Poliflw

N.a.v. Artikel NRC: "Arme werkenden staan niet op de radar"

Geacht college,

 

De laatste dagen lazen we in verschillende media (zoals de NRC [1]) over een groeiend aantal werkenden die in armoede leven. Deze meer dan 300.000 werkende Nederlanders wonen vooral in de (grotere) steden. Het baart GroenLinks zorgen dat het NRC vermeldt dat gemeenten deze groep onvoldoende in het vizier hebben om effectief de armoede te kunnen verminderen.

 

ZZP-ers, alleenstaanden (met kinderen) en Nederlanders met een migratieachtergrond zijn binnen de groep werkende armen oververtegenwoordigd. En ook de groep mensen met een arbeidsbeperking kan worden toegevoegd, omdat zij vaak minder uren werken en tegen minimumlooon.  

Onze fractie maakt zich zorgen over deze ontwikkelingen. We pleiten voor meer aandacht voor deze groep omdat voor ons geldt: 'meedoen moet lonen'.

Daarom de volgende vragen:

 

Is het college op de hoogte van de berichtgeving over armoede onder werkenden in Nederland? Kan het college aangeven hoe groot deze groep in Maastricht is en welke groepen daarbinnen oververtegenwoordigd zijn?

 

Maakt de gemeente Maastricht speciaal beleid voor het verminderen van armoede onder werkenden? Zo ja, aan wat voor soort initiatieven mogen we denken?

 

Ziet het college bijvoorbeeld meer mogelijkheden om armoede onder werkende Maastrichtenaren te verminderen door bijvoorbeeld de Meedoenregelingen uit te breiden of de toegang tot de schuldhulpverlening voor zzp’ers verder te vergroten?

 

Ziet het college meer mogelijkheden om contact te leggen met werkgevers, vakbonden en clubs van zzp’ers om arme werkenden beter te bereiken? Zo ja, hoe? Zo nee, waarom niet?

 

Is het college bereid om werkbare initiatieven en inzichten uit andere gemeenten die specifiek aandacht hebben voor werkende armen mee te nemen in de vorming van een nieuw bestaanszekerheidbeleid? Zo ja, hoe? Zo nee, waarom niet?

 

Ziet het college mogelijkheden om specifieke aandacht en een gerichtere benadering voor zzp’ers, alleenstaanden (met of zonder kinderen), mensen met een migratieachtergrond en werkenden met een arbeidsbeperking mee te nemen in de vorming van een nieuw bestaanszekerheidbeleid? Zo ja, hoe? Zo nee, waarom niet?  

Namens de GroenLinks fractie,

 

Menno Janssen Raadslid

GroenLinks vindt inzet van verborgen camera's, GPS-trackers en observatieteams  niet wenselijk; worden deze middelen in Maastricht ingezet en zo ja, met welke rechtvaardiging?

de complete text:

Geacht college,

Afgelopen weekend lazen we in de Volkskrant dat sociale diensten, op verschillende plekken in het land, steeds meer verregaande middelen inzetten in de bestrijding van bijstandsfraude (zie Volkskrant, 16 juni 2018. 'De doorgeslagen jacht op de bijstandsfraudeur'). Denk hierbij aan middelen zoals verborgen camera's, GPS-trackers en observatie-teams. Dit alles met als doel om bewijzen te verzamelen tegen personen die verdacht worden van uitkeringsfraude.

Deze praktijken vormen een serieuze inbreuk op de privacy van mensen. Te meer als, zoals in veel gevallen, achteraf ook nog eens blijkt dat de vermoedens onjuist zijn. Vooropgesteld: ook GroenLinks keurt bewust misbruik van sociale voorzieningen af. Echter, we zijn principieel tegen de inzet van dit soort middelen. Vooral omdat ze in strijd zijn met verschillende privacy wetten. En omdat de kans op ondoelmatigheid zo groot is.

Vanuit de beantwoording van de technische vragen rondom de jaarrekening 2017 werd ons uitgelegd wat het principe van Hoogwaardig Handhaven inhoudt (vraagnummer 4-8). Zo werd geantwoord dat 'medewerkers getraind zijn in fraudealertheid.' Dit met als doel om zoveel mogelijk oneigenlijk gebruik van de Participatiewet te voorkomen. Tevens wordt geschreven over 'rechtmatigheidscontroles'. Tegelijkertijd wordt gesteld: 'Een goede dienstverlening zorgt voor meer acceptatie van verplichtingen en dus ook voor een beter nakomen daarvan'.

 

Hieruit kan men dus afleiden dat handhaving een ultimum remedium is. Maar het is niet duidelijk welke middelen bij deze handhaving worden ingezet.

Met bovengenoemde informatie in ons achterhoofd zouden we dan ook graag de volgende vragen willen stellen:

 

Bent u het met GroenLinks eens dat de inzet van middelen zoals verborgen camera's, GPS-trackers en observatieteams een serieuze inbreuk vormen op de privacy van mensen die een bijstandsuitkering ontvangen? En dat inzet van deze middelen dus niet wenselijk is?

 

Worden dit soort middelen in Maastricht, vanuit het principe van Hoogwaardig Handhaven, ook ingezet? Zo ja; welke middelen, op welke manier en welke afwegingen liggen hieraan ten grondslag?

 

Namens de fractie van GroenLinks Maastricht,

Menno Janssen, raadslid