Poliflw

Ieder jaar organiseert de Prins Mauritsschool in Staphorst begin maart een herdenking bij het Flakstopmonument aan de Zwarteveenweg in Staphorst.

Zo ook vandaag. De kinderen van groep 8 uit de klas van meester Westhoff kwamen naar de Zwarteveenweg om stil te staan bij de gebeurtenis van 6 maart 1944. Een Boeing B-17 met de naam 'Flakstop' werd op dit dag neergeschoten.

Op 23 juni 2020 heeft de raad het stedenbouwkundig plan Poeleweg vastgesteld. Een plan met een grote variatie aan woningen en een enorme impuls voor IJhorst, voor de plaatselijke basisschool en het verenigingsleven. Vooral om jeugd en jonge gezinnen langer in dorp IJhorst te houden. Voor de leefbaarheid van IJhorst is het belangrijk dat de woningbouw weer op gang komt.

Het plan heeft ter inzage gelegen en diverse omwonenden hebben een zienswijze ingediend, ze zijn vooral bezorgd over hun woongenot. Zij vinden dat het stedenbouwkundig plan nauwelijks is afgestemd op de stedenbouwkundige structuur van de Ywehof. De omwonenden stellen voor om een blok vrijstaande woningen om te wisselen met een blok vrijstaande woningen.

Komende maand hopen we te herdenken dat onze gemeente 75 jaar geleden is bevrijd. In de media horen en zien we volop berichten voorbij komen over dit onderwerp. Over de daadwerkelijke bevrijding, maar ook over de verschrikkingen die daarmee gepaard gingen. Ook in onze gemeente zijn diverse werkgroepen aan de slag gegaan om hier aandacht aan te besteden. Erg belangrijk!

Deze week is het GGD onderzoek naar drugsgebruik onder jongeren van 16 tot 25 jaar in Staphorst openbaar gemaakt. Conclusie (kortweg gezegd): er is drugsgebruik in onze gemeente aanwezig, maar niet in problematische omvang. Wel zijn er zorgen.

De vaccinatiegraad in Staphorst is laag. Rond de 80% schommelt het. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie moet 95 procent van de peuters in een regio gevaccineerd zijn tegen het zeer besmettelijke mazelen om ‘groepsimmuniteit’ te garanderen. Dat wil zeggen dat het virus er geen voet aan de grond krijgt. In ons lokaal gezondheidsbeleid staat als doel omschreven om de vaccinatiegraad te verhogen. Het ‘probleem’ bij vaccineren is dat de keuze aan de ouders is, maar dat die keuze gevolgen kan hebben voor kinderen die niet van jou zijn. Door het goede vaccinatiebeleid van afgelopen 60 jaar zijn ziektes als polio en mazelen bijna verdwenen. Dankzij de mensen die hun kinderen lieten inenten! Wanneer een substantieel deel van de kinderen niet is ingeënt, zoals in Staphorst, kan dit gevaarlijke gevolgen hebben voor de anderen. Tegen mazelen bijvoorbeeld kun je jonge baby’s nog niet inenten. Zij lopen dus risico’s in een samenleving waarin anderen er bewust voor kiezen niet in te enten. Maar ook mensen met een zwakke gezondheid (bijvoorbeeld door chemotherapie) lopen risico. Een stap in de goede richting is dat de gemeente Staphorst de vaccinatiegraad wil gaan verhogen door actief voorlichting te geven. Wij vragen ons wel af of dit bij de reformatorische gemeenschap echte verandering gaat brengen. Die verandering zal pas echt komen wanneer de dominee vanaf de kansel oproept tot vaccineren. Wanneer hij oproept tot naastenliefde door je eigen kinderen te laten vaccineren, zodat ook een ander (je naaste) niet ziek wordt. Dat is pas zorg voor elkaar, dat is christelijke naastenliefde. Althans, dat is onze plicht als christenen zoals wij als CDA dit zien. Moeten we als samenleving dan zover gaan om inenten te verplichten? Dan kom je in een lastig gebied. Want het is een groot goed dat niet de overheid, maar jijzelf over je eigen lichaam – en dat van je kinderen – beschikt. Daarom zijn we niet voor een vaccinatieplicht. En toch… moet de grens getrokken worden daar waar je een gevaar voor anderen bent? Of daar waar je je eigen kinderen onnodig aan gevaar blootstelt? Als ouder doe je ook je kind een autogordel om, waarom dan niet laten vaccineren? Denk aan de voorbeelden van de polio uitbraak in Staphorst. De ouders maakten de keuze om hun kinderen niet te beschermen. De kinderen die het overleefd hebben, dragen dat hun hele leven mee. Zij hebben te maken met de consequenties, letterlijk, doordat hun gezondheid verwoest is. De discussie laait nu op om kinderen die niet ingeënt zijn te weren van kinderdagverblijven. Wat ons als CDA betreft kunnen en moeten we wel zo ver gaan. De ouders die hun kinderen wel laten inenten, moeten hun kinderen veilig kunnen achterlaten op het kinderdagverblijf. Elke keus heeft consequenties en daar moet men een belangenafweging maken. Wij moeten als gemeente het algemeen belang dienen en dat is gebaat bij een hogere vaccinatiegraad.Als samenleving hebben we de plicht om te zien naar elkaar. Laten we er dan ook voor zorgen dat alle kinderen veilig kunnen opgroeien mét vaccinaties. Staphorst, voor elkaar! https://www.volksgezondheidenzorg.info/onderwerp/vaccinaties/regionaal-internationaal/zuigelingen#!node-dktp-vaccinaties-gemeente

Als raadslid van de ChristenUnie mocht ik groep 8 van de Triangel coachen om mee te doen aan de kindergemeenteraad.

Ik was van harte welkom in deze enthousiaste klas. Een PowerPoint over de gemeente Staphorst was een mooie inleiding om de kinderen alvast voor te bereiden. Wat een kennis is al aanwezig. Het verbaasde me dat de kinderen al zoveel goede antwoorden op de vragen konden geven. Daarnaast ook nieuwsgierigheid en kwamen er  verschillende interessante vragen. 

“Hufterproof” Als raadslid van de ChristenUnie mocht ik groep 8 van De Triangel coachen om mee te doen aan de kindergemeenteraad. Ik was van harte welkom in deze enthousiaste klas. Een powerpoint over de gemeente Staphorst was een mooie inleiding om de kinderen alvast voor te bereiden. Wat een kennis is al aanwezig. Het verbaasde me dat de kinderen al zoveel goede antwoorden op de vragen konden geven. Daarnaast ook nieuwsgierigheid en kwamen er verschillende interessante vragen. Ik verlaat de groep in het volste vertrouwen dat er goed nagedacht gaat worden over een mooi in te dienen plan. Het feit dat er werkelijk een bedrag te besteden is, geeft het een serieuze lading, een extra uitdaging. Uiteindelijk wordt een voorstel ingediend om het belevingspad, in het Staphorster bos, op te knappen. Op 6 juni is het dan zover. In de patio van het gemeentehuis gonst het van de activiteit. Ik zoek ‘mijn’ groep fractieleden op. De fractievoorzitter, Dylan de Vries, is ie wat gespannen. Hij heeft nog een paar vragen. Mijn antwoorden stellen hem gerust, en samen met ‘zijn’ fractie neemt hij plaats in een zetel van raadszaal. Dan het debat. Spreken via de voorzitter moet eerst nog even wennen, maar dat hebben de sprekers al snel door. Serieus en weloverwogen worden de voorstellen gepresenteerd. Hier wordt serieus politiek bedreven. Op de vraag aan de Triangel ‘hoe ze weten dat er in de toekomst niet weer vernielingen zullen zijn’, heeft de fractievoorzitter een prachtig antwoord. “We vertrouwen in de mens en vertrouwen erop dat de mensen niet weer de spullen kapot zullen maken”. De voorzitter van de kindergemeenteraad vatte het samen: ‘Staphorst moet “hufterproof” worden.... De stemming is spannend. Tijdens de schorsing en pauze, wordt er nog een en ander doorgenomen. Juf Jacomijn Post heeft hier de regie in handen. Ik hou mezelf even op een afstand. Terug in de raadszaal de laatste stemming. Uiteindelijk gejuich bij de fractie van de Triangel. Gewonnen! Om dit project af te ronden, heb ik de groep nog een laatste bezoek gebracht. Gewapend met een welverdiende traktatie. Er is nog veel te regelen en te overleggen. Fantastisch om te horen hoe de gemeenschap hierin al een mooie rol speelt: er was al een toezegging om een bankje te sponsoren! Tevreden sluit ik mijn rol als fractiecoach, af. Zelf heb ik hier ook van geleerd. Hoe kinderen een voorbeeld voor ons kunnen zijn. Het enthousiasme, inzet en vertrouwen. Soms zijn wij, politici, dat kwijt. Er is mij een spiegel voorgehouden. Groep 8 van de Triangel: bedankt dat ik jullie fractiecoach mocht zijn. Ongetwijfeld hebben jullie meer over de politiek in Staphorst geleerd. Omgekeerd, heb ik wat van jullie mogen leren....! Klaasje Lier-Russcher Raadslid ChristenUnie

Tijdens de raadsvergadering van 21 mei heeft gemeenteraad gesproken over het stopzetten van het project keetkeur. Een project gericht op het bezoeken van jongerenketen in onze gemeente. Jan Carlo Bos heeft de volgende bijdrage hierover gehouden met als titel: ‘We hebben allemaal een beetje gelijk!’.

Evaluatie keetkeur

 ‘We hebben allemaal een beetje gelijk!’. Deze zin kwam regelmatig terug toen ik mij voorbereide op dit agendapunt. Ik mag namens onze fractie het woord over dit onderwerp nu voeren. Ik heb mij dus in de achterliggende periode verder verdiept in dit onderwerp en daarbij niet alleen ingelezen, maar ook meerdere raadsvergaderingen teruggeluisterd. En telkens kwam de zin ‘We hebben allemaal een beetje gelijk’ terug. Ik zal een paar citaten van verschillende fracties in eerdere bijdragen benoemen:

Jongeren en hun ouders zijn eerst verantwoordelijk voor de keet. We moeten ervoor zorgen dat we niet óver de jongeren spreken, maar ook mét de jongeren’.   De keten zijn een belangrijk onderdeel van de Staphorster samenleving. Hoe je ze bereikt dat is ondergeschikt, de keetkeur doet het op haar manier. Maar het is belangrijk om contact te houden.’ ‘het gaat niet om de keten, maar om het bereiken van de jongeren. Keetkeur is niet een doel, maar een middel: hoe gaan we onze bereiken.  Het is belangrijk om een positieve houding te hebben richting de keten. De aanpak, waarbij de gemeente op afstand staat, geeft een mogelijkheid tot vertrouwen.

Voorzitter, onze fractie vindt dat keten passen bij de traditie van het dorpsleven en platteland. Jongeren richten met hun vriendengroep een plek in die gezelligheid en een sociaal netwerk biedt. Het draagt op deze manier bij aan de leefbaarheid van het platteland voor jongeren. Tegelijkertijd vergt de veiligheid en gezondheid wel onze aandacht. Ik kom daar later nog even op terug.

We vinden het belangrijk om op een passende manier met onze jongeren over deze zaken, zoals veiligheid in een keet en gezondheid, in gesprek te treden. En wat ons betreft was het project Keetkeur daarvoor een mooi middel als onderdeel in de uitvoering van ons ketenbeleid.

Na de start in 2016 zijn in het eerste jaar 2017 hoopvolle resultaten geboekt. Onze fractie sprak toen weliswaar van een moeizame, maar mooie tussenstap. Er was vertrouwen voor het vervolg. En we lezen in de eindrapportage dat in 2018 niet alle gestelde doelen en resultaten gerealiseerd zijn, maar daarentegen zijn er ook mooie ongeschreven doelen en resultaten behaald.

Nu het project ten einde is moeten we de balans opmaken. Uw college stelt voor om niet verder te gaan met het project. En hoewel we, op basis van eerdere besprekingen, het verloop van het project en de voorliggende  eindevaluatie, het voorstel kunnen begrijpen, vinden we het als fractie het wel erg jammer dat dit project toch niet geworden is wat we hadden gehoopt en verwacht. 

Het is nu menseigen om te kijken naar ‘het waarom’. We lezen over een ‘voor wat hoort wat’-principe, waarbij keetjongeren terughoudend zijn als het gaat om contactleggen. Er lag een uitdaging om duurzame vertrouwensrelaties op te bouwen: ‘want dan worden we straks bekend en direct gesloten” of “ dan krijgen we dadelijk alleen maar van dat soort gezeur met instanties”. Het is belangrijk om daar kennis van te nemen, te analyseren en lering uit te trekken voor het vervolg.

Maar tegelijkertijd, en dat willen we juist ook benadrukken, zien we ook dat het glas ‘halfvol’ is. We lezen dat de uitvoerders en deelnemende partijen trots zijn wat zij bereikt hebben in de afgelopen jaren. Daar willen wij ook de waardering voor geven: er is veel inzet gepleegd. Alles wat het oplevert is dan winst. Een paar mooie voorbeelden:  

De contacten met keet(jongeren) en hun ouders zijn verbeterd. Wij zijn blij dat er keten hun deur hebben opengesteld en gesprekken hebben gevoerd. We spreken onze waardering daarvoor ook uit.   De inzet heeft geresulteerd dat op het gebied van veiligheid en gezondheid verbeterstappen zijn gezet.

Voorzitter, even terugkomend op de citaten van de verschillende fracties. Die heb ik bewust gekozen. Er zitten waarden in die we blijkbaar met elkaar belangrijk vinden.

De eerste waarde is het belang van ‘contact leggen’ met onze jongeren. Op een positieve manier ‘in verbinding’ staan mét onze jongeren. Weten wat er speelt en welke vragen er leven onder onze jongeren? We gaan ook graag de bereidheid aan om mét onze jongeren hierover door te spreken.

Een andere gemene deler betreft ‘verantwoordelijkheid’. Jongeren en hun ouders zijn zelf verantwoordelijk voor hun keet. Maar ook als lokale overheid hebben we een verantwoordelijkheid: een verantwoordelijkheid vanuit wet- en regelgeving, maar we hebben ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid als het gaat om de gezondheid van onze jongeren. 

Het benoemen van deze waarden vinden wij belangrijk voor het vervolg. Verbinding en verantwoordelijkheid. We moeten leren van de uitdagingen van dit project en de opbrengsten positief onderstrepen. Als het nu gaat om de verantwoordelijkheid rondom toezicht en handhaving of om jongeren en hun ouders te betrekken in de uitwerking van het nieuw op te stellen Lokaal Gezondheidsplan. Deze notitie zal over een aantal weken worden behandeld in onze raad. Welke stip heb je op de horizon en welke stappen ga je zetten om deze stip te behalen.

Voorzitter nog wel even een vraag:

Onze Jongerenraad is ook betrokken in de eindevaluatie. Fijn dat zij ook hun reactie hebben gegeven. De Jongerenraad adviseert in de toekomst dergelijke projecten los te koppelen van de gemeente. We zijn even benieuwd, hoe het college hierover staat. Kunt u dat aangeven? U spreekt in het voorstel over toezicht en handhaving. Kunt u aangeven hoe we dat precies voor ons moeten zien?

Jan Carlo Bos

In september 2018 stond het volgende bericht in de krant: “In Staphorst heb je de grootste kans om een miljonair tegen het lijf te lopen”. Wat een schril contrast met inwoners van Staphorst die in armoede leven, financiële zorgen kennen: Kinderen die opgroeien in het gezin van een miljonair of in een gezin dat beheerst wordt door (stille) armoede: grotere kloof is bijna niet denkbaar. Grafieken tonen aan dat beide groepen in onze gemeente stijgen: meer miljonairs, maar ook meer mensen in armoede. Deze laatste groep is ontzettend kwetsbaar en we voelen een Bijbelse opdracht om voor deze dorpsgenoten te zorgen.

In de raadsvergadering van afgelopen dinsdagavond is een nieuw beleidsplan over Armoede en Schulden besproken. Als ChristenUnie zijn we verheugd met deze nieuwe nota: “Op naar een werkend armoedebeleid”. Hiermee kunnen we de inwoner met financiële problemen verder helpen. U kunt aankloppen bij de gemeente voor hulp. Schaamte en ontkenning spelen vaak een grote rol om geen hulp te vragen. Ik roep u op om hier overheen te stappen. Het blijkt dat kerken in onze gemeente een grote positieve rol spelen in de hulp tegen armoede. Daar zijn we dankbaar voor. Maar ook de inzet van vele vrijwilligers om hulp te bieden, verdient een woord van dank. Dankzij u kan men verder.... Schrijnend is de ontwikkeling van kinderarmoede. Kinderen die dagelijks leven in een situatie van (stille) armoede. Zij ervaren de ellende en machteloosheid van hun ouders. Probeer een kind maar eens uit te leggen waarom het soms niet mogelijk is om een dagje uit te gaan, nieuwe kleding te kopen of lid te worden van de voetbalclub..... Bij de gemeente is een fonds die uw kind een eindje op weg kan helpen: het FDMA (fonds deelname maatschappelijke activiteiten). Maak hiervan gebruik! Het biedt mogelijkheden voor de ontwikkeling van uw kind(eren): van lidmaatschap bij een sportvereniging, muzieklessen volgen of naar de bibliotheek te kunnen. Stap over de drempel, al is het maar voor uw kind(eren). Ik roep een ieder op om er samen voor te zorgen dat de nota ingezet gaat worden om onze kwetsbare inwoners verder te helpen, een lichtpuntje te geven. Hen het gevoel te geven dat ze er niet alleen voor staan. Samen sta je, ook hier, sterker. En misschien ontvang je nooit een miljoen; u en jij zijn het wel waard! Klaasje Lier-RusscherRaadslid ChristenUnie Staphorst Wilt u meer informatie over deze nota Armoede en Schulden. Gebruik deze link (onder agendapunt 12).

“Arm en tevreden is rijk, en rijk genoeg” (Shakespeare) In september 2018 stond het volgende bericht in de krant: “In Staphorst heb je de grootste kans om een miljonair tegen het lijf te lopen”. Wat een schril contrast met inwoners van Staphorst die in armoede leven, financiële zorgen kennen: Kinderen die opgroeien in het gezin van een miljonair of in een gezin dat beheerst wordt door (stille) armoede: grotere kloof is bijna niet denkbaar. Grafieken tonen aan dat beide groepen in onze gemeente stijgen: meer miljonairs, maar ook meer mensen in armoede. Deze laatste groep is ontzettend kwetsbaar en we voelen een Bijbelse opdracht om voor deze dorpsgenoten te zorgen. In de raadsvergadering van afgelopen dinsdagavond is een nieuw beleidsplan over Armoede en Schulden besproken. Als ChristenUnie zijn we verheugd met deze nieuwe nota: “Op naar een werkend armoedebeleid”. Hiermee kunnen we de inwoner met financiële problemen verder helpen. U kunt aankloppen bij de gemeente voor hulp. Schaamte en ontkenning spelen vaak een grote rol om geen hulp te vragen. Ik roep u op om hier overheen te stappen. Het blijkt dat kerken in onze gemeente een grote positieve rol spelen in de hulp tegen armoede. Daar zijn we dankbaar voor. Maar ook de inzet van vele vrijwilligers om hulp te bieden, verdient een woord van dank. Dankzij u kan men verder.... Schrijnend is de ontwikkeling van kinderarmoede. Kinderen die dagelijks leven in een situatie van (stille) armoede. Zij ervaren de ellende en machteloosheid van hun ouders. Probeer een kind maar eens uit te leggen waarom het soms niet mogelijk is om een dagje uit te gaan, nieuwe kleding te kopen of lid te worden van de voetbalclub..... Bij de gemeente is een fonds die uw kind een eindje op weg kan helpen: het FDMA (fonds deelname maatschappelijke activiteiten). Maak hiervan gebruik! Het biedt mogelijkheden voor de ontwikkeling van uw kind(eren): van lidmaatschap bij een sportvereniging, muzieklessen volgen of naar de bibliotheek te kunnen. Stap over de drempel, al is het maar voor uw kind(eren). Ik roep een ieder op om er samen voor te zorgen dat de nota ingezet gaat worden om onze kwetsbare inwoners verder te helpen, een lichtpuntje te geven. Hen het gevoel te geven dat ze er niet alleen voor staan. Samen sta je, ook hier, sterker. En misschien ontvang je nooit een miljoen; u en jij zijn het wel waard! Klaasje Lier-Russcher Raadslid ChristenUnie Staphorst Wilt u meer informatie over deze nota Armoede en Schulden. Gebruik deze link (onder agendapunt 12) https://ris2.ibabs.eu/Agenda/Details/Staphorst/68210586-0b52-4e16-9e70-52332f96f525