Poliflw

Ruim 600 mensen, waaronder een heel aantal Groenlinksers, stonden afgelopen maandag 15 juni op het Zwitsalterrein om hun stem te laten horen tegen racisme. Een mooie mix aan mensen jong, oud, wit, zwart en alles daar tussenin. Wat nam ik mee van deze vreedzame betoging?

Aanvankelijk stond ik er met gemengde gevoelens. Op de een of andere manier voelde het ongemakkelijk om er als blanke vrouw te staan voor een zaak die mij persoonlijk niet betreft. Niet betreft? Ja, als ik eerlijk ben voelde dat zo. Ik stond er vooral om steun te betuigen want discrimineren? Dat deden anderen, maar ik toch niet?

Racisme is in onze maatschappij aanwezig, daar zijn voldoende onderzoeken naar gedaan. Denk maar even terug aan het etnisch profileren bij de politie en de perikelen bij de Belastingdienst. Maar ook in het dagelijks leven worden mensen met een niet blanke huidskleur voortdurend anders bejegend en beoordeeld. Het zit in alles. Het is er bij het kennismaken, het schooladvies, kansen in het onderwijs, het solliciteren, het carriere maken, de woningmarkt en ga zo maar door. Het zit ook in de voortdurende ‘domme’ vragen en aannames als ‘waar kom je eigenlijk vandaan’, ‘goh ik had niet verwacht dat je zo goed Nederlands zou praten’, etcetera, etcetera.

En natuurlijk denk ik, of dacht ik, nee hoor ‘ik doe dat niet’. Maar gaandeweg de betoging begon ik mij dat toch af te vragen. Is dat wel zo? Ben ik echt helemaal objectief en open? Ik ben er die avond nogmaals van doordrongen geraakt dat het heel diep zit in onze samenleving. Onderhuids, onbewust en veelal stil aanwezig.

De vraag werd gesteld ‘wat ga je zelf doen na deze betoging’? Ja, wat ga ik doen? Die vraag stel ik mij persoonlijk, maar het is ook een vraag voor ons bij GroenLinks. Een inclusieve samenleving, dat is één van onze speerpunten. Maar hoe gaat het echt binnen onze vereniging? Voelt iedereen zich welkom en opgenomen? Ongeacht kleur of achtergrond? Als ik een ding heb geleerd van de betoging is om de aanname dat je het zelf ‘wel goed doet’ moet loslaten. Laten we kritisch zijn en blijven, ook voor onszelf. En laten we de dialoog aangaan. Die begint met luisteren, niet naar onszelf, maar naar de ander. Wil je reageren? We horen en leren graag, dus laat je horen. Dat kan via bestuur@groenlinksapeldoorn.nl

Verandering begint bij jezelf!

Verandering begint bij jezelf!

Begin van dit jaar kreeg ik een Whatsappje van GroenLinks; of ik de lokale GroenLinks’ers wilde helpen in de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen? Ik heb lang getwijfeld of politiek iets voor mij zou zijn. Ik zag veel onrecht om mij heen: banken die met geld smijten (met name aan de top), het milieu dat door een kleine groep vermogenden verpest wordt en een kabinet dat dit alles oogluikend toelaat. Maar dit is landelijke politiek, voordat die naar je luisteren… ik besloot aan de oproep gehoor te geven, ik wilde wel eens weten hoe het er lokaal aan toeging.

In de periode tussen maart 2018 en nu is er veel veranderd voor mij. Ik heb een fantastische campagne mee mogen maken. Ik ben met een geweldige clubje jongeren in actie gekomen om DWARS (GroenLinkse jongeren) in de regio nieuw leven in te blazen. En als kers op de taart mag ik als steunfractielid een fractie ondersteunen die zich inzet voor een beter, groener en socialer Apeldoorn!

Bovenop dit alles heb ik gezien dat verandering van onderaf komt. Lokale politiek brengt en maakt het verschil daar waar het de mensen raakt. Vanuit een ‘ivoren toren’ neerkijken op ‘het volk’ is lokaal onmogelijk. Het is hard werken, maar boekt ook snel resultaat. Het is daarom extra belangrijk dat je risico’s neemt, als je meebestuurt maak je de verandering mogelijk. Activisme in het hol van de leeuw noem ik dat.

De fractie is een enorm warm bad geweest voor mij. Vanaf dag één hoor je er voor GroenLinks gewoon bij, ongeacht je achtergrond, geaardheid of kennis en ervaring. Omdat GroenLinks niet alleen vindt dat dit binnen de fractie zo hoort te zijn, maar voor de hele gemeente, heb ik samen met raadslid Danny Huizer schriftelijke vragen gesteld omtrent Apeldoorn als Regenboogstad.

Aan het project Regenboogsteden doen op dit moment al zo’n 50 grote steden mee, echter tot op heden nog zonder Apeldoorn. Apeldoorn is al een heel eind op weg, maar de emancipatie van de LHBTI-gemeenschap is nog verre van compleet. Daarom is het essentieel dat Apeldoorn als inclusieve stad deelneemt en zich uitspreek als Regenboogstad. Er komt dan geld vrij om actief beleid te voeren en ervoor te zorgen dat iedereen in Apeldoorn kan zijn wie ze willen zijn en met wie ze willen zijn.

Ik wil deze blog graag afsluiten met een quote van Femke Halsema. In haar essay Macht en verbeelding (2018) beschrijft zij voor mij waar politiek om hoort te gaan: “Progressiviteit is voor mij een politiek doel, noch een partijpolitieke slogan. Het is een geestesgesteldheid, een onophoudelijk en hoopvol streven naar een rechtvaardig, eerlijk en open samenleving, in het besef dat deze zich nooit volledig zal verwezenlijken.”

Ik ben dit jaar een weg ingeslagen die ik hoop voor lange tijd te mogen bewandelen. GroenLinks Apeldoorn heeft voor mij deuren geopend waarvan ik het bestaan niet eens wist.

Mike Tuithof

Aan het project Regenboogsteden doen op dit moment al zo’n 50 grote steden mee, echter tot op heden nog zonder Apeldoorn. Apeldoorn is al een heel eind op weg, maar de emancipatie van de LHBTI-gemeenschap is nog verre van compleet. Daarom is het essentieel dat Apeldoorn als inclusieve stad deelneemt en zich uitspreek als Regenboogstad. Er komt dan geld vrij om actief beleid te voeren en ervoor te zorgen dat iedereen in Apeldoorn kan zijn wie ze willen zijn en met wie ze willen zijn.

Ik wil deze blog graag afsluiten met een quote van Femke Halsema. In haar essay Macht en verbeelding (2018) beschrijft zij voor mij waar politiek om hoort te gaan: “Progressiviteit is voor mij een politiek doel, noch een partijpolitieke slogan. Het is een geestesgesteldheid, een onophoudelijk en hoopvol streven naar een rechtvaardig, eerlijk en open samenleving, in het besef dat deze zich nooit volledig zal verwezenlijken.”

Ik ben dit jaar een weg ingeslagen die ik hoop voor lange tijd te mogen bewandelen. GroenLinks Apeldoorn heeft voor mij deuren geopend waarvan ik het bestaan niet eens wist.

Mike Tuithof