Zeg, dat scholendorp, hoe staat het daar mee? Nou… ehm… heb je even? Regelmatig wordt me de vraag gesteld wat er nu gaat gebeuren met de scholen voor voortgezet onderwijs in Papendrecht.
In september 2014 stapten De Lage Waard en het Willem de Zwijger College naar de gemeenteraad van Papendrecht met de mededeling dat zij wilden gaan samenwerken. Niet fuseren, wel samenwerken. Dat zou goed zijn voor de kwaliteit en het aanbod van onderwijs. Er zou zelfs mbo naar Papendrecht komen. Maar, daarvoor waren dan wel nieuwe schoolgebouwen nodig, op een gezamenlijke locatie, zeiden de twee directeuren. Bijkomend voordeel daarvan was, dat er locaties voor woningbouw zouden vrijkomen. Stond de gemeenteraad daar voor open? Ja, dat stond ze. En daarmee was het idee voor een scholendorp geboren.
We zijn vijf jaar verder. Wat is er in die tijd gebeurd? De scholen schreven een ambitieuze onderwijsvisie die de gemeenteraad in 2016 unaniem vaststelde; het college wees het Oostpolderpark aan als bouwlocatie, waartegen de gemeenteraad ‘nee’ zei en het Van der Palmgebied koos als alternatief; de directeur van De Lage Waard vertrok en er kwam een nieuwe. En, eind van het verhaal (tot nu): De Lage Waard wil niet meer samenwerken op één locatie met het Willem de Zwijger College.
De meest logische conclusie is: de aanleiding voor nieuwbouw is vervallen, dus de gesprekken tussen gemeente en scholen kunnen stoppen.
Maar gek genoeg gebeurt dat niet. De scholen lijken nu te zeggen: Als de gemeente nu eens tientallen miljoenen euro’s overmaakt voor renovatie of nieuwbouw, dan zorgen wij voor…, ehm… geen samenwerking, geen beter onderwijs, een kleiner onderwijsaanbod en geen vrijvallende bouwlocaties. Tja, … niet direct een pakkende verkooppitch die een miljoenenuitgave rechtvaardigt.
Maar, hoor je vaak, kinderen hebben toch recht op goede schoolgebouwen?! Zeker! Maar, de scholen zelf zijn verantwoordelijk voor onderhoud en renovatie aan hun gebouwen. En wat veel mensen niet weten: daar krijgen ze ook geld voor van het Rijk. Alleen als aangetoond wordt dat een oud schoolgebouw bouwkundig geen twintig jaar meer meekan, is de gemeente verantwoordelijk voor nieuwbouw. Als gemeente betalen voor renovatie mág wel, maar dat doe je alleen als dat een duidelijke meerwaarde oplevert, zoals ik al noemde: beter onderwijs, een groter onderwijsaanbod en vrijvallende bouwlocaties.
En duurzaamheid dan?, hoor ik u zeggen. Gebouwen moeten toch CO2-neutraal worden? Absoluut, maar dat geldt ook voor alle basisscholen. We hebben tot 2050 de tijd. In Papendrecht komt een aardwarmtenet. De scholen daarop aansluiten is waarschijnlijk het beste en goedkoopste. Dat warmtenet ligt er nog niet, dus wat dat betreft kunnen we beter wachten.
Volgende maand presenteert het college een rapport aan de gemeenteraad met antwoord op de vraag: kunnen de schoolgebouwen nog twintig jaar mee of is nieuwbouw nu nodig? En het college komt met een eigen onderwijsvisie. Ik ben heel benieuwd wat er over is van de ambities uit 2016 en wat zal worden verstaan onder ‘investeren in de toekomst van onderwijs in Papendrecht’: is dat investeren in onze kinderen, in hun ontwikkeling en in hun toekomst, of betekent dat alleen maar investeren in stenen?
Trijntje van Es
(de column is ook gepubliceerd op Papendrecht.net)
The post (column) Zeg, dat scholendorp… appeared first on Papendrecht.
