Poliflw

Vrijdagmiddag 1 februari rond lunchtijd verzamelden rond de 30 leden van Progressief Westerveld zich in De Veldkei voor een lezing van Jos Verheul, die als titel had “Een volhoudbare economie: waar draait het om?” Jos Verheul is adviseur Duurzaam Landgebruik bij Rijkswaterstaat, en woont in Westerveld. In zijn lezing gaf Jos een meer fundamentele kijk op het inmiddels versleten begrip Duurzaamheid. Hij stelt de vraag: wanneer is iets ‘volhoudbaar’, een apparaat, een activiteit, een gebouw, de voedselproductie?

Om die vraag te beantwoorden neemt hij eerst grote afstand, letterlijk, want – zo stelt hij: “We kunnen aan de Aarde geen gram toevoegen noch een gram laten verdwijnen; energie en materialen zijn stromen.” Het enige dat er gebeurt is dat materiaal van gedaante verandert, en voor die gedaanteveranderingen is bij voortduring energie nodig. Er is water en door toevoeging van energie maken we er een ijsblokje van; en door toevoeging van nog meer energie wordt het weer water. Voor alles geldt: er is niet meer van iets dan er is op aarde, zowel bij de biobased als bij de anorganische materialen. En al onze energie is uiteindelijk herleidbaar tot de zon.

Vervolgens presenteerde hij een gecombineerde energie en materiaal benadering als grondslag voor ons denken over volhoudbaarheid. Het begrip “Land” is daarin cruciaal: hoeveel “land” is er nodig om iets te ‘vol te houden’. En dan “land” meer in de betekenis van grond, oppervlak. Jos geeft het voorbeeld van een huis. Hoeveel ‘oppervlak’ is er nodig om alle materialen waarmee het huis gebouwd is te laten terugkeren. En dan blijkt voor een huis van 100 m2 een oppervlak nodig te zijn van 1600 m2 om dat huis ‘volhoudbaar’ te maken.

Op die integrale manier kijkt Jos naar alle processen en producten in onze samenleving: naar de landbouw en voedselproductie, naar het verkeer, naar het bouwen etc. Grond/Land is de sleutel, maar bij die wijze van kijken zijn er onmiddellijk een aantal duidelijke dilemma’s: * Publiek – Privaat belang; * Korte termijn – lange termijn; * Snel – langzaam; * Individueel vs collectief belang; * Gezag vs Macht; * Benutten vs beschermen. Die dilemma’s dienen aan de orde te komen, als we toe willen naar een systeem van ‘gebiedsgebonden waardecreatie’. Jos pleit – als het gaat om grond/land - voor een omslag van exploitatie naar gebiedsgemeengoed. Grond/Land als sturing voor volhoudbaarheid. En aan het eind van zijn betoog brengt hij de zaak ook weer terug naar de lokale politiek van Westerveld met 15 ideeën over wat wij al Gemeente kunnen doen.

Na vele vragen en discussies was dit ongeveer de globale conclusie, als verwoord door Margreeth van der Kooij:

Deze lezing over ‘Bodemgebruik als basis voor het denken over duurzaamheid’ was een helder verhaal. Het bracht ons taal – en dat is toch de voertuig van ons denken – waardoor we beter met elkaar kunnen communiceren over de grote vraagstukken rond klimaat, duurzaamheid, kringloopeconomie, burgerwaarden. Het verhaal bracht ons een kader dat kan dienen voor ons denken en voor onze keuzes. Het kan ons brengen naar een gemeenschappelijk beeld van waar we uit willen komen, ergens in 2050, als al die ‘stippen aan de horizon’ die in de politiek worden gesteld, bereikt moeten zijn.

Het verhaal bracht ons van een zeker theoretisch abstractieniveau naar concrete handvatten om in onze gemeente gewoon praktische eerste stappen te bedenken en te zetten. Eerste stappen die we kunnen plannen - planbare toekomst-, waar we van kunnen leren en waarvan de uitkomst ons brengt naar de volgende stappen -emergente toekomst. De toekomst is immers maar heel beperkt planbaar, de ontwikkelingen op alle gebieden gaan zo snel dat we meer moeten denken in emergentie: de feiten van het hier en nu en de output van een stap bepalen de volgende vraag en de volgende stap.

We voelden ons betrokken, waren blij met de kennis en de concrete handvatten. Zo ontstond het idee om vrijdagmiddaglunches te gaan houden. Wie kan en wil komt, al of niet met eigen boterhammetje, en draagt bij aan kennisontwikkeling, ontwikkelen en uitvoeren van concrete acties, leren van ervaringen. We voelen allemaal weleens de radeloosheid, wanhoop of machteloosheid als we weer geconfronteerd worden met klimaat- en milieuzaken. Gezamenlijk aan de slag levert ons voeding op, zoals een fractielid zei; het levert energie en concrete resultaten. We kunnen samen kennis vermeerderen en verspreiden, de grenzen van wet- en regelgeving opzoeken en oprekken, creatieve oplossingen bedenken voor problemen die we onderweg tegenkomen. We kunnen elkaar opvangen als het tegenzit. Hoe klein ook misschien, we kunnen bijdragen. Westerveld kan zo een voortrekker worden in de transformatie die broodnodig is.

Progressief Westerveld is de afgelopen weken verrast door een uitspraak in Hoger Beroep van het Gerechtshof in Leeuwarden over het rijden met crossmotoren in het Holtingerveld. In de Commissie Fysiek Domein en Middelen van 2 oktober diende de fractie een Rondvraag hierover in.

De Rechtbank Noord Nederland heeft op 24 oktober 2017 drie motorrijders veroordeeld tot geldboetes van 250 tot 500 Euro voor het rijden in het Holtingerveld, een Natura 2000 gebied, en het gebruik maken van een “Off the Road Motor” op de openbare weg. In Hoger Beroep worden de drie door het Gerechtshof Leeuwarden op 9 augustus 2018 vrijgesproken, cq ontslagen van rechtsvervolging voor wat betreft het eerste deel van de aanklacht.

Zij worden vrijgesproken van het schade toebrengen, cq verstoren van de natuurlijke habitat, omdat het Hof geen bewijs vond voor het rijden buiten de wegen in het Holtingerveld. Wel bewezen wordt geacht dat zij artikel 5.33 van de APV Gemeente Westerveld (verbod binnen voor het publiek toegankelijke natuurgebieden te rijden of zich te bevinden met een motorvoertuig) hebben overtreden. Echter – stelt het Gerechtshof – dit verbod kan alleen bewerkstelligd worden door het plaatsen van een “Bord C1” op basis van de Wegenverkeerswet 1994, en niet door een verwijzing naar de APV.

Daarom vroeg Progressief Westerveld of het College het nog steeds wenselijk vindt, dat er in principe een verbod zou moeten gelden voor het binnen voor het publiek toegankelijke natuurgebieden rijden of zich bevinden met een motorvoertuig? Het antwoord daarop van wethouder Doeven was een helder 'ja'.

De twee vervolgvragen waren:

In een artikel in het Dagblad van het Noorden van 6 september jl. was de slotzin: “Volgens de Gemeente is er niets aan de hand met de bebording”. Is dat een correcte weergave van het standpunt van het College? En is het College bereid de bebording bij het Holtingerveld en andere natuurgebieden – als gevolg van deze rechterlijke uitspraak – zo nodig aan te passen door het plaatsen van Borden C1 Wegenverkeerswet 1994, zodat een verbod als bedoeld onder vraag 1 ook daadwerkelijk gehandhaafd kan worden? Wethouder Doeven legde uit dat het probleem niet zo zeer zat in de bebording (want het bord C1 Wegenverkeerswet staat in principe bij de toegangswegen), maar in het proces-verbaal en de daarop volgende tenlastelegging, waarin naar de APV is verwezen en niet naar de Wegenverkeerswet. Daarover is contact geweest met de handhavende instanties. Op een nadere vraag van Michiel van de Kasteelen was hij bereid na te gaan of de bebording adequaat genoeg is, alhoewel er natuurlijk niet bij elk spoor van een toegang een bord kan worden geplaatst.

Ook op de slotvraag van Progressief Westerveld (Is het College bereid met (een vertegenwoordiging van) crossmotorrijders uit de Gemeente te overleggen over de vraag waar, wanneer en onder welke voorwaarden zij hun sport/hobby kunnen uitoefenen?) was het antwoord van de wethouder positief.

Aanwezig voor Progressief Westerveld: Wilfred Beets en Hans de la Mar

Relevante agendapunten: Rondvraag Heidebrand Wateren; Voorstel aanpak Vitale Vakantieparken; Co-financiering Experience Huis van Weldadigheid; Bodem Kwaliteitskaart.

Gemeentebelangen maakte gebruik van de Rondvraag voor het stellen van vragen naar aanleiding van de heidebrand in Wateren. Men wilde met name weten of het College van plan was om de gebeurtenissen tijdens en na de brand te evalueren, wie daarbij betrokken zouden worden, en hoe dat naar derden teruggekoppeld zou worden. De burgemeester gaf aan, dat er een volledige evaluatie zou plaats vinden en dat daarover een terugkoppeling zou worden gegeven, ook naar de Raad.

Hans de la Mar reageerde namens Progressief Westerveld op het Voorstel Aanpak Vitale Vakantieparken Drenthe 2018-2024. Het betreft hier een provinciale aanpak, waar de Drentse gemeentes aan deel kunnen nemen. Evenals de andere partijen kon hij instemmen met het plan van aanpak zelf, en de doelstellingen die daarmee gerealiseerd gaan worden. Wel wilde hij graag dat het College een terugkoppeling zou geven wanneer helder is hoeveel van de beoogde parken ook daadwerkelijk gaan deelnemen. Hans de la Mar had echter duidelijke vragen bij het voorstel omtrent de financiering van de Westerveldse bijdrage. In het Bestuursakkoord en Voorjaarsnota was al Euro 50.000 hiervoor opgenomen; een bedrag dat hij in de dekking niet terug zag. Ook had hij vraagtekens bij de extra personele inzet binnen het gemeentelijk apparaat naast de speciaal voor dit project ingehuurde medewerkers.

Eveneens lag ter tafel een voorstel van het College om Euro 200.000 ter beschikking te stellen aan de realisering van het Experience Huis van Weldadigheid in Frederiksoord ter aanvulling van de evengrote bijdragen van de Provincie en de Maatschappij van Weldadigheid zelf. Ook hier gold dat Hans de la Mar namens Progressief Westerveld in principe wel kon instemmen met de ontwikkeling van een Experience Centre, maar dat er wel een behoorlijk aantal vragen overbleven na lezing van de stukken. Er is onduidelijkheid over de bedragen, die middels fondswerving zijn binnen gehaald. Er is eveneens onduidelijkheid over de nog te verwachten additionele kosten, die in een later stadium gepaard gaan met bijvoorbeeld de aanleg van een parkeerterrein. En ook over de exploitatie bestaat nog redelijk veel onzekerheid. Niet alleen Progressief Westerveld, maar ook andere partijen waren beducht voor het telkens opnieuw geconfronteerd worden met extra financiële consequenties.

De Nota Bodembeheer en het Voorstel Bodemkwaliteitskaart leidden bij Progressief Westerveld eveneens tot vragen. Wilfred Beets had vraagtekens bij de constatering van het College dat zich de afgelopen vijf jaar geen belangrijke wijzigingen hebben plaatsgevonden ten aanzien van het bodembeheer. Hij vroeg dan ook nadrukkelijk om de verlengingstermijn, die het College zich voorstelt (namelijk een ongewijzigde verlenging met wederom vijf jaar) te verkorten, zodat nieuwe ontwikkelingen eerder meegenomen kunnen worden. Het College zegde toe, dat te willen overwegen.