In 2016 werd Hoffman Bedrijfsrecherche ingeschakeld om de verloren mails terug te halen. Het zou gaan om zo’n 400.000 bladzijden met mails die verband hielden met het Elswoutshoekdossier. Deze opdracht werd verstrekt n.a.v. een Wob-verzoek. Gebleken was namelijk dat mails waarvan de gemeente beweerde dat deze er niet waren, dan wel definitief waren verwijderd, via de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) alsnog beschikbaar werden gesteld. Daar kwam bij dat een nieuwe ambtenaar verklaarde dat er wel degelijk een back-up moest zijn. Of m.a.w.: zelfs als de mails waren gewist, dan nog waren ze via de back-up te achterhalen. En zo geschiedde.
De mailbestanden werden nadat Hoffman zijn werk had gedaan, gesorteerd. Ruim anderhalf jaar is de tijd genomen alle mailcorrespondentie door te nemen, te kopiëren, over te zetten, te rubriceren en naar wij nu begrijpen, ook te filteren. Daarover zo dadelijk meer. Raadsleden Slewe, Heukels en Roos vroegen de ongeschoonde bestanden op maar kregen nul op het rekest. Eind 2018 ontvingen Slewe en Heukels (LB) dan toch een USB-stick na lang aandringen. Op deze stick stonden de inmiddels geschoonde bestanden verspreid over tientallen mapjes wat het zoeken bepaald ongemakkelijk maakt. Beide heren komen al snel tot de conclusie dat de correspondentie onvolledig is. Dat valt bijvoorbeeld op doordat vragen worden gesteld waarop het antwoord ontbreekt. Maar ook doordat de verzendlijst en datum ontbreekt van de mail. Slewe vindt het opvallend dat de mailcorrespondentie van de belangrijkste ambtenaren op het dossier Elswoutshoek volledig ontbreekt. Kortom: het beeld is diffuus en onvolledig en dat roept de verdenking op dat er veel mis is binnen het bestuur van de gemeente Bloemendaal. Op vragen die gesteld worden door raadsleden Slewe en Heukels komt met moeite antwoord en de antwoorden die gegeven worden blinken uit in onduidelijkheid. Het gemeentebestuur maakt omtrekkende bewegingen.
Raadslid Roos krijgt in die periode niet de beschikking over een USB-stick. Zij wordt dus behandeld als een paria. Haar wordt belangenverstrengeling verweten. Omdat zij in een strafproces is verwikkeld vindt het college dat zij haar positie als raadslid misbruikt. Dat is een even bizarre als schaamteloze argumentatie. Roos wordt immers vervolgd op grond van een aangifte door oud-burgemeester Ruud Nederveen. De aangifte werd tegen haar gedaan in de hoedanigheid van raadslid. Waarom zou raadslid Roos dan niet over de gegevens kunnen beschikken? Tenzij natuurlijk, u raadt het al, in de vernietigde, gewiste, zoekgeraakte mailbestanden informatie staat die voordelig voor Roos zou kunnen uitpakken en onvoordelig voor de gemeente. Dat lijkt althans de voor de hand liggende constatering te zijn. Na ongeveer een jaar lang doorvragen, gaf burgemeester Roest aan Roos te kennen dat zij dan de informatie maar moest halen bij Slewe. Die had een stick en daar kon Roos gebruik van maken. Maar zo eenvoudig lag dat niet: Slewe kreeg eind september 2018 de beschikking over de USB-stick met daarin een waarschuwing dat er stukken op de stick stonden die geheim waren. Het zoveelste ‘geheimhoudingsschandaal’ was al weer geboren. Beide raadsleden zijn inmiddels door de wol geverfd en kennen hun pappenheimers. Voor je het beseft staat Justitie weer op de stoep en ligt er een nieuwe aangifte. Want dat dit voor het OM topprioriteit heeft is inmiddels wel duidelijk genoeg.
Twee weken geleden, op 19 juli jl., mocht Roos opeens toch naar het gemeentehuis rijden om daar alsnog de USB-stick in ontvangst te nemen met daarbij een sleutelcode. Eindelijk had zij dan de beschikking over een eigen USB-stick. Het wekt enerzijds een spontaan gevoel van vreugde op, anderzijds is voorzichtigheid geboden. Hoe compleet of incompleet is die stick?
Roos heeft al het nodige onderzoek verricht. Zij is op informatie gestuit die de wenkbrauwen flink doet fronsen. De inhoud laat de lezer verpletterd achter. Want wat hier allemaal is voorgevallen valt niet te verenigen met ‘openbaar bestuur’. Zo hoort de overheid niet te handelen.
Dat brengt ons bij een hartenkreet, hieronder cursief gedrukt, geuit door een oud-D66 raadslid tegenover de wethouder in augustus 2014:
Een hartekreet.
Ik word een beetje moe van al dat heen en weer gepingpong van ‘die zei dit’ en ‘die zei dat’ en ‘en toen gebeurde dit’ en hoe dat dan vervolgens weer in de media komt. It is all hearsay!
Ik kan er niks mee, ik wil er niks mee. Ik wil eigenlijk niks meer weten van wat de Slewes vinden, wat hun buren vinden, wat de journalist vindt, wat Meindert Fennema vindt of wat een behandelend ambtenaar of bestuurder vindt.
Wat mij betreft wordt er niet meer via de media gereageerd wordt door wie dan ook van de gemeente. Bestuurders, ambtenaren, politici, het maakt niet uit. Er is teveel gebeurd om hier nog chocolade van te maken. Iedereen claimt zijn gelijk maar er is allang geen gelijk meer. En we zijn allemaal medeschuldig aan het continu aanwakkeren van dit smeulende vuurtje. De enige die hier nog bij gediend is, is de media. En ik denk eerlijk gezegd dat de meeste inwoners van Bloemendaal er net zo inzitten als ik.
Ook onze eigen manier van reageren vind ik typisch ‘des Bloemendaals’: je spreekt eens met die en dan met die, en daar volgen dan weer conclusies uit en dan …. Etc. etc.
Het komt allemaal zo verdomd weinig professioneel op me over.
Ik wil dit zo snel mogelijk op een fatsoenlijke manier achter me laten, waarbij de organisatie er wel lering uit moet trekken.
Het is vergeefs. Want in de jaren die volgden zijn er drie burgemeesters vertrokken en een groot aantal wethouders. Hebben inwoners schade ondervonden. Zijn hoge kosten gemaakt omdat advocaten werden ingeschakeld, zijn veel ambtenaren vertrokken omdat dit de werksfeer natuurlijk niet ten goede kwam. Het is mismanagement op hoog niveau wat hier de kroon spant.
Dan gaan we terug naar de bevindingen van Roos. Een ontdekking heeft ze al vast binnen: de mailbox van Ruud Nederveen, de man die aangifte deed tegen Roos en het conflict Elswoutshoek niet wist te managen, is LEEG. Aangezien de man niet 1 jaar op vakantie is geweest en wel legio mails ontving, is deze uitkomst uiteraard volstrekt ongeloofwaardig. In zo veel mails is hij gekend, wordt hem om zijn mening en goedkeuring gevraagd. En dan zou Ruud niet gereageerd hebben?
Ook dit lijkt weer tekenend voor de bestuurscultuur van Bloemendaal. Roos speurt verder. Dit verhaal is nog niet ten einde.