“In Bloemendaal is de maffia de baas”
De temperatuur gaat buiten richting de 40 graden en iedereen zoekt verkoeling. Niet naar het strand gaan luidde het advies gisterenavond nog. Binnenblijven is nu zeker geen straf. Veel water drinken en rustig aan doen. Ga zitten en pak een boek. We hebben een leestip: ‘In Bloemendaal is de maffia de baas’. Voor iedereen die geïnteresseerd is in het doen en laten van de bestuurders in dat mooie witte gemeentehuis van #Bloemendaal is dit boek de moeite waard. Schrijver van het boek is Rob #Slewe. Hij is sinds maart 2018 raadslid en heeft zijn belevenissen aan het papier toevertrouwd. Wij laten wij u hieronder kennismaken met zijn boek. In dit hoofdstuk treedt een van de hoofdrolspelers op: onze gemeentesecretaris, de hoogste ambtenaar, Wilma Atsma. Slewe beschrijft hoe hij samen met Roos bij Atsma op bezoek gaat. Na vier jaar bidden en smeken heeft Roos eindelijk te horen gekregen dat Atsma haar het geheimhoudingsbesluit gaat geven. Dat is het besluit waarop haar strafzaak is gebaseerd. Al die jaren is tegen haar gezegd dat het besluit geheim is. Typisch Bloemendaal. Alles is hier geheim.
Voor de overdracht van dit belangrijke document is warempel een heuse bijeenkomst georganiseerd in het gemeentehuis door de griffier. Tijdstip van handeling: 15 augustus 2018. Krijgt Roos dat besluit? Wat in principe niet meer dan 1 minuut zou moeten kosten, duurt in realiteit bijna anderhalf uur.
Leest u hoe dit afloopt…
Hebben jullie dan helemaal geen ziel?
Het zomerreces staat voor de deur en ondanks de belofte van burgemeester Elbert Roest van begin juli om ‘open kaart’ te spelen en alle dossiers ter beschikking van raadsleden te stellen, is er nog helemaal niets veranderd. Nog steeds hebben we geen inzage in de dossiers zoals het dossier Hoofdgebouw Park Brederode, de Fennema stukken uit het Hoffman dossier, het geheimhoudingsbesluit, enzovoort.
Ook mogen we geen ambtenaren meer spreken na het gesprek over de gymzaal in Bennebroek. Onze meldingen over schending integriteit tegen Roest (gijzeling) en Schneiders (achterhouden stukken) worden eenvoudigweg niet in behandeling genomen.
Via de griffie kunnen we eindelijk een afspraak maken met gemeentesecretaris Atsma.
De griffier is aanwezig en ook de rechterhand van burgemeester Roest, een juriste.
Het mag allemaal wat kosten die hofhouding van Roest. De juriste stelt alle brieven op die betrekking hebben op Roos en Slewe en ze beheert bovendien het Hoffmandossier. Ze weet dus precies wat daar allemaal uitgehaald is.
Bijzonder eigenlijk, zo’n privéjuriste voor Roest bovenop de secretariële ondersteuning die hij al heeft. Geen wonder dat de stijging van de Onroerende Zaak Belasting in Bloemendaal dit jaar de hoogste was van Nederland. Volstrekt idioot dat dit allemaal maar kan, een privéjuriste voor Roest die als een soort tweede secretaresse optreedt.
Ik merk meteen dat de gemeentesecretaris er heel gespannen bij zit, Roos heeft van tevoren aangegeven dat ze nu eindelijk wel eens dat geheimhoudingsbesluit wil zien. Al vier jaar vraagt Roos er om en de burgemeester heeft toch toegezegd dat alles vrijgegeven zou worden.
Eerst doet gemeentesecretaris Atsma alsof ze van niets weet.
Dat besluit heeft u toch al gehad?
Roos beseft dat dit het moment is waar iets te halen valt. Atsma zit vreselijk te stuntelen en weet duidelijk niet wat ze er mee aan moet. Ze geeft toe niets gedaan te hebben met onze meldingen maar het belangrijkste onderwerp blijft het geheimhoudingsbesluit en de achterliggende adviezen. Die willen we nu eindelijk eens zien, na vier jaar!
Onder elk Collegebesluit liggen adviezen vanuit de ambtelijke organisatie. Zo ook bij het geheimhoudingsbesluit. De meeste van de achterliggende adviezen waren opgesteld door de senior jurist die alles regelde rondom het dossier Elswoutshoek. Diezelfde senior jurist die ook betrokken was bij het heimelijk aftappen van telefoongesprekken, heeft inmiddels ook de organisatie verlaten. Deze zelfde jurist hield een privé archief bij over Elswoutshoek. Ze weten gewoon te veel en dan moeten ze weg. Net als de gemeentesecretaris die met een uiterst riante regeling is weggestuurd.
Er is in Bloemendaal met tonnen gesmeten om ambtenaren, die te veel weten, weg te krijgen.
Een van de adviezen van deze seniorjurist is overigens heel opmerkelijk. De ambtenaar adviseert het College om aangifte te doen tegen een aantal raadsleden!
“Aangezien het vertrouwelijke informatie betreft, had hiermee niet door een aantal raadsleden naar buiten mogen worden getreden. Dat dit wel is gedaan, is niet alleen strafbaar ingevolge artikel 272 SR lid 1, kijk dan ook naar het arrest van de Hoge Raad uit 2010 nummer …, maar ook is het slecht voor de relatie met de families Slewe.”.
Waar is dat besluit? En ook dat onderliggende advies van die ambtenaar willen we natuurlijk zien want hij zal dat toch echt wel ergens op baseren. Zoiets verzin je niet en zeker niet als jij de aangewezen jurist bent met betrekking tot het dossier Elswoutshoek.
Een stukje uit het bizarre gesprek dat dan volgt:
Roos: “Ik wil nu heel graag weten welk besluit het College genomen heeft en welk advies daar definitief aan hangt`” Tot onze verbazing had de gemeentesecretaris het besluit niet meegenomen. De privé juriste van Roest werd naar boven gestuurd om het besluit te halen.
Weer een paar tientjes verder dacht ik toen ze terugkwam met een paar velletjes.
Atsma sputtert nog tegen over de adviezen vanuit de ambtelijke organisatie die achter het besluit horen te zitten.
Atsma: “Nee, dat is wel wat u vraagt. Want u vraagt het nu voor dit dossier maar u vraagt het straks voor de sportnota want ik wil graag alle gedachten… “ Roos: “Nee joh, Dat gaan we helemaal niet doen.”
Atsma: Nee, maar ik vind het heel erg lastig wat u zegt..”
“Hoe veel versies zijn er überhaupt?” wordt er gevraagd.
Roos: “Ja, want ik probeer nu echt tot de kern door te dringen zodat we voorwaarts kunnen.”
Dan keert de juriste terug met het Collegebesluit geheimhouding.
G: “Maar dan moeten we wel scherp hebben wat. Want jullie zeggen dat is er? Maar wat is er nou precies? We hadden het over een getekende besluitenlijst toch?“
Atsma: “Mmmmm” G: “Dat is er.“
Roos: “Nou ik heb gehoord, eerst het is er niet, dan het is er wel, dan hoor ik, het is er wel maar het is niet getekend, dus ik heb drie varianten op het thema.”
Atsma: “Ik heb gevraagd wat het is, kan ik niet zo goed “ Juriste: “Nee ik weet het ook niet.”
Ik weet het ook niet? denk ik. We zijn al vier jaar bezig met dit besluit. Er loopt een strafzaak en nu weten jullie het niet. Onzin natuurlijk.
Roos vraagt of ze het mag bekijken en aarzelend geeft Atsma het stuk.
Huh, er staan wel handtekeningen op. Hoe kan dat nou? Heijink en Roest hebben beiden bij herhaling gezegd dat er geen handtekeningen op staan. Dat ging toen zo in die tijd, volgens Roest.
Ik weet inmiddels natuurlijk wel wat het woord van deze burgervader waard is, namelijk helemaal niets en dat blijkt nu ook weer.
De griffier bevestigt dat dit het besluit is en Atsma verklaart dat dit de niet openbare besluitenlijst is.
Roos en ik kijken elkaar aan, die handtekeningen hoe kan dat nou?
Roos: “Ehm even goed nadenken hoor. Dit is Van der Wees volgens mij? Toch?”
Slewe: “Ja.”
Roos: “En dit?”
Ik vraag vervolgens direct aan Atsma of zij weet wiens handtekeningen hier onder staan. Tegelijkertijd probeert ze het stuk terug te pakken uit onze handen maar we hebben het stevig vast. Dit klopt niet, wat is er aan de hand…?
Slewe: … “Weet u dat? Wiens handtekening staat eronder?”
Atsma: “Nee dat weet ik niet, want dat kan ik niet hier overzien, want het is van vier november of zo natuurlijk van 2014 natuurlijk.“
Slewe: “Ja, maar u weet toch wel wiens handtekening hieronder staat”? Roos: “Uijl of zo? Dit is niet Nederveen…” Slewe: “Heijink?” Roos: “Nee”
Slewe: “Nee die was er niet. In 2015 was die er.” Roos: “Kijk er staat hieronder, kijk ehm…Dit is niet de handtekening van K.” (de plaatsvervangend gemeentesecretaris)
Slewe: “Nee.”
Roos: “Dit is een andere handtekening. K heeft een andere handtekening, ehm… nou ik ben in ieder geval heel blij dat ik dit zie… hartstikke bedankt… ehm dit is niet de besluitenlijst dit zijn de niet-openbare notulen.“
Atsma: “Zo heetten ze toentertijd. Tegenwoordig heet het besluitenlijst wat u altijd krijgt he? Dit is de besluitenlijst, de niet-openbare notulen.”
Roos: “Dus dit is zeg maar het besluit?”
Ik zie dat Atsma steeds zenuwachtiger probeert om het stuk weer in handen te krijgen. Ze strekt haar arm uit om het besluit uit onze handen te graaien maar tevergeefs. We draaien het stuk om zodat ze nog een keer goed kan kijken naar de handtekeningen. Ze schudt met haar hoofd, ze weet niet van wie die handtekeningen zijn…
Dan ziet Roos dat er een stempel onder aan de brief staat.
Roos: “ik zie het al. Dit is een uitdraai van de digitale notulen van 4 november waarvan de inhoud op waarheid is geverifieerd en ondertekend op 12 april 2016. Begrijp je dat is het, want toen … Dit is dus de handtekening van …”
Huh, 2016 ? Het besluit is genomen in 2014. Hoe kan dat nu weer?
Dan herken ik de handtekening van wethouder Nico Heijink. Maar wie is die gemeentesecretaris die het besluit mede ondertekend heeft?
Slewe: “Heijink.”
Roos: “Heijink… en dit is die van … hoe heette nou die interim gemeentesecretaris?”
Atsma: “Quint.”
Roos: “Quint Meijer.”
Atsma: “Dat kan wel maar het is niet nodig dat zulke besluitenlijsten getekend worden.”
Slewe: “Maar als het niet nodig is waarom staat er dan wel nu een handtekening op …?”
…
Atsma: “Ik zie trouwens dat dit mijn eigen handtekening is.”
Roos: ‘Oh… Dat is jouw handtekening?” Atsma: “En dan zal dit Bernt Schneiders zijn.“ Roos: “Oh want jij was er toen…… dat is Schneiders?”
Slewe: “Dat is helemaal mooi…” Roos: “He? Nee toch?” Atsma: “Ja dat denk ik dan wel, maar dat kan ik… Roos: nee, dat is Heijink.”
Vol ongeloof kijk ik de hoogste ambtenaar van de gemeente Bloemendaal aan. Gemeentesecretaris Atsma herkent haar eigen handtekening niet, noemt eerst nog de naam van Quint Meijer, haar voorganger en uiteindelijk moet ze toegeven dat het haar eigen handtekening is. En ze gaat nog even door want ook de handtekening van Nico Heijink herkent ze zogenaamd niet.
Slewe: “Heijink.”
Roos: “Nee, dat is volgens mij niet Schneiders hoor…”
Slewe: “Nee dat is Schneiders niet.“
Atsma: “Nee, ik zou het dus niet eens weten…”
Slewe: “Dus u gaat in 2016 stukken uit 2014 tekenen?”
Atsma: “Ja dat mag.”
Slewe: “Dit is serieus?”
Roos: “Dit is jouw handtekening inderdaad. Dit is niet de handtekening van Schneiders. Schneiders heeft een heel andere handtekening. …Dat is Heijink volgens mij, ja…”
Slewe: “Hoe is het dan mogelijk dat burgemeester Roest tegen mij zegt, in een gesprek waar meerdere mensen bij aanwezig waren, dat de lijst niet getekend was?”
Atsma: “… dat moet u aan meneer Roest vragen. Slewe: “Ja maar..” Roos: “Maar dat heeft Heijink ook gezegd”.” Slewe: “Ja, Heijink heeft dat ook gezegd.“
Atsma: “Dat moet u aan…“
Roos :“Ja en in mei 2016 is Leonard op een donderdagochtend bij Nico langs geweest want ik bleef er maar om vragen waar is nou die besluitenlijst, maar toen is Leonard op de kamer geweest van Nico en Nico zei ik heb het niet. Dus dat is ook een beetje… Door al dat soort communicatie raak je op een gegeven moment helemaal in de war. Wat is er nou wel wat is er nou niet, zeg maar.”
Slewe: “Ik heb er heel specifiek naar gevraagd.” Atsma: Ik weet het niet.”
Roos: “Maar we hebben nu iets. We zien een handtekening van Heijink en een handtekening van Wilma die erop gezet zijn op 12 april 2016.“
Roos en ik zijn verbijsterd. Eerst werd het besluit jarenlang achtergehouden en dan twee jaar later alsnog tekenen en er onder zetten: ‘geverifieerd en naar waarheid opgemaakt’.
En Roest en Heijink die verklaren dat er helemaal geen handtekening onder stond. Hoe geloofwaardig ben je dan nog? Liegen is gewoon de standaard geworden.
En dan zie je wat de inmiddels jarenlange strafvervolging door de gemeente met je doet. Roos is letterlijk ontgoocheld. Al die jaren het besluit achterhouden, al die leugens, hoe kan je hier tegenop? Het is al vechten tegen de bierkaai, tegen hele diepe zakken en tegen een totaal gecorrumpeerd overheidsapparaat, maar hoe kan je óp tegen een liegende burgemeester, een liegende wethouder en een liegende gemeentesecretaris? En dan al die jaren maar de boel bedonderen. En dat dus op grote schaal. Het gaat hier niet om een enkele ambtenaar die een keertje een scheve schaats rijdt maar om burgemeesters, wethouders, gemeentesecretarissen en ambtenaren die georganiseerd de boel bedonderen.
Roos staat op en roept wanhopig tegen Atsma: “Hebben jullie dan helemaal geen ziel”?
Rob Slewe samen met Fred en Karin Vos uit Bergen tijdens de boekpresentatie