Op donderdag 4 juli sprak de gemeenteraad over de Kadernota 2020. Dat is het document waarin het college de hoofdpunten van het beleid én de ambities voor het komende jaar aangeeft. Tegelijkertijd worden de financiële kaders geschetst: wat zijn de financiële ontwikkelingen, waar is hoeveel geld voor nodig, waar kan eventueel op bezuinigd worden? Het is daarom ook voor de politieke partijen een belangrijk document, waarmee je kunt laten zien waar je voor staat.
De Kadernota vormt de basis voor de begroting voor het nieuwe jaar en als het aan dit college ligt, dan ontstaat er een flink begrotingstekort en gaan de lasten voor de inwoners (OZB) omhoog. Dat is omdat de regerende partijen onverkort vast willen houden aan hun prioriteiten (zoals o.a. gebiedsvisie Dalweg), terwijl de financiële bijdrage van het Rijk waarschijnlijk beduidend lager uitvalt dan verwacht.
Lastenverhoging is voor DSN niet acceptabel, zoals fractievoorzitter Yolande Gastelaars vorige week bij de opiniërende raad duidelijk maakte. Daarnaast vinden wij het onbegrijpelijk dat de inwoners géén inbreng hebben bij deze begroting, terwijl vorig jaar onze motie Burgerparticipatie en Begroting raadsbreed is aangenomen.
ALGEMENE BESCHOUWING VAN DSN OP DE KADERNOTA 2020 (uitgesproken door fractievoorzitter Yolande Gastelaars)
Het kan verkeren … zei de Nederlandse dichter en toneelschrijver Bredero al zo’n 400 jaar geleden. De ene keer heb je genoeg, de andere keer kom je tekort. Het lijkt wel of de man een vooruitziende blik had!
De veelbegaafde Amsterdammer Bredero heeft een aantal kluchten, blijspelen en tragikomedies op zijn naam staan en een van zijn bekendste werken is ‘De klucht van de koe’. Dat gaat over een boer, koeien en een oplichter. En aan het eind van het verhaal blijft de boer achter met de rekening. Wat heeft dat nu met deze kadernota te maken en waarom moest ik daaraan denken? Nou genoeg geld en het Rijk zou daar nog een flinke schep bovenop doen … en nu kijken we tegen een jaarlijks tekort aan van anderhalf miljoen met daarbovenop nog eens een tegenvaller van een miljoen na de mei-circulaire van het Rijk. Het kan dus verkeren …
Het is niet eens de eerste keer dat we op deze manier verrast worden door het Rijk. En toch komt het elke keer weer hard aan. Dat wordt nog eens versterkt omdat het college aangeeft vast te willen houden aan haar ambities en uitgangspunten en niet wil spreken over bezuinigingen. Sterker nog, als het aan het college ligt, gaan de lasten voor de inwoners omhoog. ‘Niets is onbespreekbaar’, zei wethouder Van Aalst vorige week in de Soester Courant. ‘Ook een verhoging van de OZB niet, want we willen de inkomsten verhogen.’
Ja, en dan kom ik toch terug op die boer uit die klucht van Bredero. Want die bleef achter met de rekening, net zoals u nu in petto heeft voor de inwoners. U wilt doodleuk de rekening van uw prioriteiten afwentelen op onze inwoners. En dat vinden wij toch echt te ver gaan! DSN staat al jaren op het standpunt dat de gemeente in mindere tijden de kosten moet beheersen in plaats van lasten voor de inwoners te verhogen. Het kan verkeren … de ene keer heb je genoeg, de andere keer kom je tekort.
Wat wij trouwens heel erg missen in dit hele verhaal is de betrokkenheid en inbreng van onze inwoners bij de begroting. Vorig jaar is onze motie Burgerparticipatie en Begroting aangenomen en sindsdien zijn er veel gedachten uitgewisseld over hoe zoiets dan in te steken. Nou, dit is natuurlijk een uitgelezen kans! Want wij kunnen het hier wel weer bepalen, maar wie weet waar onze inwoners voor kiezen! Dat kan nog wel eens een keer heel verrassend zijn. Dus wat ons betreft gaan we na de zomer als raad de straat op om in gesprek te gaan met onze inwoners om te vragen hoe zij over de begroting en de verschillende programmaonderdelen denken en waarop al dan niet bezuinigd kan worden. En misschien volgt er dan juist wél een discussie over de instandhouding van bijvoorbeeld het zwembad, over de Dalwegvisie of over de verbouwing van het gemeentehuis. Het kan immers verkeren ….
