FANTOOMGROEI; Waarom we steeds harder werken voor steeds minder - Sander Heijne en Hendrik Noten
Sinds de jaren tachtig zijn bedrijfswinsten geëxplodeerd. Helaas kun je dat van de lonen en pensioenen niet zeggen; ze houden nauwelijks de inflatie bij. Vitale sectoren als zorg, onderwijs, controlerende instanties, politie enzovoort zijn uitgehold en verarmd. Hoe is dit zo gekomen? Waarom accepteren we dat en hoe komen we hieruit?
Extreme en/of populistische partijen hebben geen echt antwoord; ze wijzen meestal naar zondebokken. Middenpartijen hebben evenmin een antwoord. Alsof onze zorgen al niet groot genoeg zijn fietst er een virus dwars door ons economisch kaartenhuis en hangt ons ook nog de klimaatverandering boven ons hoofd.
De industrie heeft de laatste veertig jaar de nettowinst naar de CEO’s en eigenaren (aandeelhouders) doen toevloeien. Bovendien werd winstmaximalisatie bereikt via belastingontwijking, door lonen van personeel laag te houden, ontwikkelings- en onderzoekskosten te verminderen, eigen aandelen in te kopen (zelfs met geleend geld), monopoliseren van de markt, uitknijpen van leveranciers, uitknijpen van zzp’ers, zo klein mogelijke voorraden aanhouden, lobbyen tegen milieumaatregelen, enzovoort, enzovoort. Dit boek zoekt een oplossing in de richting van een nieuwe index in plaats van het bruto binnenlands product (BBP). In deze index moeten geen inkomsten worden opgenomen die schadelijk zijn voor de maatschappij (wapenhandel…) en natuur (CO2 …). Het is absurd dat wapenhandel en andere schadelijke activiteiten en rampen een positieve bijdrage aan het BBP geven! Ook de honderden kolencentrales die in aanbouw zijn in de VS, China en India tellen positief mee bij het BBP. Het BBP is ontworpen in de dertiger jaren om een oorlogseconomie vaart te geven in de Verenigde Staten! Het heeft met de nodige wettelijke beperkingen gefunctioneerd tot eind jaren zeventig. Dat het BBP moet toenemen is een krankzinnige kijk op de economie; dit leidt tot uitputting van de aarde met alle gevolgen van dien. Bedrijven hebben ook steeds minder binding met de rest van de maatschappij en ze wensen nauwelijks mee te betalen aan de rotzooi die zelf veroorzaken, laat staan dat ze zonder staatsdwang willen meewerken aan de transitie naar een betere wereld.
Er moet een nieuw verhaal geschreven worden. Dit boek hoopt een aanzet te zijn voor een andere kijk op welvaart en welzijn. Het boek eindigt met voorbeelden van pioniers met een nieuw verhaal uit Italië, de VS en Denemarken.
