Poliflw

Wandelend door het Groene Hart mijmert Nieke Jansen, fractievoorzittter van GroenLinks in Kampen, over de afgelopen maanden. Ze doet verslag in de rubriek Raadspraat van weekblad De Brug. Dit is haar verhaal. Over ruimte delen, elkaar verrassend ontmoeten en nieuwsgierig zijn naar anderen.

Ik kuierde een rondje door het Groene Hart en zag in flarden ons politieke jaar aan me voorbijgaan. Een pittig jaar was het. Een miljoenentekort maakte plannen en dromen voor onze gemeente onzeker. Elke cent moet opeens drie keer worden omgekeerd.

Het is hard werken om te blijven doen wat goed is voor onze gemeente en voor alle mensen die hier leven en werken. Het leidt soms tot vertraging; als de kale stukken in het park waar wel gekapt is, maar nog niets geplant. Sommige dingen gebeuren voorlopig niet of worden soberder.  

Jongeren Er kwamen al wandelend meer associaties. In dit Hart gebeurt veel wat raakt aan het hart van ons samenleven. Het Hart is een plek om elkaar te ontmoeten, afgesproken of spontaan, op de bankjes, in een zonnetje op het gras, in de natuurspeelplaats.

Op braakliggende grond kwam een lounge voor jongeren. Plek om te chillen, muziek te maken of een potje te voetballen. Het kwam er dankzij geld uit Den Haag, speciaal bestemd voor jongeren in coronatijd. Zeker nu het virus zich weer verspreidt, misschien wel juist via jongeren, is het goed dat zij hun eigen buitenplek hebben.

Standbeelden Het Hart is deze zomer een groen podium. Vijf zondagen op rij zorgt Ventura voor een route met ‘levende standbeelden’ tussen de poorten.

Op 14 en 15 augustus is de kindervoorstelling ‘Het ezeltje’ bij de Cellebroederspoort; ‘een cadeau van de gemeente’ noemt maker Willien van Dam het. Bij zeven bankjes in het park kun je via je telefoon luisteren naar een hoorspelroute, met dank aan Peter Schräder en Martin-Jan van Santen.

Levendig Kampen en cultuur horen bij elkaar. Daarom staat GroenLinks op de rem voor te grote bezuinigingen op cultuur. In een levendige stad zijn onze culturele instellingen én de culturele makers met hun kunstwerken, bijzondere wandelingen en producties onmisbaar.

Voedselbos Dicht bij de kinderboerderij ontstaat een voedselbos. Hier groeit een plek voor fruit- en notenbomen, groenten, bessenstruiken en planten waar insecten goed van leven.

Iedereen kan helpen bij de aanleg; door de handen uit de mouwen te steken of door een boom, een struik of zaaigoed te schenken. Het wordt gestaag een bos waar we kunnen beleven hoe voedsel groeit; aardappels in de grond, courgettes erop en noten er ver boven. En zeker zo mooi: het wordt een bos dat straks hartelijk uitdeelt wat het opbrengt.

Delen Halfweg het Groene Hart voel ik dat het daar vooral om draaide afgelopen jaar. Ruimte delen, elkaar verrassend ontmoeten en nieuwsgierig zijn naar anderen. In coronatijd werd dat ook: met liefde afstand (blijven) bewaren om samen gezond te blijven.

We zochten manieren om het geld zo te delen dat we in stand houden wat het allerbelangrijkst is. In één voorbeeld: ik ben blij dat bij de al geplande bijstelling van het armoedebeleid goed is geluisterd naar de mensen die het aangaat en dat dit leidde tot betere regelingen voor kinderen.

En het allerbelangrijkste, als ik wat mijmer in het Hart? Dat we samen deze wereld delen en maken, met al onze kleuren, al onze verhalen en dromen. ‘Werk in uitvoering’. Goede zomertijd!

Reageren? Dat kan via niekejansen@groenlinkskampen.nl

Nieke Jansen gaat in de rubriek Raadspraat in weekblad De Brug in op de geest van Sint Maarten. Het feest van (ver)delen.

Gisteren was het Sint Maarten. Ik vond het als kind een prachtfeest. Een echt kaarsje in m’n zelfgemaakte lampion, bedel-liedjes zingen. Goed voor een tas vol los snoep en wat stuivers.

Mantel Sint Maarten is de ‘vader’ van dit feest van delen. Hij gaf onderweg de helft van zijn mantel – de helft die van hemzelf en niet van de keizer was - aan een mens in nood. Hij zet me aan het denken in deze tijd, waarin we plussen en minnen over de begroting en geld verdelen. Verdelen gaat al gauw op de manier van: ik wat, jij wat. Van voor wat hoort wat en vooral zelf niet tekort komen.

Delen Wie deelt op de manier van Sint Maarten, die ziet wie of wat kwetsbaar is en hoort wat een ander nodig heeft. Stel je voor, dat we op zíjn manier onze keuzes zouden maken in onze samenleving. Kinderen, hun kinderen en alle nieuwe generaties zoeken een plek op deze aarde. Dat kan alleen maar goed gaan als wij nú bereid zijn om te delen. Nadenken over wat we eten. Een eerlijke prijs betalen voor voedsel. Kleiner en schoner bouwen. Zorg en onderwijs meer waarderen. Niet bang worden van verschillen.

Wat heb je nodig? Oog hebben voor wie of wat kwetsbaar is. En dan doen wat nodig is. Zo weegt GroenLinks de begroting. Kampen is een cultuurstad, met veel verenigingen, sterke culturele instellingen en creatieve ondernemers. Cultuur verbindt ons. Als je daar zwaar op bezuinigt, verdwijnen de bieb en Quintus uit IJsselmuiden. Lidmaatschappen en muzieklessen worden duurder. Dat schaadt mensen met een kleine portemonnee en onze hele samenleving.

Wij vroegen het college om de bezuinigingsplannen op cultuur eerst kritisch tegen het licht te houden. Dat gaat gebeuren. Samen met de instellingen worden de gevolgen in kaart gebracht en bijgesteld waar nodig. Zo bewaren we wat goed is.

Bouwplaats Ons Groene Hart ligt er al jaren bij als een bouwplaats. Met het Voedselbos, een particulier initiatief, is een start gemaakt. Dat wordt een plek van delen: noten, appels en veel meer. Nu moet de rest van het Hart snel volgen. Zodat we het hele park ontspannen en veilig kunnen delen. Volop groen voor wandelaars, spelende kinderen, skaters, dieren.

Brunnepers wachten al jaren op verbeteringen in hun wijk. Ze hebben afgelopen jaren met vereende kracht hun straten mooier gemaakt: meer samen, meer groen. Ook dat is delen. Wij willen daarom vaart achter de plannen voor Brunnepe.

Grenzen Kampen bezuinigt fors en dat heeft grenzen. We willen instaan voor de voorzieningen die onze gemeente kleur geven. We bezuinigen niet op goede zorg. We willen delen; samen bijdragen naar vermogen en nooit de rekening neerleggen bij de zwakste groepen. Vrij naar Sint Maarten is dat: samen ‘mantelzorger’ zijn.

Fractievoorzitter NIeke Jansen schreef deze week de rubriek Raadspraat in weekblad De Brug.Haar boodschap: Vanuit samenwerking kom je het verst.

‘Verandering begint hier’ stond op onze verkiezingsposter. Was er in Kampen dan zoveel mis? Nee, maar je hoeft niet ziek te zijn om beter te worden. Wij wilden verandering: socialer, groener, eerlijker en heerlijker. Vanuit die belofte bouwden we mee aan het programma voor Kampen in de komende jaren. De eerste verandering is al een feit: voor het eerst zit GroenLinks in het Kamper college. ‘Nieuwe energie’ heet het programma en daarin verleggen we in een aantal opzichten de koers, voor een beter Kampen. In onze woorden: groener, socialer, eerlijker en heerlijker. Laat ik een paar dingen noemen:

Het gaat om mensen in het sociaal domein. Zorg moet daarom tijdig en passend zijn en die mag niet droogvallen omdat het geld op zou zijn. Armoedebeleid kijkt naar wat iemand nodig heeft. We gaan een armoedeval voorkomen voor mensen die iets meer gaan verdienen. Er komt een experiment met regelarme bijstand en gedoe met te veel formulieren wordt aangepakt.

Duurzaamheid staat stevig in dit akkoord. Langzaam maar zeker gaan we naar schone energie en gasloos wonen. Dat vergt tijd. En dat is urgent, voor een leefbare en gezonde toekomst, ook voor de generaties na ons. Andere dingen gaan sneller: afval verminderen, hergebruik stimuleren, straten slimmer verlichten.

Kampen wordt groener in de wijken. Er komt ruimte voor stadslandbouw en bijenkorven. We gaan ons beter voorbereiden op meer droogte en op forsere buien. Onze omgeving wordt meer ingericht op bewegen: fiets- en wadelpaden, wandelen en hardlopen. Daar hoort ook bij dat veehouderij grondgebonden moet zijn en dat er meer biodiversiteit komt.

Iedereen hoort erbij. Daarvoor moet Kampen toegankelijker worden voor mensen met een beperking. En we willen dat alle mensen meetellen, ongeacht welke kleir ze hebben, wat ze denken of doen, hoe E leven of waar ze geboren zijn. 

Kunst en cultuur verbinden en inspireren mensen en maken de stad levendig. Vanaf nu zetten we in op meer samenwerking met en tussen culturele organisaties en professionals. En er komen meer voor kansen voor kunstenaars, creatieve bedrijvigheid en culturele festivals. Dat maakt Kampen mooier.

Tot slot. Politiek moet je soms even ‘vechten’ om tot iets goeds te komen. Vanuit samenwerking kom je ook dan het verst. Dat geldt ook voor de vraag of supermarkten open mogen op zondag. Zolang iedereen steeds harder zijn eigen gelijk roept en niemand meer een vraag stelt  - niet aan anderen, niet aan zichzelf - komen we niet verder. Laten we - inwoners, ondernemers, geloofsgemeenschappen - in openheid het gesprek voeren en binnen een jaar tot een besluit te komen. Ik heb er vertrouwen in dat we daar dan goed uit komen. Het stond er niet voor niets: verandering begint hier.