht een sociale of wil men liever socialistische preek.(..). Hoe vreemd moet het menigeen in de ooren hebben geklonken van den kansel te hooren zeggen: ‘goed drinkwater, goede woningen, goed voedsel en goed onderwijs voor allen – ze leggen de schoonste getuigenis af van den godsdienstigen zin, die woont in hen, aan wien de belangen van stad en land zijn toevertrouwd’. En als ik dan aan het einde de vraag stel: hebben we godsdienst, nog godsdienst of reeds godsdienst? dan antwoord ik daarop: ‘op die vraag kan alleen het leven antwoord geven.

(uit: van christen tot anarchist”)

Ik begon met het woord “progressief” met een vraagteken. Ik ben nu sinds november 2017 met emeritaat (in gewoon Nederlands: met pensioen) als predikant van de Kapel in Wierden. Maar ik geloof nog steeds in een betere rechtvaardiger samenleving en ik vind nog steeds inspiratie in dat oude boek, die zo vaak verguisde Bijbel. En daarom ben ik lid van de enige echte progressieve partij in Wierden. Een partij die nog dromen heeft.

Het PPW.

Eén van de verplichtingen die de Europese Unie haar lidstaten heeft opgelegd is het beschermen van de biodiversiteit binnen Europa. De lidstaten doen dit onder andere door het aanwijzen en in stand houden van bijzondere gebieden die samen de parels van de Europese natuur vormen. Naast de Sallandse Heuvelrug is ook het Wierdense veld aangewezen als Natura 2000 gebied.

PPW is voor het robuuster maken van de natuur en het handhaven en op den duur vergroten van de biodiversiteit. De wereld kan niet zonder biodiversiteit! Soorten en ecosystemen zorgen bijvoorbeeld voor de productie van zuurstof, bestuiving van planten (waaronder landbouwgewassen) en waterzuivering. Biodiversiteit betekent voor de mens voedsel, bouwmateriaal, brandstof en grondstoffen en medicijnen.

PPW stemt in met de adviesnota. Omdat er sprake is van een bestemmingswijziging in Hellendoorn en Wierden is het gewenst om daar waar nodig mogelijk zaken te combineren in een provinciaal inpassingsplan (PIP). Hellendoorn geeft aan bereid te zijn om te kiezen voor een PIP. Daarnaast is een PIP een eenvoudiger instrument om te komen tot een procedure, waarbij de provincie als verantwoordelijke meer zelf de planning kan bepalen.

PPW vindt het maatschappelijk draagvlak voor Natura 2000 ook belangrijk. Het moet een levend project blijven, dat niet alleen gedragen wordt door de Europese Commissie, lidstaten en experts, maar ook door de inwoners van Wierden. Het is dan ook van groot belang dat de omwonenden/belanghebbenden en de gemeente voldoende betrokken worden bij de totstandkoming van de het PIP. Door in te stemmen blijft de gemeente een belangrijke schakel in de gebiedsprocessen en behoudt het de mogelijkheid tot het indienen van een zienswijze.

Tijdens de laatste ledenvergadering heeft Henk van Dieten de voorzittershamer neergelegd. We namen deze avond echter afscheid van twee van onze bestuursleden. Ook Jos Otter is deze avond als bestuurslid afgetreden. Jos is jarenlang een rots in de branding geweest en volgens ons, maar ook volgens Jos, is het neerleggen van een nevenfunctie een mooi moment voor reflectie. Daarom stelden wij haar een aantal vragen.

Jos, waarom heb je destijds ‘ja’ gezegd op de vraag om een bijdrage te leveren aan het bestuur van het PPW?

“In onze prachtige gemeente Wierden is het voor mij heel belangrijk dat we zo sociaal, duurzaam en gezond mogelijk met elkaar samenleven. Dit betekent dat iedereen zijn of haar, kleinere of grotere, steentje daaraan bij kan dragen. Zo leggen we sterk de nadruk op het woord ‘samen’ in ‘samenleven’. Dit is waar het PPW voor staat! Door begrip voor elkaar te hebben en oprechte interesse, kunnen we lokaal, maar ook daarbuiten, erg veel samen bereiken.”

Hoe denk je terug op jouw periode binnen het bestuur?

“Ik heb een hele fijne periode gehad. In mijn functie heb ik veel mensen leren kennen en heb ik ook van veel deskundige mensen mogen leren. De afgelopen periode hebben we ook als bestuur geprobeerd zoveel mogelijk onderwerpen op de agenda en in de publiciteit te krijgen. Vanuit standpunten waar wij écht voor staan! Helaas heeft dit niet geleid tot het resultaat wat we hadden gehoopt bij de laatste verkiezingen. Dat is zeker jammer.”

We hadden je graag nog in het bestuur gehad. Maar wat heeft je doen besluiten om met deze bestuursfunctie, die je geweldig ligt, te stoppen? En ben je dan ook helemaal weg?

“Omdat mijn studie in deze fase van mijn leven aandacht vraagt, maak ik op dit moment de keuze om hier de focus op te leggen. Ik blijf natuurlijk volmondig ‘ja’ zeggen tegen de punten waar het PPW voor staat. Wellicht komt er op termijn opnieuw een ‘ja’ op de vraag om opnieuw een bijdrage te leveren aan onze gemeente. Ik stop nu als bestuurslid, maar helemaal weg ben ik absoluut niet!

Jos, mogen wij je alsjeblieft bedanken voor jouw inbreng binnen de partij? We hebben geweldig veel aan je gehad en we verliezen je heus niet uit het oog! Die ‘ja’, die komt wel!