Voorzitter,
Bij de bespreking van het uitvoeringsprogramma medio juli heeft de ChristenUnie het Bijbelverhaal van de 7 magere en 7 vette jaren aangehaald. Kort samengevat komt dat neer op het vormen van reserves in tijden van hoogconjunctuur, zoals nu.
Wij hebben onze zorgen rondom de financierbaarheid van het uitvoeringsprogramma gedeeld en de hoop uitgesproken dat de begroting 2019 wel wat geruststellender zou zijn.
Op heel veel plannen is namelijk nu al te voorzien dat het financieel uit de pas gaat lopen.
• Onderwijshuisvesting
• Sociaal domein
• Doorbraakprogramma Duurzaamheid
Dat alles zou wellicht nog wel te verdedigen zijn, als er een wenkend perspectief is. Een doel waar we met alle Alphenaren naar toe bewegen. Kortom, waar zit de ‘ spark of joy’ (Marie Kondo) voor ons in uw beleid?
Veel prestatieindicatoren, KPI’s, spreken weinig ambitie uit.
Als alles hetzelfde blijft, dan is het volgens dit college wel OK.
Waar is het Alphense lef gebleven?
Het college vergelijkt Alphen met grotere steden en daardoor spreekt de tabel op blz 14 en 15 heel weinig ambitie uit. Als kleine grote gemeente moeten wij op onderdelen veel beter kunnen scoren.
Een ander voorbeeld: blz. 28 en 29: ambitie qua veiligheid. Waarom wordt er niet gestreefd naar een duidelijk betere waarde? Dat zou het innovatieve beleid op het sociaal domein toch moeten kunnen opleveren, na acht jaar?
Er wordt van alles onderzocht, het geld raakt op en straks na vier jaar maken we met z’n allen de balans op.
De teksten in de begroting zijn op een hoog taalniveau geschreven, maar zijn oppervlakkig en onduidelijk is of inwoners gelukkiger worden van de voorstellen die in deze begroting worden gedaan.
Ervaren zij een wenkend perspectief of is het eigenlijk pappen en nathouden?
De ChristenUnie heeft daar navraag over gedaan. Dat was een gratis onderzoek van ons voor u.
Wat blijkt? Het van buiten naar binnen werken loopt helemaal niet zoals verwacht.
Sommige wethouders van dit college leggen werkbezoeken af en dan vertellen ze daar wat ongeveer of precies de bedoeling is. Soms komt het gesprek niet eens op gang, hoeven gesprekspartners hun inbreng niet eens te leveren omdat de wethouder weet dat wat zij willen toch niet mogelijk is. Zelfs als er bijvoorbeeld bij de ijsclubs een panklare oplossing voor een financieel probleem rondom een 333 meter baan klaar ligt, dan kan die niet eens op tafel komen omdat er niet wordt geluisterd.
Er zijn dus zorgen bij sportclubs, maar ook zorgen bij de clientenadviesraden, over hun toekomst.
En succesvolle wijkcentra zoals Swaenswijk dreigen aan hun eigen succes ten onder te gaan omdat er geen geld beschikbaar is voor meer ondersteuning.
Er zijn zelfs hele grote zorgen bij het jeugd deelname fonds, uitvoerende ambtenaren, aanbestede professionals en samenwerkingspartners in een netwerk dat de gemeente niet kan missen.
Kortom, College,
De inwoners worden nog niet aantoonbaar blij van dit beleid.
Er zijn geen jozefschuren, geen financiële reserves die worden gevormd in deze economische hoogconjunctuur. Het gaat eerder de andere kant op: richting de bodem van stukgeslagen spaarpotten