Poliflw

Juiste maat “Anderhalve meter! Anderhalve meter!” Ik was naast het fietspad gaan rijden om even een praatje te maken met een vriend die we tijdens een fietstochtje tegen kwamen. Om wat gepaste afstand te houden was ik aan de andere kant gaan fietsen, net naast het pad. Ik had niet gerekend op tegenliggers of snelheidsduivels op elektrische fietsen die ons achterop kwamen. Dit bleek een vergissing. Van twee kanten kreeg ik het om de oren. “Zo wordt het onmogelijk om genoeg afstand te houden!” En een aanstormende heer op leeftijd liet ons luidruchtig weten dat we ons niet aan het geldende afstandsbeleid hielden. Zo blijkt het in de praktijk nog best lastig om de anderhalve-meter-norm goed toe te passen. Wanneer je afstand houdt tot de één, kan iemand anders daar juist last van hebben. Ik denk dat iedereen daar inmiddels wel ervaring mee heeft opgedaan. In de supermarkt, tijdens het passeren van andere klanten, gewoon op straat en of op fietspaden, juist nu iedereen massaal op de fiets stapt! De nieuwe realiteit van het afstand houden stelt ons voor dilemma’s waar we nog erg aan moeten wennen. Juiste toon Dat wennen aan en het in de praktijk brengen van de anderhalve-meter-norm lukt niet alleen. Het lukt alleen als wij het samendoen. Bij het CDA noemen we dit een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Vooral nu er weer wat meer kan en mag, komt het aan op goede afstemming met elkaar. Samen moeten we de Corona-uitdaging doorstaan en natuurlijk is het goed dat we elkaar op de uitvoering daarvan dus ook kunnen en ook willen aanspreken. Maar laten we vooral ook zoeken naar de juiste toon en begrip voor elkaar tonen. Want op afstand leven van elkaar is best lastig en misschien is dat juist wel een goed teken ook.

Juiste maat “Anderhalve meter! Anderhalve meter!” Ik was naast het fietspad gaan rijden om even een praatje te maken met een vriend die we tijdens een fietstochtje tegen kwamen. Om wat gepaste afstand te houden was ik aan de andere kant gaan fietsen, net naast het pad. Ik had niet gerekend op tegenliggers of snelheidsduivels op elektrische fietsen die ons achterop kwamen. Dit bleek een vergissing. Van twee kanten kreeg ik het om de oren. “Zo wordt het onmogelijk om genoeg afstand te houden!” En een aanstormende heer op leeftijd liet ons luidruchtig weten dat we ons niet aan het geldende afstandsbeleid hielden. Zo blijkt het in de praktijk nog best lastig om de anderhalve-meter-norm goed toe te passen. Wanneer je afstand houdt tot de één, kan iemand anders daar juist last van hebben. Ik denk dat iedereen daar inmiddels wel ervaring mee heeft opgedaan. In de supermarkt, tijdens het passeren van andere klanten, gewoon op straat en of op fietspaden, juist nu iedereen massaal op de fiets stapt! De nieuwe realiteit van het afstand houden stelt ons voor dilemma’s waar we nog erg aan moeten wennen. Juiste toon Dat wennen aan en het in de praktijk brengen van de anderhalve-meter-norm lukt niet alleen. Het lukt alleen als wij het samendoen. Bij het CDA noemen we dit een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Vooral nu er weer wat meer kan en mag, komt het aan op goede afstemming met elkaar. Samen moeten we de Corona-uitdaging doorstaan en natuurlijk is het goed dat we elkaar op de uitvoering daarvan dus ook kunnen en ook willen aanspreken. Maar laten we vooral ook zoeken naar de juiste toon en begrip voor elkaar tonen. Want op afstand leven van elkaar is best lastig en misschien is dat juist wel een goed teken ook.

18 april jl. is ons trouwe CDA lid Gerrit Koele op 96-jarige leeftijd overleden. We mogen hem ons herinneren als een zeer betrokken lid van het CDA landelijk alsook plaatselijk. Als zijn gezondheid het toeliet was hij bij iedere bijeenkomst aanwezig en deed actief aan de vergadering mee. Heel kenmerkend was altijd de waardering die hij dan uitsprak voor de fractie en het bestuur van de lokale afdeling. Hij wist dat er veel werk verzet moest worden, mede door de periode dat zijn schoonzoon Ben Bruijnes in de gemeenteraad zat, Hij vond het moeilijk om te accepteren dat er bij verkiezingen soms minder stemmen werden binnengehaald. Hij zei dan; “Maar het CDA is een goede partij, heeft een goed programma voor alle mensen en werkt er steeds hard aan. Hoe kan men dan op een andere partij stemmen.” Hij heeft een mooi en bewogen leven gehad. Zijn activiteiten in de oorlog zijn niet onopgemerkt gebleven. Hij heeft samen met zijn kleinzoon Bert een boek over zijn oorlogsjaren geschreven en op 6 september a.s. zal de NPO een documentaire uitzenden over het “Oranjehotel” in Scheveningen en daar zal hij als één van de 5 laatste levende gevangenen aan het woord komen. De oorlog heeft zijn leven en zijn beeld op mensen sterk beïnvloed. Na de oorlog heeft hij een mooie carrière bij de Koninklijke Marechaussee mogen opbouwen met als hoogtepunt zijn functie als Brigadecommandant in Den Haag. In Nunspeet heeft de gymnastiekvereniging een grote plaats in zijn leven ingenomen. Hij mocht in een goede gezondheid een hoge leeftijd bereiken en daar was hij dankbaar voor. De laatste periode nam zijn gezondheid af en kwam er een einde aan zijn leven. Hij keek er dankbaar op terug. Hij wist waar hij heen zou gaan en zou daar zijn vrouw Gré weer zien. Op zijn grafsteen wilde hij graag vermeld zien: “Samen Thuis” We verliezen in hem een trouw en oprecht CDA lid. Op zijn kaart schreef hij de volgende tekst; Leef Met wie je hier op aarde zwerft En als je onderweg vriendschap verwerft Dan blijf je leven Zelfs als je sterf Hij rust in Gods Vrede.

OPROEP Een beeldbepalende paragraaf uit de Troonrede 2018 gaat over de onderlinge verbondenheid, zorgplicht en verantwoordelijkheden. Voor ons als CDA zijn dat heel herkenbare begrippen en wij zijn blij dat ze ook zo benoemd worden: ‘Mensen moeten ook weer voelen dat de politiek er voor iedereen is. Er leven vragen: kunnen wij en onze kinderen blijven rekenen op goede zorg, een be-taalbaar huis, een baan, goed onderwijs, een veilige buurt, een schone leefomgeving en een goed pensioen? En er is de vraag die niet in een rekenmachine past: leven we in Nederland wel vol-doende met elkaar en niet te veel naast elkaar? Een steeds beter land is niet vanzelfsprekend, maar vergt permanent onderhoud en vernieuwing. Vertrouwen in de toekomst is werk in uitvoe-ring’. De voorgaande zin maakt de overstap naar de praktijk, waar gaan we heen en vooral hoe? Met deze oproep aan onze CDA-fractie in de Tweede Kamer willen wij als lokale CDA-afdeling en ge-voed vanuit onze lokale politici, de man en vrouw die het dichts bij en vooral midden in onze sa-menleving staan, een tweetal handreikingen aanreiken waar in de komende debatten zo mogelijk de vinger bij gelegd kan gaan worden en tot concrete resultaten kan leiden. Een eerste handreiking gaat over de zorg. In de Troonrede is daar op positieve wijze inhoud aan gegeven, maar dat leidt, helaas en tegelijkertijd ook verklaarbaar, niet tot de constatering dat er geen echte zorgen meer zijn. Een voorbeeld van echt grote zorg is het punt van crisisopvang, een steeds meer voorkomend verschijnsel in de al maar dynamischer, maar ook individualistischer wor-dende maatschappij. De crisisopvang loopt in de dagelijkse praktijk vast. Er zijn veel te weinig ade-quate opvangadressen en -begeleiders beschikbaar. Meerdere hulp-verlenersinstanties trekken noodgedwongen hun handen ervan af en de direct betrokken zorgverlener staat letterlijk met lege handen met alle gevolgen van dien. Een mensonwaardige situatie en zeker niet passend in de beelden waar het CDA voor staat “De kracht van onze samenleving ligt in een gedeeld besef van onderlinge verbondenheid, tussen jong en oud, arm en rijk” Onze oproep is dan ook om voor dit specifieke onderwerp de aandacht te vragen. Een twee handreiking gaat, bijna niet te voorkomen, over de dividendbelasting. Volgens de Troon-rede wordt die afgeschaft. Voor- en tegenstanders vallen al weken over elkaar heen. De Raad van State vindt dat het kabinet het plan om de dividendbelasting af te schaffen beter moet onderbou-wen. Dat schrijft het adviesorgaan in een beoordeling van het belastingplan dat op Prinsjesdag is gepresenteerd. En dit statement wordt ook door ons in Nunspeet herkend. Leden en niet-leden regeren in zowel positieve als in negatieve zin. Daarbij komt nog dat in het ‘geweld’ van de divi-dendbelastingafschaffing het aanmerkelijk belang, dat in vele opzichten parallel te stellen is met dividend, voor de zogenaamde aanmerkelijkbelanghouder in de aankomende jaren wel extra be-last wordt. Onze oproep indeze is in te zetten op de door de Raad van Staten gevraagde onderbouwingen en de gerelateerde heffing dividendbelasting via een andere weg, namelijk de heffing aanmerkelijk-belang, niet uit het oog te verliezen. De CDA-afdeling Nunspeet wenst de fractie en haar woordvoerders alle sterkte, kracht en vooral wijsheid toe om in de ongetwijfeld komende begrotingsdebathectiek het CDA als ‘de volkspartij van Nederland’ nog sterker neer te zetten. Namens de CDA-afdeling Nunspeet Mr. A.H. (André) Russchen Afdelingsvoorzitter CDA Nunspeet

De gemeente Nunspeet beschikt over een uitgebreid fietspaden- en wegennet in een veelal uitstekende staat en ook nog eens fraai aangelegd door de verschillende landschappen die onze gemeente rijk is. Dagelijks wordt van die paden door veel fietsers dankbaar gebruik gemaakt. Daarnaast maken veel fietspaden deel uit van een fietsknooppuntennetwerk. Maar er was jarenlang wel een uitzondering op dat fraaie beeld en dat was de Pasopweg. In augustus 2015, bijna 3 jaar geleden dus, vroeg de CDA-fractie aan het college om de belabberde toestand van de Pasopweg te verbeteren en dan met name het gedeelte tussen het natuurkampeerterrein Nieuw Soerel en de kruising met de Oude Zwolse Weg. De kwaliteit van de weg was daar ronduit gevaarlijk. Gaten van centimeters diep, richels als gevolg van worteldruk en lengtescheuren bepaalden het wegbeeld en leverde gevaar op de fietsers. Met ondersteuning vanuit de SGP is de politieke vraagstelling uiteindelijk in 2016 opgepakt en is het college samen met Staatsbosbeheer aan de slag gegaan. Zoals gebruikelijk moesten er eerst administratieve - en financiële hobbels worden genomen en vervolgens is het gelukt de Pasopweg te vernieuwen. Eind maart gaat de weg weer open en kunnen onze inwoners en toeristen via dit prachtig aangelegd fietspad veiliger van de mooie Nunspeetse natuur genieten en is het ‘Verscholen dorp’, een van de Nunspeetse cultuurhistorische monumenten, beter bereikbaar geworden. Ga ervan genieten. Voor nu: zoek de verschillen tussen augustus 2015 en maart 2018!

Tolerantie, de verdraagzaamheid tegenover andersdenkenden, is in Nunspeet onder druk komen te staan en dat vindt het CDA heel jammer. Een groep veelal behoudende kerken haalt alles uit de kast om de komende uitvoering van The Passion in Nunspeet te stoppen. Niets wordt daarbij geschuwd: de SGP wordt als politieke vertegenwoordiging ingezet en er wordt een open brief aan de inwoners van Nunspeet verspreid met daarin de oproep de petitie “stop de Passion” te ondertekenen. Het CDA vindt de vermenging van politiek en kerk niet passen binnen de staatsrechtelijke scheiding tussen kerk en staat. De vergunningaanvraag wordt beoordeeld in de lijn zoals de burgemeester die de raadsvergadering wat ons betreft correct aangaf. Iedereen die het hier niet mee eens is, kan bezwaar indienen tegen de verleende vergunning. Dat is de democratische route die wij de enig juiste achten. Door deze opstelling van zowel de SGP en een aantal kerken is er, al dan niet zo bedoeld, een sterke tweedeling ontstaan over een onderwerp, dat in onze ogen juist het verbindend element zou moeten zijn in de christelijke geloofsbeleving. The Passion is niets meer of minder dan een moderne vertelling van de laatste uren van Jezus' leven, lijden én opstanding en heeft een sterk missionair karakter. Dat een aantal kerken deze manier van presenteren en beleven als godslasterlijk ervaart is een gegeven vanuit hun geloofsovertuiging en daar heeft het CDA respect voor. Maar het CDA roept dezelfde kerken ook op respect te hebben voor andersdenkenden. Dat is niet Bijbelvreemd: in het evangelie van Marcus staat immers “Heb uw naaste lief als uzelf.” Nunspeet is een gemeenschap waar het samen optrekken en elkaar de ruimte voor eigen identiteit geven een groot goed is. Een gemeenschap waar de politiek zich inzet voor de algemene belangen van alle Nunspeters en de kerken hun taken hebben op de geloofsbeleving van hun volgers. Het CDA Nunspeet gaat voor verdraagzaamheid, het respect voor en het vertrouwen in elkaar hebben en roept iedereen op zich in te zetten voor de zo noodzakelijke tolerantie.