Mooi stuk in de Gelderlander over de passie van ons raadslid Marianne Bruijsten!
Raspaard Viola viert samen met Rambo haar 40e verjaardag met wortels en appels
LEDEACKER - Het gebeurt regelmatig dat passerende wandelaars Marianne en Sjaak Bruijsten bezorgd aanspreken als ze langs hun huis komen. ,,Dan denken ze dat er iets aan de hand is met ons paard Viola dat in de wei loopt met haar vriend Rambo, de shetlandpony. Als ze horen hoe oud Viola is, snappen mensen waarom zij zo’n doorgezakte rug heeft. Niet omdat haar iets mankeert, maar gewoon omdat ze extreem oud is.’’
Precies op deze zaterdag 9 februari wordt Viola 40 jaar. Bijzonder voor een paard, weet ook Dennis van Rouwendaal van Stichting De Paardenkamp in Soest. Daar worden sinds 1962 bejaarde paarden opgevangen. ,,Er zijn in Nederland maar een paar paarden die zo oud worden. Ons oudste paard Ferry is pas geleden gestorven op 42-jarige leeftijd. Het alleroudste paard Carlos is al meer dan 20 jaar dood. Dat werd 44.’’
Marianne Bruijsten was bij de geboorte van haar Viola. ,,Ze is de dochter van hengst Durato en merrie Oikeia. Allebei paarden van mijn oom die in Neerbosch - het huidige Leuvensbroek in Nijmegen - een stal had. Ik was erbij toen Viola ter wereld kwam. Ik weet niet hoe vaak ik van ons huis aan de Groenestraat naar Neerbosch ben gebromd. We zijn dus al veertig jaar met elkaar verbonden. Samen met Viola werd ik lid van Paardensportvereniging De Mazeppa's. Ik heb enkele jaren met Viola wedstrijden gereden. Zij stond bij mijn oom op stal.’’
De Nijmeegse kwam haar man Sjaak tegen in Nederasselt waar zij les gaf. ,,Sjaak is op een gemengd bedrijf opgegroeid. We gingen op zoek naar een huis. Sjaak wist al dat ik zonder Viola nergens ging wonen. Hij was zelf ook van de dieren. Zo vonden we een oude boerderij in het buitengebied van Ledeacker.’’ Sjaak: ,,We hebben flink verbouwd en de oude stal gesloopt. In de nieuwe stal hebben we meteen ook een helft voor koeien gemaakt. Mijn nieuwe hobby.’’
Gezelschap
Sinds het stel in 1988 in Ledeacker woont, heeft Marianne Bruijsten niet meer op Viola's rug gezeten. ,,Viola viert al dertig jaar vakantie. Ze heeft hier de ruimte, zeker nadat we de wei groter hebben gemaakt. Sinds een aantal jaar hebben we als gezelschap voor Viola een pony. Die heet Rambo.’’
Rambo is voor Viola een soort van gids, zo blijkt. ,,Viola heeft een tijd geleden een soort tia gehad. We zagen haar omvallen in de wei. We probeerden haar overeind te krijgen maar dat lukte niet. Gelukkig kwam ze toch weer op de benen en leek niets te mankeren. Na die aanval ziet ze wel veel minder.’’Daarom loopt Viola vaak achter Rambo aan. De deels manke pony die het deels blinde paard de weg wijst. ,,We gunnen de dieren een mooie oude dag. We trakteren Viola op haar verjaardag op wortels en appels. Haar favoriete snack!’’
Een dag uit het leven van een bejaard paard
LEDEACKER - Het 40-jarige raspaard Viola en de shetlandpony Rambo delen een luxe paradijsje aan de Vrijstraat in Ledeacker. Naast een enorme wei hebben de viervoeters een mooie stal tot hun beschikking. Viola krijgt op gezette tijden haar aanvullende voer. Eigenares Marianne Bruijsten: ,,Viola krijgt brokken, brood, appels en slobber. Vloeibaar voer omdat ze al zo oud is.’’
Rambo staat eigenlijk constant op dieet, legt Marianne Bruijsten uit. ,,Hij heeft altijd honger en eet dan te veel.’’
Rambo en Viola zijn zeer aan elkaar gehecht en onafscheidelijk. ,,Daarom verbaasde ik me erover dat Rambo zo raar deed als Viola aan het eten was. Begon Rambo zomaar in het rechtervoorbeen van Viola te happen. Dat deed ze anders nooit. We dachten al dat er iets raars was. Wat bleek? Rambo ging rechts van Viola staan als zij haar Bixbrokken at uit een voerbak waar Rambo niet bij kan. Als Viola een hap voer nam, beet Rambo in haar rechterbeen. Daardoor draaide Viola haar hoofd geïrriteerd om en liet daarbij brokken uit haar mond vallen. Precies wat Rambo wilde. Want die brokken kon hij dan weer lekker opeten.’’
Het hele jaar door zijn beide dieren vooral buiten in de wei. Bruijsten: ,,Ze kunnen naar binnen, hoor. Maar ook als er sneeuw ligt, willen ze graag buiten zijn. In de stal zijn ze overdag eigenlijk alleen als het heel hard regent. Of als het in de zomer snikheet is. Dan zoeken ze de schaduw op.’’
Een leven zonder Viola is voor de Ledeackerse nauwelijks voorstelbaar. ,,Viola is er eigenlijk altijd geweest. We weten dat het een keer stopt. Maar daar denk ik liever niet aan.’’
Bron:https://www.gelderlander.nl/st-anthonis/raspaard-viola-viert-samen-met-rambo-haar-40e-verjaardag-met-wortels-en-appels-br~a6fc3762/
