Poliflw

Ook in 2023 zetten wij ons in voor een gemeente:

die sociaal en gastvrij isruimte biedt voor wonen en werkenzorg heeft voor natuur en milieude financiën op orde heeft

Tynaarlo is een aantrekkelijke omgeving om te wonen. De dorpen zijn ruim opgezet en er zijn plekken met prachtige uitzichten. Geen wonder dat er vraag is naar bouwkavels in de groen gebieden. Zeker nu de markt aantrekt is er vraag naar ‘het hogere segment’, lees: dure huizen, liefst in bijzondere gebieden.

We hebben echter in de gemeente afgesproken dat woningbouw in de kernen plaatsvindt, en ook in een redelijke verhouding tussen hoog, midden en lagere segmenten. Bovendien zou er gauw weinig overblijven van de open gebieden, als we aan deze druk van de markt zouden toegeven.

Bouwen in het groen is een kunst die niet iedereen verstaat. De overgang van Ter Borch naar het open gebied ernaast is een voorbeeld van een ‘harde overgang’, waar de ChristenUnie geen voorstander van is. De stad komt zo te nadrukkelijk het buitengebied in. Daarom hebben wij tegen de versoepeling van het bouwen op buitenlocaties gestemd. De vraag naar een vergunning moet niet beantwoord worden met “nee, tenzij…” of “ja, mits…”, waarna toch weer regeltjes volgen, maar met: “Wat wil je bereiken?” Dan is er soms makkelijker een mouw te passen aan de vraag. Als er ruimte voor mantelzorgers nodig is, kan dit soms worden opgelost met een tijdelijke oplossing, of een aanbouw aan een bestaand huis, in plaats van volledige nieuwbouw.

Elke vraag moet daarom apart beoordeeld worden. Het kan daarbij blijken dat er al een soort recht bestaat, een erfenis uit het verleden, waar de gemeente niet zomaar aan voorbij kan gaan. Dat is bijvoorbeeld het geval bij de aanvraag voor 10 woningen op de Schelfhorst. Deze voormalige camping ligt eigenlijk in de verbindingszone tussen Onlanden en Paterswoldse Meer. De ChristenUnie heeft al gewezen op het ecologische belang van deze verbinding tijdens de aanvraag voor de drijvende vakantiehuisjes in de Leegte, tussen Elsburger Onland en het meer. Wij stonden alleen in ons verzet tegen deze bouw, en inmiddels zijn de woningen gebouwd en zijn de percelen afgesloten met een hek, zodat dieren hun beschutte toegang tot het meer zagen verminderen.

Door verwaarlozing is de oude camping dichtgegroeid met opgeschoten wilgen en andere boompjes en braamstruiken.  Hier vinden nu reeën en andere dieren beschutting. Overigens lopen er nog wel paden door en staan er twee huisjes die bewoond worden. Maar nog steeds ligt op het terrein de bestemming recreatie, met een vergunning om in totaal 77 recreatiewoningen neer te zetten. Het is de vorige eigenaar niet gelukt hier een sluitend plan voor te maken, maar inmiddels is de markt veranderd en is de vraag naar zulke huisjes toegenomen. Ook in Zeegse is inmiddels de bouw van een park begonnen, na jaren vertraging.

De gemeente heeft niet het initiatief genomen om de bestemming te veranderen, ook niet toen er een kans lag na het faillissement van de vorige eigenaar. Een informele suggestie in die richting werd verontwaardigd afgedaan met het argument dat je iemands grond niet zomaar kon afpakken of aanpassen. Dat zou in elk geval een forse schadevergoeding betekenen. Het geld en de politieke wil ontbraken.

Inmiddels is er een nieuwe eigenaar, die wel iets met het terrein wil doen. Dankzij het rumoer rond de bouw van villa’s bij de school Paterswolde Noord, was het duidelijk dat er voor grote plannen voor woningbouw geen draagvlak meer zou zijn in de gemeenteraad. Dankzij initiatiefnemers uit de buurt ligt er nu een plan op tafel waar een groot deel van het terrein de bestemming ‘natuur’ krijgt en een deel de bestemming ‘wonen’. Het aantal woningen is teruggebracht tot slechts 10. Daartussendoor lopen stroken open gebied, zodat de verbindingsfunctie inderdaad kan worden waargemaakt. Natuurmonumenten werkt mee aan de inrichting van het gebied. Daarvoor moet de nieuwe opgroei wijken, ook om de gracht te kunnen dempen, wat Natuurmonumenten graag wilde. Bedenk wel dat ook bij herinrichting tot volledig natuur, deze opruiming nodig zou zijn geweest. Het terrein past nu weer in het coulisselandschap zoals dat vroeger het geval was.

Zodra het bestemmingsplan definitief is, vervalt ook de mogelijkheid om de recreatiewoningen te bouwen. Dus hoe vlotter deze procedure doorlopen is, des te sneller het project kan worden afgerond.

Voor sommige buurtbewoners is het een zure appel om door te bijten. Het was natuurlijk bekend dat er wel iets zou gaan gebeuren, en dat de kans nog steeds bestond dat er huisjes zouden komen. Liever hadden ze een plan gezien met geheel natuur en nog minder huizen. Dan zou de gemeente het plan moeten overnemen. Maar hoe kun je uitleggen dat je een heel fors bedrag aan gemeenschapsgeld steekt in dit project, terwijl de eigenaar bereid is dit zelf te financieren?

Heeft het plan gevolgen voor verdere ontwikkelingen in de buurt? Bijvoorbeeld als de kassen zouden verdwijnen en een ontwikkelaar daar woningen wil bouwen? Dat is een andere situatie, het is een gebied met agrarische bestemming, daar zit geen risico op dat er iets anders mee gebeurt en de gemeente hoeft niet mee te werken aan een wijziging van een bestemmingsplan.

De ChristenUnie aarzelde aanvankelijk om het plan aan de Schelfhorst te steunen, maar nadat we de motivatie van de initiatiefnemers leerden kennen, overwonnen we die aarzeling. Deze mensen verstaan inderdaad de kunst om te bouwen in het groen, met respect voor de natuur, als ‘gast in het landschap’. Na alles overwogen te hebben, zijn we daarom akkoord gegaan en daar staan we nog steeds achter. Daarmee is deze erfenis verdeeld. Volgende situaties zullen we weer op hun merites waarderen, met als uitgangspunt dat de buitengebieden open, groen en toegankelijk blijven.

Lees ook het standpunt van de groenste politicus van het jaar, Carla Dik-Faber:

https://www.christenunie.nl/blog/2018/02/06/Niet-bouwen-op-onze-laatste-groene-plekjes-opinieartikel