Voor velen staat de PCG Buren bekend als groot voorstander en voorvechter voor de agrarische sector in onze mooie plattelandsgemeente. Fruitteelt is hier al eeuwenlang een onderdeel van. En de laatste eeuw is daar naast de bestaande akkerbouw en veeteelt ook laanboomteelt bijgekomen. Bedrijven die al generaties lang in onze gemeente zijn gevestigd. Onze omgeving die door alle agrarische activiteiten juist zo kenmerkend is. Waar we als Burenaren mee zijn opgegroeid en waar we trots op zijn. Trots op onze agrariërs, de vormgevers van het buitengebied! Onze politieke steun kunnen zij verwachten. Helaas zien we dat de agrariërs het de laatste jaren vaak niet makkelijk hebben in onze gemeente. In tegenstelling tot onze buurgemeenten moeten zij zich in allerlei bochten wringen om hun bedrijfsvoering draaiende te houden.
Dat de normale landelijke eisen of wetgeving al vaak pittig genoeg zijn voor agrariërs, weten we. Echter zien we dat de invloed van milieuorganisaties steeds groter wordt. De Milieuwerkgroep Buren is daar in onze gemeente het schoolvoorbeeld van. Steeds vaker wordt de bedrijfsvoering van representatieve agrarische ondernemingen onder een vergrootglas gelegd en naar juridische mogelijkheden gezocht om het hen zo moeilijk mogelijk te maken. Is de ene rechtszaak nog niet afgehandeld, de volgende wordt alweer gestart. Of het nu gaat over een betonplaat in een kwekerij of een paar palen met een lint ertussen. Het wordt allemaal door de milieuwerkgroep uitgeplozen om vervolgens op kosten van ons als belastingbetalers te procederen. Deze manier van werken heeft meer weg van een “eco-dictatuur” dan dat er een maatschappelijk belang wordt gediend wat niet eens zal leiden tot een beter milieu.
De Milieuwerkgroep Buren heeft talloze handhavingsverzoeken ingediend bij de gemeente. Deze verzoeken drijven de ondernemers op onnodig hoge kosten en hebben als gevolg dat de bedrijfsvoering enorm wordt belemmerd. Zelfs zo erg dat ondernemers oogsten moeten gaan missen van hun veevoer. Het is daarnaast zorgwekkend dat deze juridische druk ook een persoonlijke tol eist van ondernemers, hun gezinnen en werknemers. En los van dat, moet de gemeente hoge kosten maken voor het inschakelen van juristen en voor het betalen van de proceskosten. Uiteindelijk draait de belastingbetaler hiervoor op.
Laten we helder zijn, iedereen moet zich aan de wet houden. Als er door agrarisch werk modder op de weg komt, moet dat opgeruimd worden. Maar sla niet door in het uitgraven van de letter van de wet. En maak er vooral geen hobby van om zowel de ondernemers als de gemeente (en dus de belastingbetaler) op onnodige kosten te jagen. Want dan neem je volgens de PCG toch echt de verkeerde afslag. Als je werkelijk het juiste doel voor ogen hebt, zou een uitgestoken hand om dit samen met de sector op te pakken veel beter zijn en meer opleveren. Juist omdat onze agrarische ondernemers van Buren alle dagen bezig zijn met hun werk en passie. Echter lijkt een constructieve samenwerking door de huidige werkwijze van de milieugroep verder weg te zijn dan deze ooit was.
Moet dan de natuur en onze leefomgeving kosten wat het kost wijken voor de belangen van ondernemers? Nee, dat is zeker niet het uitgangspunt van de PCG. Vanuit het oogpunt van Bijbels rentmeesterschap verdient dit zeker aandacht. Maar de vraag is wat het uiteindelijke doel is en hoe dit het beste bereikt kan worden. Zet agrariërs in hun kracht! Een leefbaar platteland is mede het werk van de agrariërs, die er hun kost mee verdienen. Zij hebben ruimte, tijd en perspectief nodig om zich verder te ontwikkelen voor de toekomst. Niemand kan groen doen terwijl je rood staat.
Auteur: Erik Zaaijer, raadslid PCG Buren
