Net zoals vier jaar geleden bij onze gemeenteraadsverkiezingen, zijn enkele personen bang dat Liberaal Laren te veel zetels krijgt. En wordt door enkelen op de man en vrouw gespeeld wat betreft de politieke tegenstander. Wat is de situatie? De echtgenoot Hans van Jacqueline Timmerman is ook voorzitter van een lokale Stichting de Kolonie, die opkomt voor de bescherming van de cultuur- en natuurhistorische omgeving in dit deel van Laren. Vanuit de bescherming van onze cultuur- en natuurhistorische omgeving én de bewoners in de buurt, treedt de Stichting mede op als juridische entiteit om de belangen van de buurt te verdedigen. Dit gebeurt meestal naar aanleiding van een oproep van buurtgenoten.
Eerst gaan we als bestuur van de Stichting praten met de gemeente, met de verantwoordelijke ambtenaar. De stichting heeft ook vaak opgetreden in mediatie met de gemeente en buurtbewoners. En de stichting heeft de gemeente ondersteund in rechtszaken. Echter, soms wil de gemeente niet luisteren of is er sprake van willekeur. Dan kan de stichting namens de bewoners bezwaar indienen. Zelf neemt de stichting daarin bijna nooit het eigen initiatief. En als zo’n zaak één keer per jaar voorkomt, is dat veel.
Te hoge hekken
De (enige!) huidige lopende zaak van de stichting gaat over té hoge hekken aan de weg (Noolseweg 9 en later ook Noolseweg 24) en stamt uit 2016. Toen werd bij Noolseweg 9 een 2 meter hoog hek geplaatst, tegen het bestemmingsplan in. Gesprek gehad met de verantwoordelijk ambtenaar. Die vond dat het ‘in dit geval’ best kon. Vond de buurt niet, dus hebben we bezwaar gemaakt. Gemeente wilde ongelijk niet toegeven en vond een ‘gezochte uitzondering’ om toch het 2 meter hoge hek goed te keuren. Toen dus helaas een rechtszaak. Rechter gaf de Stichting gelijk en de gemeente moest handhaven of opnieuw beschrijven waarom zij toch deze situatie wilde goedkeuren. Dit is echter nooit gebeurd, de gemeente legde de uitspraak van de rechter naast zich neer. Zie ook onderaan dit artikel het persbericht uit 2018 (sic, nooit geplaatst door de G&E).
Intussen werd een vergelijkbare vergunning voor Noolseweg 24 afgegeven. Daar ook als stichting met de gemeente over gesproken, en men wilde wederom niet handhaven. Echter de buurt wil geen gekooid dorp worden met overal 2 meter hoge hekken aan de weg. Dat is ook niet wat de gemeenteraad in het bestemmingsplan heeft vastgelegd. Dus nu helaas weer een rechtszaak: omdat de gemeente weigert de uitspraak van de rechter uit te voeren. Dit is echter willekeur en op deze wijze wordt onze gemeente een bananenrepubliek.
Soap
Tot zover deze soap, omdat de gemeente willekeurig handhaaft, uitspraken van rechters negeert en de buurt hierover kwaad is. Daarom zijn de afgelopen 8 jaar in Laren diverse vergelijkbare Stichtingen in andere buurten opgericht en ook vele rechtszaken gevoerd. Omdat buurtbewoners zich niet meer kunnen vinden in het willekeurige beleid, vergunningverlening en handhaving in dezelfde persoon. Dat moet politiek ook veranderen. Vergunninguitgifte en handhaving mag nooit onder dezelfde persoon cq wethouder vallen. De wet is voor iedereen gelijk. Helaas in Laren ligt het er tegenwoordig aan wie je bent en wie je kent . . . en wie je ontmoet op de golfbaan.
Ingepakt
Helaas lijkt de Gooi- en Eemlander sinds deze week ingepakt te zijn door een tweetal ‘getroffenen‘ die zich boos maken over deze stichting en dat op het politieke café van afgelopen maandag luid en duidelijk lieten weten. Mede tot genoegen van enkele politieke partijen die hier gretig op inhaakten; altijd welkom toch zo’n aanval vlak voor de verkiezingen 🙂
De G&E schrijft hier op dit moment over: (citaat) “ Eerder bleek uit onderzoek van De Gooi- en Eemlander hoe Jacqueline en haar man Hans tientallen bezwaren en rechtszaken aanspanden tegen de gemeente Laren over het perceel van hun buren: familie Rutgers (welk onderzoek???). De bezwaren gingen over de renovatie van hun huis, maar ook over het naastgelegen landje, dat Rutgers beheert: over een illegaal tuinhuisje, bomen of beschermde vleermuizen. Meer dan honderd ambtenaren deden controles, en het eindigde in zeven zaken bij de Raad van State. “ (einde citaat). Dit is de grootst mogelijke onzin. Meer dan honderd ambtenaren? Dit is zeker een grap: heeft de BEL zoveel medewerkers? Zeven zaken bij de RvS, ik ben er zelf bij niet meer dan twee geweest. Het riekt allemaal erg onzinnig en ook wel naar smaad. Er is ook nooit, zoals hierboven wordt beweerd, door de G&E aantoonbaar onderzoek naar gedaan.
Tsja, als die onzin waar zou zijn, zouden Hans en Jacqueline een dagtaak hebben in het voeren van rechtszaken. En dat hebben ze echt niet :-). Zeker Jacqueline houdt zich als raadslid volledig afzijdig van de activiteiten en handhavingsverzoeken van de Stichting waar haar echtgenoot voorzitter van is.
Er is ooit door de heer Timmerman persoonlijk één rechtszaak tegen de gemeente gevoerd tegen het illegaal vroegtijdig slopen van een gemeentemonument voordat de verplichte asbestverwijdering had plaatsgevonden (2010, Tafelbergweg 32). Die illegale sloop is toen terecht door de voorzieningenrechter direct stil gelegd.
Daarnaast loopt er momenteel sinds 2017 via de rechtsbijstandverzekering van de heer Timmerman één handhavingsverzoek (en nu rechtszaak) tegen het moedwillig vernielen van een bosbestemming. Een gebied waar een grondspeculant wil bouwen en dat de heer Timmerman én de buurt – indertijd 68 handtekeningen van omwonenden vóór het behoud van dit bosje – wil tegenhouden.
Maar als je een tegenreactie aan de Gooi- en Eemlander stuurt, dan wordt die reactie van hogerhand geweigerd. Dat was ook het geval toen twee volle bladzijden (gesponsord?) werden geplaatst over de roze vleermuizen van mevrouw Rutgers. Mijn reactie van 28 september 2021 werd echter niet opgenomen. Zie ook onderstaande beschrijving feiten ‘historie kerstbomenbosje’. Dit was mijn reactie:
(begin citaat) Meneer Wegman (Redactiechef De Gooi- en Eemlander),
Ik wil u uitnodigen een feiten-check te doen. Anders bent u met doxing bezig . . . de G&E onwaardig.
Ik heb geen geschil met de familie Rutgers. Nooit gehad. Ik heb nooit een procedure gestart tegen de heer Maarten Rutgers of mevrouw Maria Dogger. Laat mij zien welke.
Ik heb geen enkele relatie of contacten met de familie Rutgers. Laat mij zien welke.
Ik heb een probleem met de handhaving van de gemeente op een bosperceel van een projectontwikkelaar, waar de familie Rutgers het beheer voert. Daar heb ik u de informatie over gestuurd, die u niet wil plaatsen.
Ik heb geen enkele behoefte om op de ongefundeerde beschuldigingen van de familie Rutgers in te gaan. Het zou u sieren daar feitenonderzoek naar te doen. De familie Rutgers is bezig een nieuwe politieke partij op te richten, en dit is hun eerste aanval op de bestaande partijen.
Ik heb u nooit verzocht mijn naam te anonimiseren; ik weet werkelijk niet waar de G&E dat vandaan heeft. De gemeente heeft – terecht – de klacht wel geanonimiseerd. Dat vraagt de wet nu eenmaal. Met vriendelijke groet, Hans Timmerman. (einde citaat)
De reactie van de hoofdredacteur was:
(begin citaat) Geachte heer en mevrouw Timmerman, Dank voor uw reactie. Helaas moeten we concluderen dat u met uw opmerkingen niet reageert op de beschuldigingen van de familie Rutgers. U gaat nergens in op de verwijten die Marion Rutgers maakt, dat u hen via de gemeente bij talloze gedingen, bezwaarprocedures, onderzoeken en rechtszaken heeft betrokken. De enige opmerking die u daar over maakt, is dat u naar uw mening geen geschil heeft met de familie Rutgers en dat u geen enkel contact met hen hebt, maar die reactie kunnen wij niet gebruiken omdat die door u off the record is gemaakt.
In uw verweer richt u zich daarentegen volledig op grondeigenaar De Vries, die in het verhaal van de familie Rutgers slechts zijdelings wordt genoemd en die zelf tegenover ons geen enkel verwijt over u heeft gemaakt. Uw opsomming laat de beschuldigingen van de familie Rutgers recht overeind staan, en is dus in feite geen verweer. Wij verzoeken u daarom dringend om alsnog op de beschuldigingen van de familie Rutgers in te gaan, in 350 woorden voor 20.00 uur vanavond. Als u daarvan afziet, zijn we helaas genoodzaakt uw wederhoor te beperken tot de mededeling dat u niet inhoudelijk op de beschuldigingen van de familie Rutgers wenst in te gaan.
Eerder verzocht u ons om uw naam te anonimiseren. We hebben besloten daar geen gehoor aan te geven vanwege de publieke functie die een raadslid heeft en omdat anders impliciet alle Larense raadsleden worden beschuldigd. Het definitieve verhaal over Marion Rutgers stuurt mijn collega zo naar u toe.
Met vriendelijke groet, Wim Wegman, Redactiechef De Gooi- en Eemlander
Redactiechef De Gooi- en Eemlander
E w.wegman@mediahuis.nl (einde citaat)
NB. de Gooi en Eemlander reageert op een brief van ‘Hans Timmerman’ met een reactie naar ‘Hans en Jacqueline Timmerman’. Waarom? Om de politiek erbij te betrekken? Om een raadslid in de conversatie te halen? Jacqueline Timmerman heeft over deze onderwerpen nog nooit gecommuniceerd met de Gooi en Eemlander. Ook niet met redactiechef meneer Wegman. En we schuwen de publiciteit echt niet, we zijn geen anonieme burgers; anders moet je niet de politiek ingaan. Waar de Gooi en Eemlander dat verzoek tot anonimisatie vandaan haalt, is onbegrijpelijk.
Moddergooien
Zo wordt je door een lokale krant in een hoek geduwd, zonder ooit wederzijds journalistiek contact te hebben gehad. Met verhalen die in elke zin wel een onwaarheid bevatten. Hoe kun je reageren op onzinnige beschuldigingen, die nergens op slaan en geen enkele waarheid hebben?
Mijn vrouw en ik worden een beetje moe van de partijdigheid van de Gooi- en Eemlander. Welk belang – of wiens belang – dienen zij om dit te publiceren? Ik nodig iedereen uit om bij mij langs te komen – dus ook elke journalist van de G&E, die mij echter nog nooit persoonlijk hebben gesproken – om te zien welke twee rechtszaken momenteel lopen. En de reden waarom die lopen. En over de andere aantijgingen mag de G&E me ook ondervragen, mits voorzien van onderbouwing. Maar dat gebeurt niet, zelfs niet na diverse uitnodigingen mijnerzijds . . .
De Stichting Verenigde Kolonie is net zoals de andere vergelijkbare stichtingen gericht op het helpen van de buurt, niet op het beschadigen van individuele bewoners. Onze buurtbewoners willen het bosje niet kwijt en willen ook geen hoge hekken in hun buurt. Het door de gemeenteraad gemaakte en zorgvuldig vastgestelde bestemmingsplan is hier duidelijk over. Als Stichting willen we niets anders dan wat de buurt wil. Helaas zien enkele ‘getroffenen’ dat anders . . . Het zij zo.
Gelijk krijgen of je zin krijgen
Helaas is soms de gang naar de rechter nodig om overtreders op hun schreden te laten terugkeren. Dat geldt ook voor de overtredingen in het achtergelegen bosje. Sinds de gang naar de rechter is het illegal storten van afval en het maaien van de ondergrond van het bos reeds gestaakt. Daarom kon de RvS uiteindelijk ook geen uitspraak doen: de illegaliteit was reeds gestaakt. Was de gang naar de rechter niet gemaakt, dan was dit niet gebeurd. Dus je hoeft niet altijd een rechtszaak te winnen om je zin te krijgen. Helaas hebben sommige personen daar de dreiging van de rechter voor nodig, mede omdat de gemeente onwillig is met handhaving en liever (en makkelijker) gedoogt of het op een ‘ordinaire burenruzie’ gooit en de andere kant opkijkt. Een verandering van die houding kan echter niet via de rechter plaatsvinden. Daarvoor is een ander College en een andere wethouder nodig. En daarvoor zijn nu weer verkiezingen . . . En daar maken sommigen zich zorgen over 🙂
Hans Timmerman.
——————————————————————————————
Stichting wint rechtszaak tegen hoge hekken Laren
Eind november 2018 heeft de rechtbank Midden Nederland de Larense Stichting Verenigde Kolonie gelijk gegeven in een bezwaar tegen het zonder motivering verlenen van vergunningen voor hekwerken van 2 meter hoog aan de straatkant. In het bestemmingsplan Laren is de hoogte van erfafscheidingen vóór de gevelrooilijn (dus voor- en zijtuinen) bewust beperkt tot maximaal 1 meter hoogte. Toch geeft de gemeente herhaaldelijk vergunningen af die hekwerken tot 2 meter hoog toestaan.
De rechter heeft nu aangegeven dat er hier niet wordt voldaan aan de welstandsnota en er is niet gemotiveerd waarom de gemeente bij afweging van alle belangen persé gebruik wil maken van zijn bevoegdheid om van het bestemmingsplan af te wijken. Dus volgens de rechter is de afwijkingsbevoegdheid van het College beslist geen vrijbrief om zo maar af te wijken van het bestemmingsplan.
De zaak loopt al twee jaar, waarbij de stichting in december 2016 de gemeente vroeg welke argumenten zij had om voor hekwerken van het bestemmingsplan af te wijken. Ook Liberaal Laren had in de gemeenteraad via schriftelijke vragen al eerder gevraagd hoe het kon, dat overal ineens hekken van 2 meter hoog verschenen, terwijl bewust in alle nieuwe bestemmingsplannen de norm van 1 meter is opgenomen.
Volgens de stichting is met de gemeente nog uitgebreid communicatie geweest omdat voor hen niet alle reeds verleende vergunningen hoefden te worden vernietigd, mits de gemeente aangaf dat zij hierin inderdaad niet voldeed aan het bestemmingsplan en dit soort vergunningen niet meer zou verstrekken.
Echter de gemeente bleef op haar standpunt staan dat zij voldoende afwijkingsbevoegdheden had om af te wijken van het door de gemeenteraad vastgestelde bestemmingsplan. “Gelukkig gaf de rechter ons uiteindelijk gelijk, maar het is jammer dat alle verleende vergunningen die afgelopen jaren onterecht zijn gegeven nu ongeldig zijn geworden. Onnodige kosten voor bewoners en gemeente.”
De Stichting Verenigde Kolonie richt zich op het behoud van het (natuur)historische karakter van het gebied de Kolonie, tegenwoordig onderdeel van bestemmingsplan Laren Noord. De afgelopen tien jaar heeft de stichting diverse zaken gevoerd, soms met of soms tegen de gemeente in het kader van het cultuur- en natuurbehoud van dit gebied. Dit betreft vaak onterechte of onnodige kapvergunningen, verbouwingen die niet binnen het bestemmingsplan passen of zoals nu vergunningen die niet overeenkomstig geldige welstandregels en bestemmingsplan worden uitgegeven. In de meeste gevallen kon schade aan het natuurhistorische karakter van de buurt worden voorkomen of beperkt.
—————————————-
Historie kerstbomenlandje.
Het ‘bosperceel’ is sinds 1934 eigendom van grondspeculant de Vries. De familie Rutgers is geen eigenaar, maar heeft slechts gebruiksrecht.
In 1934 werd gesproken over een rondweg met bouwvlekken op dit perceel. De rondweg is er nooit gekomen, dus verdwenen ook de bouwvlekken. Bij het bestemmingsplan de Kolonie in 1982 werd het uitgangspunt: ‘Behoud groene woonomgeving’. Toen procedeerde projectontwikkelaar de Vries al vergeefs tegen deze nieuwe bestemming. Hij wilde immers bouwen.
In 2008 werd een nieuw bestemmingsplan ontwikkeld ‘Laren Noord’, waar hij (nu de zoon) wederom probeert 6 luxe villa’s op dit perceel te krijgen. In datzelfde jaar koopt zijn vriend Rutgers het naastliggende woonperceel.
De oude kerstbomenkwekerij was verwilderd tot gemengd bos. De gemeenteraad ondersteunde unaniem het voorstel van het College voor de bestemming ‘bos’. Mede ondersteund door 68 handtekeningen, brieven van buurtbewoners en GNR.
Op 3 juli 2009 vraagt de Vries een kapvergunning aan voor alle 243 bomen op dit perceel. Rest van bomen en struiken was zowel door als in opdracht van de heer Rutgers al gekapt. De gemeente weigert terecht deze kapvergunning, want zonder bomen is het geen bos meer.
De potentiële opbrengsten van de door de Vries gewenste villa’s en/of zorg-appartementen lopen in de vele miljoenen. Het gaat om grof geld.
De Vries heeft tot 2017 tot aan de RvS (cassatie) wederom tevergeefs tegen de gemeente geprocedeerd: tegen de nieuwe bestemming bos én tegen de weigering van de kapvergunning. Hij wil immers nog steeds bouwen.
Alle rechtszaken heeft de Vries tot op heden verloren.
De planregels van het bestemmingsplan Laren Noord beschrijven eenduidig hoe bosbeheer moet plaatsvinden. Ondergetekende – achterbuurman bosperceel van de Vries (dus niet van Rutgers) – vindt dat de gemeente de verplichte handhaving op dat voorgeschreven beheer (instandhouding bosstructuren) onvoldoende uitvoert. Daar maakt hij bij de gemeente bezwaar tegen. Een verzoek om handhaving is momenteel (nog steeds) onder de rechter, waardoor hierover geen correspondentie mogelijk is.
Het is feite een gevecht om het behoud van het bos versus bouw van kapitale villa’s en dure 24-uurs zorgappartementen.
Tenslotte, het zou goed zijn als handhaving niet meer bij de wethouder Ruimtelijke Ordening zou liggen, maar (weer) bij de burgemeester. Dan controleert de slager niet langer zijn eigen vlees.
