Poliflw

Vandaag is het 1 mei, internationale Dag van de Arbeid. Door de beperkende maatregelen ontmoeten we elkaar niet. Sterker nog, we missen dagelijks onze naasten, onze kinderen, onze kleinkinderen, onze ouders en grootouders. We missen onze vrienden en collega’s.

Juist nu is elkaar ontmoeten zo belangrijk. Zodra het kan zien we elkaar weer!

Tegelijkertijd laat deze crisis zien hoe belangrijk de sociaal democratie en solidariteit zijn.

Nu wordt duidelijk hoe kwetsbaar onze economie is. Hoe belangrijk de mensen in de zorg, het onderwijs, de voedingsvoorziening en de cultuursector voor onze samenleving zijn. Hoe belangrijk de zekerheid van gezondheid, werken, inkomen, onderwijs meedoen en een veilig thuis is.

Onze strijd is nog niet is gestreden. De Dag van de Arbeid moet nog steeds worden gevierd. We pakken snel samen die strijd weer op.

Voor nu: blijf thuis, blijf gezond en blijf strijdvaardig!

In gedachten zijn we bij jullie.

Het bericht Blijf thuis, blijf strijdbaar verscheen eerst op PvdA Achtkarspelen.

Op zondagochtend 6 oktober 2019 bereikte ons het bericht dat Roel Roosma overleden is. Roel was ruim 73 jaar lid van de Partij van de Arbeid.

Zijn strijd voor rechtvaardigheid begon vroeg. Als jongeman werkte hij bij de steenhouwerij van zijn oom Klaas de Vries. Daar zag hij wat sociaal werkgeverschap inhield. Werknemers van de steenhouwerij hadden betaalde vakantie en kregen bij ziekte doorbetaald. Dingen die we nu heel gewoon vinden maar toen nog niet geregeld waren.

Toen de oorlog uitbrak nam Klaas de Vries deel aan het verzet. Roel Roosma kwam in 1941 in dienst bij de steenhouwerij en droeg zijn steentje bij aan het verzetswerk. Halverwege de oorlog dook hij onder om aan de verplichte tewerkstelling in Duitsland te ontkomen. Na de oorlog richtte hij samen met Klaas de Vries de lokale afdeling van de Partij van de Arbeid op. In 1948 nam hij de dagelijkse leiding van de steenhouwerij over. Als werkgever bracht hij de sociaal-democratische idealen in de praktijk. Er was bijvoorbeeld altijd ruimte voor werknemers die ergens anders niet makkelijk aan het werk konden. Voor hen werd werk gevonden dat aansloot bij hun talenten waardoor ze een waardevolle bijdrage konden leveren.

In de oorlog was er een intensieve samenwerking over de verschillende zuilen heen. Roel Roosma was teleurgesteld toen iedereen na de oorlog weer terugviel in oude patronen. Hij had gezien dat juist door samen te werken je meer goede dingen kon bereiken. Dat weerhield hem er niet van om voor de PvdA raadslid te worden. Van 1968 tot 1974 was hij lid van de gemeenteraad. Ook op andere terreinen zette hij zich in voor de samenleving. In onze gemeente was hij onder andere actief voor de bibliotheek, voor de Maatschappij tot het Nut van het Algemeen en voor het Industrieel Centrum De Lauwers. Veel jaren was hij voorzitter van de Stichting Woningbouw Achtkarspelen.

Naast de maatschappelijke strijd was ook zijn familie belangrijk voor hem. Samen met zijn vrouw Aly Roosma-Dekkinga kreeg hij zes kinderen. Veel daarvan traden op de een of andere manier in de voetsporen van hun vader. Hij was ontzettend trots op zijn kleinkinderen en achterkleinkinderen. Bijzonder trots was hij kleindochter Femke Roosma die namens Groen Links in de gemeenteraad van Amsterdam actief strijdt voor de meest kwetsbare inwoners van de stad.

In 2011 kreeg hij, in het bijzijn van zijn familie, de Willem Drees-speld uitgereikt omdat hij 65 jaar lid van de PvdA was. In 2016 werd veel aandacht besteed aan zijn 70-jarig lidmaatschap. In een opname van Omrop Fryslân toonde hij zich nog steeds strijdbaar tegen het onrecht. De laatste jaren werd zijn gezondheid kwetsbaarder. Partijgenoten bezochten hem nog regelmatig, maar de bezoeken werden steeds korter. Het oude vuur brandde echter nog steeds: zodra het over de oorlog en de sociale strijd ging werd Roel Roosma weer fel.

Roel Roosma overleed op 6 oktober 2019 op 95 jarige leeftijd.

Het bericht In Memoriam Roel Roosma verscheen eerst op PvdA Achtkarspelen.

Tijdens de raadsvergadering van juni 2019 heeft de gemeenteraad van Achtkarspelen unaniem het agendapunt gesteund om schaduwfractieleden officieel te beëdigen en de naam in ‘steunfractielid’ veranderd. Het was een idee dat in de fractie van de PvdA tot stand gekomen is en gelijk werd omarmd door alle deelnemende partijen in de raad.

Per partij zijn er twee steunfractieleden benoemd. Dit gegeven is best bijzonder in Friesland want er zijn nog maar een paar gemeenten die hun steunfractieleden ook officieel hebben beëdigd. De beëdiging houdt in dat schaduwfractieleden voortaan op de publieke tribune mogen blijven zitten wanneer tijdens de raadsvergadering besloten onderwerpen worden behandeld. Ze hebben daartoe voor geheimhouding getekend. Ook kan door de steunfractieleden worden deelgenomen aan werkgroepen, zoals het sociaal domein, of ze kunnen de partij vertegenwoordigen bij een bijeenkomst waar een thema centraal staat. Dat de steunfractieleden meer bevoegdheden hebben gekregen is met name voor de raadsleden van kleine fracties, waaronder de PvdA met twee raadsleden, een fijn gegeven. De meeste raadsleden hebben naast hun zitting in de raad nog een normale baan. Wil je je functie goed kunnen uitoefenen dan dien je goed op de hoogte te blijven van alle zaken die er op alle gebieden binnen Achtkarspelen spelen. De mogelijkheid om taken nu te verdelen om zodoende tijdens de fractievergaderingen tot een gezamenlijk standpunt te komen geeft meer lucht en soms ook een vernieuwende, andere kijk op zaken.

Voor steunfractieleden die de ambitie hebben in de toekomst in de raad zitting te willen nemen is het steunfractielidmaatschap een leerschool om alle politieke ins en outs goed tot zich te nemen. Het geeft de kans te leren hoe alle vergaderstructuren werken en wie op welke positie wat doet. Er  kan ervaring worden opgedaan in de vaardigheid om tot een goed politiek standpunt te komen, dit te formuleren en over te brengen op de raadsleden in je fractie. En als laatste punt, maar zeker niet het minst belangrijk, voelt de erkenning van het steunfractielid ook goed. Het betekent dat je er nu officieel meer bijhoort en meer verantwoordelijkheid heeft gekregen. Uit de ‘schaduw’ getreden en zichtbaar in het ‘steunen’. Tegelijkertijd wordt geleerd hoe je te ontwikkelen tot een goed en beter politicus c.q. gekozen volksvertegenwoordiger.

Naar ik heb vernomen zijn ook de beëdigde steunfractieleden van de andere partijen verguld met de nieuwe status. Mijzelf geeft het zeker ‘een boost’, om thans na het zomerreces, met frisse energie me weer in alle politieke uitdagingen te gaan verdiepen.

Alie Ferwerda

Steunfractielid PvdA Achtkarspelen

Het bericht Er meer bij horen als steunfractielid verscheen eerst op PvdA Achtkarspelen.

Zondagsbrief van Frans Timmermans – lijsttrekker voor de PvdA bij de Europese verkiezingen. Op Bevrijdingsdag legt hij uit waarom we door Europa vrede hebben. De loopgraven en schuttersputjes zijn vervangen door vergadertafels. Maar ook waarom juist nu een solidair Europa zo belangrijk is. Een Europa waarin we als sociaal-democraten strijden tegen onverschilligheid en ongelijkheid.

Gisteren herdachten we de slachtoffers van oorlog. Vandaag, op Bevrijdingsdag, vieren we de vrijheid. Ik doe dat vandaag in het noorden van het land, op de bevrijdingsfestivals van Leeuwarden, Assen en Groningen. We vieren de vrijheid om die vrijheid te koesteren.

Vrijheid lijkt vanzelfsprekend. Maar niets is minder waar. Op de tijdlijn van de geschiedenis zijn onze vrede, veiligheid en voorspoed maar een heel klein streepje. De laatste oorlog is nog geen mensenleven geleden. De Europese eenwording is in mijn ogen nog steeds het meest succesvolle antwoord op de neiging tot zelfvernietiging die wij Europeanen vaak aan de dag hebben gelegd. De loopgraven en schuttersputjes zijn vervangen door vergadertafels en conferentie-oorden.

Het is onze verantwoordelijkheid te herdenken en te vieren, om het besef over de waarde van vrijheid levend te houden. Om het door te geven aan onze kinderen en kleinkinderen. Om niet onverschillig te worden.

Vrijheid, gelijkheid tussen man en vrouw, vrede, voorspoed, democratie, rechtsstaat, solidariteit, mensenrechten: het zijn onze Europese waarden. Ze hebben koestering, voeding en bescherming nodig.

Als we onverschillig zijn, verliezen we die waarden. Onverschilligheid is koren op de molen van nationalisten en populisten. De mensen die op luide toon het recht opeisen alles te mogen zeggen en op dezelfde luide toon stellen dat je daar niks tegenin mag brengen, want dan demoniseer je hen. Men doet alsof wetenschap en een mening dezelfde waarde hebben. ‘Het is tijd dat we gewoon kunnen zeggen wat we vinden. Weg met politieke correctheid.’ Maar als emoties regeren en feiten er niet toe doen, hoe herken je dan nog leugens? Hoe bestrijd je dan onwaarheid?

Politiek mag nooit vrijblijvende borrelpraat zijn, daarvoor zijn de gevolgen van politiek handelen te belangrijk. Het gebruik van woorden door mensen met gezag, heeft per definitie effect. Het is een vorm van machtsuitoefening. Ik zal tot mijn laatste adem verdedigen dat iedereen – binnen de grenzen van de wet – mag zeggen wat hij of zij denkt. Maar ik zal de leugen een stevig weerwoord geven. Vrijheid van meningsuiting is een groot goed, maar veeleisend. Het vergt van ons verantwoordelijkheid en actief burgerschap om weerwoord te bieden. Om op te staan en je uit te spreken wanneer dat moet.

Mijn generatie groeide op met de gedachte dat het morgen altijd beter wordt. De onvermijdelijkheid van toenemende vrijheid. Maar de vrees voor achteruitgang groeit. Alles wat de mens heeft opgebouwd kan kapot. Gezondheid, een dak boven je hoofd, fatsoenlijk werk en een goed pensioen. Niet eerder hadden zoveel Nederlanders het zo goed. Maar in een snel veranderende wereld raken veel te veel mensen achterop.

Daarom is herverdeling nodig, op basis van solidariteit. Omdat de maatschappelijke verhoudingen door de digitale revolutie geen recht meer doen aan de belangen van ‘the many’ maar vooral ten goede komen aan ‘the few’. Progressieve partijen kunnen solidariteit opnieuw formuleren. Hoop en perspectief bieden aan de middenklassen is hét medicijn tegen onderlinge haat en ongelijkheid.

Vrijheid is niet vanzelfsprekend, en het gevaar van onverschilligheid ligt op de loer. Daarom moeten we onze waarden verdedigen wanneer zij worden aangevallen, moeten we solidariteit verdiepen als ongelijkheid groeit. Pedro Sánchez heeft in Spanje laten zien wat dit oplevert: een klinkende overwinning van de sociaaldemocraten. Wij gaan laten zien dat we hetzelfde kunnen. Omdat solidariteit het beste middel is. Tegen onverschilligheid en voor onze vrijheid.

Hartelijke groet,

Frans Timmermans

Het bericht Tegen onverschilligheid en voor onze vrijheid verscheen eerst op PvdA Achtkarspelen.

Ook in onze gemeente gaat er veel geld om in het ‘sociaal domein’. Teveel. En daarom moest er bezuinigd worden. Na een heel lange afloop presenteerde het college afgelopen week een zogenaamd ‘beleidskader’ aan de raad. Hierin stonden de verschillende mogelijkheden tot bezuinigen. Eigenlijk kwam het neer op de kaasschaaf methode, hier een paar gram minder, daar een onsje eraf en verderop nog iets beknibbelen op een derde ingrediënt. Het was aan de raadsleden om te bespreken of er dan nog wel een smakelijk gerecht over zou blijven. De PvdA pleitte voor een andere, meer beleidsmatige insteek. Probeer de problemen die nu zoveel geld kosten, en die zitten met name in de sfeer van de jeugdzorg, te voorkomen in plaats van ze iets minder goed dan nu op te lossen. En dat voorkomen is niet eens zo heel moeilijk. Tenminste niet in Achtkarspelen. Juist hier, met de heel sterke onderlinge samenhang in onze dorpen, zou het lonen om in de zogenaamde ‘voorliggende voorzieningen’ te investeren. Dus in het sociaal cultureel werk, in het welzijnswerk, maar ook in sport, onderwijs en leefbaarheid. Kortom in al die zaken die van een dorp een dorp maken in plaats van een vinexwijk. Er werd geknikt, er werd instemmend gehumd en uiteindelijk werd het door ons naar voren gebrachte zelfs ronduit beaamd. En dus wilde het college… nog ‘ns vijftigduizend euro op dat die algemene voorzieningen, die voorzieningen waar geen indicatie voor nodig is en waar dus de hele gemeenschap gebruik van kan maken, bezuinigen. En dat gebeurt dus, hoe onverstandig dit dus volgens henzelf ook is.

Jammer, maar op een ander gebied boekten we wel succes. Het college stelde namelijk voor om een aanzienlijk deel van de kosten te laten betalen door… de minima. Nog geen maand nadat we stilstonden bij de exorbitante salarissen die binnen het sociale aan enkele medewerkers worden betaald is dit een bijna wrang gegeven en het verzet hier tegen was dan ook nagenoeg raadsbreed. En dus ging die vlieger niet op. In Achtkarspelen is het zo dat wanneer je honderddertig procent van het sociaal minimum als inkomen hebt je een steuntje in de rug kunt krijgen op een aantal gebieden. Voor je kinderen, je sociale leven, je gemoedsrust. Het college stelde voor die honderddertig procent te verlagen naar honderdtien procent. Ze noemden dit overigens een ‘activerend armoedebeleid’ Dat betekent – in hun ogen dan- dat wanneer mensen maar arm genoeg worden ze wel een baan zoeken. En honderddertig procent was kennelijk niet arm genoeg … Bijna onthutsend was het dat daarbij volledig over het hoofd werd gezien dat een groot deel van deze categorie helemaal; niet kan werken. (Gepensioneerd, een beperking, e.d.) Maar goed, nog los daarvan is dit wel een heel cynische manier van ‘de armoede bestrijden door de armen te bestrijden’ en gelukkig greep de raad dan ook in. Bijna raadsbreed werd vastgesteld dat honderddertig procent voor ons echt de ondergrens is, het college legde zich daar licht mokkend bij neer.

En dus won uiteindelijk dan toch de beschaving het van de kaasschaaf. Het kan wel in Achtkarspelen.

Het bericht En toch won de beschaving verscheen eerst op PvdA Achtkarspelen.

Alle mensen zouden Broeders moeten zijn zeggen en zingen de Duitsers. Helemaal waar natuurlijk maar niet erg realistisch. Vraag het maar aan inwoners van Nieuw Zeeland of Utrecht.

Alle mensen moeten zich verenigen in vrijheid, gelijkheid en Broederschap leren de Fransen ons. De Franse republiek is gegrondvest op deze drie waarden. Broederschap ?

Vraag het maar aan de ‘gele hesjes’ te Parijs die, gesteund door notoire relschoppers, elk weekend betogen en immense materiële schade aanrichten.

Twee recente voorbeelden van dodelijke en zware amokpartijen die de zo gewenste Broederschap overhoop schiet. Zulke dramatische geweldsincidenten veroorzaken ontreddering. De afschuw dat zoiets gebeurt leidt tot menselijke vertwijfeling. Een vanzelfsprekend gevoel van veiligheid kan er door verdwijnen. En of het geweld nu komt van een crimineel of een terrorist of een gestoorde gek lijkt mij niet doorslaggevend. De bestrijding ervan wel.

Ook in onze huidige samenleving staat Broederschap onder druk. Scheidslijnen tekenen zich nog steeds scherp af. In hun rapport ‘De Sociale Staat van Nederland’ constateert het Sociaal Cultureel Planbureau dat er in ons land sprake is van groeiende scheidslijnen in de samenleving.

Hogeropgeleide en gezonde mensen profiteren meer van de (financiële) vooruitgang in Nederland dan laagopgeleiden en (chronisch) zieke mensen.

Mensen met een vaste baan verdienen meer en ervaren meer arbeidsvreugde en geluk dan mensen in een flexbaan.

Hoopvol is wel dat steeds meer mensen in de afgelopen 25 jaar zijn gaan vinden dat de inkomensverschillen kleiner moeten worden.

De PvdA wil de groeiende scheidslijnen in onze maatschappij bestrijden. Hoe ? De PvdA gaat voor een gemeente waarin iedereen echt kan meedoen, (vrijwilligers)werk heeft en zijn talenten kan tonen. Daarvoor hebben we in Achtkarspelen een prima organisatie opgericht nl. de Maatschappelijke Onderneming Achtkarspelen, MOA. We gaan voor duurzaamheid en een energietransitie die voor iedereen betaalbaar is en waarbij het bedrijfsleven zijn fatsoenlijk deel aan bijdraagt. We gaan voor een mienskip waarin niemand achterblijft en niemand wordt uitgezonderd.

In onze participatiemaatschappij hebben we zorg en aandacht voor elkaar, met het oog op het heden en naar de toekomst. Kortom, de PvdA wil bestaanszekerheid.

Armoede is niet een gebrek aan karakter maar een gebrek aan geld! Dus moeten we de armoede bestrijden en niet de armen.

Tot slot een felicitatie voor Forum voor Democratie met hun geweldige overwinning en een voor mij onbegrijpelijke overwinningspeech van Thierry Baudet : Op deze rots zullen wij onze zuil bouwen. De uil van Minerva is uitgevlogen. De boreale wereld is aanstaande. Oikefobie zal prevaleren en masochistische ketterij wordt uitgebannen. Zonder homeopathische verdunning. Prachtig toch ?

Het bericht Broederschap en scheidslijnen verscheen eerst op PvdA Achtkarspelen.

Op donderdag 31 januari 2019 organiseerden de gemeenten Achtkarspelen en Tytsjerksteradiel in het gemeentehuis van Buitenpost een brede bijeenkomst over de stand van zaken en de te varen koers met betrekking tot het sociaal domein (o.a. zorg, participatie en zelfredzaamheid, werk en jeugdhulp).

Aanleiding Sinds 2015 hebben de gemeenten er veel extra taken en verantwoordelijkheden bijgekregen. Die hebben te maken met de uitvoering van de Wet maatschappelijke ondersteuning, Participatiewet en Jeugdwet. De gemeenten hebben daardoor fors méér kosten moeten maken. In 2017 hebben de Nederlandse gemeenten 724 miljoen (4,4%) méér uitgegeven aan het sociaal domein dan begroot. De overschrijding is vooral het gevolg van de uitgaven op de jeugdzorg.

De overschrijding van de budgetten is het gevolg van de reële vraag naar ondersteuning. Dat komt misschien omdat betrokkenen hun werk gewoon goed doen: de behoefte komt in beeld, wordt geanalyseerd en vervolgens adequaat ingevuld.

Bezuinigen – of niet? Natuurlijk is het belangrijk dat gemeenten hun financiën op orde hebben – dat geldt voor ieder huishouden. Om dat te bereiken wordt overwogen om het budget voor het sociaal domein voor Achtkarspelen van € 1.300.000,- naar € 1.000.000,- terug te brengen en dat van Tytsjerksteradiel van € 1.700.000,- naar € 1.200.000,-. Kortom: bezuinigingen! De vraag rijst daarom: kan dit, willen we dit en wat is het alternatief?

Je kunt mensen geen toereikende zorg of hulp onthouden, simpel omdat het geld op is. Qua inhoud is er dan ook voor bezuiniging weinig tot geen ruimte, vooral niet omdat de gemeente verantwoordelijk is voor de uitvoering van de Wmo, de Participatiewet en de jeugdhulp. Bovendien zijn veel zaken binnen het brede gebied van het sociaal domein nauw met elkaar verweven, zowel op preventief vlak als wanneer het gaat om het werkelijk bieden van zorg, aandacht, hulp en ondersteuning. Dat laatste mag bovendien niet vervallen tot symptoombestrijding.

Alternatieven Bezuinigen is een eenvoudige politieke maatregel, vaak zonder oog voor de impact van de maatregel op korte en lange termijn. Beter is het daarom om in overleg met alle betrokkenen te kijken welke mogelijkheden er zijn om dingen ánders te doen – misschien beter en misschien ook goedkoper. Het gaat er vooral om dat zorg en ondersteuning naar behoefte worden geboden, ‘op maat’, waarbij betrokkene of het betrokken gezin in grote mate zèlf de regie heeft en die ook kán hebben. Dat vraagt om inzicht en kennis van zaken, om creativiteit en vindingrijkheid én om lef. De MOA (Maatschappelijke Onderneming Achtkarspelen) is een geslaagd voorbeeld van wat er mogelijk is en bereikt kan worden als visie, creativiteit en durf de ruimte krijgen.

Hoe organiseer je het? De bijeenkomst van 31 januari kan worden gezien als de eerste stap naar een andere benadering. Of dat ook werkelijk zo is hangt af van het vervolg dat eraan wordt gegeven. Dat vervolg moet veel vérder gaan dan een inventarisatie van ideeën, of dan ‘inspraak’ of ‘medezeggenschap’.

Het moet gaan om samenwerking met maatschappelijke partners en inwoners. Een samenwerking die uitmondt in gedeelde verantwoordelijkheid en co-creatie. Het gaat daarbij om ‘sociaal improviseren’ door middel van ‘crafting communities’. Crafting communities zijn (kort gezegd) samenwerkingsverbanden tussen overheden, burgers, bedrijven en organisaties, gericht op het oplossen van lokale problemen, met oog voor de samenhang met het wijdere institutionele veld. Pas dán resulteert de transitie in de beoogde transformatie in het sociaal domein.

Hoe betaal je het? Dan ligt er nog de hamvraag: hoe betaal je het? Tijdens de bijeenkomst op 31 januari viel te beluisteren dat van de gemeenten werd verwacht dat zij bereid zijn om in het sociaal domein te investeren en daarbij vooral in te zetten op preventie. Er werden op deze eerste bijeenkomst al tal van goede ideeën aangedragen. Ondermeer om te proberen dat een deel van de zorg voor jongeren onder de Wet langdurige zorg gaat vallen. Die wet is bedoeld voor mensen die voortdurend (intensieve) zorg nodig hebben. Anders dan veelal wordt gedacht, is verblijf in een instelling daarbij geen voorwaarde.

Achtkarspelen heeft bovendien zicht op een financiële meevaller. De gemeente is namelijk (samen met nog vijf andere Friese gemeenten) aandeelhouder van de energiereus Eneco. De aandelen daarvan worden geveild en dat zou de gemeente mogelijk een bedrag tussen vier en zes miljoen euro kunnen opleveren. Dat geld komt pas in 2020 beschikbaar.  Er wordt al langer gesproken over gebruik van (een deel van) de opbrengst voor de tekorten in het sociaal domein. Het wordt tijd dat woorden in daden worden omgezet.

H.S.

Het bericht Het sociaal domein: visie, beleid en financiering verscheen eerst op PvdA Achtkarspelen.

Op zaterdag 26 januari organiseerde de afdeling Achtkarspelen van de Partij van de Arbeid de eerste van een serie ontmoetingen mét en dóór jongeren en jong-volwassenen. De bijeenkomst vond plaats in sociaal-cultureel centrum It Koartling in Buitenpost. Iedereen in Noordoost Friesland tussen de 15 en 30 jaar was welkom, ongeacht levensovertuiging of politieke opvatting.

De opkomst was laag: dit was echter één van de scenario’s waarmee de organisatoren bij voorbaat rekening hadden gehouden. Opvallend was echter de afwezigheid van de Jongerenraad in Achtkarspelen. Niettemin werd er levendig van gedachten gewisseld over een aantal onderwerpen: wonen, vervoer, cultuur (inclusief uitgaan), onderwijs, werk en milieu/duurzaamheid.

Discussieleider Hink Speulman kon tot besluit dan ook concluderen dat de bijeenkomst nuttig was geweest. ‘Veranderingen komen er alléén als jongeren en jong-volwassenen zich laten horen in de discussie over maatschappelijk relevante zaken. Zij moeten de toekomst medevormgeven’, meende hij. ‘De dialoog krijgt uiteraard een vervolg’, aldus Hink, ‘want we zijn nog lang niet uitgepraat.’

Foto: Jan Kloosterman

Het bericht De dialoog met jongeren krijgt een vervolg verscheen eerst op PvdA Achtkarspelen.

Een reservevergadering voor de raad is net zoiets als een reservewiel voor een auto. Je hoort zo’n ding te hebben, maar je hoopt natuurlijk dat je het nooit hoeft te gebruiken. Zo moet ik gedacht hebben toen ik mijn vakantie plande. Op twaalf juli de laatste raadsvergadering en dus de dertiende op pad. Natuurlijk had ik wel gezien dat er op de negentiende nog een reservevergadering stond gepland, maar dat was gewoon ‘voor alle zekerheid’. En nu blijkt dat die datum onverhoopt toch gebruikt wordt. En ik kan mijn planning niet meer veranderen. En dus mis ik een vergadering. Misschien wel voor het eerst in al die jaren…

Maar goed, daar komen we ook wel weer overheen, het is gewoon niet anders. Over ‘iets anders’ gesproken, een paar maanden geleden besprak ik met het afdelingsbestuur van de PvdA Achtkarspelen mijn periodieke bijdrages op de website (en op facebook geloof ik, maar dat voltrekt zich buiten mijn gezichtsveld). Vroeger schreef ik die stukjes als wethouder of fractievoorzitter op verzoek van het toenmalige bestuur. Iets over ‘de mens achter de bestuurder / volksvertegenwoordiger’ geloof ik. Vonden zij leuk, vond ik leuk. En dus ben ik er maar weer mee begonnen toen ik in december van het afgelopen jaar opnieuw lijsttrekker werd. Maar een deel van het huidige afdelingsbestuur heeft zo af en toe toch grote moeite met de toon van sommige van die stukjes. Eenmaal werd mij zelfs heel dringend verzocht om de webmaster te vragen een bepaalde bijdrage te verwijderen omdat deze beledigend zou zijn voor een andere partij. (Het heette ‘Karma’, ik vond het zelf wel meevallen maar heb natuurlijk wel aan het verzoek van het bestuur voldaan.) Al pratend concludeerden we dat we hier een vrij principieel punt te pakken hadden. Want wie is er nu eigenlijk verantwoordelijk voor de website? Het afdelingsbestuur natuurlijk. En wanneer ik vervolgens maar vrijuit schrijf over mijn tevredenheid maar ook over mijn frustratie, over mijn waardering maar ook over mijn ergernis, over mijn partij maar soms ook over andere partijen, dan maak ik het het bestuur wel heel moeilijk om die verantwoordelijkheid te dragen. En dus spraken we af dat ik zou blijven ‘bloggen’ tot aan de zomervakantie maar er daarna mee op zou houden. Een zomervakantie die voor mij een week eerder, dus zo ongeveer nu, begint.

Kortom, vanaf nu ben ik uitgeblogd.

Het bericht Uitgeblogd verscheen eerst op PvdA Achtkarspelen.

Prachtige uitvinding toch, die democratie. Neem nu gisteravond. In het multifunctioneel centrum van Westergeest vond de ledenvergadering van de afdeling Noardeast-Fryslân van De PvdA plaats. Omdat de betreffende gemeente formeel op één januari van het komend jaar ontstaat zijn de verkiezingen pas in november 2018. Rond deze tijd stellen de verschillende politieke partijen hun programma en hun lijst vast en in onze partij gaat dat laatste via het beproefde concept, met een onafhankelijke kandidaatstellingscommissie dus. In dit geval maakte ik deel uit van die kandidaatstellingscommissie, samen met statenlid Douwe en met de voorzitter van de afdeling Westerkwartier Jelle. En we hadden ons er niet van afgemaakt. Gedurende drie lange zaterdagochtenden hebben we intensief met in totaal twaalf kandidaten gesproken. Uiteindelijk kwamen we tot een volgorde die volgens ons recht deed aan de opdracht die ons was verstrekt. Eerlijk gezegd, we waren er nogal tevreden over.

Maar toen kwam de ledenvergadering… De lijst bleef optisch weliswaar grotendeels intact, maar we hadden, aldus enkele zeer uitgesproken leden, te weinig recht gedaan aan het geografisch criterium. Eén van hen verwoordde het mooi: “Het is nu nog van belang uit welke moedergemeente de kandidaten komen, hopelijk ligt dat snel achter ons”. En daarmee had hij wel de essentie te pakken, natuurlijk hopen wij dat mensen stemmen op beginselen, op principes en op partijen, maar we moeten natuurlijk niet ontkennen dat ook de bekendheid van de kandidaat zelf meespeelt. Ken ik hem of haar, komt hij of zij uit hetzelfde dorp of in elk geval uit de buurt.  En daar zou een goede lijst ook rekening mee moeten houden, zorg dat iedereen die de PvdA een warm hart toedraagt zich herkent in de samenstelling van de lijst. Een tweede punt lag in de verjonging. Natuurlijk, deze werd op zich toegejuicht, maar gooi het kind nu niet met het badwater weg, ga zorgvuldig om met de ervaring die er is. Er volgde een intensieve discussie en toen de gebruikelijke schriftelijke stemmingen. Er werden veranderingen in de lijst aangebracht, maar niemand liep weg, niemand zei woedend zijn of haar lidmaatschap op, niemand trok zich terug van de lijst. Democratie zoals democratie hoort te zijn dus, daar bij onze partij in Noardeast-Fryslân.

En het resultaat was er naar. Een fantastische lijst. Als lijsttrekker werd Gryte bij acclamatie benoemd. Unaniem. Een gedroomde nummer één, vrouw, jong en uiterst ervaren. Ze komt uit Kollumerzwaag maar in de commissie heb ik verklaard dat ik gewild had dat ze vijf kilometer zuidelijker had gewoond. Dan was zij lijsttrekker bij de laatste verkiezingen in Achtkarspelen geweest (en ik -als de partij mij dat had gegund- lijstduwer ofzo). Op twee Cootje uit het huidige Dongeradeel. Haar werkelijk indrukwekkende lijst met verdiensten werd nog even bij langs gegaan, menig volksvertegenwoordiger kan hier jaloers op zijn. Kevin uit Kollum, jong, welbespraakt en analytisch messcherp staat als eerste man op de derde plaats. En dan weer tijd voor ervaring, Roel uit Ferwerderadeel, een halve eeuw lid van de PvdA. En ga zo maar door, helemaal tot het eind. Want wie is de lijstduwer? Niemand minder dan good old Paul, de huidige wethouder van Kollumerland en als het aan de commissie ligt de eerste PvdA-wethouder in Noardeast-Fryslân. Zeg nou zelf, een prachtige lijst toch? En dat vooral omdat zoveel mensen uit Ferwerderadeel, uit Dongeradeel en uit Kollumerland gisteravond naar Westergeest afreisden. Omdat ze wisten dat de democratie werkt in onze partij. En ze hadden dus groot gelijk!

Nu nog even de verkiezingen winnen in november. Maar met zo’n lijst lijkt me dat bijna een gelopen koers, heb er alle vertrouwen in!

Het bericht De democratie werkt verscheen eerst op PvdA Achtkarspelen.