Poliflw

Stel, er wordt om jouw mening gevraagd. En dan ook nog eens over een onderwerp dat jóu aangaat. Super, je voelt je gehoord en serieus genomen. Maar daarna blijft het stil. Misschien lees je per toeval in de krant dat er inmiddels over dat onderwerp beleid is vastgesteld. Zou daarin terug komen wat jij had aangekaart? Je hoopt maar van wel. In de praktijk merk je nog niet veel verschil…

Zo kan het ook:

Stel, er wordt om jouw mening gevraagd. En dan ook nog eens over een onderwerp dat jóu aangaat. Super, je voelt je gehoord en serieus genomen. De vervolgstappen worden je verteld. Alle inbreng wordt verwerkt en er komt een conceptversie van nieuw beleid. Je wordt gevraagd om nog een keer mee te kijken. Is jouw inbreng goed vertaald? Of is duidelijk gemaakt waarom jouw inbreng wel is overwogen, maar om bepaalde redenen toch niet is overgenomen in het beleid? Het concept wordt aangescherpt en de gemeenteraad stelt vervolgens het beleid vast. De gemeente vraagt of er mensen uit de doelgroep zijn over wie dit beleid gaat, mee willen blijven kijken. Een kleine groep, die periodiek met de gemeente bespreekt hoe het beleid in de praktijk uitpakt. Levert het vragen op? Gaat het goed? Blij mee? Nog aanscherping nodig? Je blijft op de hoogte, je voelt je betrokken. En nee, misschien ben je het niet altijd eens, maar er is tenminste ruimte voor het gesprek. Inwoners en ambtenaren leren van elkaar.

Hoera! De gemeente lijkt deze aanpak steeds meer te omarmen. We hebben bijvoorbeeld een klankbordgroep Toegankelijkheid. Bij het recent vastgestelde OKO-beleid (opgroeien in een kansrijke omgeving) wordt ook iets vergelijkbaars gedaan. Bij biodiversiteit wordt ook periodiek met betrokkenen om tafel gezeten. Zijn er meer van zulke voorbeelden in de gemeente? Ik juich het alleen maar toe. Zo heeft wethouder Hannie Rohaan het initiatief genomen om pleegouders bij elkaar aan tafel uit te nodigen. Ambtenaren zijn daar ook bij. Om naar elkaar te luisteren en van elkaar te leren. Mooi initiatief!

Er zijn meer onderwerpen waar je volgens mij goed met de doelgroep regelmatig mee om tafel kunt gaan zitten. Denk bijvoorbeeld aan cultuur, armoede, sport. Ik zou er voor willen pleiten dat de gemeenteraad een lijstje maakt van onderwerpen waar we deze manier van contact met inwoners willen inbedden. Dus niet alleen in gesprek in aanloop naar het beleid, maar ook juist als het beleid wordt uitgevoerd. Met simpelweg als visie dat we niet óver mensen willen praten, maar mét mensen. Daar kan beleid en praktijk alleen maar beter van worden!

Marianne Hutten

Ooit gehoord van een burgerberaad? Steeds meer gemeenten in Nederland doen een burgerberaad en ik hoop dat Hof van Twente ook volgt. Een burgerberaad werkt heel kort gezegd als volgt: je gaat inwoners loten. Die inwoners krijgen een brief met de uitnodiging om mee te denken over een bepaald onderwerp. Dat meedenken gaat verder dan vragen wat iemand ergens van vindt. Deze inwoners gaan uiteindelijk namelijk ook stemmen en de lokale politiek zal dat besluit overnemen.

Dat is nogal wat! De gemeenteraad is toch niet voor niets gekozen? Weten deze willekeurige inwoners er wel genoeg van af? En een besluit van inwoners zomaar overnemen, dat is eng! Maar wat mij betreft is het juist de ultieme vorm van democratie: de meerderheid beslist. De gemeenteraad (die overigens ook bestaat uit leken) laat zien dat ze vertrouwen heeft in haar inwoners en geeft verantwoordelijkheid aan haar inwoners over haar eigen omgeving. Zo zou ik het graag zien. En nee, dat gaan we niet met elk onderwerp doen dat voorbij komt. Het burgerberaad moet je juist alleen inzetten voor een hoofdpijnonderwerp. Niet om af te schuiven (zo van: laat de inwoners dat onderwerp maar voor ons oplossen), maar om juist samen tot het beste besluit te komen.

Er zijn gemeenten die in het coalitieakkoord hebben opgenomen dat ze ‘willen experimenten met een burgerberaad’. Dat klinkt voor mij alsof een burgerberaad een doel op zich is. Maar dat moet het juist absoluut niet zijn. Een burgerberaad moet je juist alleen inzetten als er zich een pittig onderwerp voordoet. Maar dan moet je er wel klaar voor staan als gemeente, zowel de politiek als de ambtenaren. Een goed burgerberaad doe je niet even tussendoor. Want: hoe werkt een burgerberaad? Is er budget om een burgerberaad te faciliteren? Gaat de politiek het besluit van de inwoners echt overnemen? Hoe zorgen we voor een goede afspiegeling van inwoners die meedoen? En zo nog veel meer vragen. Daar moet je niet pas over na gaan denken als een onderwerp spaak dreigt te lopen.

Er wordt wisselend gedacht over een burgerberaad. Tot op heden ben ik enthousiast, maar ik hoor ook de tegenargumenten. Daarom ben ik vorige week met een cursus begonnen over het burgerberaad. Om van alles te horen over burgerberaden en vooral te leren van de ervaringen bij andere gemeenten. Wat werkt wel, wat werkt niet? Wat zijn de voors en tegens? Vorige week was de eerste bijeenkomst. Ik ben naar huis gegaan met een hoofd vol aan inspiratie. En vooral het gevoel: ik gun Hof van Twente de energie die een burgerberaad losmaakt! Wordt vervolgd!

Marianne Hutten

Twitter feed is not available at the moment.

Niet afwachten... actie!

Explosieve mestkelder in Markelo geen uitzondering

MARKELO/GOOR - De landelijke overheid moet maatregelen nemen om explosies in meststallen te voorkomen. Dat zeggen de Omgevingsdienst Twente en de gemeente Hof van Twente, na een onderzoek naar een explosie in Markelo.