Kent u de mop van ‘dat dacht ik al’? Dat dacht ik al. Zo voelde de raadsvergadering over de bijstandsuitkeringen aan. Het gemeentebestuur wil geen moeite doen om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt te helpen naar passend werk. Sterker nog: een deel van onze inwoners wordt gewoon afgeschreven. Het college van B&W en een meerderheid in de gemeenteraad blinken uit in schitterende beleidsdoelstellingen. De werkelijkheid is anders. Onze gemeente heeft verschillende beschutte werkplekken naast de Intos. Denk aan MWP Houtmaatjes en Atelier Sandmate. Daarnaast willen verenigingen zoals Volleybalvereniging Flamingo's '56 een plaats bieden. We mogen ons in de handen knijpen met zoveel maatschappelijke betrokkenheid. Dat mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt onder de mensen kunnen zijn. Betekenis hebben. Een gevoel hebben dat ze op hun plaats zijn. Dat moet voor iedereen het geval zijn. De gemeente wil alleen zijn eigen beleid niet uitvoeren. Houtmaatjes en Sandmate wordt de wacht aangezegd. Flamingo’s wordt met een kluitje in het riet gestuurd. “Bij de Intos moet je zijn.” Dat is de boodschap. De Intos houdt iedereen krampachtig vast. Dit leidt ertoe dat velen niet geholpen zijn. Via een motie heeft de PvdA getracht te bereiken “dat er te allen tijde gezocht zal worden naar een passend re-integratietraject, eventueel in combinatie met een zorgtraject, waarbij maatwerk en persoonlijke omstandigheden leidend zijn en niet financiële overwegingen.” Deze doelstelling drukt de gemeente in een keurslijf, volgens het CDA-Gennep. Begrijpt u het nog? De PvdA begrijpt het niet. Er is ruimte voor keuzevrijheid, voor maatwerk. De motie haalde geen meerderheid. Kende u die mop nog? Dat dacht ik al. Luc Brouwers PvdA Gennep