Poliflw

Onderstaande column schreef ons raadslid Corrie Jansen afgelopen week voor Nunspeet Huis aan Huis

Als gemeenteraad, zeker als het gaat over bouwen en wonen, krijgen wij veel te maken met participatie en insprekers. Altijd belangrijk om initiatiefnemers en belanghebbenden, vaak omwonenden, te horen.

Voordat een plan om te bouwen bij de raad komt, is er al veel gebeurd. Het idee wordt uitgewerkt naar een plan. Dat wordt voorgesproken met wat kan, niet kan en wat niet mogelijk is vanwege landelijk of plaatselijke wet- en regelgeving, altijd vanuit de gedachte ‘ja, mits’ en niet ‘nee, tenzij’. Dit allemaal binnen de geldende wetten en in de openbaarheid.

Soms zijn omwonenden er van overtuigd dat participeren inhoudt dat hun bezwaren/opmerkingen verwerkt móeten worden in het plan. Als omwonenden hun opmerkingen niet terug zien, wordt veelal genoemd dat de participatie niet goed is gedaan. Dat wil niet zeggen dat er niet over nagedacht is door de initiatiefnemer.

Als raad kijken we of de mogelijkheid om mee te denken en te praten voldoet aan de participatie die vanuit de omgevingswet verplicht is. Het heet bij ons ook een omgevingsdialoog. Samen in gesprek gaan voor een beter plan, als dat passend is.

Zomaar een eigen plan doordrukken is niet mogelijk.

Dit komt onder andere door hoe wij het in Nederland geregeld hebben en dat staat in het eigendomsrecht. Dit recht is bij woningbouwprojecten bij omwonenden of andere belanghebbenden vaak niet bekend. Maar het is een grondrecht: als er voor bezwaren/opmerkingen geen juridische basis is, kan en mag een initiatiefnemer besluiten om – beargumenteerd – niets met de bezwaren en opmerkingen te doen, hoe vervelend dit ook is voor een omwonende.

Voor mij als raadslid en met mij de fractie van Gemeentebelang zijn de afwegingen niet altijd even gemakkelijk, maar gaat het algemene belang voor het individuele belang. Daarbij wordt zeker scherp gekeken en navraag gedaan naar  inbreng van omwonenden en belanghebbenden. Veelal lost een gesprekje of telefoontje met belanghebbenden hoe processen verlopen al een hoop op!

Corrie Jansen

Afgelopen week had ik zomaar ineens een vrije dag. Ik hoefde niet te werken, mij vrouw daarentegen wel, de kinderen waren naar school c.q. opvang, er stond niets in mijn agenda. Helemaal niets. Dat was lang geleden zeg! Ik besloot er een lekker dagje voor mezelf van te maken en stond die middag spontaan op de heide bij Radio Kootwijk. Al jaren wilde ik daar eens heen, maar het kwam er nooit van. En na een rondje om het iconische gebouw en een wandeling door het prachtige gebied bedacht ik me dat deze omgeving bepaald niet zou misstaan in Het perfecte plaatje, uw kent het programma waarschijnlijk wel. Ik deed een poging met m’n telefoon, maar het resultaat was hooguit een 6-je.

Sinds ik de rol van fractievoorzitter op me heb mogen nemen ben ik me er ook steeds beter van bewust dat dat perfecte plaatje een illusie is. Althans, in de politiek wel. De laatste tijd is het beeld van de Nunspeetse politiek allerminst perfect. Al een aantal keer is publiek de integriteit van wethouders, burgemeester, gemeentelijke organisatie en gemeenteraad in twijfel getrokken. Zonder enige onderbouwing en geheel onterecht. Gemeentebelang heeft zich hier ook al een aantal keren over uitgesproken, dat hoeft niet opnieuw, maar het blijft alsof iemand handjes zand in het water gooit. Het zakt wel, maar het water is toch even troebel. Je kan je inhoudelijk gemakkelijk verzetten tegen de aantijgingen, maar het beeld blijft hangen.

Dan het ondernemersfonds. Hier hebben alle betrokkenen lessen te leren, niet in de laatste plaats ons college en wij als raad. Het is dan ook goed dat het onafhankelijke onderzoek duidelijke conclusies heeft getrokken. Maar ook dit is voor de inwoner allerminst een perfect plaatje.

Ook merk ik dat we nog lang niet goed genoeg hebben uitgelegd waarom we als Nunspeet niet meedoen met de samenwerkingsagenda van de Kop van de Veluwe. Dat is al snel uitgelegd (ook gretig door andere partijen) als niet wíllen samenwerken, omdat er onvoldoende in zat voor onze gemeente. Jammer, want het eerste is simpelweg niet waar, en het tweede is -weliswaar feitelijk juist- allesbehalve de doorslaggevende reden geweest (zoals u hier kan terugluisteren). Ik ben er volledig van overtuigd dat dit het beste is voor Nunspeet. Maar ook hier merk je dat de beeldvorming niet altijd positief is.

Dat perfect plaatje bestaat dus niet en mijn allerminst perfecte plaatje wat ik daar op de heide van radio kootwijk schoot staat daar misschien wel symbool voor. Want al vind ík het een gebouw van ongekende schoonheid, een brutaal en contrasterend statement daar midden in de vredige natuur, ik denk ook dat je het alleen op waarde kan schatten als je het héle plaatje ziet.

En door die minder positieve beeldvorming dreigt onder te sneeuwen dat er veel, heel veel, goed gaat in Nunspeet en dat we flinke stappen vooruit zetten. De Wiltsangh, de stationsomgeving (wat écht een uithangbord wordt), de Poort van de Veluwe, de extra impuls aan kunst en cultuur die we willen geven met de nieuwe Kunst&Cultuuraanpak. De eerste stappen naar Sportpark Hulshorst, hopelijk op korte termijn de eerste stappen naar een evenemententerrein, grote stappen in de broodnodige woningbouw, forse ambities in onderwijshuisvesting en écht ruimhartig werk maken van bestaanszekerheid. En dat alles in een voor Nederland behoorlijk unieke vorm van politieke samenwerking. We wonen in heel veel opzichten in een gemeente met hoge lusten en lage lasten.

Het perfecte plaatje bestaat niet, maar het zou jammer zijn als we in Nunspeet al dat wat goed gaat en al die successen die we boeken laten ondersneeuwen door negatieve beeldvorming. Zeker niet als deze onterecht is en bij monde van een kleine groep (goed hoorbare) inwoners is. Ik zie het als mijn taak om ook dát steeds opnieuw goed uit te leggen, zodat er in ieder geval een compleet plaatje ontstaat. Misschien lang niet perfect, maar best mooi.

Pieter-Jan van Rossen

Plaatselijk sufferdje

Zo wordt onze Huis aan Huis courant dikwijls genoemd. Een denegrerende bijnaam voor een krant die wekelijks het plaatselijke nieuws uit onze gemeente bij de inwoners probeert te brengen.

De één vindt de krant helemaal niks en kijkt er niet eens in. Maar de ander, misschien de wat oudere, maar zeker de inwoner die geïnteresseerd is in wat er om hem/haar heen gebeurt, vinden het een gemis als de krant er niet is. Tot deze laatste categorie schaar ik mezelf.

Je kunt de krant online lezen. Maar ik moet u bekennen dat is niet mijn ding, “het is niet echt”. In de vakanties doe ik dat wel maar op één of ander manier lees ik dan de helft maar. Ik kijk naar de koppen van de artikelen en de rest swipe ik verder.

De laatste tijd hoor je steeds vaker dat de huis aan huis niet overal in de gemeente bezorgd wordt. Gemeentebelang betreurt dit want in de krant staan ook de gemeentelijke berichten, vergaderingen, bouwaanvragen, noem maar op. Mededelingen die van belang zijn voor de inwoners van onze gemeente.

De gebrekkige bezorging is dikwijls het gevolg van te weinig bezorgers. Veel jeugd is niet meer te porren om door weer en wind kranten rond te brengen. Toen ik een jaar of 12 was bracht ik wekelijks 200 kranten rond, dat zorgde voor een welkome aanvulling van mijn zakgeld. Weer en wind was niet altijd een pretje maar één keer per week een rondje brievenbussen had eigenlijk meer voordelen dan nadelen.

De huis aan huis krant heeft een maatschappelijke en sociale functie. De verschillende verenigingen maken hun activiteiten in de krant bekend en nemen u na afloop mee in hoe het is geweest. De kerken vermelden hun diensten en ook de familieberichten zorgen ervoor dat we weten wat er om ons heen gebeurt. Maar ook de lokale politiek wordt via de krant bij de mensen thuisgebracht.

Gemeentebelang vindt deze mogelijkheid tot maatschappelijke en sociale betrokkenheid onder onze inwoners belangrijk en we vragen de gemeente, de uitgever en de verspreider om er alles aan te doen de krant wekelijks bij onze inwoners in de bus te blijven bezorgen. Mocht dit onverhoopt toch niet lukken dan is er misschien, net als in Vierhouten, een mogelijkheid te creëren voor een “kranten-afhaalpunt” in een wijk. Een punt dicht bij de inwoners en dag en nacht beschikbaar.

Wordt bij u de krant niet of niet regelmatig bezorgt kijk dan op

https://www.nunspeethuisaanhuis.nl/krantgemist. Hier kunt u lezen waar u een papieren versie kunt ophalen en geprobeerd de service te verbeteren.

Namens Gemeentebelang probeer ik samen met anderen ons plaatselijk sufferdje bij u in de bus of in de buurt te krijgen. En bedank ik alle bezorgers die elke week weer hun “stinkende best” doen om dit te verzorgen.

Uiteraard kunt u ten allen tijde online lezen…….

Ans Pluim

Het werd in een oogwenk in de raad afgehamerd: de financiële verantwoording van de nieuwbouw van sport- en recreatiecentrum De Wiltsangh. Die financiële verantwoording was meer dan prima, in een tijd van explosief stijgende bouwkosten, schaarste in materialen en allerlei andere onzekerheden is het gelukt om binnen budget een nieuw zwembad, sporthal en turnhal te bouwen. Met alle voorzieningen die daarbij horen. Op social media zag ik eerder al de opmerking dat men in Den Haag bij de renovatie van het Binnenhof er nog wel iets van kon leren. Het was in de commissie al goedgekeurd, dus dan hoeft de bespreking zoals deze in daar is gedaan niet nog eens opnieuw. Een hamerstuk dus.

Logisch, maar ergens ook wel jammer. Allereerst omdat het een buitengewoon goede prestatie is geweest van alle betrokkenen, niet in de laatste plaats ons eigen ambtelijk apparaat en college. Dat verdient complimenten! Maar ook jammer, omdat het de afsluiting (en het begin) is van een toch wel bijzonder hoofdstuk voor Nunspeet. Er is écht iets moois neergezet voor de gemeenschap. Duurzaam, modern, innovatief. Er wordt door veel andere gemeentes, zelfs van over de landsgrenzen heen, naar dit zwembad gekeken, bijvoorbeeld om het eerste chloorvrije binnenbad van Europa en wellicht ter wereld. Een innovatie van een Nunspeets bedrijf nota bene. Gemeentebelang is in ieder geval waanzinnig trots op wat bereikt is.

Daar ging een lange geschiedenis aan vooraf. Ik weet nog goed, ik was zelf nog maar nét begonnen als steunfractielid bij Gemeentebelang, dat in de commissievergadering in maart 2015 de raadszaal afgeladen vol zat. Tussen de stoelen van het college zaten nog kinderen op de grond van de zwemvereniging. In spanning afwachtend of er gekozen zou worden voor nieuwbouw (de voorkeur van Gemeentebelang) of renovatie van De Brake (op dat moment de voorkeur van de meerderheid). Ik had de zaal nooit zo vol gezien en ook in alle jaren daarna heb ik niet zóveel publiek gezien in de vergaderingen. Het zwembad leefde onder de inwoners!

Een lange bespreking volgde waarin onze toenmalige fractievoorzitter alle zeilen moest bijzetten om de andere commissieleden te overtuigen. En terwijl menig kind al behoorlijk zat te gapen (het werd al laat), kon voorkomen worden dat er gekozen werd voor renovatie. Gelukkig, want renovatie zou een sluiting van ruim een jaar betekenen zo bleek, een rampscenario voor de verenigingen. Het college ging een en ander nog eens goed verder uitwerken en de deur naar nieuwbouw stond nog open. Achteraf gezien is díe vergadering het politieke kantelpunt geweest om tot een nieuw zwembad te komen.

Uiteindelijk viel later het besluit dat er tóch nieuwbouw zou plaatsvinden. In eerste instantie een ‘standalone’ zwembad op een andere locatie, waarbij ook nog niet zeker was of er een recreatiegedeelte bij zou komen, maar verderop deed zich de kans voor om toch weer zwembad, met recreatiedeel, en sporthal te combineren bij het sportpark. En nog later kon daar ook de turnhal aan toegevoegd worden. Zo kende het voortraject, als ook de beginperiode van de bouw, aardig wat wendingen en hobbels.

Dit voorjaar werd het zwembad al, haast ongemerkt, in gebruik genomen. Pas na de zomer was er ook een ‘officieel’ openingsmoment. En nu dus de laatste financiële afronding, letterlijk met een hamerslag goedgekeurd. Politiek gezien bijna een anticlimax na zoveel jaren. Maar we hebben er een prachtig sportcomplex voor gekregen. Voor Gemeentebelang een hoogtepunt!

Pieter-Jan van Rossen

Afgelopen weken zijn er door de gemeente in alle kernen inloopmomenten georganiseerd waarop de inwoners mee mochten denken over het kunst- en cultuurbeleid binnen onze gemeente. Ook kon men digitaal een vragenformulier invullen.  Een mooie gelegenheid om aan te geven hoe je dit beleid graag binnen onze gemeente tot uitdrukking ziet komen. Helaas werden deze inloopmiddagen niet echt druk bezocht.

De komende weken worden er wederom inloopmomenten in alle kernen georganiseerd. Deze keer komt het buiten-speel-sport en ontmoeten beleid aan de orde.

En Gemeentebelang wil u/jullie, oud en jong, oproepen om deze inloopmomenten te bezoek

Kom je graag buiten voor een wandeling of om op een andere manier lekker te sporten? Of wil je een leuke plek buiten waar je buren of vrienden kunt ontmoeten? Heeft u kinderen die graag buiten spelen?

Kom meepraten en breng je ideeën naar voren. Er is nu gelegenheid voor!

De afgelopen week zag ik verschillende opmerkingen via Social Media en deze mensen vragen we om hun opmerkingen mee te nemen naar de inloopmomenten of deze online door te geven via https://www.nunspeet.nl/nieuws/spelen-bewegen-en-ontmoeten

Laat deze kans niet voorbij gaan!

Als ik bijvoorbeeld in Vierhouten naar het speelterreintje kijk dan zie ik 2 wipkipjes, een glijbaan met een huisje, een schommel, een klimrek, een tafeltennis en hinkelblok. Best wel een mooi terreintje, maar het heeft geen aantrekkingskracht. Wat mij betreft mag daar best iets mee gebeuren om de kinderen en de jeugd weer enthousiast te maken. Bovendien is er in Vierhouten nog maar weinig georganiseerde sport, dus misschien is een beweegtuin de mogelijkheid om de sportieve dorpsgenoten maar ook toeristen goed in beweging te krijgen. Ik ga dus 29 november naar dorpshuis Hotsterhoek om mijn ideeën met de daar aanwezig ambtenaren te delen.

Gemeentebelang roept de inwoners van alle kernen op om online of op dezelfde manier mee te denken over buiten spelen, sporten en ontmoeten in hun eigen kern of wijk .

Denk mee en breng u ideeën nu naar buiten. Dit is geen garantie dat alles wat u bedenkt ook gerealiseerd wordt maar er wordt naar u plannen geluisterd en ze worden serieus bekeken en afgewogen.

Kom dus op maandag 27 november van 15.30 tot 17.00 uur in het Kulturhus Elspeet, maandag 27 november van 18.30 tot 20:00 uur naar het Gemeentehuis, dinsdag 28 november van 19:00 tot 20:00 uur in Dorpshuis de Wieken of  woensdag 29 november van 19:00 tot 20:30 uur in Dorpshuis Horsterhoek.

Spelen doe je samen en het bedenken mag je ook samen doen.

Ans Pluim

Volgende week vrijdag is het de dag van de mantelzorger. Is het nodig, zo’n dag om de mantelzorger in het licht te zetten? En wanneer ben je eigenlijk mantelzorger?

De definitie van onze Haagse leiders is als volgt; U geeft mantelzorg als u voor iemand zorgt in uw omgeving. U doet dit vrijwillig, omdat u een sociale relatie met die persoon heeft. Zoals met een familielid, vriend of buren.

Zelf werd ik door omstandigheden mantelzorger van een 90-jarige dame, van oudsher een vriendin van de familie. Een dame zonder nog in leven zijnde familie, zonder kinderen. Met liefde vervul ik deze rol of misschien beter taak; ik kan zeggen dat het best intensief is. Wat vaak vergeten wordt is dat het vrijwillig is, maar niet vrijblijvend. Afhankelijk van de zwaarte van de zorg voor een dierbare, ben je op de voorgrond en/of wat meer op de achtergrond

24/7 mantelzorger. Gelukkig is het wel dankbaar werk en maak je, hoe klein ook, het verschil in iemands leven.

Als mantelzorger rol je er vaak zomaar in, dient de gevraagde zorg zich niet aan maar staat het ineens voor de deur. Daarbij gaan we ervan uit dat een mantelzorger volwassen is. Helaas is dat niet altijd het geval. In ons land zijn er ook jonge mantelzorgers, Kinderen met een Ouder met Psychiatrische Problematiek, de zogenaamde KOPP-kinderen. Zij zorgen, vaak onzichtbaar, voor een ouder. Door de rust te bewaren, lief te zijn, taakjes in het huishouden te doen of een boodschapje, zorgen zij er mede voor dat het gezin door blijft draaien. Daarnaast zijn er naast de KOPP-kinderen natuurlijk ook kinderen of jongeren die zorgen voor een ouder die misschien chronisch ziek is of lichamelijk beperkt.

Nederland telt zo’n vijf miljoen mantelzorgers, zij doen voor of achter de schermen belangrijk werk, voor hun dierbare en medemens, maar soms ook ter ondersteuning van de professionele zorg.

Terugkomend op mijn vraag; Is het nou nodig, zo’n dag voor de mantelzorg? Jazeker! Deze mensen moeten we koesteren, in het licht zetten en bemoedigen. In het bijzonder hierbij een pluim voor alle jonge(re) mantelzorgers, die het toch allemaal maar doen.

Daniëla Koster

Nunspeet – Onder de noemer ‘Supporter van Schoon’ heeft Gemeentebelang Nunspeet, samen met Scouting Nunspeet, Stichting Present en een groep AMV’ers uit Vierhouten zwerfafval verzameld in en rond het centrum van Nunspeet. Gemeentebelang neemt al een aantal jaren dit initiatief om aandacht en bewustzijn te creëren rondom zwerfafval. Ook in Nunspeet blijft dit een hardnekkig probleem.

Naast deze jaarlijkse actie kunnen inwoners zich ook op regelmatige basis inzetten om de hoeveelheid zwerfafval in hún gemeente te verminderen. Dit kan door je bij de gemeente aan te melden als ‘Wijkheld’. Wijkhelden krijgen de benodigde materialen van de gemeente en zijn bovendien verzekerd. Kinderen uit groep 3 t/m 8 kunnen bovendien als Wijkheld een zakcentje verdienen. Gemeentebelang Nunspeet hoopt met hun actie meer inwoners enthousiast te krijgen zich óók op deze manier in te zetten tegen zwerfafval.

Je kunt bijna geen krant openslaan of het gaat over “nieuwe natuur” die ontwikkeld moet worden.  Wij zijn ons steeds meer bewust dat er meer moet gebeuren om onze omgeving gezond en in balans te houden. Grote plannen met even grote machines worden ingezet en hele gebieden worden op de kop gezet.

In de afgelopen vergadering Ruimte en Wonen heb ik vanuit Gemeentebelang de vraag gesteld of dit echt zo nodig zou zijn of dat het ook met wat minder grote stappen zou kunnen om tussen door de resultaten te bekijken.

10 procent van Nederland bestaat uit steden, dorpen en industrieterreinen. De wilde bloemen die we vroeger zagen zijn minder geworden evenals de insecten. In veertig jaar is het aantal broedende spreeuwen gehalveerd en driekwart van de huiszwaluwen zijn verdwenen las ik. Dit soort feiten worden veel gebruikt om naar allerlei groepen inwoners te wijzen die hier de oorzaak van zouden zijn.

Maar wat kunnen wij zelf doen? Wij als inwoners van bijvoorbeeld een nieuwbouwwijk of eigenaar van een balkon. Nederland heeft 5,5 miljoen tuinen met een oppervlakte van bijna zo groot als de Veluwe en daar is veel winst te behalen voor de biodiversiteit. Wat als daar meer inheemse bloeiende planten, struiken en bloemen gepoot worden? Ja, een stoep is makkelijker bij te houden dan een groene tuin maar begin eens met een strookje groen langs de schutting? Wat insectenminnende planten en bloemen, wat “zwarte grond” waar het regenwater in weg kan zakken. Wat kan een rommelhoekje betekenen voor egels en wat doen een insectenhotel en bloeiende planten en struiken voor het aantal bezoekers van jouw tuin? Weet je hoe belangrijk een composthoop of een takkenril of een stuk dood hout is?

Gemeentebelang is een groot voorstander van de actie tegelwippen oftewel tegels de tuin uit.

Zo ontstaat er meer tuinnatuur in levende tuinen wat bijdraagt aan een verbetering van de biodiversiteit. Vanuit de gemeente zijn er ook de nodige veranderingen gekomen in de laatste jaren. Een voorbeeld is het half maaien van bermen in de buiten gebieden zodat planten tijd hebben om te bloeien en te zaaien. Alle kleine snippers natuur dragen bij aan het verbeteren van onze leefwereld en met ons ook die van onze kleine medebewoners die kruipen en vliegen.

Doe jij mee? Gooi je er wat tegels uit?

Corrie Jansen

Twee weken geleden kwam er een grote envelop binnen op mijn werk.  Ik werk in de zorg Begeleid wonen Psychiatrie en Verslavingszorg. In de envelop een papier waarop stond,” Jij draagt toch ook het lintje?”  113 zelfmoord preventie. Dit onderwerp speelt op mijn werk, maar ook om mij heen en in onze gemeente Nunspeet, en daar buiten.

Het Belang van Zelfmoordpreventie

Zelfmoord is een van de belangrijkste oorzaken van vroegtijdige sterfgevallen wereldwijd. Het is een complexe kwestie die verschillende oorzaken kan hebben, waaronder psychische aandoeningen, sociale isolatie, financiële problemen en meer. Het is van cruciaal belang om de juiste steun en hulp te bieden aan mensen die zich in een crisis bevinden, en dat is waar 113 Zelfmoordpreventie een rol speelt.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse hulporganisatie die zich richt op het voorkomen van zelfmoord en het bieden van hulp aan mensen die met suïcidale gedachten worstelen. Ze bieden een breed scala aan diensten en ondersteuning om mensen in nood te helpen. Hun belangrijkste doel is om een luisterend oor te bieden en te zorgen dat mensen niet alleen staan in hun strijd tegen zelfmoord.

Hoe 113 Zelfmoordpreventie Verschil Maakt

Het werk van 113 Zelfmoordpreventie heeft al duizenden levens gered en heeft bijgedragen aan het verminderen van het stigma rond mentale gezondheid en suïcide. Door toegankelijke en empathische ondersteuning te bieden, helpen ze mensen om hun weg naar herstel te vinden.

Daarom draag ik het gele lintje.

Op zondag 10 september is het World Suïcide Preventie Day.Daarom staan we in de Wereld Suïcide Preventie Week van 4 t/m 10 september de hele week stil bij suïcide preventie. Samen hebben we een missie: een land waar niemand eenzaam en radeloos sterft door zelfdoding.

Met het dragen van het gele lintje maak jij een groot gebaar in het voorkomen van zelfdoding. Geel is de kleur van hoop en een teken dat jij het gesprek over zelfdoding niet uit de weg gaat. Je weet namelijk pas wat iemand denkt als je ernaar vraagt. Hoe je dat doet, leer je in de VraagMaar-training, die je online kunt volgen op vraagmar.113.nl.

Speld ‘m op en laat je zien

Hoe zichtbaarder hoe beter. Dit gele lintje valt het meest op als je het op een wit kledingstuk draagt. Wil jij dit symbool van hoop en jouw verhaal met nog meer mensen delen? Dan kun je het volgende doen.

Maak zelf je lintje:

• Maak een foto van jezelf met jouw gele lintje

• Kijk op www.samenmindersuicide.nl voor een fotoframe waarmee je kunt aangeven dat jij meehelpt. Je kunt de foto downloaden of meteen delen op social media.

• Schrijf in je post waarom jij dit lintje draagt

• Gebruik de hashtag #ik helpmee en tag @113zelfmoordpreventie

Klein lintje, groot gebaar

Met het dragen van het lintje laat je zien dat zelfdoding jou raakt en dat je het belangrijk vindt om bij te dragen aan het verminderen van het aantal suïcides. Gelukkig is er op steeds meer pekken aandacht voor suïcidepreventie.

Samen minder suïcide

Wil je meer weten over hoe samen de krachten worden gebundeld tijdens de Wereld Suïcide Preventie Week en daarna? Kijk dan op samenmindersuicide.nl

Gemeentebelang  ziet graag dat veel gele lintjes zichtbaar worden gedragen en de hele week stil staan bij suïcidepreventie, maar ook daarna. De inwoners die het zelf treffen of de naasten de moed en kracht hebben 113 zelfmoord preventie te contacten.

Mijn wens is, kijk naar elkaar om en luister naar soms kleine subtiele signalen.

Petra van Olst

Onderstaande column is deze week te lezen in de Nunspeet Huis aan Huis.

Wat is wijsheid?

Het houdt de gemoederen al geruime tijd bezig; De Gortelseweg in Vierhouten. Een belangengroep , bestaande uit aanwonenden en natuurliefhebbers, weet zelfs de landelijke pers te bereiken met de benadering dat de bosweg wel eens een ‘piekbelaster’ zou kunnen zijn.

Andere inwoners van hetzelfde dorp, die zich weer geheel niet herkennen in dat geluid, verzetten zich tegen het idee dat de betreffende weg (deels) afgesloten of afgewaardeerd zou moeten worden. Waar de één steeds wat luider z’n stem laat horen, roept dat weer een tegenreactie op van de ander. Het gesprek wordt discussie, de discussie wordt strijd. En steeds minder gaat het om waar het allemaal begon -de weg-, maar om het eigen gelijk.

Het is jammer om te constateren dat dit zo hoog oploopt. Vooral omdat het eigenlijk niet nodig is; als raad hebben we in het raadsakkoord immers al specifiek opgenomen dat de Gortelseweg onderdeel moet zijn van het op te stellen verkeersplan voor Vierhouten. En zoals we dat inmiddels gewend zijn in onze gemeente: zo’n verkeersplan wordt voorafgegaan door een zorgvuldig participatieproces waarin iedereen gehoord kan worden en alle belangen op tafel mogen komen. Waar door een ieder om gevraagd wordt ligt dus al in het verschiet.

Het is opnieuw een voorbeeld uit de voor raadsleden haast dagelijkse praktijk: inwoners met ogenschijnlijk tegengestelde belangen staan tegenover elkaar en kijken daarbij naar de gemeente en de politiek om uitkomst te bieden. Wat is dan wijsheid?

In dit geval is wijsheid om allereerst de rust te bewaren. Niet alles vanuit wantrouwen of je eigen gelijk te benaderen, maar open te blijven staan voor een objectief gesprek. Ook, of juist, als dat moeite kost. Wijsheid is ook om het proces af te wachten, zodat met de benodigde zorgvuldigheid een plan op tafel kan komen. Want juist die zorgvuldigheid is bij zulke uiteenlopende belangen en zienswijzen zo belangrijk om, uiteindelijk toch samen, tot een gedragen resultaat te komen. Dat vraagt ook wat geduld en wijsheid van alle betrokkenen.

Pieter-Jan van Rossen