Poliflw

LONGREAD, Deel 1 van 2 Mannenjacht in Amerika

Voorgevormde bh's, opgevuld met schuimrubber voor meisjes van tien jaar. Of een advertentie voor een kinderjurkje met de tekst "Ook zij kan mee op mannenjacht!" (1) Ik heb het hier niet over de nieuwste kledinglijn van Kim Kardashian (bekende Amerikaanse influencer), of een sketch van een cabaretier. Nee, dit betreffen advertenties voor kinderkleding uit Amerikaanse tijdschriften in 1960! Het waren deze voorbeelden die ervoor zorgden dat ik vorig jaar echt geïnteresseerd raakte in het boek dat Betty Friedan in 1971 schreef met de titel Het Misverstand Vrouw, over de misleiding van de huisvrouw en haar mogelijkheid tot zelfverwerkelijking. Dit kan alleen in 'het land van de onbegrensde mogelijkheden’, dacht ik.

De geadverteerde kleding bood niet meer mogelijkheden tot zelfexpressie middels kleding, het bood geen vrijheid van keuzes. Het was zelfs niet eens alleen gericht op geld verdienen. Het was vooral een uiting van de zeer snel opgekomen trend waarbij meisjes uit de middenklasse heel jong trouwden, kinderen kregen en de rest van hun leven thuis bleven als huisvrouw. Een trend die het leven van veel van deze vrouwen soms onleefbaar maakte.

Het thema van Internationale Vrouwendag 2023 is; Onbeperkt leefbaar. Een pandemie, opwarming van de aarde, een stikstofcrisis, de oorlog in Oekraïne en de vluchtelingencrisis, overal personeelstekort en woningnood, het zijn een aantal problemen die genoemd worden op de Nederlandse website van Internationale Vrouwendag.(2) De vraag van de schrijver van het stukje is daarbij: Wat kunnen vrouwen doen om ons leven weer onbeperkt leefbaar te maken? Ik ben geen groot fan van deze formulering, onder andere vanwege het woord 'weer', wat suggereert dat het leven ooit wel onbeperkt leefbaar was. Dat betwijfel ik sterk. Was de vrouwenstaking in 1908, die de kiem was voor het ontstaan van Internationale vrouwendag, niet juist omdat de situatie voor veel vrouwen 'onleefbaar' was?

Onbeperkt?

Het verlangen naar iets onbeperkts is volgens mij niemand vreemd. Het lijkt wel of mensen altijd streven naar – of vechten voor iets onbeperkts. Je zou het ook bestaanszekerheid kunnen noemen; onbeperkt toegang tot voedsel, tot warmte, tot voortplanting, tot onderdak, tot beweging, tot contact, enzovoort. In onze maatschappij kunnen we veel dingen onbeperkt doen, zolang we er maar voor betalen: Onbeperkt bellen, onbeperkt tapas eten, onbeperkt series kijken, onbeperkt muziek luisteren, onbeperkt sporten, onbeperkt musea bezoeken. Dingen waar we van genieten en die soms goed voor ons zijn, soms minder goed. Het feit dat we er voor moeten betalen geeft al aan dat er wel degelijk beperkingen zijn; namelijk voor degene die niet heeft betaald. Wat te denken van onbeperkt je mening geven, onbeperkt vrouwen naroepen, onbeperkt bomen kappen, onbeperkt vlees eten, onbeperkt mensen op het internet bedreigen, onbeperkt privégegevens hacken? Sommigen vinden het misschien prima, maar er zijn genoeg mensen die dit toch op z'n minst een twijfelachtig rijtje vinden. Het levert ongetwijfeld een scala aan mogelijkheden op voor degene die het doet, maar de gevolgen kunnen voor naderen wel degelijk een beperking vormen

Onbeperkt… is het mogelijk en moeten we het willen? Laten we dat eens bekijken met het boek van Friedan ernaast. Een boek over beperkingen en mogelijkheden, niet opgelegd door de wet, maar ontstaan door de cultuur.

Een vervalst beeld

Eerst een economische crisis, toen de tweede wereldoorlog, vervolgens een atoombom. Toen dat alles voorbij was verlangden zowel mannen als vrouwen in Amerika naar een warm thuis. Maar de Amerikaanse soldaten waren te oud geworden om terug te gaan naar hun moeders. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hadden veel vrouwen gewerkt en met behulp van huishoudsters en crèches het huishouden en de maatschappij draaiende weten te houden zonder man. Maar nu de oorlog voorbij was wilden de mannen hun oude levens en hun banen weer terug. Waar de vrouwen daarvoor nog vochten voor stemrecht en het recht om zelfstandig geld te verdienen, daar werd daar in de jaren ’50 en ’60 gelachen om die zielige vrouwen die perse zoals mannen hadden willen zijn en hun vrouwelijkheid daarvoor hadden verloochend. Huisvrouw zijn werd de grote bestemming van iedere vrouw.

Mooi, gezond, ontwikkeld, in staat om zelf de huisraad en huishoudelijke apparaten te kiezen. Gelijkwaardig aan de man, maar anders. Een echte vrouw. Een drogbeeld noemt Betty Friedan het. Friedan beschrijft in haar boek de situatie van huisvrouwen uit de middenklasse in het midden van de twintigste eeuw in de VS. Ze bespreekt het probleem, het probleem waar niet over gesproken werd, maar waar bijna iedere vrouw in haar eentje mee worstelde.

Friedan ziet een aantal belangrijke factoren die bij hebben gedragen aan het drogbeeld van de ideale huisvrouw en de werkelijkheid van eenzame, gefrustreerde, neurotische huisvrouwen. Voor haar boek heeft ze veel vrouwen geïnterviewd, maar ook interviews en onderzoeken gedaan in verschillende branches die invloed hadden op de beeldvorming en het gedrag van mensen. In eerste instantie gaven de vrouwen aan geen probleem te hebben met hun rol als moeder en huisvrouw. Maar meer dan de helft van de vrouwen die Friedan interviewde had psychische hulp en meer dan de helft slikte kalmerende middelen. Allen waren het intelligente goed opgeleide vrouwen, die hun talenten niet of nauwelijks in konden zetten. Bovendien leken ze daar geen tijd voor te hebben, ze hadden het zo verschrikkelijk druk met het huishouden. "Het bedrieglijke beeld van het vrouw-zijn houdt in dat het de hoogste waarde en de enige verplichting van de vrouw is, haar eigen vrouwelijkheid te vervullen.”(3)

Ook in andere landen volgde een geboorte-explosie (babyboom) na de tweede wereldoorlog, maar Amerika spande de kroon. Er werd steeds jonger getrouwd, niet zelden al op de middelbare school. Toen bleek dat deze jeugd-huwelijken vaak niet zo goed verliepen, werd er gepleit voor huwelijkscursussen op middelbare scholen, wat het jong trouwen alleen maar verder aanmoedigde. Zestig procent van de meisjes brak hun studie af om te gaan trouwen of omdat ze bang waren dat teveel ontwikkeling slecht voor hun huwelijk zou zijn. (4) Hoe kwamen de jongeren aan deze ideeën?

Freud en de Functionalisten

De theorieën van Sigmund Freud, grondlegger van de psychoanalyse, waren in die tijd erg populair en werden actief gebruikt en aangehaald. Friedan betreurt het dat zijn fouten en vooroordelen niet zijn verbeterd, maar voorzien werden een "nog dikkere laag pseudo-wetenschappelijk cement." (5) Freud hield vast aan strenge Victoriaanse ideeën waarbij alles al leek voorbestemd en vastgelegd. "(...) de volgelingen van Freud konden de vrouw alleen zien binnen het raam dat door Freud was bepaald: inferieur, kinderlijk, hulpeloos en met geen enkele mogelijkheid op geluk tenzij zij zich erin schikte het passieve object van de man te zijn."(6)

De starre Freudiaanse ideeën waren nog tot daar aan toe geweest, als niet op dat moment het zogenoemde 'functionalisme' zijn intrede had gedaan, als zijtak van de Amerikaanse sociale wetenschappen. Het functionalisme was ontstaan in een poging de sociale wetenschappen wat “wetenschappelijker” te maken door menselijke instellingen te bestuderen en omschrijven in termen van hun ‘structuur’ en hun ‘functie’ in het maatschappelijk geheel. (7)

De methode werd toegepast op het gezinsleven en was steeds gericht op aanpassen aan de maatschappij. Het grote probleem van het Functionalisme was volgens Friedan dat het uitging van een volledig starre maatschappij. 'Dat wat is' werd vertaald met 'dat wat moet'. Omdat het nu zo is, zal het altijd zo moeten zijn. Friedan meende dat het Functionalisme op die manier een belemmering voor wetenschappelijke vooruitgang was geworden. "Door aan het biologische aspect van ‘de rol van de vrouw’ een absolute en schijnheilige waarde toe te kennen zette het Functionalisme de Amerikaanse vrouw als het ware in de diepvrieskast, net als Doornroosje die op de Sprookjesprins wachtte die haar wakker zou maken terwijl, buiten die magische cirkel, de wereld gewoon doordraaide."(8)

Kortom, de houdbaarheidsdatum van het Functionalisme was snel bereikt en het leven dat slechts bestond uit aanpassen aan dat wat was, bleek zeer beperkt leefbaar. Toch heeft het nog een grote uitwerkingen gehad op de vrouwen en meisjes van toen.

Lespakketten, tijdschriften en reclames

Het aantal afgestudeerde en werkende vrouwen was in die tijd veel lager dan voor de tweede wereldoorlog. Colleges en universiteiten werden sceptisch, ongeacht hoe capabel en ambitieus sommige meisjes ook waren, en sommige professoren verklaarden dat niet langer een op de drie van de beschikbare plaatsen aan vrouwen moest worden verspild. (9)

Friedan merkte tijdens haar interviews zelf ook dat veel meiden hun studie als een vervelende en noodzakelijke tussenfase zagen en dachten dat het echte leven pas begon als ze getrouwd waren. Daarbij was getrouwd zijn een doel op zich. Ze leken zich actief te verdedigen tegen werkelijke interesse voor datgene dat ze studeerden.(10) Ook docenten begonnen een andere opvoeding en aanpak van meisjes te hanteren. Er werd meisjes aangeraden een makkelijker opleiding te gaan doen, waar het veel 'gezelliger' was en waar ze alles zou leren wat ze moest weten als ze trouwde. (11) Meisjes werden al jong gereduceerd tot hun biologische functie in lesplannen die zich richtten op aanpassen. "Onder de titel: de bij-de-tijdse tiener geeft het praktische adviezen over 'wat je wel en niet moet doen bij afspraakjes' aan meisjes van elf, twaalf en dertien jaar; een soort vroege of gedwongen erkenning dus van hun seksuele functie."

Die speciale opvoeding voor meisjes leidde tot een gebrek aan identiteit bij vrouwen, wat dan weer werd opgelost door zo vroeg mogelijk te trouwen.

Maar niet alleen de lespakketten veranderden in rap tempo. Friedan ziet hoe in de loop van zo’n vijftien jaar de inhoud van de tijdschriften voor vrouwen compleet veranderde. De verhalen over avontuurlijke en ambitieuze vrouwen werden vervangen door verhalen over jonge huisvrouwen. Artikelen waren steeds meer gericht op huishouden en de opvoeding van kinderen. De redacteuren, die een aantal jaar daarvoor nog vrouw waren geweest, waren nu bijna allemaal man. Mannen die van de oorlog waren terug gekomen en droomden van een mooi lief meisje dat zorgde voor een warm en knus huishouden. En ze meenden dat vrouwen niet geïnteresseerd waren in politiek en actualiteit. Pijnlijk en ironisch is het voorbeeld van de redacteur die bezoek krijgt van een voorvechter van de strijd voor rassengelijkheid. De reactie van de redacteur op het pleidooi: "Jammer dat ik dit verhaal niet kwijt kan. Het is gewoon niet te koppelen aan de wereld van de vrouw."(12)

Het andere deel van de redacteuren was meer geïnteresseerd in zoveel mogelijk verdienen aan het plaatsen van advertenties. En die advertenties waren gericht op het kopen van spullen voor in het huishouden. De huisvrouw was een goed economisch afzetgebied, zo ontdekte Friedan. Ondanks de opkomst van allerlei huishoudelijke apparaten die het huishouden een stuk makkelijker maakten, was het ideaalbeeld nog steeds dat de vrouw thuis bleef. En daar werd handig gebruik van gemaakt. Friedan hoefde niet veel moeite te doen om hier achter te komen. De gegevens werden haar zo aangereikt, niemand in de industrie maakte er een geheim van. "Maar pagina na pagina gaven deze diepte-onderzoeken blijk van hun schrander en opgewekt besef van het lege, doelloze, oncreatieve en zelfs seksueel vreugdeloze leven dat de meeste Amerikaanse huisvrouwen leiden. In zijn eigen wat cynische woorden toonde de meest hulpvaardige van deze 'verborgen verleiders' mij aan wat het doel was van het handhaven van de Amerikaanse vrouwen in hun functie als huisvrouw: de leegte ontstaan door hun gebrek aan identiteit en aan doelgerichtheid kan omgezet worden in dollars.” (13) Hierbij werd vooral erop aangedrongen jonge tieners te beïnvloeden, daar zat de toekomst in. Reclamemakers zagen er een uitdaging in om producten zo aan te prijzen dat het de vrouwen een gevoel van voldaanheid en eigenwaarde gaf. Dus richten ze zich niet op producten waarmee vrouwen tijd over zouden houden om alsnog een baan te vinden en zich minder met het huishouden bezig te houden (en dus minder te kopen), nee, ze ontwikkelden producten waarbij vrouwen ook zelf iets moesten doen en bedenken, een product dat zogenaamd iets vroeg van de creativiteit van vrouwen en wat blijk zou geven van haar vermogen om het gezin draaiende te houden. De huisvrouw werd als deskundige neergezet. Enerzijds gaf haar dat een status en tevens ook het gevoel dat ze boven de maalstroom van het huishouden uitstijgt en meedoet aan de wetenschap door te zoeken naar betere manieren om bepaalde dingen te doen.(14) Daarmee werd een veel gunstiger klimaat geschapen voor de verkoop van huishoudelijke apparaten en producten.

Zelfverwerkelijking

Er waren weliswaar vrouwen die niet gelukkig waren in hun rol, maar haar man en kinderen hadden er wel profijt van, of niet?

Opvallend was dat hoe harder de goedopgeleide moeders hun best deden een 'echte vrouw' te zijn, hoe meer ze gedrag vertoonden dat gewoonlijk als typisch mannelijk werd gezien; ze was de drijvende kracht achter iedereen, regeerde met ijzeren hand het huishouden en was erg dominant. (15) Een deel van de moeders was dusdanig gefrustreerd dat zij dit botvierden op hun kinderen en man. In tegenstelling tot wat vaak beweerd werd, waren het niet de werkende moeders die neurotische kinderen kweekten. Nee, het waren de moeders die geen enkele activiteit voor zichzelf ondernamen en zelf geen identiteit hadden kunnen ontwikkelen die vol zelfopoffering en met een fluwelen wurggreep hun kinderen eveneens niet tot volwassenheid kon laten opgroeien en ze opscheepte met hetzelfde gebrek aan eigenwaarde. Bovendien bleken moeders die altijd thuisbleven egoïstischer gedrag te vertonen dan werkende moeders, geheel tegen de verwachtingen in. (16) "Zonder buitendeurse functie of beroep, alleen betrokken bij hun huis konden moeders elk ogenblik wijden aan hun kinderen, zij konden hun volle aandacht geven aan het zoeken naar de tekenen van een beginnende neurose… en die misschien wel veroorzaken.” (17)

Moeder en huisvrouw, het waren functies zonder enkele status. En dat maakte ze tot een makkelijk doelwit; niemand maalt erom als je haar handelen verkeerd interpreteert, en niemand wordt ontslagen als je haar beledigd of denigrerend over haar spreekt. (18)

Het is duidelijk dat Friedan de betaalde baan ziet als uitweg voor goedopgeleide gefrustreerde huisvrouwen. De weg naar aanzien en status. Friedan ontdekt dat veel meisjes bang waren om over de toekomst na te denken. Ze gingen naar college, trouwen en kregen kinderen. Het is de gemakkelijke weg, in eerste instantie, maar het zorgde er ook voor dat de vrouwen kinds bleven, niet echt volwassen werden en geen identiteit hadden. De meisjes interesseerden zich ook nergens daadwerkelijk voor, dat zou tenslotte alleen maar valse hoop geven, hun leven was tenslotte al voor ze uitgestippeld. "Zelfs de knapste jongen wil thuis toch alleen maar een lief en aardig vrouwtje. Het gebeurt maar heel zelden dat ik me afvraag hoe het zou zijn als je steeds verder zou kunnen reiken zonder jezelf te moeten inhouden." zegt een studente in een interview. (19)

Het was niet voldoende alleen bemind en geaccepteerd te worden als dat betekende dat je je volledig moet aanpassen aan de cultuur en het gedragspatroon van dat moment. Je aanpassen aan een cultuur die je de verwerkelijking van je totale wezen niet toestaat, is geen genezing van angst, het is de dood van je identiteit. Het hebben van mogelijkheden kan angst en onzekerheid geven, maar wel een angst die alleen in vrijheid ontstaat. (20)

Enerzijds denk ik dat Friedan geen ongelijk heeft, anderzijds vraag ik me, niet voor het eerst bij dit boek, af hoe het dan zit met al die miljoenen mensen die nooit tot zelfverwerkelijking komen, simpelweg omdat ze daar de tijd en de middelen niet voor hebben. Friedan lijkt af en toe te geloven dat het mogelijk moet zijn voor iedereen om steeds verder te reiken, zonder je in te houden. Zonder beperkingen. Maar wat zou dat voor gevolgen hebben voor anderen? Zijn mensen die dagelijks moeten vechten om in hun eerste levensbehoefte te kunnen voorzien echt bezig met frustraties over een gebrek aan identiteit en zelfverwerkelijking?

Dat is ook het belangrijkste commentaar op Friedan: Haar verhaal lijkt alleen te gaan over witte, rijke en hoogopgeleide vrouwen. Er waren zat vrouwen die werkten in die tijd, gewoon omdat ze geen keuze hadden. Ze leken in de wereld van Friedan niet te bestaan, of slechts een pion te zijn. Goedopgeleide vrouwen moesten maar weg uit de buitenwijken om naar de stad te gaan en daar te gaan werken, want in de stad waren crèches en hulpen in de huishoudingen te krijgen. Juist ja, en wie werkten er in de kinderopvang en in de huishoudelijk hulp? De vrouwen, en natuurlijk ook mannen, in de arme buurten die zo hard werkten, konden hun talenten evengoed niet altijd inzetten, of wisten misschien niet eens dat ze ze hadden, omdat ze gewoon minder onderwijs hadden gevolgd. Voor kalmerende middelen of psychische analyses was geen tijd en geen geld. Ze waren bezig met overleven.

Wat zou er gebeuren als iedereen op de wereld aan de slag ging met zelfverwerkelijking? Tegenwoordig zijn steeds meer mensen hoger opgeleid en zijn steeds meer mensen op zoek naar een functie waarin je kunt doorgroeien. Maar betekent die persoonlijke groei ook maatschappelijke groei? We hebben een groot tekort aan zorgmedewerkers, leraren, kinderopvangmedewerkers, buschauffeurs, treinpersoneel, jeugdzorgmedewerkers. Beroepen die geen hoog salaris of hoge status hebben. Een degenen die ze uitvoeren denken er niet zelden aan om ermee te stoppen. Mogen we beperkt worden in onze zelfverwerkelijking? U kunt er morgen meer over lezen!

Wordt vervolgd... NOTEN: Friedan, 1971, p. 12 https://www.internationale-vrouwendag.nl/thema-2023-onbeperkt-leefbaar/ Friedan, 1971, p. 31 Friedan, 1971, p. 12 Friedan, 1971, p. 87 Friedan, 1971, p. 86 Friedan, 1971, p. 91 Friedan, 1971, p. 92 Friedan, 1971, p. 109 Friedan, 1971, p. 111 Friedan, 1971, p. 116 Friedan, 1971, p. 27 Friedan, 1971, p. 149 Friedan, 1971, p. 154 Friedan, 1971, p. 203 Friedan, 1971, p. 137 Friedan, 1971, p. 141 Friedan, 1971, p. 146 Friedan, 1971, p. 53 Friedan, 1971, p. 213

...De wal keert het schip...

In de jaren tachtig van de vorige eeuw legde Margareth Thatcher ons gedecideerd het Kapitalisme op. Dit is volgens haar het enig mogelijke economische model. Er is geen alternatief. Het kapitalisme is een economisch systeem waarin winstmaximalisatie het enige doel is. Dit leidt tot uitbuiting van mens dier en aarde. En de sterkste of degene met het meeste geluk, die wint. Uiteindelijk is het kapitalisme een ratrace to the bottom, met alle gevolgen van dien. In de weblog TINA van 14 april heb ik hier al over geschreven.

Zo hoorde ik op tv en las ik afgelopen week in de krant, weer een aantal verhalen die het karakter van het kapitalisme blootleggen. Het ene vertelde dat een voorraad beveiligingskleding, zoals mondkapjes en schorten, in principe zo laag mogelijk wordt gehouden, omdat voorraden aanhouden alleen maar geld kost en daardoor de winst laat afnemen. En zo las ik ook dat de farmaceutische industrieën helemaal geen belang hebben in het ontwikkelen van vaccins. Dit levert namelijk geen grote winsten op. En daar gaat het de aandeelhouders tenslotte om. Het gaat echt niet om dienstbaarheid aan mensen.

En we zien de fatale gevolgen van ziekte en sterfte en van economische neergang. De wal keert het schip, is een oud gezegde.

Ik hoop dat de Corona als wal fungeert voor het schip Kapitalisme. Dat we door deze pandemie tot bezinning komen en nadenken wat er echt toe doet. Zoals de waarden solidariteit, waardigheid, en gelijkwaardigheid, waar we nu in deze tijd een glimp van herkennen.  Het is echt niet het vrije spel van de markt dat als enige gelukzalig maakt. En met dat besef kunnen wij als consument een handje helpen de wereld weer wat in evenwicht te brengen.

Wij hóéven ons namelijk niet te laven aan de goedkope prullaria. Wij zíjn niet verplicht om elk jaar goedkope kleding te kopen, die door kinderhanden gemaakt is. Wij hóéven ons niet vol te eten aan goedkoop vlees. Wij hóéven niet drie keer per jaar naar verre landen op vakantie!

Niet alleen in ons persoonlijke leven kunnen we veranderingen aanbrengen. Op een grotere schaal kan de overheid weer de touwtjes in handen nemen in ons zorgstelsel, in het vervoer, ,in het onderwijs, in de energievoorziening….

TINA, there is no alternative???? Het is maar waar je voor kiest!

Teken het statement!

Wist je dat veel vitale en cruciale werkers bijna niet kunnen rondkomen van hun loon? Terwijl ze extra hard werken in deze coronacrisis!

Jij hebt aangegeven dat je ook vindt dat we de rijkdom in Nederland anders moeten verdelen. Daarom strijden wij voor een verhoging van het minimumloon van 10 euro naar 14 euro bruto per uur. Want iedereen moet kunnen leven in plaats van overleven!

Voor14 werkt samen met De Goede Zaak. Je kan dit statement ondertekenen en laten zien dat jij opstaat voor een eerlijke verdeling! Alleen als we samen opstaan zijn we sterk. Doe je mee?!

Teken het statement Zie ook: BLOG Baukje Hiemstra: "Jeuk!" Videoboodschap Jan Breur: "Verhoog het minimumloon!" Steun de helden in de supermarkten! Voor14.nl

Met laptops, printers, tips over je DigiD en meer

In maart en april kan iedereen die zelfstandig de jaarlijkse belastingaangifte wil doen gratis gebruikmaken van de speciaal hiervoor ingerichte laptops en printers van Bibliotheek Veenendaal. Ook is er informatie te vinden over leren werken met een DigiD en verwijst de Bibliotheek door naar organisaties die helpen bij het invullen van de aangifte.

DigiD aanvragen

Om je belastingaangifte te doen, heb je een DigiD nodig. Nog niet iedereen heeft een DigiD of weet hoe ze daarmee moeten werken. Tijdens de inloopsprekuren van het Taalhuis kan iedereen die meer wil leren over hun DigiD, digitale vaardigheden of werken met de digitale overheid terecht.

De inloopspreekuren van het Taalhuis vinden wekelijks plaats op dinsdag (16.00-20.00 uur) en woensdag (10.00-12.00 uur) en zijn open voor iedereen die de Nederlandse taal en/of digitale vaardigheden wil leren of verbeteren.

Laptops en printers

Op alle dinsdagen in maart en april kan iedereen tijdens openingstijden (10.00-20.00 uur) gebruikmaken van speciaal ingerichte laptops in de Bibliotheek voor de belastingaangifte. Bezoekers kunnen ook gratis hun ingevulde belastingaangifte uitprinten. Zowel leden als niet-leden van de Bibliotheek kunnen gebruikmaken van deze service.

Vanwege de privacygevoelige informatie in de belastingaangifte kunnen medewerkers van de Bibliotheek niet helpen met het invullen van de aangifte.

Extra ondersteuning

Iedereen die behoefte heeft aan extra hulp bij het invullen van de aangifte kan in de Bibliotheek informeren naar lokale organisaties die deze hulp bieden. Veenendalers met een klein inkomen, geen eigen huis en een gering eigen vermogen kunnen bijvoorbeeld terecht bij Veens. 

Op woensdag 4 en vrijdag 6 maart en woensdag 8 april (13.00-17.00 uur) helpen speciaal opgeleide vrijwilligers met de aangiftes in buurthuis ’t Turfke. Maak een afspraak via centralevoordeur@veens-welzijn.nl of (0318) 54 43 13.

De acties in het onderwijs gaan door! Het gaat niet alleen om een hoger salaris, maar ook om structurele veranderingen, lagere werkdruk, kleinere klassen!

Vanuit het landelijk kwam er een oproep, Baukje stuurde er een mail achteraan, zondag even nadenken, maandag een oproep van Baukje, wat doen we er mee?

Deelnemende scholen werden opgezocht in de stakingslijst, op de een of andere manier deden verschillende scholen mee! De verdeling werd snel gemaakt; de voorzitter sloeg meerdere doosjes chocolaadjes in, de drukker werd aan het werk gezet, en om 17.00 uur kwam de voorzitter het drukwerk ophalen voor de andere verspreiders. Het werd een haastklus, want dinsdag moest alles zoveel mogelijk  rondgebracht worden! 

’s Middags ging ik zelf op pad, de weergoden waren mij goed gezind, zo fietste ik richting Dragonder voor 3 scholen (De Windroos, Het Erf, en de Vuurvlinder- thuis even een stop maken en dan de laatste 2 naar het PWA park en de Juliana van Stolbergschool even bezoeken! De chocolaadjes en de flyers werden dankbaar in ontvangst genomen, er werden herinneringen aan een van de eerste bezoekjes opgehaald, (de taart), de plannen werden ontvouwd! Van de school blijft wel open, we doen dit keer wel(weer) mee, we gaan ervoor!

Succes op 30 & 31 januari mensen!!

Menselijke maat is ver te zoeken...

De SP heeft kennisgenomen van het verhaal van Jan. Hij heeft een lichte verstandelijke beperking, en werkt in een supermarkt hier in Veenendaal. Dit doet hij onder het minimumloon - met een aanvullende WaJong-uitkering. Al 12,5 jaar.

Ter ere van dit jubileum heeft hij van zijn werkgever een extraatje gekregen. Het UWV heeft dit extraatje echter afgepakt, door het in mindering van zijn uitkering te brengen. Per saldo schiet Jan er dus niets mee op.

Voor zover wij kunnen overzien, is dit het gevolg van nationale wetten. In Veenendaal kunnen wij deze situatie niet zomaar veranderen, maar onze partijgenoten in de Eerste en Tweede Kamer werken er keihard aan om iedereen in Nederland een fatsoenlijk bestaan te kunnen laten hebben.

Bij een fatsoenlijk bestaan hoort ook een cadeautje als je wat te vieren hebt. Dat is de menselijke maat. Als instanties vervolgens die cadeautjes afpakken, is de menselijke maat ver te zoeken. Als de wet vereist dat cadeautjes worden afgepakt, is de wet onfatsoenlijk. Hoog tijd voor verandering!

...'Dak' gesloten tot en met 17 oktober

Ze moeten horeca-ondernemer Sytse Tamminga (Dak van de Markt) wel hebben. Zaak beschoten, brandstichting, een handgranaat, en een bestelbusje dat in vlammen opging. En onlangs ook nog brandstichting bij de ijssalon van zijn broer. Zorgelijke ontwikkelingen, die het één en ander er niet veiliger opmaken. Met het oog op de openbare orde en veiligheid heeft Burgemeester Kats het 'Dak' afgelopen weekend gesloten; deze week werd bekend dat dit zo blijft tot aan donderdag 17 oktober.

Kats: "De veiligheid van onze inwoners gaat boven alles en is onze eerste prioriteit. We hebben gezien dat het sluitingsbesluit van vorige week de beoogde rust heeft gebracht en willen die graag behouden."

De Politie, het Openbaar Ministerie en Kats nemen de zaak zeer hoog op en doen er alles wat in onze macht ligt om degene(n) die voor deze incidenten verantwoordelijk is/zijn op te sporen. Bij de aanvankelijke sluiting van het Dak van de Markt liet politieteamchef Henk Wiesenekker weten: "De Politie heeft de opsporing maximaal opgeschaald en ook het toezicht is geïntensiveerd. Door de extra maatregelen wordt alles op alles gezet om diegene(n) die hiervoor verantwoordelijk zijn op te sporen en aan te houden."

De SP hoopt dat de dader snel kan worden aangehouden. Fractievoorzitter Jan Breur: "Wie doet nou zoiets? Ik hoop dat de dader zich snel kan worden opgepakt, zodat de rechter over hem of haar kan oordelen. En dat uitgaan in Veenendaal - ook op de Markt - snel weer veilig wordt."

tips

Heeft u informatie die kan leiden tot de opsporing en aanhouding van diegene(n) die verantwoordelijk zijn voor deze incidenten? Meld dit dan bij de Politie via (0900) 8844 of Meld Misdaad Anoniem (0800) 7000. Elk signaal, hoe klein ook, kan bijdragen aan het oplossen van deze incidenten.

Pleidooi voor internationale solidariteit

"Onze tijd wordt gekenmerkt door grote onvoorspelbaarheid waarin waarin regionale conflicten gemakkelijk kunnen escaleren tot een groot militair conflict," sprak Tweede-Kamerlid Sadet Karabulut op de Vredesdag, die de SP op 13 april organiseerde in Pakhuis de Zwijger te Amsterdam. "Twee enorme bedreigingen staan centraal: een nucleaire- en een klimaatcrisis."

"De opkomst van extreemrechts is in deze context levensgevaarlijk, omdat zij de problemen ontkent - en daarmee oplossingen om een wereldramp te voorkomen blokkeert. Maar godzijdank staat daar tegenover de miljoenen jongeren wereldwijd die de straten vullen voor een ambitieus, rechtvaardig klimaatbeleid."

"De strijd die Europeanen en Afrikanen verbindt is de strijd tegen ongelijkheid," zei ze. Ze pleitte voor een brede beweging van onderop voor sociale rechtvaardigheid, waarbij niet afkomst, uiterlijk of geaardheid maar sociale rechtvaardigheid ons verbindt: "Wij laten ons niet verdelen."

Haar toespraak is integraal op YouTube te bekijken via onderstaande link.

Bekijk het filmpje

PROTESTSONGS AFL.6: Kutmarokkanen??!

In 2002 lag de illusie van de multiculturele samenleving in stukken. De jaren '90, het tijd waarin de hemel tot aan de bomen rijkten, en waar racisme alleen in de marges leek te bestaan, waren definitief voorbij. In die tijd bracht de rapper Raymzter zijn hitsingle 'Kutmarokkanen??!' uit.

Na de aanslagen van 9/11, op de Twin Towers in New York, heette de vertolker van het rechtse nationalisme in Nederland geen Hans Janmaat meer. Oud-hoogleraar Marxistische Sociologie en opiniemaker, Pim Fortuyn had die positie ingenomen. En zijn kritiek op het falende integratiebeleid, gecombineerd met kritiek op de Islam en immigratie sloegen aan bij veel Nederlanders die de Paarse kabinetten zat waren. Na zijn dood, en zeker na de dood van filmmaker Theo van Gogh, zo'n tweeëneenhalf jaar later (beiden zijn op brute wijze vermoord) waren Marokkanen een zeer geliefde zondebok voor veel mensen. Al moet gezegd worden dat hiervoor - in de o zo tolerante jaren '90 - deze sentimenten al ruimschoots aanwezig waren, en er - bedoeld of onbedoeld - volop werd gediscrimineerd. Met mijn witte naïviteit was ik me daar destijds alleen niet zo bewust van.

Het lied van Raymzter is één van de eerste daden uit de Marokkaans-Nederlandse gemeenschap om op te staan tegen de minachting die hen ten deel viel. Raymzter, zoon van een Marokkaanse vader en een Nederlandse moeder, werpt de rol van het zwarte schaap van zich af. 'Kutmarokkanen??!' is een emancipatielied.

De titel is ontleend aan een 'hot-mic' incidentje op tv, tussen Job Cohen en Rob Oudkerk; destijds burgemeester en wethouder in Amsterdam. Die laatste bezigde de term om aan te geven dat er problemen in de stad waren. Het meest pijnlijke is, dat Oudkerk geen uitzondering was. Veel witte Nederlanders praatten destijds zo over de Marokkaans-Nederlandse gemeenschap... en nu nog.

Wilders en Baudet hebben gezamenlijk een grotere achterban dan Pim Fortuyn, laat staan Hans Janmaat, ooit gehad heeft. Xenofobie en islamofobie welen nog altijd tierig. Niet alleen in Nederland, maar ook daarbuiten - in de gehele westerse wereld. En soms neemt het extreem gewelddadige vormen aan, zoals onlangs in Nieuw-Zeeland.

Wat mij destijds aansprak in het nummer - en nu nog - is de oproep van die Raymzter doet tot mensenlijkheid. Natuurlijk is kritiek op het beleid toegestaan, en vaak terecht. Maar of je nu al honderden generaties in Nederland woont, of een migratie-achtergrond hebt, mens zijn we allemaal. Laten we elkaar benaderen vanuit de grondwaarden van Menselijke Waardigheid, Gelijkwaardigheid en Solidariteit. En het beleid indachtig deze waarden hervormen.

Jan Breur is kandidaat namens de SP bij de Provinciale Statenverkiezingen op 20 maart 2019.

Kutmarokkanen??! Raymzter

Ze willen ons zwart maken als ze over ons praten. We hebben ze niks gedaan en alsnog willen ze ons haten. Ze willen ons zwart maken als ze over ons praten. Tijd dat dit verandert heb je dat niet in de gaten.

Dit is het enige wat ik heb, stop mij hart erin. Dus ik meen het als ik rap en dat is dat ding. Waardoor ik win als Abdel Krim in 1921. Overgave is voor de zwakeling. Ook al is het jaren geleden. De geschiedenis herhaalt zich is al een paar keer gebleken, veel van jullie gasten hiero waren tevreden. Totdat je Raymzter zag feesten met een paar marokanen in Ede. Maar je was te voorbarig geweest. We vierden feest omdat ik toen net jarig was geweest. Het is nu tijd om wat aandacht te besteden. Aan actuele problemen mathematisch beschreven. Over wat er onder Marokanen hier leeft. Onterecht worden we gehaat en gevreesd. De krant speelt erop in met name tv. Maar dat jij er aan mee deed verbaast me nog steeds.

Ik ben aardig op dreef en wanneer ik eenmaal begin ouwe moet niemand me stoppen want ik kan me niet meer inhouden. Wat ik zeg klinkt misschien eenvoudig maar ze kijken me aan alsof ik vloog in de Twin-Towers. We kwamen hier als gastarbeiders On the downlow wat een goede hash verspreiders. Ik weet nog hoe ze me noemden vroeger, ik was wat klein en: KUT MAROKAAN, dat is wat ze zeiden.

Ze willen ons zwart maken als ze over ons praten. We hebben ze niks gedaan en alsnog willen ze ons haten. Ze willen ons zwart maken als ze over ons praten. Tijd dat dit verandert heb je dat niet in de gaten.

Lijkt erop dat we weer verder kunnen. DJ Mass laat de track verder drummen. Grondleggers van de wis- en sterrenkunde. Wie zeg dat marokanen niet werken kunnen. Vooroordelen ik hoor ze velen Ik wil er wat van zeggen door wat met woorden te spelen. Raymzter is een poeet die behoorlijk kan spreken. Net als Mohammed de profeet, dit behoor je te weten. Je hoorde me zeker ik ben door aan het breken. Niet dat ik verwacht dat je weet wie ik ben. Shit ik ben een mens god weet wie ik ben. En ik ben net zo Marokkaans als dat ik Nederlands ben. Ook al eet je bloemkool je weet we doe zo sellen je wat hash maar het is eigenlijk schoenzool. Doe dingen totdat ik wat poen zie. Woorden vallen zwaarder dan die van EI Moumni. Maar jullie halen alleen de negatieve zinnen eruit. Bang dat je een keer op wat diepere dingen stuit. Want dan blijkt het beeld van de stereotype niet juist. En zie je het liefst dat ik verhuis. En dat is tragisch ook al spreek ik geen arabisch. Het ritme doet het werk voor me shit is magisch. En je hoort het werkt goed. Schijn als de ster die je bent op dit culturele erfgoed.

Ze willen ons zwart maken als ze over ons praten. We hebben ze niks gedaan en alsnog willen ze ons haten. Ze willen ons zwart maken als ze over ons praten. Tijd dat dit verandert heb je dat niet in de gaten.

Shit als dit kan mij gedrag bederven. Als ik langs een vrouw loop en ik zie haar d'r tas verbergen. Maar mijn vader had het vast nog erger. Hij was een berber: een gast uit de bergen.

Maar ik ben hier geboren dat kan je vast aan me horen. Je kijkt me vies aan van achter en eerlijk van voren. Mijn eerlijke woorden doen zeer aan je oren. Met zo'n mentaliteit gaat de wereld verloren. Dus zal ik doorgaan of zal ik kappen ermee. Ik bedoel met elke boot komen er wel een paar ratte mee. Wil je wat kennis neem dat dan maar mee. Best wel dapper van Ray, want ik zag echt geen een persoon proberen Marokanen wat beter te profileren. Liever zie je ons arresteren. Dus ik kwam om jullie damens en heren te leren niet iedereen over een kam te scheren.

Ze willen ons zwart maken als ze over ons praten. We hebben ze niks gedaan en alsnog willen ze ons haten. Ze willen ons zwart maken als ze over ons praten. Tijd dat dit verandert heb je dat niet in de gaten.

Zie ook:

Afl. 1: Vrede (Door Alja Berck) Afl. 2: Stel een daad, toon je moed (Door Baukje Hiemstra) Afl. 3: Milieu en Klimaat (Door Toke van de Rovaart) Afl. 4: Klein Orkest (Door Tilmann van de Loo) Afl. 5: Nooit in het wit (Door Yolande de Meer)

Burgemeester sluit bedrijfspand

Burgemeester Piet Zoon heeft een bedrijfspand aan de Bobinestraat 28 in Veenendaal gesloten na de vondst van een hennepkwekerij. Het besluit van burgemeester Zoon trad op 7 november in werking en geldt voor een periode van zes maanden. Met deze tijdelijke sluiting wil de gemeente Veenendaal een eind maken aan drugs gerelateerde activiteiten vanuit deze locatie.

Hennepkwekerij

Op 7 november 2018 trof de politie en gemeente tijdens een integrale controle een hennepkwekerij aan in het bedrijfspand aan de Bobinestraat 28. De hennepkwekerij is door de politie ontmanteld en de planten zijn vernietigd. Het bedrijfspand blijft voor de duur van zes maanden dicht en tot die tijd is het verboden het bedrijfspand te betreden. De eigenaar van de bedrijfsruimte en de eigenaren van het bedrijf dat gevestigd was op het adres, zijn per brief geïnformeerd over de sluiting.

Niet tolereren

Burgemeester Piet Zoon: "Samen met onze partners willen we onzichtbare criminaliteit die ons gezag ondermijnt, voorkomen en bestrijden. Ook drugshandel is een voorbeeld van deze ondermijnende criminaliteit. Dit kunnen en willen wij niet tolereren in Veenendaal. Daarom sluit ik het pand voor zes maanden. Een stevige maatregel, waarmee ik een krachtig signaal wil geven aan diegene die zich met dit soort praktijken bezighouden."

Opiumwet

Burgemeester Zoon maakt voor het tijdelijk sluiten van panden waarin verdovende middelen boven de norm voor eigen gebruik worden aangetroffen, gebruik van de wet Damocles. Op basis van artikel 13b van de Opiumwet heeft de burgemeester de bevoegdheid om gebouwen, waarin verdovende middelen worden verkocht, afgeleverd, verstrekt of aanwezig zijn, tijdelijk te sluiten.

Signalen melden

Door alert te zijn en signalen snel te melden, kunnen inwoners en ondernemers hun steentje bijdragen aan de aanpak van deze vorm van criminaliteit. Ze kunnen signalen melden bij de politie via (0900 8844) of anoniem via Meld Misdaad Anoniem (0800 7000). Pandeigenaren doen er goed aan om bij de verhuur of onderverhuur van hun pand goede afspraken te maken over met wat voor doel het pand gebruikt gaat worden. Leg deze afspraken altijd vast in een (huur)contract.