Poliflw

Het zijn angstige tijden voor de inwoners van Dordrecht. Zekerheden vallen weg en we vragen ontzettend veel van iedereen. Deze crisis laat zien wat we belangrijk vinden en wie onmisbaar zijn. Zorg staat daarbij voorop, maar ook cultuur is van groot belang.

  

  

  

Gedicht door Esther de Beun, Vormgeving door Kevin Rietveld-Hagedoorn

Vanaf 13 maart is de culturele sector stil komen te liggen. Geen optredens van bands, geen theater,

geen bioscoopbezoek of literaire bijeenkomst. We moeten onszelf vermaken, alleen of in een piepklein gezelschap.

 

Cultuur geeft mensen verbeelding, biedt troost en inspireert. De meeste culturele instellingen, kunstenaars en muzikanten hebben direct doorgepakt. Alles gratis en voor nix. Via social-media of op straat bieden zij troost en hoop aan de mensen die het nodig hebben en om de verbinding tussen mensen te behouden. Dit maakt ons trots.

 

De beslissingen over het cultuurbeleid van de toekomst zijn uitgesteld. Er zijn nu andere zorgen die veel meer aandacht behoeven. GroenLinks wil wel de zekerheid dat we ook na de crisis van al het moois in de culturele sector kunnen blijven genieten. Wij willen dan ook goede (financiële) ondersteuning voor zowel professionals als amateurs.

 

Zonder kunst en cultuur is de stad een troosteloze bedoening.

Laten we de cultuursector ook in de toekomst mogelijk maken.

De kracht van Cultuur, voor en door iedere Dordtenaar

 

Dit is de titel van het voorgestelde nieuwe Cultuurbeleid.

Na “Cultuur verdient het” en “de Kracht van het lokale 2.0” hebben we nu “de kracht van Cultuur”.

Voor ons ligt een fors document met een benadering van alle kunst en cultuur uitingen in Dordrecht. Gericht op professionals en amateurs.

In de afgelopen jaren is er veel bezuinigd geweest op de inhoudelijke kant van cultuur. Ten aanzien van muziek, schilderkunst. Ten aanzien van letteren en alle andere vormen.

Er zijn een aantal voorzieningen tot stand gekomen. Zoals een vernieuwd Dordts museum, het Hof der Nederlanden. Het Energiehuis.

Echter door allerlei samenloop van omstandigheden: crises, de bezuinigingen tegelijkertijd met  professionalisering, is het klimaat voor kunst en cultuur niet goed onderhouden. Dankzij verschillende doorzetters, liefhebbers van kunst en cultuur in hart en nieren hebben initiatieven zich ontwikkeld in niet meer weg te denken evenementen.

Festival Voorstraat Noord, Big Rivers, Dordt in Stoom, Boulevard of Dance, Wantijpop, klassieke festivals, sport evenementen.

De laatste jaren zijn er veel horeca zaken bij gekomen, die naast de al oude bekende zaken  regelmatig activiteiten organiseren van standup comedians, pub quiz, spelletjes avonden, bands etc

We hebben in Dordrecht nog steeds veel muzikanten, schrijvers en dichters, theater makers, zowel op professioneel als op amateur nivo. 

Net nu er een tijd aangebroken leek van betere samenwerking tussen de verschillende groepen onderling. Van een opleving in de cultuur sector, zich meer gesteund wetend door de gemeente en haar inwoners. Net nu er meer aandacht kwam voor de rafelranden in cultuur, de ontwikkelingen in cultuur, de broedplaatsen. Net nu een nieuw cultuur beleid besproken en vorm gegeven gaat worden.

Net nu breekt het corona virus uit.

 

De bespreking moet zeker doorgaan. Want vormgeving tav bijvoorbeeld atelierbeleid, evenementen beleid etc hoeft niet stil te liggen.

Wat wel stil ligt is de uitvoering. De programmering. Dit betekent voor verschillende groepen onzekere tijden. Voor de organisatoren van evenementen, voor de programmeurs in de poppodia, voor de programmeurs van exposities, voor de makers van theater en muziek.

Zo ook voor de inwoners van de stad. Waar kunnen zij nog op rekenen nadat de sociale isolatie is opgeheven.

Veel mensen leven van en naar bepaalde (feestelijke)  gebeurtenissen. Daar vindt men geborgenheid en verbinding. In deze onzekere tijden en isolatie is het een enorm gemis.

Als we als stad Kunst en Cultuur belangrijk vinden dan moeten nu alles op alles zetten om iets te hebben om naar uit te kijken.

Vragen die nu voorliggen:

Kunnen onze culturele instellingen ook gebruik maken van  de mogelijkheden die het rijk en gemeenten bieden in kader van arbeidstijdverkorting etc en tegemoetkoming.  Zo niet, welke mogelijkheden ziet de gemeente dan om te voorkomen dat deze organisaties omvallen. Zoals te lezen valt in Dordt Kort is er in navolging van de landelijke oproepen van de branche organisaties voor de detailhandel vorige week door de gemeente al een oproep gedaan naar commercieel vastgoedeigenaren in de stad om met coulance om te gaan met de huur voor winkeliers en horeca. De gemeente bekijkt ook de mogelijkheden daar waar het eigen vastgoed betreft dat verhuurd is aan culturele instellingen en derden. Wij zijn benieuwd naar het voorstel van de gemeente welke huurders van gemeentelijk vastgoed in aanmerking kunnen komen. Kan de cultuur sector reken op coulance naar de eerder gestelde prestatie afspraken. Kan de cultuur sector rekenen op versoepeling van regels en afspraken na de isolatie. Te denken valt aan het kunnen verzetten van evenementen naar latere tijden, waarbij het dan mogelijk moet kunnen zijn, dat bepaalde evenementen tegelijk plaatsvinden (zij kunnen hierover afspraken maken)  Kan de cultuursector rekenen op ondersteuning , meedenken vanuit de gemeente voor het verzetten van evenementen: welke vergunningen moeten worden aangepast etc. Bijvoorbeeld door een werkgroep van het evenementen bedrijf van de gemeente en de organisatoren voor een bepaalde tijd bij elkaar te laten komen Kan er een inventarisatie komen van de nu uitgestelde evenementen en activiteiten en een inschatting gemaakt welke nog wel op een later tijdstip kunnen plaatsvinden en anders iig naar volgend jaar kunnen worden verschoven (denk aan bepaalde sport activiteiten).

Kortom het gaat om de continuïteit van Kunst en Cultuur ook in deze tijden van isolement. Het gaat om perspectief voor de toekomst. 

Het blijft een feit: Kunst en Cultuur verbroederen, maken mensen blij en geven vooral troost.

Dordrecht wordt steeds trotser op haar historische binnenstad en velemonumenten. Ook economisch legt dit Dordrecht geen windeieren door het aantrekken van bezoekers en toeristen die in onze stad verblijven.

Helaas blijven veel historische panden in gemeentelijk bezit vaak jarenlanggrotendeels leegstaan omdat het vastgoedbedrijf van de gemeente de hoofdprijs wil vragen voor verhuur van ruimtes. Ook voor culturele instellingen, opstartende bedrijfjes enzovoorts.

Nu lopen al jaren gesprekken met restaurant Daantje over verhuur van één van de centrale panden in de binnenstad, de Berckepoort - of om precies te zijn een deel daarvan, de Voorstraat 220 - voor uitbreiding. En dat in combinatie met culturele intiatieven als een theater, een ruimte voor jazz-concerten etc. Om de voortslepende onderhandelingen vlot te trekken is een burgerinitiatief gelanceerd, met plannen om de Voorstraat 220 tot een levendig cultureel centrum te maken, dat qua kosten gedragen wordt door de huuropbrengsten die het restaurant kan verdienen. Dit burgerinitiatief is door 1.553 Dordtenaren ondertekend.

Wat is de reactie van het college van B&W op dit initiatief? Ze willen deBerckepoort gaan verkopen! Daarbij worden de verkoopvoorwaarden zo geformuleerd dat het burgerinitiatief bij voorbaat op achterstand wordt gezet, door te zeggen dat de voorkeur wordt gegeven aan een partij die zowel Voorstraat 220 als de Nieuwstraat (de eigenlijke Berckepoort) wil kopen.

Om het allemaal een schijn van objectiviteit mee te geven wordt gezegd datiedereen kan bieden, en dat voor 50% op de prijs gelet zal worden en voor 50% naar de kwaliteit van de plannen met het pand. Maar wie beoordeelt de kwaliteit van de plannen? Dat is volledig subjectief. En betekent de 50% voor de prijs dat als één partij een euro meer biedt voor het pand dan een andere partij, dat die de bieding al voor de helft gewonnen heeft? Wie hierover nadenkt komt tot de conclusie dat het erop neer komt dat de partij met de beste betrekkingen met het vastgoedbedrijf het pand gewoon gaat krijgen. Voor een afbraakprijs, want in het voorstel van het college wordt al uitdrukkelijk gesteld dat gezien de staat van onderhoud van het (immense) pand, er niet teveel van de opbrengst verwacht mag worden.

En vreemd dat, nu een burgerinitiatief getorpedeerd kan worden door openbare verkoop van het pand, de gemeente stelt dat zo'n openbare verkoop essentieel is voor het realiseren van een "geijk speelveld". Maar toen in 2017 de panden aan het  Groothoofd voor een zacht prijsje in een onderhandse verkoop overgedaan werden aan een bevriende project-ontwikkelaar was het alleen de SP die tegen deze deal stemde.

We vinden het zachtjes gezegd niet netjes om een initiatief voor gebruik vanhet pand eerst drie jaar aan het lijntje te houden, om dan als de plannen heel ver zijn uitgewerkt en de steun hebben gekregen van ondersteunende initiatieven en heel veel burgers uit onze stad, om dan ineens te zeggen: sorry, verhuur van het pand is van de baan, je kunt gaan meebieden in de verkoop...

Overigens, toen één van de wethouders het idee had - niet gelukt uiteindelijk - om tot een stripmuseum in de Berckepoort te komen, toen was er geen sprake van dat het pand persé verkocht moest worden. Met al het praten over "onze partners in de stad" zijn ideeën vanuit de politieke macht toch nog wat gelijker dan initiatieven van burgers.

De panden die de Berckepoort vormen zijn een cruciaal onderdeel van onzehistorische binnenstad. Verkoop aan een commerciële partij, wie dan ook, brengt op den duur het gevaar met zich mee dat die de - onvermijdelijk - hogere onderhoudskosten van zo'n pand niet meer op kan brengen. Het gevaar ligt op de loer dat uiteindelijk het goedkoper wordt om een pand geheel of grotendeels te slopen en te vervangen door een sfeerloos, maar wel onderhoudsvriendelijk - modern pand. We zien nu bijvoorbeeld al de druk die door de eigenaar van het Teerlinkpand wordt uitgeoefend om de monumentale status van dat pand af te halen - na jarenlange verwaarlozing.

Als SP zeggen wij: hou panden als de Berckepoort in gemeentelijk bezit.Honoreer nu het burgerinitiatief. Verhuur het pand voor een redelijkeprijs. Geef het burgerinitiatief een faire kans om haar plannen waar te maken.

 

 

Na “De kracht van het Lokale 2.0” zijn we eindelijk toe aan de bespreking van de Cultuurnota “De Kracht van Cultuur voor en door iedere Dordtenaar”. GroenLinks is blij dat de cultuurnota er nu eindelijk ligt. Het is er van gekomen; er ligt een document. Een document dat veel punten uit ons verkiezingsprogramma ten aanzien van Kunst en Cultuur beschrijft.

Kunst die er al is , voor iedereen toegankelijk maken en ruimte scheppen voor nieuwe initiatieven. Het betrekken van vooral jongeren. Cultuur en muziek educatie op de scholen. Het cultuuraanbod beter op elkaar te laten afstemmen. Een platform voor cultuur inrichten: iedereen praat mee en doet mee. Inwoners en professionals praten mee over het cultuurbeleid en de visie en adviseren het gemeente beleid.

De  financiële onderbouwing vinden wij in dit beleidsstuk onvoldoende. Mede ingegeven door de huidige situatie. Graag zien we deze dan ook compleet uitgewerkt met alle aandachtspunten die door andere partijen worden aangegeven en met de reflectie op de risico’s die de meeste instellingen nu lopen vanwege de stil liggende activiteiten. Graag horen we nog specifieke antwoorden op onze vragen van vorige week van de wethouder (zie hiervoor onze vragen aan het college)

De nota begint met het feit dat er in 2014, toen er feitelijke een  herijking op het toenmalige cultuurbeleid nodig was, geen financiële ruimte was voor een nieuw beleid. Dit is natuurlijk flauwe kul. Er zijn altijd financiële mogelijkheden. Het is maar welke keuzes je maakt. Soms heb je meer te kiezen dan een andere keer. Beter had er gewoon eerlijk gestaan dat er toen geen plaats was voor de ontwikkeling van kunst en cultuur omdat men er het belang er niet van inzag.

GroenLinks is juist nu van mening dat we  onze financiële middelen slim moeten gaan inzetten. Volop gebruik  gaan maken van de geboden Rijksregeling 2021-2024 ter stimulering van het landelijk Fonds. Betrek het Jongeren werk hierbij. Niet gaan kijken of we dit wel kunnen, maar gewoon gaan doen.

Hoe gaan we ervoor gaan zorgen dat de gemeente en het bedrijfsleven samen een matchingsfonds voor cultuur ontwikkelen. 

We gaan cultuureducatie stimuleren in iedere wijk en op iedere school. Kinderen die opgroeien met muziek, kunnen beter leren en zullen beter met elkaar leren omgaan . Zo staat het mschreven in de nota. Maar hoe rijmt dit met : de locatie waar het geboden wordt blijft het Energiehuis? Hoe krijgen we krijgen we culturele activiteiten weer meer naar de wijken

Cultuur helpt mensen zich te emanciperen, te ontwikkelen. Het kan een goede component zijn in de zorg. Theater, muziek, helpen mensen herinneren, helpen mensen verwerken, helpen mensen te functioneren. Een voorbeeld is hierbij zingen met demente ouderen. Voor muziek, theater, sport en spel is nauwelijks tot geen geld in de zorg. Terwijl deze zaken fundamenteel helpen aan een betere leefomstandigheid van degene die het nodig hebben. Breng werkers in het sociale domein en kunstenaars bij elkaar en laat hen de uitdagingen in de hulpverlening vorm geven. De kunstenaar maakt muziek. De demente bejaarde ervaart, beleefd en doet mee. De  waarde van leven stijgt significant.

Iedereen moet mee kunnen doen. Dat is het motto van dit college en zeker dat van GroenLinks. Dit betekent dat we mogelijk moeten maken. Laat niet alleen de mensen naar de kunstuitingen komen, maar breng het ook naar de mensen , naar de wijken. Betrekt meer mensen van verschillende culturen bij elkaar. De wijk Krispijn is een goed voorbeeld hiervan. In de wijkcentra de Koleriet en de Buitenwacht werken vele culturen met en naast elkaar.

In de nota staat:

We vinden het belangrijk om de professioneel beeldend kunstenaar en vormgever aan onze stad te verbinden, die dan in zo’n stad kunnen wonen en werken.

Er is eindelijk geconstateerd dat de ateliers in Dordrecht toch wel aan de prijs zijn en dat er behoefte is aan betaalbare ateliers. Gemeentelijke ateliers gaan een begrip worden. Er is een goede aanzet gemaakt tot een beleid. Waarin nog wel het een en ander uitgewerkt moet worden. Gemeentelijke ateliers worden aangegaan voor een periode van 5 jaar en kunnen dan weer op contract met vijf jaar verlengd worden. Hoe vaak kan er verlengd worden? Want laten we wel wezen dat het leven van een kunstenaar vaak geen vetpot is. En dat er veel net het hoofd  water kunnen houden, ook al werken ze zich uit de naad. Waardoor het uitzicht naar een duurder atelier mogelijk niet voor iedereen is weggelegd. Het lijkt net een beetje op de huizenmarkt. Het is duidelijk een farce gebleken dat iedereen begint met een sociale huurwoning en vervolgens doorstroomt naar duurdere woning. Voor wie kan is het goed om door te stromen en ruimte te maken voor degene die minder bemiddeld zijn. 

Kom ik op het probleem werken-wonen. Op een of andere manier is er gekozen om niet meer te kunnen wonen (lees ingeschreven staan in het bevolkingsregister) op hetzelfde adres dat men werkt. Terwijl het wel mogelijk is om 24/7 aanwezig te zijn. Studie door het land heen laat zien dat er ook dit soort hybride leven wel mogelijk wordt gemaakt. Het college heeft  aangegeven dat er naar gekeken wordt of dit in Dordrecht in de toekomst ook mogelijk is. In de toekomst….. het is er al. Waarom goede dingen stoppen, om later weer in te voeren?

Op de Singel 222 is er al jaren een gedoogbeleid voor dit soort wonen. GroenLinks pleit er dan ook voor  , met de woningnood in ogenschouw nemen , deze vorm te laten voort bestaan met de benodigde genomen maatregelen tav bijvoorbeeld brand veiligheid. 

Voor de muziekwereld is ook wat ruimte in het cultuurbeleid. Super dat er een poppodium collectief is ontstaan. We zien daar een goed voorbeeld in hoe er samengewerkt wordt onderling, maar vooral ook met andere culturele partners in de stad. Samenwerking met de grote evenementen om deze ook meer uit te rollen op onderdelen naar de wijken.

Zowel dhr. Knol als Marisa Monsanto, twee externe deskundigen, gaven beiden aan dat we ons moeten richten op Dordrecht, maar vooral ook in de samenwerking in de regio. Samenwerken met Rotterdam. Van elkaar leren. Zo heeft Rotterdam bijvoorbeeld een apart potje geld voor podiumkunsten waarvan professionele makers gebruik van kunnen maken. We hoeven niet altijd zelf het wiel uit te vinden. Het is net als bij allerlei andere domeinen. Alleen ga je misschien sneller maar met elkaar kom je verder.

Over alle sectoren op het kunst en cultuur beleid valt nog veel te zeggen . Zowel op professioneel gebied als bij de amateurkunst. We hebben het allemaal in Dordrecht. We zullen het moeten koesteren, omarmen en meer de ruimte moeten geven om te ontwikkelen.  We zullen moeten mogelijk maken. Soms financieel, soms door beleidsmatige ondersteuning. We hebben nu een schitterende broedplaats als DOOR. We weten dat dit maar tijdelijk is. Hoe hard wordt er gewerkt aan een alternatief? In Dordrecht zijn verschillende plaatsen, gebouwen die GroenLinks behouden zou willen zien voor de gemeente en voor kunst en cultuur en zeker goed mogelijk in combinatie met onderwijs en de arbeidsmarkt: We noemen er zomaar een paar: De Bieschbosch hal, De Berckepoort, de Bibeliotheek, de Jazzsoos, Pictura. Het is een kwestie van keuzes maken.

Laten we aan de slag gaan. De aanzet voor een nieuw beleid is gemaakt. Er is geld nog moeite gespaard om op te halen onder alle inwoners van Dordrecht. Er is veel verzameld en er moet nu een uitvoeringsprogramma gemaakt worden waarbij keuzes gemaakt zullen moeten worden. 

Laten we al deze inspanningen omzetten naar een kracht vooruit. Naar de kracht van cultuur voor en door iedere Dordtenaar. Een samengaan van sociaal, maatschappelijk en economische beweging.

Kunst en Cultuur is genieten, verwonderen, lerend, vormend en verbinden.