Poliflw

Helaas heeft de capaciteit van onze aardbol grenzen, terwijl het aantal mensen sterk blijft groeien. De afgelopen 100 jaar is de wereldbevolking verviervoudigd. En in 2050 zijn we naar verwachting zelfs met ruim negen miljard. Onze honger naar grondstoffen neemt dus snel toe, terwijl de hoeveelheid alleen maar afneemt. Alleen als we vanaf nu slimmer omgaan met onze grondstoffen, kunnen we ook in de toekomst nog welvarend leven op een gezonde planeet, met een duurzame en sterke economie. Het is hoog tijd om een nieuw systeem te bouwen. Op naar een circulaire economie in 2050! In Nederland beginnen we zeker niet op nul. Zo is de recycling van kunststofverpakkingen in zes jaar tijd bijna verdubbeld en werd in 2014 al 82% van ons papier en karton gerecycled. Van ons metaal is dat zelfs 94%. Bovendien hebben veel gemeenten zich ingezet voor een spectaculaire vermindering van ons restafval. Deze mooie ambities staan beschreven in een uitgave van de Rijksoverheid met het tijdpad naar een circulaire economie in het jaar 2050. En ja in Nederland zelf zijn we mooi op weg, maar hoe zit het met de overzeese gebiedsdelen, die toch ook deel van Nederland uitmaken. De situatie hier op Sint-Maarten is nog dramatisch. Midden in Sint Philipsburg is een grote afvalberg, the Dump waar al sinds mensenheugenis al het afval gestort wordt. Twee keer per week wordt het afval gratis opgehaald en gestort op the Dump, of beter gezegd de laatste jaren op the Baby Dump. De eerste berg heeft, zeker na Irma vorig jaar, zo’n enorme omvang aangenomen dat er met een nieuwe berg begonnen is. Iedere inwoner van Sint-Maarten produceert per dag gemiddeld 10 kilo afval! Als je ook nog eens bedenkt dat de baby dump naast de enorme berg autowrakken ligt, waar ook geen oplossing voor is, wordt de omvang van het probleem steeds duidelijker. De dump smeult en rookt altijd en een keer of twintig per jaar staat hij echt in brand. Scholen, huizen en het nabijgelegen regeringsgebouw moeten worden ontruimd en het is niet verwonderlijk dat meer dan 50 % van de omwonenden ademhalingsklachten heeft. Het toerisme, de belangrijkste inkomstenbron van Sint-Maarten, is ook sterk afgenomen. Enerzijds uiteraard door de gevolgen van Irma, een groot aantal hotels wat zwaar geleden heeft door Irma is nog lang niet herbouwd. Overal zie je staan “under construction”. Maar ook zeker door de Dump, welke toerist wil er door de vieze rook van een stinkende afvalberg lopen? Er komen beduidend minder cruiseschepen naar het eiland. Al veel regeringen hebben beloofd iets aan de situatie te zullen veranderen, maar dit probleem is zo groot en waar moet je beginnen? Bovendien moet een regering dan impopulaire maatregelen nemen en ja er zijn altijd weer nieuwe verkiezingen op komst. Ook de Wereldbank heeft zich al verschillende keren over het probleem gebogen, maar dit heeft tot nu toe niet tot een begin van een oplossing geleid. Vorig jaar is er zelfs door een aantal vooraanstaande inwoners van het eiland een brandbrief uitgegaan naar koning Willem Alexander met een noodkreet om hulp. De huidige minister Miklos Giterson heeft bij zijn aantreden eerst alles weer grondig onderzocht en noemt de Dump een Giant Murderer, waardoor de prioriteit van dit probleem hoger op de agenda is komen te staan. Er gloort hoop, van de 550 miljoen euro aan hulp wat door Nederland bij de Wereldbank gestald is, zal een aanzienlijk deel ( 170 miljoen dollar ) naar het oplossen van dit probleem gaan. Het is een van de vier noodprojecten geworden. Eind oktober komt er wederom een delegatie van de Wereldbank om over dit project te gaan praten. De aanbestedingen worden eind van dit jaar gedaan. Maar bedenk eens wat er allemaal moet gebeuren. Ten eerste moet er een nieuwe plek gevonden worden voor een vuilverbrandingsinstallatie, eventueel een plek voor een tijdelijke dump. Er zal een begin gemaakt moeten worden met het scheiden van afval, een enorme voorlichtingscampagne moet opgezet om de bevolking te motiveren en die zitten er echt niet op te wachten. Nu is het gratis en makkelijk. Plastic zakjes, rietjes end. zullen in de ban gedaan moeten worden. De meeste mensen zijn nog volop bezig om de schade die Irma aangericht heeft te herstellen en hebben heel andere zaken aan hun hoofd. Bovendien is de helft van het eiland Frans grondgebied, gaan zij meedoen? Wat gaat er gebeuren met ingezameld papier, plastic en glas. Zelf installaties bouwen of afvoeren naar een ander eiland of de Verenigde Staten. Een bijna niet te overziene klus. En wat te denken van de vervuilde grond en binnenmeren waar de Dump aangrenst? Een voorbeeld kan genomen worden aan Saba, waar sinds eind 2015 aan afvalverwerking gedaan wordt. Maar Saba is veel kleiner en dus overzichtelijker. De bevolking van Sint-Maarten is veerkrachtig, dat hebben ze het afgelopen jaar laten zien. Er is een nieuwe regering die echt probeert corruptie en het niet nakomen van beloftes achter zich te laten. De Wereldbank heeft het boven aan de agenda gezet, er gaan voor het eerst werkelijk aanbestedingen plaats vinden. Kortom dit is het moment om werkelijk een aanvang te maken met dit enorme probleem en al zal een circulaire economie in 2050 op eilanden waar alles ingevoerd moet worden wel utopie blijven, een grote stap voorwaarts zal het zeker zijn. Marjon van Baal

Helaas heeft de capaciteit van onze aardbol grenzen, terwijl het aantal mensen sterk blijft groeien. De afgelopen 100 jaar is de wereldbevolking verviervoudigd. En in 2050 zijn we naar verwachting zelfs met ruim negen miljard. Onze honger naar grondstoffen neemt dus snel toe, terwijl de hoeveelheid alleen maar afneemt. Alleen als we vanaf nu slimmer omgaan met onze grondstoffen, kunnen we ook in de toekomst nog welvarend leven op een gezonde planeet, met een duurzame en sterke economie. Het is hoog tijd om een nieuw systeem te bouwen. Op naar een circulaire economie in 2050! In Nederland beginnen we zeker niet op nul. Zo is de recycling van kunststofverpakkingen in zes jaar tijd bijna verdubbeld en werd in 2014 al 82% van ons papier en karton gerecycled. Van ons metaal is dat zelfs 94%. Bovendien hebben veel gemeenten zich ingezet voor een spectaculaire vermindering van ons restafval. Deze mooie ambities staan beschreven in een uitgave van de Rijksoverheid met het tijdpad naar een circulaire economie in het jaar 2050. En ja in Nederland zelf zijn we mooi op weg, maar hoe zit het met de overzeese gebiedsdelen, die toch ook deel van Nederland uitmaken. De situatie hier op Sint-Maarten is nog dramatisch. Midden in Sint Philipsburg is een grote afvalberg, the Dump waar al sinds mensenheugenis al het afval gestort wordt. Twee keer per week wordt het afval gratis opgehaald en gestort op the Dump, of beter gezegd de laatste jaren op the Baby Dump. De eerste berg heeft, zeker na Irma vorig jaar, zo’n enorme omvang aangenomen dat er met een nieuwe berg begonnen is. Iedere inwoner van Sint-Maarten produceert per dag gemiddeld 10 kilo afval! Als je ook nog eens bedenkt dat de baby dump naast de enorme berg autowrakken ligt, waar ook geen oplossing voor is, wordt de omvang van het probleem steeds duidelijker. De dump smeult en rookt altijd en een keer of twintig per jaar staat hij echt in brand. Scholen, huizen en het nabijgelegen regeringsgebouw moeten worden ontruimd en het is niet verwonderlijk dat meer dan 50 % van de omwonenden ademhalingsklachten heeft. Het toerisme, de belangrijkste inkomstenbron van Sint-Maarten, is ook sterk afgenomen. Enerzijds uiteraard door de gevolgen van Irma, een groot aantal hotels wat zwaar geleden heeft door Irma is nog lang niet herbouwd. Overal zie je staan “under construction”. Maar ook zeker door de Dump, welke toerist wil er door de vieze rook van een stinkende afvalberg lopen? Er komen beduidend minder cruiseschepen naar het eiland. Al veel regeringen hebben beloofd iets aan de situatie te zullen veranderen, maar dit probleem is zo groot en waar moet je beginnen? Bovendien moet een regering dan impopulaire maatregelen nemen en ja er zijn altijd weer nieuwe verkiezingen op komst. Ook de Wereldbank heeft zich al verschillende keren over het probleem gebogen, maar dit heeft tot nu toe niet tot een begin van een oplossing geleid. Vorig jaar is er zelfs door een aantal vooraanstaande inwoners van het eiland een brandbrief uitgegaan naar koning Willem Alexander met een noodkreet om hulp. De huidige minister Miklos Giterson heeft bij zijn aantreden eerst alles weer grondig onderzocht en noemt de Dump een Giant Murderer, waardoor de prioriteit van dit probleem hoger op de agenda is komen te staan. Er gloort hoop, van de 550 miljoen euro aan hulp wat door Nederland bij de Wereldbank gestald is, zal een aanzienlijk deel ( 170 miljoen dollar ) naar het oplossen van dit probleem gaan. Het is een van de vier noodprojecten geworden. Eind oktober komt er wederom een delegatie van de Wereldbank om over dit project te gaan praten. De aanbestedingen worden eind van dit jaar gedaan. Maar bedenk eens wat er allemaal moet gebeuren. Ten eerste moet er een nieuwe plek gevonden worden voor een vuilverbrandingsinstallatie, eventueel een plek voor een tijdelijke dump. Er zal een begin gemaakt moeten worden met het scheiden van afval, een enorme voorlichtingscampagne moet opgezet om de bevolking te motiveren en die zitten er echt niet op te wachten. Nu is het gratis en makkelijk. Plastic zakjes, rietjes end. zullen in de ban gedaan moeten worden. De meeste mensen zijn nog volop bezig om de schade die Irma aangericht heeft te herstellen en hebben heel andere zaken aan hun hoofd. Bovendien is de helft van het eiland Frans grondgebied, gaan zij meedoen? Wat gaat er gebeuren met ingezameld papier, plastic en glas. Zelf installaties bouwen of afvoeren naar een ander eiland of de Verenigde Staten. Een bijna niet te overziene klus. En wat te denken van de vervuilde grond en binnenmeren waar de Dump aangrenst? Een voorbeeld kan genomen worden aan Saba, waar sinds eind 2015 aan afvalverwerking gedaan wordt. Maar Saba is veel kleiner en dus overzichtelijker. De bevolking van Sint-Maarten is veerkrachtig, dat hebben ze het afgelopen jaar laten zien. Er is een nieuwe regering die echt probeert corruptie en het niet nakomen van beloftes achter zich te laten. De Wereldbank heeft het boven aan de agenda gezet, er gaan voor het eerst werkelijk aanbestedingen plaats vinden. Kortom dit is het moment om werkelijk een aanvang te maken met dit enorme probleem en al zal een circulaire economie in 2050 op eilanden waar alles ingevoerd moet worden wel utopie blijven, een grote stap voorwaarts zal het zeker zijn. Marjon van Baal

Helaas heeft de capaciteit van onze aardbol grenzen, terwijl het aantal mensen sterk blijft groeien. De afgelopen 100 jaar is de wereldbevolking verviervoudigd. En in 2050 zijn we naar verwachting zelfs met ruim negen miljard. Onze honger naar grondstoffen neemt dus snel toe, terwijl de hoeveelheid alleen maar afneemt. Alleen als we vanaf nu slimmer omgaan met onze grondstoffen, kunnen we ook in de toekomst nog welvarend leven op een gezonde planeet, met een duurzame en sterke economie. Het is hoog tijd om een nieuw systeem te bouwen. Op naar een circulaire economie in 2050! In Nederland beginnen we zeker niet op nul. Zo is de recycling van kunststofverpakkingen in zes jaar tijd bijna verdubbeld en werd in 2014 al 82% van ons papier en karton gerecycled. Van ons metaal is dat zelfs 94%. Bovendien hebben veel gemeenten zich ingezet voor een spectaculaire vermindering van ons restafval. Deze mooie ambities staan beschreven in een uitgave van de Rijksoverheid met het tijdpad naar een circulaire economie in het jaar 2050. En ja in Nederland zelf zijn we mooi op weg, maar hoe zit het met de overzeese gebiedsdelen, die toch ook deel van Nederland uitmaken. De situatie hier op Sint-Maarten is nog dramatisch. Midden in Sint Philipsburg is een grote afvalberg, the Dump waar al sinds mensenheugenis al het afval gestort wordt. Twee keer per week wordt het afval gratis opgehaald en gestort op the Dump, of beter gezegd de laatste jaren op the Baby Dump. De eerste berg heeft, zeker na Irma vorig jaar, zo’n enorme omvang aangenomen dat er met een nieuwe berg begonnen is. Iedere inwoner van Sint-Maarten produceert per dag gemiddeld 10 kilo afval! Als je ook nog eens bedenkt dat de baby dump naast de enorme berg autowrakken ligt, waar ook geen oplossing voor is, wordt de omvang van het probleem steeds duidelijker. De dump smeult en rookt altijd en een keer of twintig per jaar staat hij echt in brand. Scholen, huizen en het nabijgelegen regeringsgebouw moeten worden ontruimd en het is niet verwonderlijk dat meer dan 50 % van de omwonenden ademhalingsklachten heeft. Het toerisme, de belangrijkste inkomstenbron van Sint-Maarten, is ook sterk afgenomen. Enerzijds uiteraard door de gevolgen van Irma, een groot aantal hotels wat zwaar geleden heeft door Irma is nog lang niet herbouwd. Overal zie je staan “under construction”. Maar ook zeker door de Dump, welke toerist wil er door de vieze rook van een stinkende afvalberg lopen? Er komen beduidend minder cruiseschepen naar het eiland. Al veel regeringen hebben beloofd iets aan de situatie te zullen veranderen, maar dit probleem is zo groot en waar moet je beginnen? Bovendien moet een regering dan impopulaire maatregelen nemen en ja er zijn altijd weer nieuwe verkiezingen op komst. Ook de Wereldbank heeft zich al verschillende keren over het probleem gebogen, maar dit heeft tot nu toe niet tot een begin van een oplossing geleid. Vorig jaar is er zelfs door een aantal vooraanstaande inwoners van het eiland een brandbrief uitgegaan naar koning Willem Alexander met een noodkreet om hulp. De huidige minister Miklos Giterson heeft bij zijn aantreden eerst alles weer grondig onderzocht en noemt de Dump een Giant Murderer, waardoor de prioriteit van dit probleem hoger op de agenda is komen te staan. Er gloort hoop, van de 550 miljoen euro aan hulp wat door Nederland bij de Wereldbank gestald is, zal een aanzienlijk deel ( 170 miljoen dollar ) naar het oplossen van dit probleem gaan. Het is een van de vier noodprojecten geworden. Eind oktober komt er wederom een delegatie van de Wereldbank om over dit project te gaan praten. De aanbestedingen worden eind van dit jaar gedaan. Maar bedenk eens wat er allemaal moet gebeuren. Ten eerste moet er een nieuwe plek gevonden worden voor een vuilverbrandingsinstallatie, eventueel een plek voor een tijdelijke dump. Er zal een begin gemaakt moeten worden met het scheiden van afval, een enorme voorlichtingscampagne moet opgezet om de bevolking te motiveren en die zitten er echt niet op te wachten. Nu is het gratis en makkelijk. Plastic zakjes, rietjes end. zullen in de ban gedaan moeten worden. De meeste mensen zijn nog volop bezig om de schade die Irma aangericht heeft te herstellen en hebben heel andere zaken aan hun hoofd. Bovendien is de helft van het eiland Frans grondgebied, gaan zij meedoen? Wat gaat er gebeuren met ingezameld papier, plastic en glas. Zelf installaties bouwen of afvoeren naar een ander eiland of de Verenigde Staten. Een bijna niet te overziene klus. En wat te denken van de vervuilde grond en binnenmeren waar de Dump aangrenst? Een voorbeeld kan genomen worden aan Saba, waar sinds eind 2015 aan afvalverwerking gedaan wordt. Maar Saba is veel kleiner en dus overzichtelijker. De bevolking van Sint-Maarten is veerkrachtig, dat hebben ze het afgelopen jaar laten zien. Er is een nieuwe regering die echt probeert corruptie en het niet nakomen van beloftes achter zich te laten. De Wereldbank heeft het boven aan de agenda gezet, er gaan voor het eerst werkelijk aanbestedingen plaats vinden. Kortom dit is het moment om werkelijk een aanvang te maken met dit enorme probleem en al zal een circulaire economie in 2050 op eilanden waar alles ingevoerd moet worden wel utopie blijven, een grote stap voorwaarts zal het zeker zijn. Marjon van Baal