Beste lezer, Waar u van mij een 'Wild Stadsdeel West' gewend bent moet ik u teleurstellen, die volgende vergadering is pas ruim na het verschijnen van deze LinksVoor. Maar niet getreurd, er zijn genoeg andere onderwerpen. Als politiek bevlogen mensen is het belangrijk om ons te blijven verwonderen over de wereld om ons heen en vragen te blijven stellen. Dus vraag ik mij af: heeft u met Valentijn nog een kaartje geschreven voor iemand? Dat is niet echt een onderwerp voor een raads- of commissie vergadering, maar als lokale afdeling moeten we elkaar ook beter leren kennen. Zelf heb ik het sterk overwogen. Eigenlijk noem ik liever haar naam niet, want wat zal mijn vriendin wel niet denken. Vooruit, omdat u het bent kan ik het wel delen. Ik was haar naam zo vaak tegengekomen, ze had letterlijk mijn weekend overhoop gehaald en gezorgd voor een frisse wind in mijn kop. Ik overwoog een brief te schrijven aan Ciara. De storm van het weekend daarvoor.
Want stormen krijgen tegenwoordig een naam. U denkt misschien waarom? Voelen die stormen zich slecht behandeld? Is het om windterreur tegen te gaan? Dreigde een storm zichzelf op te blazen? Wat moeten we daarmee als partij? Nee, maakt u zich geen zorgen. Het is bedacht door onder andere de KNMI want, als een storm een naam heeft, zijn mensen zich er meer bewust van. Een naam heeft meer impact. Want als u en ik met windkracht 10 van de Afsluitdijk worden geblazen zijn we ons daar schijnbaar onvoldoende bewust van. Teveel mensen liepen stoer tussen omgevallen bomen en zeiden “Dit mag geen naam hebben”. Sinds een paar maanden mag dat eindelijk wel. Nu hebben stormen een naam.
Eerlijk, ik moet daar aan wennen. We leven nu in een tijd dat een kind de naam Storm heeft en de storm heet Dennis. Dat is wennen. Je kunt nu gesprekken horen als: “Heeft Olivia de was er weer af gerukt? Die nare Olivia”. Of: “och hoor Jan eens huilen. Die huilt maar de hele tijd.” En troosten heeft geen zin. Dat is wennen. Nota bene moeten u en ik nu al die namen onthouden, verschrikkelijk. Hoe heette deze storm ook alweer. Was het Gerda, Iris, of toch was het Piet? Terwijl je er midden in staat. Dat is onbeleefd. Nota bene hebben stormen nu toch vaak man en vrouwen namen, wanneer krijgen we de eerste gender neutrale storm? En hoe gaan we om met culturele namen? Je zult meemaken dat de meest verwoestende storm straks Samir of Mohammed heet. Dat levert de PVV dan een boel stemmen op. Daar sta je dan al als groene partij.
Andere weerstypen voelen zich natuurlijk buitengesloten. Waarom een storm wel, en een droge periode niet? Terwijl als ergens menselijke namen bij te verzinnen zijn dan is het wel bij lang droogstaan, of bij ijs- en ijskoude momenten. Daarbij komt ook, wat doen we met de stormen van vroeger? Verdient de noordwesterstorm van 1953 alsnog een naam, met zoveel impact op de samenleving? Of die juist niet, omdat die leidde tot zoveel slachtoffers? Het is zo makkelijk nog niet.
Onze relatie met het weer is in ieder geval wat persoonlijker geworden. Dat is waarschijnlijk toch wel een goede zaak. Mens en Natuur moeten meer bij elkaar gebracht. Maar tot het schrijven van een brief aan de storm is het bij mij uiteindelijk toch niet gekomen. Dat heb ik afgeblazen.