Poliflw

‘Ondernemen in een dorp is bewuste keuze’ Hebben we elkaar wat te vertellen? is de eerste vraag die Albert Oving stelt aan fractievoorzitter Roelof Tuin. Tuin is daar van overtuigd. En al gauw komen de raakvlakken boven tafel. Het lokaal inkoopbeleid van de gemeente, overlast van steenmarters en de doorontwikkeling van een bedrijf zijn genoeg aanknopingspunten. In de gemeenteraad spraken we heel recent nog over het lokaal inkoopbeleid. Dit is in de afgelopen raadsperiode, op verzoek van veel ondernemers, ten gunste van lokale ondernemers aangepast. Wethouder Trip beloofde dat lokaal uitbesteden nog verder wordt doorgevoerd. Zolang het past binnen de regelgeving. Oving herkent het. Inmiddels mag hij zaken doen met de gemeente. En ook van andere ondernemers hoort hij positieve geluiden over de gemeente als lokale partner. Roelof Tuin: ‘Goed om te horen. Zaak is dat we alle lokale ondernemers informeren over de mogelijkheden.’ ‘Waar we last van hebben zijn de steenmarters’ geeft Carolien Oving aan. ‘Ze lopen ons hier over de voeten. In de omgeving zijn al meerdere kippen gesneuveld. De VVD kwam hier rond de vorige verkiezingen met een ‘hoge’ delegatie kijken. Maar de oplossing hebben ze ons nog niet verteld. Kunnen jullie wat betekenen?’ Tuin: ‘Als CDA hebben we te maken met dezelfde regelgeving. Vervelend want de schade door dit beschermde beest kan voor bedrijven behoorlijk oplopen. Er lopen onderzoeken maar daar is nog geen duidelijkheid over voor zover ons bekend.‘ Oving is bewust gevestigd in Buinen. Een lokaal autobedrijf vraagt andere vaardigheden van een ondernemer dan die op een autoboulevard. Albert Oving ‘Voor ons is ken je potentiële klant een belangrijk item.’ Oving is een echte netwerker en kijkt als ondernemer ook vooruit. ‘Daarbij heb ik de gemeente wel weer nodig. Ik vind het jammer dat ze op vragen van ondernemers zich niet wat meer verdiepen. Een onpersoonlijke brief roept alleen maar vragen op. Daarom zoek ik altijd persoonlijk contact en dan blijkt de soep niet zo heet gegeten te worden en zijn er ook goede oplossingen.’

Op uitnodiging van de CDA-afdelingen van Borger-Odoorn, Coevorden en Emmen bezocht maandag 12 maart vicepremier en minister van Volksgezondheid Hugo de Jonge de Pro-school in Emmen. Roelof Tuin ontving samen met de andere fractievoorzitters en de directeur van de Pro-school minister Hugo de Jonge. De leerlingen waren speciaal nagebleven om de minister tijdens een rondleiding te laten zien wat ze deden. De CDA minister was zeer geïnteresseerd en wist ongedwongen contact met hen te maken. Hij was zeer onder de indruk van de goede uitrusting van de school en herkende de problemen die de directeur met hem besprak. Ondertussen werden de aanwezige gasten in de aula bijgepraat door wethouder zorg van Emmen, Robert Kleine. Samen met zijn collega’s Frits Alberts (Borger-Odoorn) en Jeroen Huizing (Coevorden) werd aandacht gevraagd voor de specialistische jeugdzorg. Een bestuurder van Accare Peter Dijkshoorn vertelde over een onderzoek naar de negatieve gevolgen van het opsluiten van jongeren in de psychiatrie. De wethouders willen in de komende tien jaar ernaar streven om uithuisplaatsingen zoveel mogelijk te voorkomen. De minister vulde aan dat dit een mooi streven is maar dat voor bepaalde groepen een gezinshuis een goede optie blijft. Ook stipte hij aan dat de leeftijdsgrens voor jeugdzorg aandacht vraagt. ‘Ik weet niet hoe het bij jullie was maar op mijn 18e had ik mijn ouders nog hard nodig.’ 'Het grote probleem in de zorg is het personeelstekort. Er zijn 1,2 miljoen banen in de zorg. We komen nu 125.000 mensen te kort. Jaarlijks stromen er 80.000 uit en zijn er 180.000 mensen die van baan veranderen binnen de zorg. Als alle parttimers 1 uur meer zouden gaan werken zou dat enorm schelen.' Ook de administratieve last verminderen is noodzaak. Toen de Kijkshop failliet ging, heeft de minister de werknemers uitgenodigd in de zorg te komen werken. Een deel heeft daadwerkelijk gehoor gegeven aan die oproep en laat zich nu omscholen. Met veel van dergelijke middelen kunnen we het tekort in de zorg terugdringen', stelde CDA minister Hugo de Jonge.

CDA Borger-Odoorn verrast over enthousiasme en grote opkomst Met bijna 80 deelnemers ging de eerste CDA volleybalclinic in ‘t Brughuus in Valthermond van start. Oranjecoach Erik Noordijk wist niet wat hij zag toen hij aan kwam bij de Sporthal. ‘Bij de voorbespreking twee weken geleden stond de teller op 20. Nu staan er alleen al in de eerste groep 42 enthousiaste volleyballertjes op mij te wachten. Een aantal met een prachtige tekening voor de coach!’ Roelof Tuin: ‘Dit overtreft onze stoutste verwachtingen. We wilden graag iets doen voor vrijwilligers en voor de sport. Bewegen is zo belangrijk. Maar alle verenigingen kunnen niet bestaan zonder vrijwilligers. Toen kwamen we op het idee een clinic te organiseren. Iemand uit onze fractie had contact met Avital Selinger. En zo ontstond het idee. Avital kreeg een baan in Zwitserland en moest verstek laten gaan. Hij bracht ons in contact met Erik Noordijk, coach bij jong Oranje in Papendal.’ Erik was niet alleen.Hij kreeg hulp van drie combicoaches van de gemeente Borger-Odoorn. Ook nam Erik één van zijn pupillen mee. Roelof: ‘Natuurlijk mocht hij zijn kunsten even laten zien. Na een eerste smash sprong iedereen een meter aan de kant. Dat ging loeihard’. Erik: ‘Het is belangrijk dat kinderen in beweging blijven tijdens een training. Vaak staan ze tussen de oefeningen lang stil. Daarom volg ik de oefeningen snel achter elkaar op.’ In zijn slotbespreking bij de oudere jeugd geeft hij één hele goede tip. ‘Jullie staan allemaal stil in het veld. Als de bal komt ga je pas in beweging. Dan ben je vaak te laat. Een goede volleyballer moet ongeacht zijn positie altijd in beweging zijn. De bal kan altijd jou kant opkomen. Als je bij de eerste bal alert bent, ben je dat bij de volgende ook.’

CDA Borger-Odoorn op keukentafelgesprek bij Gezinshuis ‘Eigen Aardigheden’ in Drouwen. Paul en Quintine, beide gezinshuisouder ontvangen ons in de gezellige woonkeuken van hun gezinshuis. Op dit moment hebben zij de zorg over drie kinderen. Maar de mogelijkheden voor vier. Paul werkte als onderwijzer in justitiële inrichtingen voor jongeren. Hij zag daar hoe het mis kon gaan. Paul: ‘Bij een aantal dacht ik. Dit had niet zover hoeven te komen. Ze missen vaak in de belangrijkste fase van hun leven een gezinssituatie waar regels zijn en een veilige haven.’ Dat was voor Paul de reden dat hij samen met Quintine een gezinshuis startte. Kinderen met een grotere zorgvraag, die om wat voor reden dan ook niet meer thuis kunnen wonen, werden veelal in grotere instellingen opgevangen. Sinds een aantal jaren zijn er gezinshuizen. Deze bieden 24 uur professionele zorg. Quintine: ‘Onze’ kinderen hebben een zorgvraag die voor een pleeggezin vaak te veel is. Bij ons is er altijd iemand thuis. We zijn beide opgeleid voor dit vak. Dit soort kleinschalige ‘gezinshuizen’ blijkt een goede oplossing voor deze kinderen.’ Paul: ‘We bereiden ze voor op hun leven in de maatschappij. De wet op de jeugdzorg voorziet in ons soort hulp tot 18 jaar. Dan moeten we ze loslaten. Maar onze jongeren blijven contact met ons houden. De één belt om een recept. De ander vraagt om hulp. Natuurlijk doen we wat binnen de mogelijkheden ligt. Maar de overheid heeft bepaald dat je vanaf 18 jaar zelfstandig bent. En dat betekent dat er dan niet automatisch financieringsbronnen zijn voor zorgvoorzieningen. Dat maakt het wel erg moeilijk.’ Frits Alberts (wethouder CDA):’Ik zet me er voorin de leeftijd voor jeugdzorg op te rekken naar 21 jaar.' Elke jongere in die leeftijd heeft een vangnet nodig. En het liefst de mensen die langdurig de zorg voor je hebben gehad. Ik weet dat onze huidige CDA- minister Hugo de Jonge hier ook voorstander van is.’ Paul: ‘We treffen het in de gemeente Borger-Odoorn met Frits als wethouder. Als we problemen ervaren bellen we even met de wethouder. En samen zoeken we dan naar een oplossing. Helaas is dat niet in alle gemeenten het geval. We hopen dat jullie een goede opvolger regelen.’ Als de koffie op is komen de kinderen beneden. Alle drie vinden ze het leuk in hun gezin. Daar gaat het om. En of we nog een keer op bezoek komen. Dan kunnen we taart eten. Dat beloven we met de nieuwe en de oude wethouder.