Het eerste Politiek Café is op 28 mei georganiseerd door de Commissie Politiek Café van PAL GroenLinks. De Stichting Amargi, vertegenwoordigd door Margriet Gerritsen, Sietze Palstra van Sociaal Wijkteam Oud Oost en Jetty van Lingen en Avelieke van der Meer van IKC (Integraal Kind Centrum) Francisus namen ons mee in hun dagelijkse werk. Zie voor het verslag van deze avond de LC van 29 mei.
Wat mij duidelijk is geworden op deze avond is de complexiteit van het begrip (kind)armoede. Tot voor kort dacht ik, kort door de bocht, dat het eigenlijk een inkomensprobleem is. Met andere woorden: zorg ervoor dat mensen met een minimuminkomen meer geld krijgen en het probleem is voor het grootste deel opgelost. Dit blijkt helaas toch te simpel gedacht.
Lang niet alle mensen met grote niet te dragen schulden hebben een minimuminkomen. Armoede komt voor in alle lagen van bevolking. En dan hebben we het nog niet over de ‘geestelijke armoede’ die ontstaat als ouders/verzorgers er gewoonweg niet zijn voor hun kind(eren). Kinderen van nog geen tien jaar die na schooltijd zichzelf maar moeten redden omdat ouders/verzorgers niet thuis zijn en blijkbaar niets geregeld hebben voor de opvang van hun kroost. Het touwtje hangt niet langer uit de brievenbus maar de huissleutel zit om de nek van het kind.
Op deze avond kwam de vraag dan ook prominent naar voren waarom de een met een minimuminkomen er van kan leven en andere mensen zich stevig in de schulden werken. Wat duidelijk is geworden is dat generieke maatregelen maar een beperkt effect hebben. Maatwerk is geboden. Het is hartverwarmend dat er mensen/organisaties zijn die betaald en onbetaald zich zeer inspannen om het goed geregeld te krijgen voor kinderen. Daar waar mogelijk preventief maar daar waar dit niet meer aan de orde is gewoon de daad bij het woord voegen. De Franciscusschool die altijd brood en beleg in de koelkast heeft liggen om kinderen die niet ontbeten hebben toch een gezond en voedzaam ontbijt voor te zetten. Die bij ieder kind dat hun wordt toevertrouwd op huisbezoek gaan en met het sociaal wijkteam adequate ondersteuning kunnen regelen daar waar dit gewenst is. Een school die niemand uitsluit en zelf de kosten betaalt voor schoolreisjes etc. als ouders/verzorgers niet in staat zijn om dit betalen. Ik ben diep onder de indruk van de inzet en betrokkenheid van de medewerkers van deze school. De Stichting Armargi die samenwerkt met bedrijven en gemeenten om armoede te voorkomen. Een prachtig initiatief.
Ja, mij is duidelijk geworden na deze avond dat als je wilt dat er geen kinderen in armoede opgroeien en hun talenten ten volle kunnen ontplooien verbetering begint met het niet accepteren van deze situatie. Dat 1 op de 6 kinderen in Leeuwarden dit aangaat is niet acceptabel. Dit vraagt een aanpak op alle niveaus van de samenleving. De landelijke en gemeentelijke overheden, organisaties in de wijken en dorpen, scholen, kinderopvang en peuterspeelplaatsen. Maatwerk is de sleutel voor verbetering. En niet wegkijken als kinderen in armoede opgroeien. Betrokkenheid tonen. Op alle niveaus en dus ook in je buurt en/of dorp. En lijkt het heel waardevol om de bestaande aanpak van de gemeente Leeuwarden te evalueren en daar waar nodig van nieuwe impulsen te voorzien.
Op landelijk niveau zal er – eindelijk - ook naar de inkomenspolitiek gekeken moet worden. Het is de hoogste tijd dat de laagste inkomens de komende jaren substantieel er meer bij krijgen. Het woord nivellering mag wat mij betreft van stal gehaald worden. En ook de ‘sterkste schouders zullen de zwaarste lasten dragen’ en dat er weer gediscussieerd kan worden over verhoging van de inkomens- en vermogensbelasting. En niet alléén omdat er kinderen in armoede opgroeien. Nee, vele collectieve voorzieningen staan onder druk en die zijn in mijn beleving vele malen belangrijker zijn dan de zoveelste lastenverlaging die vooral interessant is voor mensen met een stevig inkomen.
Laat ik nu net vandaag in de LC lezen dat kleinere inkomensverschillen leiden tot meer geluk. Als mensen vooral baat hebben bij een ‘gelukkig leven’ dan is het duidelijk dat verdere actie gewenst is.
Aad van der Burg