In de raadsvergadering van 23 januari heeft de gemeente Veenendaal haar nieuwe "Minimaregelingen" vastgesteld. Deze regeling moet Veenendalers met een smalle beurs in staat stellen om toch aan het maatschappelijk leven deel te nemen. Immers, het motto van deze raad is: "iedereen doet mee."
Op dinsdag 3 maart was er ’s middags in het gemeentehuis een informatiebijeenkomst over deze nieuwe minimaregelingen. De belangstelling om te komen werd opgewekt met de zin: "Benieuwd of u gebruik kunt maken van de minimaregelingen? Kom langs op 3 of 11 maart."En hoewel de SP tegen deze nieuwe regelingen gestemd heeft voel je je medeverantwoordelijk voor de regeling en dus ben ik een kijkje wezen nemen om te zien hoe de mensen geïnformeerd werden, hoe zij daarop reageerden, of er mogelijke "weeffouten" aan het licht kwamen en ook om zo mogelijk met wat mensen te spreken.
Toen ik in de raadszaal aankwam was het al aardig druk. Ik denk, dat er uiteindelijk zo’n 50 mensen waren toen het programma begon. Hoewel het een ‘inloop-middag’ was, waarbij mensen dus voortdurend binnen kunnen komen of weggaan, kon de bezoeker niet direct met zijn vragen bij een deskundige ambtenaar terecht. Er bleek gekozen te zijn voor het houden van een presentatie, die ging over de nieuwe inkomensgrens, waardoor méér mensen een beroep konden doen op de regeling, over de nieuwe methodiek waarbij niet meer voorgeschoten + gedeclareerd kan worden, maar besteld moet worden via een webshopachtige website bij bedrijven en instellingen, waarmee een ‘contract’ is gesloten..
Die presentatie bleek geen gelukkige keuze. De mensen bleken gewoon met prangende vragen te zitten en dat leidde al snel tot onderbrekingen van de inleiding. Die vragenstellers werd dan steeds gevraagd om even te wachten met hun vragen totdat de presentatie klaar was, maar hoe vaker dit antwoord kwam hoe meer de onvrede groeide en de eerste kwade mijnheer vertrok al voordat uiteindelijk de presentatie ten einde was.
Daarna kwam er dan toch tijd en ruimte voor een veelheid aan vragen. Niet echt van "waar heb ik recht op?", maar veel meer praktisch.
Hieronder som ik er een paar op:
Mijn kind heeft inmiddels de gaten in zijn schoenen, maar ik kan geen nieuwe schoenen kopen omdat er nog geen ‘contract’ is met een schoenwinkel!
Kan ik de tussen 1 januari en nu gemaakte kosten (voor OV-kaart, contributie koor, etc.) alsnog declareren?
Hoe kunt u nu zeggen, dat de regeling beter is terwijl ik de vergoeding voor chronisch zieken niet meer kan krijgen?
Als ik het goed begrepen heb wordt mijn internetaansluiting niet meer vergoed?
Waarom is die website nu nog niet klaar als het besluit al eind januari genomen is, want jullie hadden voor die tijd toch al kunnen beginnen met het sluiten van die ‘contracten’ met leveranciers? Nu kan het nog weken duren voordat wij kunnen aanschaffen wat wij nodig hebben!
Hoe kan ik dit allemaal voor elkaar krijgen? Ik weet niets van computers en internet!
De aanwezige ambtenaren hadden het best moeilijk met antwoord geven en zagen niet echt kans om de aanwezigen gerust te stellen. Hierdoor groeide de verontwaardiging, waardoor de ambtenaren herhaaldelijk hun toevlucht moesten zoeken tot de opmerking: "Wij voeren deze regels alleen maar uit. Wij kunnen er niets aan veranderen!" Natuurlijk hadden zij daar gelijk in, hoewel dat niet echt meehielp om de mensen te kalmeren en tevreden te stellen.
Maar degenen, die wél aanspreekbaar waren op deze nieuwe regels, zoals de wethouder en de raadsleden, die in de raadsvergadering voor deze minimaregelingen stemden, schitterden door afwezigheid!
Hopelijk hebben zij het fatsoen en de moed om op 11 maart a.s. tussen 10.00 en 12.00 uur wel aanwezig te zijn.
Gesproken met mensen heb ik ook nog. Hun reactie valt met drie woorden samen te vatten: verontwaardigd (over de regeling) en ongerust (over wanneer de regeling eindelijk te benutten is) en bezorgd (over hun financiën).
ervaart u moeilijkheden door de nieuwe
minimaregelingen? Laat het ons weten!
Deel uw verhaal op ons meldpunt. Dit kan anoniem.
Klik HIER.
