Shanna Govers, kandidaat-raadslid nr 5, vertelt over waarom hondenbeleid zich moet focussen op een veilige samenleving voor zowel hond als mens.
Toen ik zeven jaar oud was en mijn ouders gingen scheiden was het voor mij simpel: was ik bij mijn moeder, dan was onze hond dat ook. Ging ik naar mijn vader, dan ging zij mee. Mijn liefde voor honden zat er al vroeg in, en is niet meer verdwenen.
Op mijn achttiende kwam Ginny, een Golden Retriever, in mijn leven. Ik ging net studeren in Leiden, maar voor haar maakte ik tijd. Samen zijn we cursussen gaan doen, hebben we workshops gevolgd en trainingen doorlopen. Vanuit die ervaring ben ik een paar jaar geleden vrijwilligerswerk gaan doen bij dierenopvangcentrum Vlaardingen. En daar, in het asiel, kwam ik de honden tegen die niet zijn zoals Ginny. De honden die schrikken als er iemand op ze af loopt, die geleerd hebben dat aanval de beste verdediging is, die littekens hebben van… ja, van wat eigenlijk? Vaak is dat niet eens te achterhalen. Zeker niet als hun baasje nergens te bekennen is, en het dier maar aan een boom gebonden heeft.
Op dit moment wordt er landelijk gewerkt aan plannen om hondenbezitters meer op hun verplichtingen te wijzen. En ik, als hondenmeisje, denk dat dat een heel goed idee is. Maak mensen er bewust van dat een hond hebben ook verantwoordelijkheden met zich meebrengt. Maar de uitvoering van deze plannen… die is iets minder. Het wordt steeds duidelijker dat de wetgeving bepaald zal moeten worden door de gemeenten. En dus zal er iets moeten gebeuren, ook in Schiedam. Wat mij betreft zou hier niet gefocust moet worden op de zogenaamde ‘hoog-risico honden’, zoals nu in het nieuws vaak te horen is, maar op álle honden. En dan wel tweezijdig: enerzijds door overlast te voorkomen, en anderzijds door ruimte te maken. Voor GroenLinks zou ons hondenbeleid zich moeten focussen op een veilige samenleving voor hond en mens.
Maar Schiedam is druk. Auto’s, vogels, trams, mensen, metro’s, honden, kinderen, treinen, overvliegende vliegtuigen… alles gaat aan ons voorbij. Dat dit af en toe samen gaat met overlast, is bijna logisch te noemen. En toch geloof ik dat het niet nodig zou moeten zijn. Vaak is het een kwestie van keuzes maken, compromissen sluiten en vooral ruimte maken voor elkaar. Afgesloten hondenspeeltuinen zouden hierin een mooie oplossing zijn: voor de hondeneigenaar een veilig idee omdat zijn hond niet zomaar een drukke weg over kan steken, en voor niet-hondenbezitters prettig omdat zij niet zomaar omver gelopen worden door een lompe hond tijdens en middagje in het park.
En wat vooral belangrijk is: het gesprek aangaan. Waar zit de overlast, en wat kan er aan gedaan worden? Want overlast bestaat uit veel verschillende aspecten. Hondenpoep op straat, geluidsoverlast door blaffen, en loslopende honden op straat kunnen voor irritatie zorgen. Schiedam heeft meerdere hondenverenigingen met kennis van zaken. Geef deze verenigingen de ruimte om zich in Schiedam te blijven ontwikkelen en profileren, en stimuleer baasjes om met hun hond op cursus te gaan. En dan niet alleen de eigenaren van de ‘stoere’ honden: ook bijvoorbeeld de Chihuahua’s, Labradors en Dalmatiërs en kruisingen. Alle baasjes, met alle honden. Zo kunnen we toewerken naar een situatie waarin honden volledig opgenomen zijn in onze stad.
Want honden, en alle andere (huis)dieren, horen bij Schiedam. Behoud van het Beatrixpark maar ook dierenasiel De Hargahoeve zijn hierbij prioriteiten, en dit is waar GroenLinks zich voor inzet. Een open, groene stad voor zowel mens als dier. Kies daarom op 21 maart voor GroenLinks: voor meer zorg, aandacht en ruimte voor alle dieren in Schiedam!