Poliflw

Het blijkt lastig te zijn zaken uit te leggen. Soms lukt dat me wel (Gasthoes) maar soms lukt me dat niet (Maaslijn/Station G’vorst). Echter ook een gesprek met eigenaren en op locatie bij het NGB, en een paar dagen later een presentatie over de kippen, maken duidelijk dat we ook als Raad lang niet alles weten terwijl we dat misschien te vaak wel denken. Er komt ook nog heel veel op ons af. Denk bijvoorbeeld aan de invulling van Afslag 10 (Zwembad) maar zeker ook het accommodatiebeleid. Onlangs hebben we nog met een afvaardiging van Volleybalvereniging Trivia gesproken over hun wens voor een nieuwe Sporthal. Kortom, we hebben nog veel ambitieuze plannen. Dat is het ondernemende van Horst aan de Maas. En Nee daarbij vergeten we heel zeker niet, juist niet, de kleinere kernen en Nee we vergeten zeker ook niet onze eigen inwoners. Juist omdat we het allemaal best goed voor elkaar hebben (en ja het kan en moet altijd beter) kunnen we investeren in die plannen die uiteindelijk de inwoners en ondernemers ten goede komen. Een bekende politicus (Servaas Huys) vertelde me altijd: ”Zonder te veranderen reden we nu nog met paard en kar over een onverharde hobbelweg”. In de Social Media ligt de nadruk op de verschillen, door in gesprek te gaan komt de nadruk meer te liggen op de overeenkomsten en zeker ook op de oplossing. Dus nog veel werk aan de winkel zowel in de uitvoering als zeker ook in het uitleggen. John Jenniskens Raadslid CDA Horst aan de Maas

We kennen het allemaal als we in onze eigen omgeving, op tv of in de krant, iets zien wat ons niet aanstaat of als iets serieus misgaat. Dan zeggen we al snel: “Waarom houdt men zich niet aan de regels of waarom maken we daar geen regels voor?” En ja we zijn gewend, met ons gezin, dat er regels zijn. Immers, we zijn met velen en we zullen toch soms afspraken moeten maken waar iedereen zich zo goed en kwaad als het kan aan houdt, zonder “politie” te moeten spelen. Met dat in het achterhoofd het volgende: Wat gebeurt er als het mis gaat in de maatschappij? Dan gaan velen wijzen en moet er vanuit een maatschappelijk rechtvaardigheidsgevoel een schuldige worden aangewezen. Zeer vaak is dit dan een bestuurder uit het publieke domein. Dus een logische reactie is dat de publieke sector na elk incident regels gaat stellen om te voorkomen dat ze verantwoordelijk gesteld wordt. Om “verantwoordelijkheid te nemen en ook durven los te laten” is er meer nodig! Namelijk een cultuur waarin we niet altijd de schuldige zoeken maar accepteren dat er soms ongelukken gebeuren. Zeg maar vette pech. Willen we dat niet, dan moeten we regels accepteren. De vraag: Wat willen wij als gemeenschap? Geen regels? Dat kan, maar dat betekent ook dat we als samenleving bepaalde zaken moeten accepteren. Vaak mis ik in de discussie de kant van hoe we als samenleving er mee om willen gaan als het mis gaat. Alleen door die kant te bespreken en daarin keuzes te maken kunnen we bepalen hoe we om moeten gaan met regels. En nu weer terug naar het begin van dit stuk…… Alex Janssen Raadslid CDA Horst aan de Maas