Communicatie. We gaan terug naar begin januari toen raadslid Roos een brief ontving van het college dat zij geen antwoord meer krijgt op vragen die zij al in oktober 2018 stelde. Reden: omdat Roos aangifte had gedaan wegens valsheid in geschrifte tegen de gemeentesecretaris Wilma Atsma. Nu heeft die aangifte helemaal geen betrekking op het college. En de vragen die zij stelde waren gericht aan het college zoals te doen gebruikelijk. Het is bovendien de wettelijke plicht van het college vragen van raadsleden te beantwoorden. Zo staat dat in de Gemeentewet. Roos zegt hierover zelf het volgende:
Vervolgens gebeurde er nog iets anders. Roos kreeg een tweede brief van het college, waarin het college uitspreekt dat publicaties op social media uit den boze zijn. Dat mag niet want daarmee wordt een ‘morele grens’ overschreden. Het college laat weten pal achter de gemeentesecretaris te staan. Dat is op zijn zachtst uitgedrukt nogal opmerkelijk. Want deze gemeentesecretaris heeft wel een collegebesluit anderhalf jaar later ondertekend en daar nog een stukje tekst aan toegevoegd. Zij verklaart (onbevoegd) in te staan voor de waarheid van het document. Een document dat notabene de grondslag vormt voor een strafproces tegen Roos. En voor we het vergeten: een proces dat al ruim vier jaar aan de gang is.
Hierna publiceerde NH-Nieuws en daarna ook het Haarlems Dagblad inclusief twee filmpjes.
Via deze krant vernamen wij dat het college met de brief een ‘moreel dilemma’ op tafel legt en hoopt dat de raad dit oppakt en erover wil discussiëren met het college. ‘We moeten er toch met elkaar uitkomen’.
‘Met elkaar’… Ja hoor, Circus Bedotti komt bij u thuis. Hoe onoprecht is dit? Hoe gekunsteld wilt u het hebben? Nou, maak de borst maar nat want er wordt vanavond tijdens de raadsvergadering een motie ingediend die tot doel heeft Hart voor Bloemendaal moreel flink de oren te wassen. In plaats van het college door te zagen over de aantasting van het grondrecht ex artikel 7 Grondwet, komen de vijf landelijke partijen met een motie waar de miezerigheid en enggeestigheid van afdruipt. Wij zien nu al op tegen de eindeloze debatten die de komende jaren gaan volgen over de vraag wat op social media wordt gezegd wel of niet gepast is. Daar gaan wij natuurlijk niet aan meedoen. Wij zijn geen pleegzuster bloedwijn! Deze motie komt het college intussen erg goed uit want dan gaat het voortaan niet meer over de inhoud (nl: niet integere ambtenaren aanpakken) maar over de toon. Deze oproep van het college leidt dus tot een algeheel opgelegde groepsbraafheid die in de politiek volstrekt uit den boze is. Bij ons lopen de rillingen nu al over de rug. Deze actie vervuilt het debat. Wij willen gewoon kwalitatief goed en vooral integer en transparant bestuur en geen natte dweil op ons hoofd die daar niet hoort.
Het vertrekpunt van alle spartelingen in het troebele water is dat het college vindt dat de raad nooit de ambtenaren mag afvallen. Niet in de geringste mate. Zelfs niet als er iets gebeurt wat in het normale maatschappelijke verkeer onacceptabel is, dan nog is dat niet toegestaan. Vervolgens wordt de raad er met de haren bij gesleept en wordt uitdrukking gegeven aan het fenomeen groepsdwang. Want natuurlijk wordt door het college geëist dat de hele raad stelling neemt tegen onze fractie. Niet de vrijheid van meningsuiting is het vertrekpunt. Nee, de bescherming van de ambtenaar staat ongeacht wat er verder ook gebeurt, bovenaan het verlanglijstje. Op onze beurt zeggen wij: het merendeel van de ambtenaren doen gewoon hun werk. Daar is niks mis mee. Het is allemaal zo volstrekt overdreven en zo uit zijn verband gerukt, dat wij denken dat het college de greep op het bestuur van deze gemeente volledig kwijt is. Dit is pure paniek. Maar het is intussen zeer schadelijk voor de reputatie van onze mooie gemeente waar wij zo trots op zijn en voor onze inwoners.
De motie is een zielige toneelstukje. Waar wij ons natuurlijk niet aan houden want de Grondwet is leidend. Het idee dat wij niet meer op social media terecht kunnen is bespottelijk. De klacht dat deze gemeentesecretaris die een publieke functie bekleedt en regelmatig in het openbaar optreedt en op YouTube een bekend gezicht is, zich niet kan verdedigen is ongegrond maar de boodschap van de zwakke en immer gekwetste en onterecht aangesproken ambtenaar (nogmaals: dit gaat niet over een willekeurige ambtenaar maar om de baas van het hele apparaat) wordt zo vaak herhaald dat je er bij wijze van spreken een beetje misselijk van wordt.
Nog meer over het hoofdstuk communicatie. Aangezien communicatie in de portefeuille van de burgemeester zit, heeft Elbert Roest op 28 januari jl zijn nieuwe communicatiebeleidsplan verdedigd in de raad. Het college koopt op kosten van de inwoners ruimte in het Bloemendaals Nieuwsblad maar ook in B.Magazine voor vele duizenden EUR per jaar om daarin halleluja verhalen kwijt te kunnen over hoe goed het bestuur het wel niet doet. Geen woord hierin over zaken die het daglicht niet kunnen verdragen, want dat past niet in het plaatje. Zo wordt de onafhankelijke nieuwsgaring op lokaal niveau om zeep geholpen. Hier is sprake van reputatie management.
Dit soort communicatie kunnen wij missen als kiespijn. De inwoners moeten gewoon waardenvrij worden geïnformeerd. Reclame maken dat doen ze maar in het bedrijfsleven.
De burgemeester ziet u in het fragment hieronder in actie. Zijn communicatiebeleidsplan werd door de meerderheid in de raad afgewezen. Zijn antwoord: ik ga door. Er is bestaand beleid.
Waarvan akte.